A gdy znów się spotkamy

No przecież mówiłam, że lubię nie tylko kryminały i są takie historie miłosne, które chwytają mnie za serce. A to jest najlepszy przykład. No, może nie musiałam trzymać pod ręką chusteczek, ale muszę przyznać że jest to piękna opowieść.
Jest to książka przede wszystkim o miłości, przyjaźni i wybaczeniu, ale też o niszczącej życie sile zawiści i nienawiści. Kobiety w rodzinie Emily były samotne. Dziadek odszedł od babci jeszcze zanim urodziła ich syna, ojciec porzucił Emily i jej matkę, gdy dziewczyna była mała. Sama Emily przez kilka kiepskich życiowych decyzji również była sama. Po opublikowaniu w gazecie artykułu o tym jak przeszłość przodków determinuje to jakie sami decyzje podejmujemy, otrzymuje zaskakujący prezent. Jest nim obraz pięknej kobiety na tle purpurowego nieba. Do obrazu nadawca dołączył karteczkę z informacją "Pani dziadek nigdy nie przestał jej kochać". Emily jest pewna że obraz przedstawia jej babcię, ale kto jest nadawcą i kim był jej dziadek? Postanawia na własną rękę rozpocząć poszukiwania i odkryć rodzinną tajemnicę. Podróż śladami babci prowadzi Emily na plantację trzciny cukrowej do czasów wojennych, a dodatkowo daje okazję do tego by wybaczyć ojcu i naprawić własne błędy.
Książka napisana jest bardzo lekko, czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie, więc na pewno chętnie sięgnę po inne książki autorki.

Jeden niewinny artykuł staje się początkiem najważniejszej w życiu podróży. Podróży do własnych korzeni.
Emily traci swoją kolumnę w lokalnej gazecie. Utrata pracy nie napawa dziewczyny optymizmem, wręcz przeciwnie, nasila się uczucie przygnębienia, towarzyszące jej od śmierci ukochanej babci. Gdy wszystko wydaje się beznadziejne, Emily otrzymuje tajemniczą przesyłkę z portretem młodej kobiety, łudząco przypominającej babcię Margaret. Tajemniczy liścik bez podpisu, będący odpowiedzią na ostatni artykuł dziewczyny, opisujący wpływ decyzji jednego z rodziców na następne pokolenia, wyzwolił w niej wielką chęć poznania nadawcy i odkrycia prawdy o własnej rodzinie.
Czy Emily podoła wyzwaniu, które sama sobie rzuciła? Jakie rodzinne sekrety odkryje? Co ukrywała latami babcia?
Jesteście ciekawi jak potoczą się jej losy?
Sięgnijcie więc czym prędzej po niezwykle wciągającą historię napisaną przez Kristin Harmel, a zamkniętą na kartach książki pt. "A gdy znów się spotkamy".
Autorka łączy tutaj losy współczesnej młodej amerykanki z przeszłością bliskich jej sercu osób. Zakazana miłość, wojna, jeniecki obóz, rozłąka, tęsknota i tajemnica - wszystko to sprawia, że czytelnik z każdą kolejną stroną coraz bardziej zagłębia się w rodzinne sekrety głównej bohaterki. Powieść czyta się niezwykle przyjemnie i odłożenie jej na półkę, bez doczytania do końca może być problematyczne. Ale to akurat atut dobrej literatury, a książki spod pióra Kristin Harmel niewątpliwie takie właśnie są.
Jako pasjonatka powieści osadzonych w czasach II wojny światowej lub nawiązującej do tamtych nieciekawych czasów polecam Wam z serca ten tytuł. Czytajcie, bo warto!

