Kim dla ciebie jestem?

Niestety nowa książka Beaty Majewskiej "Kim dla ciebie jestem?" kompletnie nie przypadła mi do gustu.
Susan jest bardzo młodą dziewczyną, która zachodzi w ciążę. Niestety, ojciec dziecka nie jest zadowolony z tego faktu i każe jej się pozbyć problemu. Su nie stać na tabletki wywołujące poronienie, więc szuka w galerii jelenia, który da się skusić na płatny seks by dziewczyna mogła dopłacić brakującą kwotę do tabletek. I tak spotyka Patricka, który nie dość, że jej nie wykorzystuje to jeszcze postanawia jej pomóc.
Czytałam już poprzednie książki autorki, które zostały wydane w jaguar. Nie ukrywam, że tylko "Zapomnij, że istniałem" skradło moje serce. Reszta serii już była mocno średnia. Tym razem styl, który pisarka zastosowała kompletnie do mnie nie trafił. Główna bohaterka jest w moim odczuciu po prostu głupia. Ja wiem, że ma 17 lat i siano w głowie, ale przeskakiwanie od tandetnych hasełek do głębokich myśli mnie po prostu męczyło. To samo jeśli chodzi o Patricka. Sam nie wiedział czego chce. Mówił co innego, robił co innego, a jego władcze zachowanie w stosunku do Susan mnie zniesmaczyło. Nie mogę napisać, że książka jest zła. Bo autorka naprawdę dobrze pisze, historia miała ręce i nogi, bohaterowie wyraziści, ale to po prostu nie moja bajka. Dla mnie to było przerysowane i kłuło po oczach. Ale zachęcam do przeczytania i wyrobienia własnej opinii.

KIM DLA SIEBIE SĄ? SŁOWO O POSTACIACH.
Autorka częstuje czytelnika dość nietuzinkowym zestawem postaci pierwszoplanowych. Tutaj nie ma oczywistości i schematów typu rycerz na białym koniu i kopciuszek podbijający pałace. Życie Patricka pozostawia wiele do życzenia. Jest bogaty, ma kochaną kobietę przy boku, a mimo to nie traktuje jej uczciwie i ona o tym wie. Szukający seksu na boku, próbuje nakarmić tylko satysfakcję swojej matki, by mogła poczuć, że jej syn jest dobrze wychowanym, obytym człowiekiem. W tej rodzinie liczą się tylko pozory. A jednak kiedy w grę wchodzi Susan, Patrick wykazuje się ludzkimi odruchami. Chęcią pomocy i wsparcia. Czy dla niej zostanie wiernym partnerem? A może wręcz przeciwnie, dziewczyna dołączy do listy zranionych? Susan z kolei jest ofiarą. Godzi się na życie u boku Calvina, uciekającego się do przemocy psychicznej tyrana niepotrafiącego kochać. Dlaczego z nim jest? Bo boi się dojrzeć inną opcję. W końcu nie ma ani wsparcia rodziców, ani własnego zaplecza finansowego. Uzależniona od chłopaka przytakuje jego bestialstwu. Sama nie jest jednak cichą myszką, czasami potrafi odezwać się tak, jak nie do końca przystoi grzecznej dziewczynie. Relacja tworząca się pomiędzy postaciami z pierwszego planu nie jest jednoznaczna. A okazuje się, że i na drugim planie można dopatrzyć się indywidualności w pewnym sensie dających się zapamiętać.
TOKSYCZNE RELACJE I DZIWNI BOHATEROWIE
Czytelnik otrzymuje obraz dość toksycznej relacji, a właściwie dwóch. Jedna bazuje na przemocy psychicznej, już z góry mogąc zostać oceniona jako zła i destrukcyjna. Druga, opakowana w przysłowiowy, atrakcyjny i kolorowy papier przypomina obraz idealnej miłości. A jednak pod płachtą iluzji kryją się zdrady, kłamstwa i ostatecznie nieszczęście. Na pierwszej linii frontu stają główni bohaterowie powieści wyjęci z dwóch różnych światów. Ich więź, początkowo bardzo luźna i niezwiastująca niczego głębszego, nie jest oczywista i nie do końca wiadomo, czy aby na pewno czytelnik doczeka się happy endu. Są namiętności, choć całość niekoniecznie pisana jest romantyczną nutą. Pojawia się obraz dziwnych, rodzinnych relacji, uzależnienia od narkotyków, jest niskie poczucie własnej wartości, którym osoba karmiona od lat blokuje sobie możliwość zdobycia szansy na szczęście. Dziecko - nienarodzone, cnotliwa narzeczona, partner przestępca i matka dbająca o etykietę. Cała mieszanka, która prowokuje do analizy ludzkich zachowań i daje czytelny wniosek ? nie oceniajmy po pozorach.
