Panna . Gołoborze

Jest rok 1137. W Księstwie Polskim trwa chrystianizacja. Na Łysej Górze, w moeskvu niezykle ważnym dla Słowian, gdzie czarownice gromadziły się na sabaty, powstaje klasztor benedyktynów. Braciszkowie, z rozkazy Bolesława Krzywoustego mają wypełnić zabobony i stają wiarę w Welesa i Peruna. Pogan zamienić w przykładnych chrześcijan.
Nawojka jest zielarką i uzdrowicielką. Czarownicą z babki i prababki. Jako jedna z niewielu, nie godzi się na takie traktowanie bogów, tradycji i obyczajów. Ma odwagę głośno powiedzieć co myśli. Mało tego, dziewczyna ma pewien plan, jak pielęgnować wiarę w Starych Bogów, ale do tego będzie potrzebowała innych czarownic i kapłanek.
Uwielbiam te słowiańskie powieści, w których mitologia przeplata się z fikcją i historią. Dlatego jestem tym bardziej pod ogromnym wrażeniem reserchu jaki przeprowadziła autorka. Połączyła, na tyle na ile to możliwe, prawdę historyczną ze starymi wierzeniami i utkała fabułę pełną magii, grasujących demonów, w której tradycja odgrywa duża, jeśli nie kluczową rolę. Świata, w którym człowiek żyje żyje zgodzie z naturą. Czerpie z niej garściami, ale nie okrada do cna, mając szacunek do matki ziemi. Niesamowicie klimatyczna historia, w której nie sposób się zatopić. Autorka przedstawiła te wydarzenia z najwyższą dbałością o szczegóły, tak jakby sama tego doświadczył, była, widziała. Dzięki czemu czytelnik, sam czuję się w podobny sposób. Jakby z boku obserwowował bohaterów, to czym się zajmują i z czym przyszło im się zmierzyć. Świetny początek, fantastycznej serii słowiańskiej. Przsczytałam tę książkę z ogromnym zainteresowaniem i mam zamiar równie szybko zabrać się za kolejną część.

Recenzję tej książki zacznę od pytania, czy lubicie książki, w których znajdziemy elementy mitologii słowiańskiej i tychże wierzeń? Nie często mamy okazję przeczytać powieść, w której znajdują się motywy związane z dawnymi Słowianami, ale całe szczęście, że Aleksandra Seliga postanowiła to zmienić. Czy byliście na Łysej Górze miejscu dawnych sabatów czarownic? Nie? Nic straconego, dzięki książce "Panna" z Serii Gołoborze możemy tam dotrzeć i to przenosząc się w czasie aż do 1137 roku, wtedy też zaczynało pojawiać się chrześcijaństwo, a dawna religia była usuwana. Byłam zafascynowana zapewnieniem o tym, że przeniosę się do tamtych czasów i będę mogła zgłębić wiedzę o naszych korzeniach. Byłam zainteresowana bohaterami, ich marzeniami, trudnościami, z którymi przyszło im się zmierzyć. Jak wypadła powieść?
Główną bohaterką książki "Panna" serii Gołoborze autorstwa Aleksandry Seligii jest zamieszkująca z babcią dziewczyna o imieniu Nowojka. Pochodzi ona ze wsi Łazy, która znajduje się w pobliżu Łysej Góry. Babcia dziewczyny jest starą wiedźmą, która obserwuje jak zmienia się ich świat. Wszystko za sprawą mnichów, którzy głoszą wiarę chrześcijańską, która powinna być pełna miłosierdzia, jednak nie do końca to tak wygadało. Dziewczyna musi opuścić rodzinny dom, przejmuje rodzinną spuściznę i moce po zmarłej babci, co zobowiązuje ją do dbania o ludzi, którzy pokładają w niej nadzieję. Dba, więc o wiarę w Starych Bogów, którym zawierza, a jednocześnie stara się poukładać własne życie, także aspekty uczuciowe. Polowanie na pogan trwa nastały niespokojne czasy. Sieciech, chce zmusić Nowojkę do poślubienia owdowiałego pijaka, od którego stronią inne niewiasty, jednak ona ma zupełnie inne plany. Czy dziewczynie uda się ochronić swoich? Czy wypełni zadanie, które powierzył jej Weles? Co się stanie z Nowojką?
