Pocztówki z Amsterdamu

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Książka "Pocztówki z Amsterdamu" jest drugim tomem "Sagi Amsterdamskiej" i powieści z tego cyklu należy czytać w odpowiedniej kolejności żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń. Na wstępie muszę wspomnieć, że książka urzekła mnie piękną szatą graficzną, cudownymi grafikami w środku oraz barwionymi brzegami, które są po prostu urocze! Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Autorka zakończyła pierwszy tom w taki sposób, że wyczekiwałam jak na szpilkach ciągu dalszego. Książkę pochłonęłam ją w jedno przedpołudnie i z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy Agnieszki oraz bliskich jej osób - siostry, Prospera, jak i osób u których kobieta podjęła pracę czy spotkała w drodze do Holandii. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie zostali w bardzo ciekawy, barwny i niezwykle autentyczny sposób wykreowani. To postaci, które mają swoje wady i zalety, borykają się z różnymi mniejszymi bądź większymi problemami, zdarza się im popełniać błędy, czy postępować pod wpływem chwili, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w niektórych przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem pewna, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam jeszcze lepiej poznać Agnieszkę. Jej myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się zmaga każdego dnia, jak jej życie zmieniło się będąc w Holandii, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Agnieszka od samego początku zaskarbiła sobie moją sympatię i tutaj moje zdanie na jej temat nie uległo zmianie. Z całych sił kibicowałam kobiecie i chciałam dla niej jak najlepiej. Oczywiście istotną rolę w tej historii odgrywają postaci drugoplanowe, które wprowadzają sporo zamieszania do życia Radzyńskiej dostarczając zarówno jej samej jak i Czytelnikowi wielu trosk i radości. Z przejęciem czytałam o tym co spotkało siostrę Agnieszki oraz ze łzami w oczach poznawałam przeszłość Annemarie. Zaczynając czytać tą historię nie spodziewałam się, że autorka aż tak mocno namiesza w życiu Raczyńskiej. Niektóre opisy sprawiały, że czułam się tak jakbym towarzyszyła bohaterom we wszystkich wydarzeń i poczynaniach i chłonęłam całą sobą wszystkie targające nimi emocje. A tych tutaj naprawdę co nie miara. Ogromnie zaciekawił mnie aspekt dotyczący rodzinnego miasteczka Agnieszki - jego tajemnic i afer, które się tutaj rozgrywały przyspieszając bicie mojego serca i trochę wciągając w tarapaty główną bohaterkę. Czekam na jeszcze dokładniejsze rozwinięcie tego wątku jak i kilku innych, które ogromnie mnie zaintrygowały. Pisarka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich, dlatego ta historia wydaje mi się jeszcze bardziej prawdziwa. Poraz kolejny ostatnie strony pozostawiły mnie z milionem pytań bez odpowiedzi i nie mogę się już doczekać ciągu dalszego. Polecam!