PODSUMOWANIE
Uważam, że tytuł książki genialnie definiuje treść oraz emocje towarzyszące w trakcie czytania. To nie jest powieść, w której kwestie uczuciowe od razu stają się klarowne. Postaci wzbudzają mieszane uczucia, nie wpisując się w sztywne ramy. Patrick nie mógłby zostać moim książkowym mężem, choć jego postać ? poniekąd dziwna i mająca swoje dziwne zachowania ?ostatecznie pozytywnie mnie zaskoczyła. Podobnie Susan, która miewała dziwne odzywki, skłoniło mnie do kibicowania, choć raczej nie zyskała stuprocentowej sympatii. Taka to zatem niejednoznaczna w mojej ocenie jest ta historia i tak też nie do końca wiem, komu ją polecić. Wielbicielkom oryginalnych romansów chyba. Książka nie zaparła mi tchu w piersiach, ale okazała się dobrą opcją na spędzenie wolnego czasu.
...

Susan Seyler ma siedemnaście lat. Mieszka z matką, która jest uzależniona od alkoholu i narkotyków. Dziewczyna jak na taką patologiczną sytuację jest całkiem normalną młodą dziewczyną. Zakochaną w Calvinie. Niestety zaliczają wpadkę i dziewczyna jest w ciąży. Chłopak, mówiąc brzydko, wypina się na nią żądając aborcji. Dziewczyna zmuszona jest uciekać. Trafia do innego miasta a tam zbiegiem okoliczności poznaje zamożnego i przystojnego mężczyznę. Patrick Pratchett jest miłym i uprzejmym mężczyzną, niczym księciem z bajki. Czy Kopciuszek zostanie księżniczką? Czy książę nie zmieni się w żabę? Jak zakończy się ta nieprzewidywalna historia?
Kolejna książka autorki w moich rękach. Tym razem nastolatka, nieplanowana ciąża i problem do rozwiązania. Już od pierwszych stron autorka mnie zszokowała. Sytuacją w domu głównej bohaterki i jej związkiem z Calvinem. Totalni patologiczna sytuacja. Autorka opisała dokładnie jak wygląda życie pod dachem z osobą uzależnioną. A młoda bohaterka, jak na swój wiek jest dojrzała. Opiekuńcza, troskliwa, empatyczna. Towarzyszy jej humor, nutka ironii, jest odważna i pewna siebie. Susan to mała zadziora. Twarda sztuka. Temperamentna i krnąbrna. Tylko zbyt łatwo dała się omotać swemu chłopakowi. Już od pierwszych opisów nie spodobał mi się Calvin. Miałam go szczerze dość już po pierwszym wątku w nim. Udaje troskliwego i milusiego, podczas gdy naprawdę jest brutalny i agresywny. A im głębiej w tekst, tym więcej szczegółów się o nim dowiadywałam. Ale co się dziwić dziewczynie. Chciała tylko ciepła, troski, poczucia bezpieczeństwa. Autorka świetnie rozegrała tę sytuację. Z minusa zrobiła plus. Trochę mi to fatycznie przypomniało "Pretty woman". Otóż pojawił się on. Patrick, którzy opływa w luksusach i skacze z kwiatka na kwiatek, mając narzeczoną. Zabawny, ironiczny, pewny siebie macho. Szczodry i opiekuńczy. Ale nie był chyba dopracowany. Jakoś tak chyba mi zabrakło tego skupienia się na jego zauroczeniu młodą kobietą. Jakiegoś opisu jego głębszych przemyśleń. Nie wiem, nie zaskoczyło po prostu. Mam mieszane co do niego uczucia. Mimo, że finalnie pozytywnie mnie zaskoczył. I jeszcze mały minus - jak dla mnie zbyt mało informacji o jego rodzinie. Przewija się matka i narzeczona a o reszcie tylko wzmianka i jedna scena. Skoro się