Z piasku i popiołu

?Zabić kogoś to jedno. Poniżyć go i upodlić, obedrzeć z godności jak ze skóry, zupełnie, co innego. Pierwsze czyni człowieka mordercą, drugie potworem?.

Przenosimy się do Włoch, jest rok 1943 wojenna zawierucha trwa w najlepsze. Nie oszczędza nikogo i niczego. Niemcy z ogromną zaciętością i skutecznością polują na Żydów. Poznajemy Evę i Angelo, ona jest Żydówką, a on katolickim księdzem. Eva to charakterna, piękna dziewczyna, jest pełnokrwistą, temperamentną włoską Żydówką i utalentowaną skrzypaczką. Od zawsze kocha Angelo, a on nieustannie ją odpycha i rani wybierając Boga. Angelo zjawił się w jej rodzinie, jako mały zagubiony chłopiec. Po śmierci matki jego ojciec postanowił się go pozbyć, oddając dziadkom na wychowanie. Angelo jest niepewnym siebie kaleką, któremu narzucono kapłaństwo, a on to przyjął z pokorą. Zostaje wyświęcony, jest dobrym księdzem, jednak w jego sercu nieustannie toczy się walka, nie potrafi i nie może zapomnieć o Evie. Aby uchronić Evę przed gestapo, Angelo ukrywa ją w klasztorze, ryzykując dla niej wszystkim. Czy dane im będzie przeżyć?

Piękna, bardzo smutna, rozdzierająca serce opowieść. Niełatwa walka na śmierć i życie o przetrwanie. Trudne wybory i ich konsekwencje. Nieustająca walka z samym sobą. Siłą napędową w przerażającym koszmarze dnia codziennego staje się miłość. Oparty na prawdzie historycznej obraz konsekwentnej i bardzo skutecznej zagłady Żydów. Przedstawione fakty i realia przerażają. Bezwzględność, okrucieństwo i brak człowieczeństwa jest wszechobecny. Autorka bardzo obrazowo snuje swą opowieść, często miałam wrażenie, że byłam w tych pięknych miejscach razem z naszymi bohaterami. Na uwagę zwraca stosunek autorki zarówno do judaizmu, jak i chrześcijaństwa. Jest pełen szacunku, uznania ich wartości. Piękno muzyki i sztuki, które są wszechobecne w życiu naszych bohaterów. Ta powieść to bardzo realny obraz zachodzących zmian, jakie dokonują we Włoszech. Mussolini, Watykan, zwykłe życie, codzienność Włochów. Nasilające się represje w stosunku do Żydów, zmierzające do całkowitego ich unicestwienia. Jest to bardzo dobra lekcja historii.

Mądra, prawdziwa, głęboko mnie poruszyła i zapadła w serce. Zostanie tam na długo ? jestem tego pewna. Nie da się przejść obok niej obojętnie. Zmusza do myślenia, refleksji. Przepełniona ogromnymi emocjami, które targają wewnętrznie i nie chcą odpuścić na długo po zamknięciu książki. Polecam z całego serca :) Tatiasza i jej książki :)

Ile jesteśmy w stanie poświęcić w obliczu tragedii wie tylko każdy z nas osobiście. Tylko chwile największej próby pokazują jacy jesteśmy naprawdę.

Bardzo lubię powieści Amy Harmon i chętnie sięgam po każdą nową propozycję tej autorki. Nie pisze idealnie, niestety zdarzają się w jej książkach momenty przestoju czy nierówne tempa, które sprawiały, że nie zawsze czułam się w pełni usatysfakcjonowana jej historiami. A jednak zawsze przyciągały mnie emocje, prawda płynąca z treści przez co niedociągnięcia schodziły na drugi plan. Po "Z piasku i popiołu" również sięgnęłam z potrzeby poznania głębszych uczuć jakimi autorka wspaniale manewruje a nie spodziewałam się, że sama historia tak pozytywnie mnie zaskoczy.

Bez wątpienia to najlepsza powieść Amy Harmon, przynajmniej w mojej ocenie. W pełni wiarygodna, dojrzała, szczera, głęboka i przede wszystkim piekielnie poruszająca. Śledząc rozwój tej autorki od lat wiem, że nigdy nie idzie na łatwiznę, zawsze sięga po trudne tematy i nie boi się odsłonić negatywnych ludzkich cech. A jednak w swojej najnowszej powieści wyszła o krok dalej, napisała coś nie tylko realnie oddającego świat, ale przede wszystkim, opierając fabułę na prawdziwej historii, otwierającego czytelnikowi oczy na to co go otacza.

