Niedaleko pada jabłko

"Przeszłość wyglądała różnie, w zależności od perspektywy."
Do tej pory przeczytałam cztery książki Liane Moriarty ("Wielkie kłamstewka", "A teraz śpij", "Moja wina, twoja wina"), zdobyły różne oceny wrażeń czytelniczych, od średnich do wyjątkowych. "Niedaleko pada jabłko" zaliczyłam do mocno udanych spotkań z książką. Dawno tak głęboko nie weszłam z życie bohaterów. Stopniowo poznawałam różnorodne osobowości, odmienne zachowania i sekrety kryjące się w scenariuszach codzienności. Wspaniale było przywiązywać się do postaci, każda oferowała coś innego i szczególnego, a im bardziej się z nimi zaprzyjaźniałam, tym bardziej czułam, że stawali mi się bliżsi. Pokusiłam się nawet napisać, że w dużym stopniu traktowałam je jako moją literacką rodzinę. 
Wiele ich cech odnajdywałam w członkach mojej rzeczywistej rodziny, rodzicach, rodzeństwu lub kuzynostwu. Autorka fantastycznie zmieszała barwy ludzkich charakterów i życiowych wartości. Długo nie mogłam odgadnąć Stana, wydawał się niedostępny, surowy i bezwzględny. Czułam, że coś więcej niż obowiązkowość i odpowiedzialność się za tym kryła, ale nie potrafiłam trafić na właściwy trop. Niemal od pierwszej chwili polubiłam Joy, wydawała mi się bliska z racji podobnych doświadczeń i rozterek życiowych. Wielokrotnie uśmiechałam się, kiedy Troy wysuwał się na pierwszy plan, zabawnie było o nim czytać. Amy nie do końca rozumiałam, ale łatwo wczuwałam się w jej przeżycia. Logan wydał mi się najrozsądniejszy i najsilniejszy z rodzeństwa, zarazem szalenie wycofany i wrażliwy. Natomiast Brooke w dużym stopniu przypominała mi moją córkę... Bookendorfina

"Ci, których kochamy najbardziej, potrafią nas zranić najmocniej"
Joy i Stana połączyła miłość do tenisa. Małżeństwo przez wiele lat prowadziło jedną z najsłynniejszych szkół tenisowych w Australii. Wspólnie wychowali również czwórkę wspaniałych dzieci. Na pierwszy rzut oka życie Delaneyów wydaje się być idealne i poukładane. Co takiego wydarzyło się, że pewnego dnia Joy postanawia zniknąć?
Rodzeństwo za wszelką cenę chce dowiedzieć się, co stało się z ich matką oraz co oznacza zagadkowa wiadomość, którą kobieta wysłała w dzień zaginięcia. Sprawy nie ułatwia dziwne zachowanie ojca.
Po wielu zachwytach nad książkami Autorki zdecydowałam się sięgnąć po jej najnowszą powieść. "Niedaleko pada jabłko" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Liane Moriarty i jest mi przykro, gdyż muszę stwierdzić, że nie bardzo udane. Spodziewałam się historii, która od początku do końca będzie mnie trzymała w napięciu, a dostałam spokojną, pełną niepotrzebnych wątków powieść obyczajową z elementami kryminału. Akcja powieści toczy się bardzo powoli, co chwilami jest bardzo nużące. Całość uważam jednak za dobrze skonstruowaną powieść, Autorka wszystko dopracowała w najmniejszych szczegółach. Fabuła poprowadzona jest dwutorowo, dzięki temu powoli odkrywamy wszystkie tajemnice i rodzinne sekrety. Co do zakończenia, to niestety nie zaskoczyło mnie, spodziewałam się czegoś innego.
Mimo wszystko książkę polecam, a sama z pewnością sięgnę jeszcze po powieści Autorki.