Już zawsze będę sobą

Trudno jest przejść do porządku dziennego nad pewnymi wydarzeniami, które mają miejsce w naszym życiu. Pomimo upływu czasu one ciągle dają o sobie znać, tkwią głęboko zakorzenione i zupełnie nieproszone wracają do myśli. Czasem mają też druzgocące skutki i diametralnie zmieniają naszą codzienność. Czy można je przepracować, by ponownie sprawnie funkcjonować w otaczającej codzienności?
Eden przeszła przez trudny czas, pełen błędnych decyzji i szukania próby wyciszenia wewnętrznych demonów w niewłaściwych miejscach. Pomimo upływu czasu jej życie nadal nie wróciło do normalności, a konsekwencje dawnych zdarzeń odczuwają także jej bliscy. Jej rodzina nie jest już taka sama, a każdy na swój sposób próbuje poradzić sobie z traumą Eden. Wyjście na jaw prawdy odbiło się także na życiu Josha, jej byłego chłopaka, którego ran nie zaleczył czas, a młody mężczyzna nadal nie zapomniał o Eden, choć nie ma pojęcia czy dziewczyna, kiedykolwiek chciałaby, by ten powrócił do jej życia.
"Już zawsze będę sobą" to bezpośrednia kontynuacja książki "Już nie ma tamtej mnie" i jest równie emocjonalna, jak jej poprzedniczka. Pełna wszelakich uczuć narracja pierwszoosobowa spełnia swoje zadanie i oddziałuje na czytelnika z całą mocą, pozostawiając ślad na jego duszy, ale też zmuszając do refleksji. Nie jest to pozycja łatwa ani lekka z uwagi na poruszane w niej tematy dotyczące wykorzystania seksualnego, czy uzależnienia, a jednak w pełni zasługuje na uwagę. Za pośrednictwem tej historii możemy obserwować jak traumatyczne wydarzenia i próby ucieczki od prawdziwego życia wpływają nie tylko na głównych zainteresowanych, ale także ich bliskich. Autorka podkreśla jak istotna jest w takich przypadkach odpowiednia, specjalistyczna pomoc, której nie należy się wstydzić, a wręcz przeciwnie, z dumą z niej korzystać, bo to najlepszy krok w drodze ku uzdrowieniu. Jednak ta droga, co możemy zauważyć w prezentowanej opowieści, najeżona jest trudnościami, potknięciami, buzującymi pod powierzchnią emocjami, a przede wszystkim nie ma w niej skrótów, choć chciałoby się ugiąć i z niej zboczyć. Choć to opowieść o młodych ludziach to trafi też do dorosłych odbiorców i być może otworzy im oczy na pewne zachowania ich pociech, co może też zapobiec tragedii. Smith genialnie udaje się ukazać główne motywy powieści w sposób szalenie realistyczny, choć nie zawsze sprawiedliwy, ale przecież w życiu czasem tej sprawiedliwości także brakuje. Ze swojej strony jak najbardziej polecam tę dylogię, bo dzięki tematyce w niej poruszonej, mamy do czynienia z pozycjami naprawdę wyjątkowymi.

Doskonale pamiętam, jak bardzo emocjonalnie poturbowała mnie książka "Już nie ma tamtej mnie", i choć miałam nadzieję, że kontynuacja okaże się kojącym opatrunkiem na zbolałą duszę, to jednak szybko okazało się, iż drugi tom to kolejna chwytająca za serce opowieść z prześladującą tragedią oraz mrocznymi demonami w tle. Dwie brutalnie pokiereszowane dusze, które mogłyby być swoim wybawieniem, a jednak wyryte w ich sercach piętna co rusz okazują się zbyt silnymi przeszkodami. Czy można się odciąć od tak traumatycznej przeszłości i zacząć normalnie żyć? Co istotne, a zarazem przerażające, to fakt, iż tej bolesnej, gorzkiej opowieści nakreślonej przez Amber Smith nie można przecież odmówić autentyzmu. To dramatyczna historia, jaka może dziać się tuż za rogiem, swoiste piekło ofiar, szczelnie ukryte za zamkniętymi drzwiami, osłonięte strachem, bólem oraz wstydem. Autorka w mistrzowski sposób ukazała, jak toksyczne relacje i traumy z przeszłości pchają ku samozagładzie... To nie jest zwykła książka, to doświadczenie, niesłychanie silne, śmiem nawet stwierdzić, że paraliżujące. Pisarka potrafi w naprawdę fenomenalny, niezwykle trafny sposób opisywać emocje, dlatego przekaz jest niesamowicie intensywny. Fakt, że porusza kwestie bardzo trudne, bolesne, ciężkie do zaakceptowania, tylko podsyca mroczną już atmosferę i wprowadza czytającego w coś na kształt amoku, tkwi on w całkowitym zawieszeniu, obezwładniony, świadomy własnej niemocy, ogląda całą sytuację z boku i po cichu liczy na łut szczęścia. Tylko czy tak ciężko okaleczone dusze mogą jeszcze odnaleźć jakikolwiek ratunek? "Już zawsze będę sobą" to lektura miażdżąca psychicznie, która wywołuje całą lawinę skrajnych emocji, począwszy od niedowierzania, poprzez złość i niezrozumienie, aż do niepojętego bólu i gniewu, lecz nie zabraknie również nadziei, że prawdziwa miłość będzie w stanie uleczyć najmroczniejsze traumy. Zapewniam, iż ta wyjątkowa, jakże ważna pozycja roztrzaska Wasze serca w tysiące małych kawałeczków, których prawdopodobnie już nigdy nie da się poskładać w idealną całość! Polecam gorąco!