Fabuła sięga wstecz, do roku 1943, gdy Włochy stały się miejscem polowań Niemców na Żydów. To tam przyszli na świat Eva Rosselli i Angelo Bianco, wychowywani jako rodzeństwo a z czasem podzieleni przez politykę i religię. To losy tych bohaterów śledzimy przez całą fabułę z zapartym tchem, czasami nie mogąc powstrzymać łez wzruszenia, kiedy indziej drżąc ze strachu nad ich życiem. Angelo podążając drogą kapłaństwa stał się katolickim księdzem i ukrywając w klasztorze Żydów, znalazł także miejsce dla Evy. Ona czuła się jedną z wielu a chciała być tą wyjątkową. Nie spodziewała się, że szybko przyjdzie jej wykazać lojalność i miłość wobec swojego jedynego przyjaciela.

Główni bohaterowie podczas powieści wielokrotnie stawali w obliczu bardzo trudnych decyzji. Próbowałam postawić się na ich miejscu, ale chociaż byli dla mnie bardzo ważni a ich losy ani przez moment nie były mi obojętne, to nie mogłam w pełni odnaleźć się w taki tragicznie poprowadzonej historii. Nie dlatego, że nie rozumiałam ich bólu i cierpienia, ale właśnie dlatego, że zbyt dużo było tego wszystkiego i tylko stoją obok nich mogłabym poczuć to samo. Harmon sięga po czasy drugiej wojny światowej, czyli oblicze największej tragedii ludzkości, pokazując rolę kościoła w tym wszystkim oraz roli indywidualnej jednostki. I chociaż autorka podejmuje trudny temat - wychodzi jej to z zachwycającą precyzją oraz dojrzałością.

"Z piasku i popiołu" to powieść oparta na kontrastach, które w bardzo wyraźny sposób wzajemnie się uzupełniają. Miłość i nienawiści, dobro kontra zło, religia a polityka. Niby nic a jednak to historia bogata w wiele wartości, dojrzała i kierowana do świadomego czytelnika. Piękna, poruszająca, angażująca w fabułę muzykę, która dla głównej bohaterki jest całym światem. Jestem zachwycona tym co otrzymałam od Amy Harmon i mam nadzieję, że i Wy nie pozostaniecie obojętni.

Przyznam szczerze, że świadomie zwykle omijam historie wojenne poruszające los Żydów lub dzieci, ale w przypadku tej powieści po prostu czułam, że muszę ją przeczytać. Nigdy do tej pory nie miałam do czynienia z tak fantastyczną historią, napisaną tak realistycznie jakby była oparta na faktach (w pewnym stopniu rzeczywiście tak jest, gdyż porusza problem prześladowań ludności żydowskiej we Włoszech, ale główni bohaterowie są postaciami fikcyjnymi).
Nie jest to typowa powieść historyczna - wydarzenia wojenne są tylko tłem do pokazania niezwykłego, pięknego ale także ogromnie trudnego uczucia rodzącego się pomiędzy Evą i Angelo. Katolicki ksiądz i Żydówka - związek wręcz nierealny, szczególnie w obliczu prześladowań ze strony Nazistów, ale wywołujący w czytelniku cały wulkan emocji. Łzy smutku i radości, nerwowe zaciskanie pięści, gniew i przerażenie, zachwyt nad kultywowaniem rodzinnych wartości - to wszystko towarzyszy czytelnikowi podczas tej wyjątkowej podróży w wojennej pożodze. Ta książka pozostaje w pamięci na długo. Poza silnymi wzruszeniami i ukazaniem dramatu ludzkiego cierpienia, daje też nadzieję na zwycięską moc miłości - nawet wbrew złym czasom i rozsądkowi. Musicie to przeczytać!