Z ogromną radością i wzruszeniem powróciłam do Amsterdamu - miasta tętniącego życiem, emocjami i historiami, które Agnieszka Zakrzewska snuje z niezwykłym wyczuciem. "Pocztówki z Amsterdamu", druga część "Sagi Amsterdamskiej" to kolejny dowód na to, że autorka potrafi czarować słowem, wzruszać i zostawiać w moim sercu trwały ślad. Tym razem to nie tylko kontynuacja losów bohaterów, którzy już w pierwszym tomie skradli moje serce, ale również głęboka opowieść o poszukiwaniu siebie, odnajdywaniu szczęścia i godzeniu się z przeszłością. Agnieszka Zakrzewska pisze z taką wrażliwością i elegancją, że każda strona przypomina ciepły, serdeczny list - taki, który chce się czytać powoli, smakując każde słowo.
Bohaterowie są prawdziwi, pełnokrwiści - żyją, czują, kochają. A miejsce, w którym toczy się opowieść, nie jest tylko tłem - staje się równorzędnym bohaterem. Nie ukrywam, że twórczość Agnieszki Zakrzewskiej zachwyca mnie od dawna. Jej książki to nie tylko pięknie opowiedziane historie, ale przede wszystkim poruszające doświadczenia, w których wrażliwość i autentyczność grają pierwsze skrzypce.
Aby stworzyć tak niezwykłą powieść i malować ją słowami niczym artysta farbami obraz, trzeba mieć wyjątkowy talent. Agnieszka Zakrzewska z pewnością go posiada - i z prawdziwą pasją dzieli się nim z czytelnikami. Jej słowa czarują, przenoszą do Holandii, przybliżając kulturę, zwyczaje i codzienność tego kraju. Sprawiają, że od razu ma się ochotę spakować walizkę i wyruszyć w podróż, by doświadczyć tego, o czym autorka tak pięknie opowiada. Oczywiście nie mam tu na myśli trudów emigracji, lecz piękno holenderskich krajobrazów i serdeczność mieszkańców.
"Pocztówki z Amsterdamu" to wspaniała powieść o życiu, jego wzlotach i upadkach, mieniącego się paletą barw. O smutkach i radościach, blaskach i cieniach. O miłości, która wznosi na najwyższe szczyty, o żałobie po utracie bliskich, która zapiera dech w piersiach. Opowieść napisana przepięknymi słowami, które chłonie się całą sobą, bo te piękne słowa dopieszczają wszystkie zmysły. Między wierszami Agnieszka Zakrzewska porusza problemy dzisiejszego świata: brak tolerancji, rasizm, niezrozumienie kultur innych państw i postrzeganie ich w złym świetle, żądzę władzy i wykorzystywanie jej w niewłaściwych celach.
Największe wrażenie zrobiło na mnie wspomnienie o dywizji generała Maczka i o tym, co działo się z jego ludźmi po wojnie. To wstydliwa plama na kartach historii. Polscy żołnierze, z wiadomych przyczyn, nie mogli wrócić do kraju, a dla pozostałych, niedawni sojusznicy i czwarta siła aliancka w Europie stali się niewygodnym problemem, którego nie umiano w godny sposób rozwiązać. Ci ludzie nie mieli niczego. Medalami, sławą, chwałą bohaterów i wyzwolicieli spod faszystowskiego jarzma nie mogli wyżywić swoich rodzin. Musieli jakoś zarabiać na chleb, a zasłużony generał dywizji Wojska Polskiego, by przeżyć, pracował w Edynburgu jako barman.
"Pocztówki z Amsterdamu" to powieść, którą czyta się z ogromną przyjemnością, wciągając się w perypetie bohaterów i czerpiąc radość z rozrywki na wysokim poziomie. To świetnie napisana powieść obyczajowa, z interesującymi postaciami, pełnymi życia dialogami i niespodziewanymi zwrotami akcji. Na uwagę zasługują życiowe przemyślenia, które, choć pojawiają się mimochodem, zmuszają do zatrzymania się i chwilowej refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ważne. Zakończenie nie daje wyboru - zmusza do sięgnięcia po ciąg dalszy, by poznać, co wydarzy się dalej.

Drugi tom sagi amsterdamskiej już za mną.
Pokochałam tę serię całym serduszkiem, mimo, że dopiero ją poznałam w tej właśnie odświeżonej szacie graficznej to od pierwszych stron wessała mnie do świata zwariowanej Agnieszki i jej holenderskich perypetii.
To podróż pełna przygód i humoru ale niepozbawiona realnych problemów, upadków i wzlotów a także rozczarowań naszych bohaterów.
A konkretnie tej najważniejszej postaci, jaką jest Agnieszka.
Agnieszka mierzy się z nowymi problemami, bliska osoba zdradziła jej zaufanie i kobieta wraca do Polski.
Wraca także z niespodzianką.
W Polsce nie brakuje sytuacji, w które Aga się wplątała i poznała na swej drodze nowe osoby, w tym cudzoziemców jak Henrik czy Johan.
W międzyczasie otrzymuje tajemnicze pocztówki z Tulipandii, ja się domyślam, kim może być sekretny nadawca ale jaka się okaże prawda?
Może się dowiemy w kolejnym tomie, gdyż autorka buduje napięcie i dalej nas trzyma w niepewności.
Ta część jest znacznie bardziej stonowana, o ile w pierwszym tomie głównie miłość i zabawa, humor wiodły prym o tyle w tej rzeczywistość dopadła naszą bohaterkę i już tak kolorow nie jest.
Musi mierzyć się z nowymi wyzwaniami, poukładać swoje życie osobiste i wyjaśnić pewne sprawy.
W tym samym czasie wpada na trop, który raczej nie ma związku z legalną działalnością a jej ciekawska, dziennikarska natura nie pozwala przejęść obok tego obojętnie.
Kocham pióro autorki, fantastycznie czaruje czytelnika.
Gdzie trzeba, tam wzrusza, gdzie można, rozbawia.
Bohaterowie są fantastycznie wykreowani, tacy prawdziwi ludzie z kr*i i kości, z problemami, wadami i zaletami.
Popełniający błędy, zmagający się z rzeczywistością.
Piękne wydanie z barwionymi brzegami i ilustracjami znacznie umila czas przy lekturze chociaż przyznać muszę, że samo czytanie sprawiło mi ogromną przyjemność i w błyskawicznym tempie skończyłam czytanie, łaknąc więcej i więcej.
Znów wydawnictwo z autorką przychodzą z radosną nowiną, bowiem na trzeci tom nie będziemy musieli za długo czekać, już można go zamawiać w przedsprzedaży.
Świetnie jest móc poznać inną kulturę.