Ogólnie całą książkę czyta się dobrze. Może tylko te opisy wojny nakładały tutaj nieco niepokoju i odrobinę nerwowości. Jednak była tutaj pewna rzecz, która tu wszystko tuszowała. Bowiem postacie nawet w obliczu zagrożenia śmiercią, mieli swoje marzenia. Niektórych to właśnie one trzymały przy życiu, a jeszcze inni marzyli po to, by nie myśleć w jakim miejscu się znajdują. Autorka pokazała nam historię z dwóch perspektyw, gdyż sprawa tyczy się pewnego obrazu przedstawiającego babcię głównej bohaterki. Być może ta rzecz by ją nie zainteresowała, gdyby nie fakt, że nieszczęścia sypały jej się jeden za drugim. Strata rodziny była bolesna, jednak utrata dodatkowo pracy, tłumacząc się tym, że i tak jej posada nie była pewna, tylko dodatkowo ją zdołowało. List, który otrzymała wyglądał na taki nieoczywisty. Wychodziło bowiem na to, że ktoś znał ją i jej babcię. Dodatkowo czuć było, że mogło łączyć ich coś szczególnego. Nie myśląc długo, bo w końcu miała ogrom czasu, postanowiła, że dowie się prawdy na temat historii tej przesyłki i jednocześnie losów swojej rodziny. Nawet my nie spodziewaliśmy się tego, czego ona później się dowiedziała.
Historia nieco burzliwa, ale naprawdę piękna. Opowiedziana słowami szczerości i żalu z podjętych decyzji, które zaważyły na dalszym życiu. Tak jak i my tworzymy historię dla naszych pokoleń, tak tam życie pewnych osób zostało odmienione. Poszukiwanie swoich korzeni było dla postaci trudne i pracochłonne. Musiała podróżować po różnych częściach kraju, by trafić do celu i móc odkryć tajemnice przodków. Opowieść jest ukazana przepięknym stylem, w niektórych momentach sama się wzruszałam, gdyż niektórzy liczyli tutaj na cudowne spotkanie, a później dowiedzieli się, że tej osoby już nie było. Momentalnie wszystko wydawało się na próżno, jednak później niosło pewnego rodzaju ukojenie, jakby koniec tego, co nie zostało dokończone. Książka jest przede wszystkim dla osób, którzy lubią wracać do przeszłości, do czasów wojennych i smutku, który za sobą niósł. Pokazała też, że coś silniejszego niż śmierć. Przeczytajcie, bo warto:-)

"A gdy znów się spotkamy" to opowieść o Emily, która znajduje się w trudnym momencie życia. Gdy wydaje jej się, że utraciła wszystko, otrzymuje tajemnicza przesyłkę z obrazem, na którym widnieje uderzająca podobizna jej babki i dopisek sugerujący, że nadawca wie wiele o przeszłości jej rodziny. Dziewczyna rozpoczyna podróż za prawdą, która poprowadzi ją wstecz aż do czasów wojennych...
Stosunkowo rzadko sięgam po podobne historie, jednak skuszona motywem przewodnim i sekretami rodzinnymi, dałam szansę temu tytułowi. I absolutnie się nie zawiodłam! Harmel w malowniczy i przyciągający uwagę sposób kreśli swoją opowieść, której kolejne etapy intrygowały mnie coraz bardziej, a każdy strzęp informacji ekscytował w podobnym stopniu, co bohaterów.
Autorka dobrze oddała realia historyczne w rozdziałach opisujących przeszłość, a współczesnym poszukiwaczom prawdy nadała kształt pełen autentyzmu i silnych, udzielających się emocji. Tak naprawdę nie ma tu tylko odkrywania tego, co było - Emily odbywa tu podróż również do własnego wnętrza, rozlicza się z własnymi decyzjami i odkrywa promyk nadziei na przyszłość.
Rozdarte relacje rodzinne, nieszczęśliwa miłość, niespełnione marzenia, choroba, utraceni najbliżsi - tak wiele tu poruszających wątków, które niejednokrotnie trącają najczulsze struny w sercu. A jednocześnie ciepłe, pełne nadziei zakończenie, które mnie rozczuliło i w pełni usatysfakcjonowało.
Jeśli cenicie dobrą literaturę obyczajową z wątkami powieści historycznej, to gorąco polecam ten tytuł! :)

