HurtComfort

od filmikiem na pozytywną i ze złością zatrzasnął klapę laptopa. A żeby cholera wzięła jego sumienie wraz z przyległościami! W takim tempie nowy komputer przyda się raczej prędzej niż póź Po raz drugi wyłonił się z pokoju późnym popołudniem, gdy ojciec zawołał go z dołu z pytaniem, czy chce pomóc przy obiedzie. Głupie pytanie - oczywiście, że nie chciał. Co wcale nie znaczyło, że tego nie zrobi. Nawet jeśli było to równoznaczne z wlokącymi się w nieskończoność minutami krępującej ciszy. - Jesteś dziś bardzo cichy - zauważył w końcu ojciec, przerzucając mięso na patelni. Olej zaskwierczał i naturalną koleją rzeczy opryskał mu ręce. Artur zamknął na moment oczy, po czym uniósł dłonie, w jednej wciąż ściskając nóż, w drugiej cebulę, by pokazać, że ma nieco zajęte ręce. - Ach, no tak. W jego głosie pobrzmiewał smutek i Artur poczuł napływ wyrzutów sumienia. Nie odrywając wzroku od warzyw, zastukał więc nożem trzy razy w deskę tak jak robił w dzieciństwie, by dać znak, że ma ochotę na rozmowę. Zanim obaj opanowali język migowy, porozumiewali się tak cały czas, zwłaszcza gdy nie umiał jeszcze pisać, lub przez telefon. Jedno stuknięcie - ,,tak", dwa stuknięcia - ,,nie". Wciąż robili to czasami, gdy nie miał ochoty się uzewnętrzniać, ale nie przeszkadzał mu sam fakt, że ktoś do niego mówi i od czasu do czasu oczekuje potwierdzenia lub zaprzeczenia. Ojcu najwyraźniej to wystarczyło, bo rozpoczął swój monolog, składający się głównie z opowieści o zabawnych sytuacjach z pracy. Artur naprawdę starał się uśmiechać w odpowiednich momentach, od czasu do czasu zerkając na tatę, by dać mu znak, że słucha i czeka na więcej. I więcej dostawał. Do tego stopnia, że z rozpędu zrobili nawet ciasto na deser, co prawda jedno z tych półgotowych z paczki, ale żaden z nich nie był wybredny. Ani w temacie jedzenia, ani rozmowy. - Chcesz oblizać łyżkę? - zapytał ojciec żartobliwie, podsuwając mu miskę z resztkami czekoladowej masy. Artur zmarszczył brwi. - W tym są jajka - zamigał. - Można się pochorować. Uśmiech ojca nieco przygasł. - Rzeczywiście, masz rację - przyznał, odstawiając naczynie do zlewu. - Bardzo rozsądnie. Z jakiegoś powodu zabrzmiało to jak wyrzut, którego chłopak za nic nie rozumiał. Czy zrobił coś złego, troszcząc się o ich żołądki? Wyjadanie resztek surowego ciasta jest częścią jakiegoś rytuału, o którym nigdy nie słyszał? Tata zabrał od niego deskę do krojenia. - Możesz już iść, jeśli chcesz - powiedział, przerzucając warzywa do garnka. - Zawołam cię, jak będzie gotowe. Chłopak się zawahał. Czy to jakiś rodzaj testu? Powinien zaprotestować i zostać? Czy zrobił coś nie tak i ojciec próbuje dać mu to do zrozumienia? Tata nie wyglądał na złego, co najwyżej nagle zaczął sprawiać wrażenie dużo bardziej zmęczonego. Pewnie znużyło go ciągłe podtrzymywanie rozmowy i potrzebował chwili dla siebie. Artur naprawdę nie mógł go za to winić. Poza tym na górze czekał na niego niedokończony rysunek, nowa książka o budowlach świata i program do modelowania 3D - rzeczy, które dla odmiany naprawdę rozumiał i które wydawały mu się o wiele mniej skomplikowane niż relacje międzyludzkie. Idąc na górę po schodach, odwrócił się jeszcze i przez otwarte drzwi kuchni dostrzegł, że ojciec nadal stoi przy kuchence, pogrążony w myślach. Widać po prostu tacy właśnie byli, że najlepiej rozumieli się wtedy, gdy nie rozmawiali. ROZDZIAŁ 3 Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej Spis treści: Okładka Karta tytułowa Rozdział 1 Rozdział 2 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Rozdział 6 Rozdział 7 Rozdział 8 Rozdział 9 Rozdział 10 Rozdział 11 Rozdział 12 Rozdział 13 Rozdział 14 Rozdział 15 Rozdział 16 Rozdział 17 Rozdział 18 Rozdział 19 Rozdział 20 Rozdział 21 Rozdział 22 Rozdział 23 Rozdział 24 Rozdział 25 Karta redakcyjna Redaktor prowadząca: Marta Budnik Wydawca: Monika Rossiter Redakcja: Aleksandra Żdan Korekta: Bożena Sęk Projekt i ilustracje na okładce: (C) Justyna Tarkowska () Wyklejka została zaprojektowana przy użyciu zasobów z portalu Copyright (C) 2020 by Weronika Łodyga Copyright (C) 2020 for the Polish edition by Young an imprint of Wydawnictwo Kobiece Łukasz Kierus Wszelkie prawa do polskiego przekładu i publikacji zastrzeżone. Powielanie i rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakiejkolwiek techniki całości bądź fragmentów niniejszego dzieła bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody posiadacza tych praw jest zabronione. Wydanie elektroniczne Białystok 2020 ISBN 978-83-66654-45-7 Bądź na bieżąco i śledź nasze wydawnictwo na Facebooku: Wydawnictwo Kobiece E-mail: Pełna oferta wydawnictwa jest dostępna na stronie Na zlecenie Woblink plik przygotowała Katarzyna Rek