Kolejna książka z motywem wojny z którą do Was przychodzę. Wiem, że nie każdy lubi czytać książki z wątkiem historycznym, ale ta książka jest tak pełna bólu, nadziei i wiary w lepsze jutro, że nie sposób przejść obok niej obojętnie.
Amy Harmon, jest znana na naszym rynku z książek, które zostają na dłużej w sercu. Autorka tworzy uczucie zakazane, które pomimo przeciwności losu kiełkuje jak roślina pozbawiona wody i słońca. Wydaje się niemożliwe, prawda ? A jednak czasem pomimo deficytów, wyrasta piękny kwiat o solidnych korzeniach.
Eva i Angelo, szukają swojego miejsca na ziemi. Jednak wojna uniemożliwia, wiele nie dając szans na przyszłość, pomimo, że ich drogi się rozeszły ponownie się spotykają i muszą sobie zaufać.
Żydówka i katolicki ksiądz ? miłość zakazana, ale czy da się przed nią ustrzec ? Czy bohaterowie będą w stanie zaryzykować swoje życie.
?Chyba już lepiej kogoś nie mieć, niż bardzo go kochać, a później stracić.?
Historia wzruszająca, dając do myślenia i zarazem wstrząsająca. Wojna zawsze mnie interesowała i jakoś nie potrafię przejść obok takich książek obojętnie, zawsze zawładną moją duszą. ?Z piasku i popiołu? ? już sam tytuł przyciąga uwagę, tak samo jak i okładka, która absolutnie oddaje klimat całej tej książce. Nawet pisząc opinię mam łzy w oczach i moje serce pęka z nadmiaru emocji, jakie autorka przelała na kartki. Szczególnie polecam ten tytuł.

ŻYDÓWKA I KSIĄDZ
Główni bohaterowie powieści to ludzie, których życie postanowiło nie oszczędzać. Trudno się dziwić, kiedy wokół szalała wojna. Niemniej jednak oboje napiętnowani zostali tragedią już od najmłodszych lat, wiedząc jak gorzko smakuje utrata bliskiej osoby. Eva jest Żydówką, choć w jej rodzinie nigdy jakoś szczególnie nie przywiązywano uwagi do religijnych tradycji. Wrażliwa, skrywająca w dłoniach dar tworzenia urzekającej muzyki na skrzypcach nie miała pojęcia, że ta umiejętność już wkrótce może uratować jej życie. Świadoma swoich uczuć i niemogąca pogodzić się z myślą o wyborze drogi człowieka, którego kocha całym sercem. I tutaj na pierwszy plan wchodzi Angelo, toczący wewnętrzną bitwę młody ksiądz, a zarazem oddany na wychowanie do włoskiej rodziny chłopak, który będzie miał okazję skorzystać z pełnionej funkcji i uratować wiele istnień. Autorka jakże dogłębnie ukazała jego rozterki i słabości. Jakże konsekwentnie popychała go w stronę obranych dróg, jednocześnie ukazując ich tragizm. Ogromne brawa z wiarygodność postaci, ich skomplikowany wyraz, realność zachowań i ostatecznie nietuzinkową relację. Jestem w stu procentach oszołomiona tym, co było mi dane przeżyć u ich boku. O tym nie da się napisać czy opowiedzieć. To trzeba przeczytać.

WOJNA
Tłem całej historii staje się druga wojna światowa, z Florencją czy Rzymem na czele. To nie jest wyłącznie mglisty zarys tych strasznych dla ludzkości czasów. Autorka etapowo ukazuje pogłębianie się problemu, zaostrzeń względem Żydów, eskalacji konfliktu, przechodząc do punktu kulminacyjnego, jakim jest unaoczniona śmierć. Ukrywanie Żydów przez Angelo, praca Evy, która balansuje na krawędzi. Oboje nieraz ocierają się o tragedie, co doskonale oddaje wymiar niebezpieczeństwa tamtych czasów. Widać, jak szczegółowy research musiała wykonać autorka, by tak namacalnie przenieść to wszystko na kartki papieru.

PODSUMOWANIE
Historia o niebezpiecznych czasach, a zarazem o ponadczasowej miłości. O podziałach oraz ich braku, o mroku, który spowił Ziemię jednocześnie przynosząc nadzieję odnajdywaną w rzeczach najprostszych. Powieść o uczuciu, które urodziło się w bólach, okraszone wieloma dylematami, niesłusznymi wyborami, ryzykiem. Wstrząsająca, piękna, wyciskająca łzy. Książka, u boku której po prostu się przepada. Z muzyką, która łamie nawet najbardziej zagorzałe serca, z wygranymi, którzy tak naprawdę są przegrani i vice versa. Myślałam, że Amy Harmon już dawno pokazała mi najlepsze oblicze swojej prozy, ale teraz wiem, że tą książką przebiła wszystkie dotychczasowe.