Grumpy & Sunshine

"Bo to prawda, nie dysponowała odpowiednim słownictwem, by to wszystko opisać. Ale wiedziała jak to nazwać z perspektywy kogoś, kto nigdy nie śmierdział groszem. I jeśli miała być szczera, przez to czuła, że to uzasadnione przemyślenia.
Więc daka in się ponieść."
Czy jest jakaś książka, co do której mieliście duże oczekiwania, a ona Was rozczarowała?
Po "Grumpy & Suneshine" spodziewałam się czegoś innego.
Zachęcający opis, ciekawy tytuł i przyciągająca wzrok okładka sprawiły, że z wielką ochotą po nią sięgnęłam.
Niestety całość okazała się niemałym rozczarowaniem.
Już nie pamiętam kiedy miałam tak, że nie potrafiłam wczuć się w powieść i niemal zmuszałam się do jej przeczytania.
Wierzyłam, że gdzieś tam, w którymś momencie mnie porwie, zafascynuje, oczaruje, ale im bardziej zagłębiałam się w lekturę, tym większe było moje rozczarowanie i zwiększał się poziom irytacji.
Miał być gbur i słoneczko, które go tej gburowatości pozbyło.
Miał być romans nie z tej Ziemi.
Miało być zabawnie, a przy tym namiętnie.
Tylko gdzieś to po drodze całkowicie się rozlało...
Mabel jest ghostwritrerką. Lubi swoją pracę, jest w niej doceniana i lubiana. Dlatego kiedy dostaje zlecenia napisania swojej pierwszej powieści, nie kryje swojej radości, ale jest także pełna obaw. Napisanie biografii sławnego, emerytowanego piłkarza nie jest szczytem jej marzeń, niemniej podejmuje się wyzwania. Wie, że Alfie potrafi być gburowaty, wszak taka krąży o nim opinia, a mimo to się nie zraża. Postanawia dać mu szansę, co wcale nie jest łatwe, zważywszy na fakt, że mężczyzna podchodzi sceptycznie do napisania książki o nim. Nie lubi sławy i rozgłosu. Stroni od wszelkiej technologii, a także żyje skromnie, mimo iż na jego koncie jest wiele zer.
Lecz w jakiś sposób Mabel zaskarbia jego sympatię i Alfie wpuszcza ją do swojego świata.
Szybko okazuje się, że z gburowatością mężczyzna ma mało wspólnego. Bliżej mu do "ciepłych kluch" nich pewnego siebie i znającego swoją wartość piłkarza...
Szkoda, bo spodziewałam się naprawdę świetnej, momentami zabawnej, a momentami wręcz pikantnej lektury, z piłką nożną w tle...
I nawet teraz, pisząc tę recenzję, szukam pozytywów, ale niestety nic takiego nie znajduję. No, może poza wstawkami między rozdziałami, ktore w jakiś sposób urozmaiciły całość. Ale to wciąż za mało. Tutaj zabrakło tego "czegoś", zabrakło emocji, zabrakło efektu łaaaał...
Szkoda. Bo zapowiadało się naprawdę dobrze.

Czasem przeciwieństwa się przyciągają, czasem idealnie uzupełniają, a czasem nie są nawet w stanie przebywać w swoim towarzystwie. Nie ma uniwersalnej rady na stworzenie dobranej pary i składa się na to wiele zmiennych, nie tylko podobieństwa - bądź ich brak. Ale gdy pojawia się chemia zawsze warto spróbować - może to będzie ten jedyny/ta jedyna?
Mabel pracuje jako ghostwriterka, choć skrycie marzy, by kiedyś napisać własną powieść. Ma słabość do niecodziennych strojów, oddane przyjaciółki i w miarę stabilną sytuację życiową. Doskonale zdaje sobie sprawę z własnych mankamentów, jednak jej bliscy oferują jej zupełną akceptację. W pracy jest niezwykle ceniona, ponieważ potrafi nakłonić do zwierzeń. I stąd jej najnowsze zlecenie?
Alfie jest emerytowanym piłkarzem, który odnosił niebotyczne sukcesy. Zasłynął jednak nie tylko dzięki swojemu talentowi, ale i gburowatemu usposobieniu. Nie był ulubieńcem mediów z uwagi na trudności w przeprowadzaniu wywiadów, za to fani właśnie za tę autentyczność go pokochali. Obecnie żyje skromnie, pomimo milionów na koncie, nie przepada za technologią, czy rozgłosem. Nie jest też w pełni przekonany do napisania książki o sobie, ale naciski zdają się nie mieć końca? I tak w jego życiu pojawia się Mabel.
"Grumpy & Sunshine" to książka, wobec której miałam spore oczekiwania z powodu motywów, jakie w niej znajdziemy: ponurak i słoneczko, różnica wieku, praca nad książką, zestawienie na zasadzie przeciwieństw - brzmi świetnie, prawda? Niestety, tytułowy grumpy bywał marudny i wycofany, ale też niczym za pośrednictwem działania magicznej różdżki potrafił zmienić się w wygadanego mężczyznę głoszącego swoje poglądy. Słoneczka również było tu jak na lekarstwo, więcej znalazłam opisów pozytywnego nastawienia Mabel, aniżeli jego oznak w jej zachowaniu. Kobieta miała ewidentne kompleksy związane ze swoją wagą, które wymagałyby profesjonalnej pomocy, a wszelkie odezwy w swoim kierunku traktowała niczym fatfobię. Age gap to dla mnie naprawdę spora różnica wieku, a tu znajdziemy jedynie pięcioletnią, do tego bohaterowie, mimo że już po trzydziestce zachowywali się jak nieopierzeni nastolatkowie. Pracy nad książką też było niewiele, zastąpionej przez nieustanne rozważania w narracji trzecioosobowej co do wydarzeń, uczuć i własnych wątpliwości. Dialogi, które powinny ożywić tę pozycję w większości były dziwne, pełne chaosu i pozbawione większego sensu, a czasem nawet wywoływały u mnie zażenowanie. Rozumiem, że zamiarem Autorki miało być wprowadzenie elementów humorystycznych do powieści, jednak w mojej ocenie to się nie udało, a dwa parsknięcia śmiechu z mojej strony to zbyt mało, by uznać książkę za zabawną. Za to było tu sporo o przeciwieństwach, jednak nieustanne przypominanie o różnicach w fizycznych walorach postaci sprawiło, że miałam tego przesyt. Gorące sceny też mnie nie urzekły, pozostawiając więcej niesmaku, aniżeli jakiegokolwiek rozpalenia wyobraźni. Ciekawym motywem jest ukazanie siły mediów społecznościowych, łatwości w ocenianiu zza szklanego ekranu czy wpływu dziennikarzy na życie osób publicznych. Pojawił się tu ważny wątek dotyczący alkoholizmu, jednak potraktowany został bardzo po macoszemu i niewiele z niego wyniknęło, a szkoda, bo miał on potencjał. Podobnie jak cała książka, bowiem pomysł na nią zdecydowanie był znakomity, jednak styl pisania Autorki sprawił, że miałam trudności w odnalezieniu się w tej historii i moim jedynym marzeniem było przebrnąć przez nią jak najszybciej. Ogromnie żałuję i piszę to z bólem serca, ale nie jestem w stanie polecić tej pozycji. Choć oczywiście należy pamiętać o tym, że gusta są różne i Wam może się ona spodobać - za co mocno trzymam kciuki!