"Panna. Gołoborze" to pierwszy tom serii Gołoborze autorstwa Aleksandry Seligi, muszę Wam powiedzieć, że książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie spodziewałam się, że autorka wykaże się tak ogromną wiedzą dotyczącą Słowian, ich zwyczajów, a także mitologii. Za sprawą "Panny" przeniosłam się do 1137 roku, były to lata, w których panował król Bolesław Krzywousty. Na Łysej Górze odbywały się sabaty czarownic zaczęto budowę opactwa Świętego Krzyża dla mnichów benedyktynów. Aleksandra Seliga przygotowała się do napisania powieści po mistrzowsku, historię się chłonęło jednocześnie obserwując wszystko dookoła, jakby zwiedzało się tamte rejony. "Panna. Gołoborze" ukazuje, jak prości ludzie byli zdezorientowani nadchodzącymi zmianami. Nie są przekonani, w kogo powinni wierzyć, kto mówi prawdę i co powinni zrobić. Czułam, jakbym sama miała dokonać wyboru i musiała się opowiedzieć po którejś ze stron. Aleksandra Seliga zadbała o to, aby czytelnik się nie nudził, w powieści pojawiało się wiele zwrotów akcji, trudno było wczuć się w społeczność, gdzie o losie kobiety decydują męscy członkowie rodziny. To były zdecydowanie trudne czasy, pomimo to stały się dla mnie fascynujące.

ANNA SELIGA
 "? Panna. Gołoborze ?" 
W końcu mogłam przeczytać jakąś książkę z motywem wierzeń słowiańskich. 
Nawojka jest zielarka i uzdrowicielką w 1137 roku. Mała wioska gdzie mieszka z babcią i bratem Sieciuchem, zostaje najechana przez mnichów którzy mają nawrócić cała osadę na nową wiarę, chrześcijańską. Nawojka jako pierwsza postanawia się sprzeciwów nowo przybyłym. Dodatkowo zostaje ona wybrana na kapłankę Welesa, co sprzyja temu bardzo mocno. 
Historia jest bardzo fajnie napisana. Czuć klimat szeptuch, czarownic. Ciekawie opisane różne zdarzenia dają znać o dawnej wierze w różnych Bogów. Wszystkie obrzędy są pięknie opisane, a uwierzcie mi lubię czytać o nich najbardziej. 
 Cała akcja toczy się przy Łysej Górze. Oczywiście kojarzy nam się z czarownicami, szkoda tylko że mało się na niej dzieje, ale są opisane inne góry, które również były ważne dla wierzeń słowiańskich. Mam nadzieję że w drugim tomie Panny będzie coś więcej na temat Łysej góry. Mamy kilka różnych ciekawych postaci pobocznych, a rozdziały są pisane z różnych perspektyw co też jest ciekawym zabiegiem.
 W książce mamy opisane jak stara wiara potrafi przekształcić się do nowej przemycając swoje racje po cichu pod niewidzialną peleryną. Cennym jak dla mnie działaniem autorki było to jak przemyciła do fabuły obraz walki z przymusem zaakceptowania czego innego, czegoś niby lepszego. Mieszkańcy potrafili walczyć o to by nie zmieniać swoich upodobań i wiary. Nie każdy musi być taki sam. Gdybyśmy nie byli różni, to świat niebyl by ciekawy. 
 Nie obyło się bez barwnych postaci Bogów w różnych postaciach - Welesa, ciekawa postać zbójnika Kaka, pod skórą którego krył się żmij. Te wszystkie postacie dodawały smaczku całej histori.
 Oczywiście nie może zabraknąć wątku romantycznego. Nawojka i Wojciech, którzy stają przed zakazaną miłością. Czy ulegną porzadaniu i spadnie na nich gniew Bogów? A może będzie to chwalone ?
 Całkiem ciekawą postacią był Sieciuch i jego zagadkowe pochodzenie. Był lekko wkurzajcy razem ze swoim nawracaniem, ale pod koniec mnie bardzo zaintrygował. 
Zakończenie jest bardzo ciekawe i z pewnością będę chciała się dowiedzieć co wyjdzie z sytuacji, którą książka się zakończyła. 
Muszę pochwalić wydanie książki. Piękne grafiki w środku książki. Każdy rozdział ma piękne zakończenie i początek. Twarda oprawa dodaje uroku całej książce...jest jakby luksusowa "??"

Pierwszy raz od dawna nie wiem jak napisać recenzję, ponieważ obawiam się, że nie zdołam oddać uroku i mądrości tej historii...