"- Czuję się, jakby ktoś narysował mi twarz i wystrugał ją na mojej skórze, a następnie usunął wszystko, co mam w środku. Moje wnętrze zostało wydrążone, wyskrobane do czysta, a następnie wstawiono do niego świeczkę i wystawiono na mróz. Po prostu..."
Pamiętacie książkę "Już nie ma tamtej mnie" Amber Smith?
Ohh ona dosłownie powaliła mnie na kolana.
Wzruszyła.
Zaskoczyła.
Ale także dała namiastkę nadziei na lepsze jutro.
Bo przecież nic nie trwa wiecznie. Nawet ból.
Dziś przychodzę do Was z recenzją książki "Już zawsze będę sobą", stanowiącej kontynuację losów Eden i Josha.
Ta powieść dosłownie zaparła mi dech.
I chociaż uważam, że jej poprzedniczka miała mocniejszy wydźwięk, to tematy poruszane w "Już zawsze będę sobą", a także ich opisy sprawiły, że nieraz w oczach pojawiły się łzy.
Tutaj widać ogromną walkę o sobie.
Eden po traumatycznych wydarzeniach, próbuje stanąć na nogi.
Pragnie uwolnić się od trudnej przeszłości.
Pragnie uporać się z koszmarami.
Pragnie zacząć żyć na nowo.
Z dala od trosk i problemów.
Z dala od bólu, który niemal rozrywał jej serce.
Z dala od głupich wyborów, których dokonała.
Teraz po prostu chce odetchnąć pełną piersią. Zapomnieć o tym, co ją spotkało. I dać świadectwo temu, że sprawiedliwości stanie się zadość.
Wciąż chodzi na terapię, która ma pomóc jej uporać się z demonami przeszłości. Powoli wychodzi na prostą. Powoli odzyskuje stabilizację.
Jednak widmo rozprawy sądowej, podczas której ujrzy swojego oprawcę, budzi w niej lęk. Mimo to pragnie tylko jednego - by Kevin już nigdy nie skrzywdził innej, niewinnej dziewczyny. By inna, niewinna dziewczyna nie cierpiała tak jak ona.
Bo Eden zna ból, jaki towarzyszy nie tylko podczas gwałtu, ale także po nim.
Zna uczucie upokorzenia.
Zna uczucie wstydu.
I wie, jak trudno jest się pozbierać po tak traumatycznym zdarzeniu.
Wie, jak to jest być odartą z godności.
Jak to boli.
Jak rani.
Jak jątrzy się niczym niezagojona rana.
I Eden pragnie uchronić przed tym inne dziewczyny. Wie, że jeśli tego nie zrobi, Kevin znajdzie kolejne ofiary. A ona nie może do tego dopuścić.
I chociaż sama cierpi, chociaż na sali sądowej ponownie zmaga się poniżeniem i wyśmianiem, nie robi kroku w tył. Z wysoko uniesioną głową chce dać świadectwo sprawiedliwości.
W jej życiu na nowo pojawia się Josh.
Oboje zbliżają się do siebie.
Jednak wiedzą, że aby zacząć budować coś trwałego, najpierw raz na zawsze muszą zamknąć za sobą drzwi przeszłości. Uporać się z własnymi demonami i lękami.
Oboje więc postępują mądrze i dojrzale.
Czy jednak ich historia skoczy się happy endem?
"Już zawsze będę sobą" to książka o poszukiwaniu siebie. Niezwykle wzruszająca, niezwykle emocjonalna. Z mnóstwem wątków, które łamią serce, ale także je scalają.
Serdecznie polecam "

Powieść znakomicie przedstawia osoby zmagające się z przeszłością i związaną z nią krzywdą. Traumy przynoszą wiele nieplanowanych zdarzeń i zmierzenia się z rzeczywistością na którą nie zawsze jest się gotowym. Czasem prawdziwe uczucie nie wystarczy, ponieważ życie i otoczenie zmuszają do podjęcia drastycznych decyzji. A one są początkiem upadku bądź odbudowania się pod siłą odrzucenia!
To nie jest słodka kontynuacja, to bardzo życiowa i emocjonalna rozgrywka pomiędzy dwoma zranionymi duszami walczącymi o wolność. Wolność przynoszącą ukojenie i oddech pełną piersią.
Relacja bohaterów jest bardzo dynamiczna. Pragną zbudować coś pięknego, lecz nie potrafią zrobić to w odpowiedni sposób. Błądzą, kochają się i rani? jednocześnie. Są łzy, bunt, strach oraz zrozumienie, co w życiu jest ważne.
Destrukcyjne zachowanie z czasem zmienia się w dojrzałość, a ona w odpowiednie decyzje, które nie są oczywiste. Przez to moje zdziwienie było ogromne. Każdy ruch ze strony bohaterów mnie czymś zaskakiwało. Oni nie są przewidywalnymi młodymi osobami. To osoby, który podejmują złe decyzje a potem zmagają się z ich konsekwencjami!
Z całego serca polecam książkę.