Lubicie książki o tajemnicach rodzinnych? Książki, których akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych? Książki, które wciągają od pierwszej strony? A jeśli powiem Wam, że wszystko to znajdziecie w "A kiedy znów spotkamy się?"
Emily to kobieta koło czterdziestki, która straciła pracę. Nie ma męża ani dzieci. Miała 18 lat gdy jej matka zmarła, a ojciec ją porzucił. Gdy była nastolatką urodziła córeczkę, którą oddała? Niedawno odeszła również jej najbliższa osoba, babcia. Przywykła do samotności. Jednak pewno dnia jeden telefon z informacją o tajemniczej przesyłce z Niemiec zmienia jej życie. W środku znajduje się obraz z wizerunkiem jej babci oraz list z wiadomością, że jej dziadek, którego nie poznała, nigdy nie przestał kochać Margaret. Kto i po co po tylu latach wysyła taką paczkę? Tego główna bohaterka próbuje dowiedzie się.
"A kiedy znów spotkamy się" to książka idealna na jeszcze długie wieczory. Jest napisana lekkim stylem, ale nie infantylnym. Jest książką, która potrafi wciągnąć od pierwszych stron i dostarczyć bardzo wiele emocji. Osobiście uwielbiam historie, w których poznajemy bohaterów w czasach obecnych oraz w czasach gdy byli młodzi. W tej historii jest wiele sekretów rodzinnych. Emili chce poznać swoje korzenie. Dlatego udaje się najpierw do osób, które znały Margaret. Jej małe śledztwo prowadzi ją do obozów jenieckich, w których niemieccy żołnierze pracują na rzecz amerykańskich farmerów. Czasami zakochiwali się w ich córkach. Jaki będzie mieć na nią wpływ prawda, którą odkryje? Przekonacie się sami.
"A kiedy znów spotkamy się" to słodko-gorzka historia o poszukiwaniu własnych korzeni. O żalu, tajemnicach, rozstaniu, przebaczeniu i o miłości. I jeśli lubicie takie książki, to bardzo polecam ten tytuł.

"Sekrety z czasów wojny rujnują rodzinę"
"Kiedy wydaje się, że wszystko straciła, dzięki tajemniczemu obrazowi odnajduje to, czego zawsze pragnęła."
Fikcja historyczna czy romans? Te dwie sprzeczności prawie przez cały czas walczyły w mojej głowie o przewodnictwo. I żadna do końca nie wygrała. Ale co tutaj mamy? Na pewno nieźle napisaną powieść obyczajową, całkiem zgrabnie przeprowadzoną fikcję historyczną i dla tych, którzy lubią ? romans, naprawdę dobry, ale czy realny, to chyba nie nam o tym decydować. Mamy także dwie linie czasowe: współczesną i drugą dziejącą się w czasach II wojny światowej, a konkretnie w roku 1944.
Bohaterka tej opowieści nie jest dzieckiem szczęścia. Gdy była małą jej ojciec postanowił opuścić rodzinę. Matka zmarła, zanim Emily osiągnęła pełnoletność. Żyła do niedawna tylko z babcią, ale i ona opuściła ziemski padół i Emily została sama. Na domiar złego traci pracę i to powoduje, że wali jej się świat. I w tym momencie, gdy gotowa jest się poddać otrzymuje przesyłkę, portret pięknej kobiety, w której rozpoznaje swoją babcię sprzed lat. Do obrazu dołączono liścik: Pani dziadek nigdy nie przestał jej kochać.
Co zrobilibyście w takiej sytuacji? Przypuszczam, że to samo co ja i to samo co zrobiła Emily. Kobieta zaczyna szukać, a to czego się dowie zdziwi ją, ale także zadziwi czytelników tej powieści.
Jaki wpływ będą miały odkryte tajemnice z życia jej dziadków, Margaret i Petera? W jaki sposób odkrywanie historii obrazu i poszukiwanie własnych korzeni wpłynie na teraźniejszość? Przeczytajcie, bo choć bywają momenty, że ta opowieść staje się mało prawdopodobna, to jest naprawdę dobrze napisana i świetnie się ją czyta.
"A gdy znów się spotkamy" to powieść o rodzinie, o tajemnicach, żalu, rozstaniu, a także o stracie, o wybaczaniu i o miłości. Na pierwszy rzut oka może wydawać się, że to błaha i lekka historyjka, ale nie. Ta książka niesie z sobą o wiele więcej. Dla tej powieści trochę wyszłam ze strefy swojego komfortu i nie żałuję. Przyznam, że warto było zanurzyć się w tej pasjonującej słodko-gorzkiej opowieści o odkrywaniu tajemnic rodzinnych, po wielu latach.