Nawojka mieszka ze swoją babcią- starą wiedźmą w Łazach, wsi u podnóża Łysej Góry. Jest początek XII wieku i coraz więcej okolicznych ziem przejmowanych zostaje przez chrześcijańskich mnichów, którzy głoszą swoją religię jako pełną miłości i pokoju, jednak ich zachowanie względem ludu świadczy o czymś zgoła innym. Nawojka musi pożegnać babcię, jednak najpierw przejmuje od niej magiczne moce i od tej pory sama musi opiekować się ludźmi wiernymi starej wierze i bronić siebie i ich przed wyznawcami nowej. Musi dbać by pamięć o starych bogów i o to by tradycja nie zginęły. Jednocześnie Nawojka próbuje poukładać swoje uczucia względem ukochanego młodzieńca ze swojej wsi, okrutnego brata, który sam przejął nową wiarę i na siłę próbuje ją przekazać ziomkom, pociągającego boga i innych wiedźm. Śledzimy też poczynania innych bohaterów, z których każdy ma naprawdę ciekawą historię do opowiedzenia i benedyktynów, którzy polują na "pogańskich" Słowian. Wszystko to opisane pięknym literackim językiem z wieloma wtrąceniami starodawnych określeń (każde wyjaśnione przez autorkę, więc wszystko jest doskonale zrozumiałe), dzięki czemu naprawdę możemy poczuć ten stary magiczny klimat.
Ważnym atutem całej historii jest dla mnie ogromna dawka wiedzy o mitologii, obrzędach i kulturze słowiańskiej! To temat, który ostatnio bardzo mnie fascynują, ale ciągle jeszcze raczkuję w nim. Dzięki "Pannie" dowiedziałam się bardzo dużo o kulturze naszych przodków. Tym bardziej ubolewam, że tak mało zostało z niej do dziś. Opisy są tak piękne i obrazowe, że nie raz płakać mi się chciało nad starą wiarą, jej wyznawcami i spuścizną kulturalną, którą utraciliśmy. Z resztą losy bohaterów też są opisane tak, że chwytają za serce.
Autorka wiele niesamowitych spotkań z bogami czy demonami opisuje tak, że ani bohater ani czytelnik nie są pewni czy wydarzyły się naprawdę, czy były tylko snem lub halucynacją. Ale prawie na każdej stronie da się wyczuć działanie starej, silnej magii.
Na uwagę zasługuje również przepiękne wydanie od Wydawnictwa Kobiecego! Twarda oprawa, w której każdy szczegół jest dopracowana i cała aż kipi od ukrytych symboli, ciekawa wklejka i strony w przyjemnej ciepłej tonacji podnoszą przyjemność z czytania.
Na szczęście " Panna" to pierwszy tom serii Gołoborze i już się cieszę na myśl, że będę miała okazję spotkać się jeszcze z piórem autorki i z bohaterami tej powieści, gdyż wykreowani są tak realistycznie i przekonująco, że mam wrażenie, że znam ich naprawdę.

Okładka powieści "Panna. Gołoborze" od razu przyciągnęła mój wzrok na liście nowości w księgarni internetowej Tania Książka. Z ogromną ciekawością sięgnęłam po pierwszy tom nowej słowiańskiej serii. Szybko okazało się, że piękna okładka skrywa bardzo intrygujące wnętrze. Aleksandra Seliga zaprosiła czytelnika do świata naszych przodków, pełnego dawnych wierzeń, zwyczajów i słowiańskich demonów.
Już w pierwszym rozdziale poznajemy jedną z głównych bohaterek tej opowieści, Nawojkę, która w osadzie leżącej niedaleko Łysej Góry, pod okiem babki Mieły, znanej wiedźmy, uczy się na zielarkę i szeptuchę. Mamy rok tysiąc sto trzydziesty siódmy, a krajem włada król Bolesław Krzywousty. W Polsce pojawiają się benedyktyni, których celem jest krzewienie nowej wiary wśród pogan. Nawet na Łysej Górze, w miejscu kultu słowiańskich bogów, zostaje zbudowane opactwo Świętego Krzyża. Za wyznawanie Starej Wiary ludzie są okrutnie karani. Benedyktyni za wszelką cenę chcą schrystianizować Polskę. Nawojka staje do walki z nową wiarą i jej krzewicielami. U jej boku stają inne zielarki i wiedźmy z okolicznych wsi i osad. Czy uda im się zatrzymać działania kleru? Czy uchronią rodzime wierzenia i zwyczaje przed zapomnieniem?