pojawili, to uważam, że powinny być jeszcze dalej pociągnięci. Co do mamy Patricka to wyszła jakaś taka niezdecydowana. Z jednej strony dama i arystokratka, lubiąca zadawać ciosy a z drugiej się troszczy o tę samą osobę. Nie rozumiałam zupełnie jej zachowania. Chyba po prostu zabrakło właśnie tego rozbudowania fabuły. Za to Suzan wyszła doskonale. Prawdziwa przyjaciółka. Cała historia była za to fajnie i spójnie prowadzona. Dostarczyła dreszczyku emocji, bawiła humorystycznymi opisami jak i dialogami a nawet spowodował szybsze bicie serca. Autorka napisała fajną książkę. Połącznie romansu z komedią. To przyjemna i lekka powieść poruszająca poważne problemy. Jak chociażby patologię czy nieplanowana ciążę z jej konsekwencjami. Tym, z czym młodym kobietom przychodzi się zmierzyć. Potrzebę akceptacji, wsparcia, dania otuchy i nadziei. To fajna historia, która dostarczyła mi wielu wrażeń. Idealna na jedno popołudnie. Czyta się ją szybko. Podobno będzie tom drugi. Jeśli tak, to z chęcią zobaczę w jakim kierunku zmierzy ta sytuacja. Tak z czystej ciekawości. Fani autorki powinni się skusić na tę powieść. A jeśli nie znacie jeszcze twórczości pani Beaty a szukacie czegoś wesołego, co porusza ciężkie tematy, to myślę, że możecie się skusić.
Polecam

Witam, dziś mam dla was recenzję książki Kim dla ciebie jestem, autorki Beaty Majewskiej.
Kim dla Ciebie jestem to opowieść o młodej dziewczynie, siedemnastoletniej Susan która wchodzi w swoje dorosłe życie troszkę za szybko.
Ciąża zdarza się nie raz z zaskoczenia, wiadomo, lecz kiedy w tę ciążę zachodzi bardzo młoda osoba wtedy trzeba zastanawiać się co dalej począć ze swoim życiem. Co jeśli ktoś za nas podejmuje ważne decyzje nawet szantażem czy za straszeniem twierdząc, że zawsze możne stać nam się krzywda? Co w takiej sytuacji zrobić? Brak pieniędzy i próba pozbycia się niechcianej ciąży zawsze wiąże się z różnymi konsekwencjami.
Bardzo zły pomysł przyszedł do głowy bohaterce naszej książki by dla zarobienia pieniędzy sprzedać się, ale czy jest to dobre posunięcie?
Bardzo ciężkie dzieciństwo, które przeżyła dziewczyna daje piętno na jej życie, problem jakim jest narkotykowy nałóg, jak zmagają się niektóre osoby, by pokonać chorobę i do czego posuwają się by zdobyć choćby gram narkotyku. Coraz więcej słuchać o tym problemie niestety dotyczy to dzieci, jak i starsze osoby. A tutaj przedstawiona jest sytuacja z matką dziewczyny, narkotyki brak pieniędzy, to wszystko rzuca zły cień na jej życie.
Główny bohater za to, to bogaty mężczyzna z dobrej rodziny. Może się wydawać, że wie czego chce, ale czy na pewno? Ja nie jestem co do tego pewna, niby miał narzeczoną, lecz wciąż skakał z kwiatka na kwiatek.
Wydawać się może, że ta historia jest bardzo podobna do historii kopciuszka. Dwa różne inne światy, dwoje różnych ludzi wychowujących się w innych okolicznościach łączy ich jedno? Brak miłości. Wiecie jak skończy się ta historia? Ja już wiem, a wy sięgnijcie po nią jak najszybciej by przekonać się, że nic nie jest takie jak by się chciało. A uczucia wychodzą wtedy kiedy nie zdajemy sobie z tego sprawy.