Szepty Nigdybytu

"Szepty Nigdybytu" to debiut, który od samego początku budzi ciekawość nietypowym pomysłem na fabułę. Już pierwszy kontakt z tą historią daje poczucie, że nie jest to kolejna opowieść o młodej bohaterce z magicznymi mocami. Tutaj magia nie daje wyboru ani ulgi, wciąga w świat, z którego nie da się łatwo uciec. Prawdę mówiąc, patrząc na okładkę, wydawało mi się, że będę mieć do czynienia z lekką historią, a bardzo mnie pod tym względem zaskoczyła. Jest mrok, jest walka o przetrwanie i wcale nie jest lekko. Główna bohaterka, Susan Wolska, przypadkowo zawiera pakt z pradawnym kruczym bóstwem. Zyskuje dzięki temu nadprzyrodzoną moc władzy nad umarłymi, ale traci duszę i staje się celem tajemniczej, brutalnej grupy, która poluje na podobnych do niej.
Wyróżnia tę opowieść na pewno ciekawe połączenie motywów znanych z mitologii (szczególnie słowiańskiej) z elementami współczesnego życia nastolatków. Świat szkolny, relacje rówieśnicze i codzienne problemy nie znikają po zawarciu paktu, stają się tłem i kontrastem dla nowej rzeczywistości Susan. Ta równoległość dwóch światów, licealnego i nadprzyrodzonego sprawia, że przemiana bohaterki jest bardziej przekonująca. Dobra jest też kreacja bohaterów. Susan nie jest przerysowaną postacią, ma wątpliwości, popełnia błędy, mierzy się z samotnością i poczuciem wyobcowania jeszcze zanim pojawia się magia. Jej reakcje, czasem impulsywne, czasem wyważone, sprawiają wrażenie naturalnych. Dzięki temu łatwo jest się z nią zżyć i śledzić jej losy z zaangażowaniem. Ciekawie wypadają także postacie drugoplanowe, są różnorodne, z indywidualnymi motywacjami i własnym bagażem doświadczeń. Niektórzy to potencjalni sprzymierzeńcy, inni budzą niepokój, ale niemal każdy wnosi coś do rozwoju tej historii. Opowieść rozwija się stopniowo. Początkowo poznajemy życie Susan, z pozoru zwyczajne, ale obciążone uprzedzeniami i wykluczeniem. Wraz z rozwojem akcji świat staje się coraz bardziej mroczny, a decyzje, które bohaterka musi podejmować, nabierają ciężaru.
Świat przedstawiony został pomyślany z wyraźnym konceptem, pełnym symboliki i tajemnic. Jest intrygujący, osadzony w realiach dobrze znanych młodemu czytelnikowi, ale wzbogacony o motywy wyjęte z wierzeń i mitologii słowiańskiej. Przeplatają się tu wątki śmierci, poszukiwania tożsamości, walki z samotnością i prób zdefiniowania siebie na nowo, a także tematy takie jak nietolerancja, samotność czy lęk przed innością, wprowadzone w nienachalny i spójny z narracją sposób. Motywy masek, pradawnych bóstw i nekromancji tworzą mroczną, niepokojącą atmosferę, która trzyma się nas jeszcze długo po lekturze. Styl autorów jest obrazowy, z dbałością o język i rytm opowieści. Miejscami można odczuć, że niektóre sceny są bardziej rozciągnięte, niż to konieczne, a niektóre dialogi mogłyby być bardziej zwięzłe, jednak nie wpływa to znacząco na odbiór całości. Tempo akcji jest dobrze wyważone. Po spokojniejszym wstępie historia przyspiesza i nie pozwala się oderwać. Zaskakujące i napięte do granic możliwości zakończenie pozostawia wiele pytań i sprawia, że od razu chce się sięgnąć po kontynuację.
"Szepty Nigdybytu" to mroczna opowieść o dojrzewaniu, wyborach i cenie, jaką trzeba zapłacić za moc, o którą się nie prosiło. Łączy elementy fantasy, mitologii i literatury młodzieżowej, tworząc historię, która nie tylko wciąga, ale też zmusza do myślenia. Chociaż skierowana jest przede wszystkim do starszej młodzieży, ma potencjał trafić także do bardziej dorosłego czytelnika szukającego niebanalnej fabuły i mocnych tematów. To debiut, który nie próbuje iść utartymi ścieżkami i właśnie dlatego zapada w pamięć.

"Szepty Nigdybytu" to debiutancka powieść duetu piszącego pod pseudonimem. Wkraczają z przytupem na scenę literacką!
Powieść zaczyna się dość nie pozornie, poznajemy Susan i jej codzienne życie, do momentu aż staje się naczyniem dla bóstwa, wtedy z każdą stroną robi się co raz mroczniej i brutalniej. Zorganizowana grupa terroryzuje mieszkańców w poszukiwaniu masek, bo ten kto ma władzę pragnie władzy absolutnej. Susan łączy siły z innymi maskowcami by ich powstrzymać. Czujemy ich wahanie, wątpliwości. Tak naprawdę sami nie wiedzą do końca z czym się mierzą i jakie konsekwencje ich spotkają. Bohaterzy wyraziści, różnorodni. Susan to silna i sympatyczna bohaterka, nie sposób jej nie kibicować i nie polubić. Do tego rozważna i dojrzała jak na swój wiek, ma swoje zdanie. Książka rozkręca się powoli, stopniowo wnikamy w ten ciekawie wykreowany świat, by potem akcja nabrała tempa i rzuciła nas w wir ekscytujących wydarzeń. Bardzo dobrze czytało mi się tę powieść, z lekkością napisana i dobrze po prowadzona historia. Wątek nekromancji, masek oraz pradawnych bóstw, był niezwykle frapujący, szczególnie jak więcej bohaterów doszło do głosu, można było porównać ich wygląd czy zakres umiejętności. Arty zamieszczone w książce dopełniają tę historię. W powieści mamy też poruszane wątki takie jak skomplikowane relacje rodzinne, problemy typowe dla społeczności szkolnej, rasizm czy nietolerancja. Historia ta jest nieoczywista, oryginalna, niejednokrotnie mnie zaskakiwała i przyprawiała o szybsze bicie serca, a w końcowych wydarzeniach napięcie sięgnęło zenitu.