Atmosfera powieści jest tak nasiąknięta słowiańskością, że nawet nie zorientowałam się, kiedy wciągnęło mnie do tego świata. Szczegółowe opisy miejsc i zachowań ludzi pozwalają wyobrazić sobie wszystkie opisywane wydarzenia. Nagle znalazłam się w osadzie Nawojki, mogłam przechadzać się leśnymi ścieżkami, uczestniczyć w życiu mieszkańców, a także obserwować zmiany, które zaczęły powoli zachodzić wśród społeczności pod wpływem nowych mieszkańców w habitach. Krzewienie wiary w jedynego Boga wywołało wiele emocji. Część mieszkańców bała się zbuntować w obawie przed karami, więc zaczęła chodzić do kościoła i głośno potwierdzać swoją wiarę w nowego Boga, a znane od stuleci obrządki słowiańskie odprawiać w tajemnicy, we własnym domu.
W powieści widać ogrom pracy, jaką wykonała autorka, przygotowując się do jej napisania. Research objął wiele materiałów, opisujących życie na terenach wokół Łysej Góry w XII wieku. Góra ta umiejscowiona jest w Górach Świętokrzyskich, zatem w powieści znajdują się również elementy legend z tego terenu. Wszystko to zostało zgrabnie połączone w piękną, dopracowaną i wielowymiarową całość. Mamy tu trochę słowiańskich mitów, demonów i magii, ale również wiele wycinków z codziennego życia naszych przodków.
Jestem pod wrażeniem tego, jak fantastyczna, a zarazem realistyczna jest ta historia. Cud, miód i orzeszki... To kiedy, kiedy, KIEDY następny tom? Koniecznie zerknijcie do zakładki nowości na stronie Taniej Książki. Znajdziecie tam mnóstwo interesujących powieści.

Z ogromną ciekawością sięgnęłam po pierwszy tom nowej serii słowiańskiej Gołoborze. Szybko okazało się, że piękna okładka skrywa bardzo intrygujące wnętrze. Aleksandra Seliga zaprosiła czytelnika do świata naszych przodków, pełnego dawnych wierzeń, zwyczajów i słowiańskich demonów.
Już w pierwszym rozdziale poznajemy jedną z głównych bohaterek tej opowieści, Nawojkę, która w osadzie leżącej niedaleko Łysej Góry, pod okiem babki Mieły, znanej wiedźmy, uczy się na zielarkę i szeptuchę. Mamy rok tysiąc sto trzydziesty siódmy, a krajem włada król Bolesław Krzywousty. W Polsce pojawiają się benedyktyni, których celem jest krzewienie nowej wiary wśród pogan. Nawet na Łysej Górze, w miejscu kultu słowiańskich bogów, zostaje zbudowane opactwo Świętego Krzyża. Za wyznawanie Starej Wiary ludzie są okrutnie karani. Benedyktyni za wszelką cenę chcą schrystianizować Polskę. Nawojka staje do walki z nową wiarą i jej krzewicielami. U jej boku stają inne zielarki i wiedźmy z okolicznych wsi i osad. Czy uda im się zatrzymać działania kleru? Czy uchronią rodzime wierzenia i zwyczaje przed zapomnieniem?
Atmosfera powieści jest tak nasiąknięta słowiańskością, że nawet nie zorientowałam się, kiedy wciągnęło mnie do tego świata. Szczegółowe opisy miejsc i zachowań ludzi pozwalają wyobrazić sobie wszystkie opisywane wydarzenia. Nagle znalazłam się w osadzie Nawojki, mogłam przechadzać się leśnymi ścieżkami, uczestniczyć w życiu mieszkańców, a także obserwować zmiany, które zaczęły powoli zachodzić wśród społeczności pod wpływem nowych mieszkańców w habitach. Krzewienie wiary w jedynego Boga wywołało wiele emocji. Część mieszkańców bała się zbuntować w obawie przed karami, więc zaczęła chodzić do kościoła i głośno potwierdzać swoją wiarę w nowego Boga, a znane od stuleci obrządki słowiańskie odprawiać w tajemnicy, we własnym domu.
W powieści widać ogrom pracy, jaką wykonała autorka, przygotowując się do jej napisania. Research objął wiele materiałów, opisujących życie na terenach wokół Łysej Góry w XII wieku. Góra ta umiejscowiona jest w Górach Świętokrzyskich, zatem w powieści znajdują się również elementy legend z tego terenu. Wszystko to zostało zgrabnie połączone w piękną, dopracowaną i wielowymiarową całość. Mamy tu trochę słowiańskich mitów, demonów i magii, ale również wiele wycinków z codziennego życia naszych przodków.
Jestem pod wrażeniem tego, jak fantastyczna, a zarazem realistyczna jest ta historia. Cud, miód i orzeszki... To kiedy, kiedy, KIEDY następny tom?