Ucieczka

Rosemary Tulle dostaje bardzo dziwny telefon od swojej siostry, w którym ta prosi ją o pomoc. Chcę aby ta zabrała ją z ośrodka, w którym umieściła ją ich matka. Halycon Hall znajduje się na wyspie i ucieczka z tego miejsca jest niemożliwa a opinie na temat tego miejsca mrożą krew w żyłach. Rosemary postanawia udać się tam i za wszelką cenę zabrać ukochaną siostrę. Niestety po dotarciu na miejsce okazuje się iż nie będzie to łatwe zadanie, gdyż nikt nie chce wpuścić ją za mury ośrodka. Twierdząc iż nie znajduje się ona na liście osób, które mogą przekroczyć próg tego zakładu. Rosemary jednak nie ma zamiaru opuścić miasteczka bez siostry. Jednak odkąd przybyła na miejsce spotykają ją dziwne wypadki. Kobieta postanawia poprosić o pomoc osobę, która wyrządziła jej w przeszłości krzywdę i której miała nadzieję już nie oglądać.
Czy Rosemary uda się uwolnić siostrę? Co wydarzyło się za murami ośrodka iż ta poprosiła o pomoc? Jakie mroczne tajemnice ujrzą światło dzienne? I Kim okaże się osoba, do której Rosemary zwróci się o pomoc?
Jest to książka, która trzyma w napięciu. Autorka idealnie oddała klimat małej miejscowości, odciętej od reszty świata w środku zimy. Tajemnica goni tajemnicę i nie sposób zorientować się kogo należy unikać a kto mówi prawdę. Do tego wyjaśnienie zdarzeń z przeszłości Rosemary pozwalają nam lepiej zrozumieć sytuację bohaterów oraz ich postępowanie. Totalnie mnie wciągnęła I mimo iż próbowałam zgadywać co tam mogło się wydarzyć ani przez chwilę nie byłam bliska tego co tam zaszło. Mi ta książka przypadła do gustu.

Od wczoraj delektowałam się tą historią w dosłownym znaczeniu tego słowa. Sama bardzo ją przeżyłam, bo pokazała, że pomimo tego, iż każdy z nas popełnia błędy, to jednak można je naprawić. Pamiętajcie, że wasze życie jest tylko w waszych rękach i na wszystko macie wpływ. To wy kierujecie swoimi myślami, a nie one wami. Jednak bogaty jest tylko ten, kto nauczy się nimi kierować.
Wracając do książki, była ogromnie wciągająca, bo zawierała wszystkie cechy niesamowicie dobrego thrillera psychologicznego. Po pierwsze, mamy rodzinę, która nie jest nią w pełni. Dwójka dziewczyn z tej rodziny zostało rozdzielona. Jedna trafiła do mrocznego ośrodka, a druga ułożyła sobie życie, choć wciąż prześladują ją koszmary z przeszłości. Kiedyś bowiem została zgwałcona i czas po tym wydarzeniu nie może zostać wyjaśniony. Nagle jednak starsza kobieta dostaje telefon w którym młodsza błaga ją, by zabrała ją z tego ośrodka. Kierowana głębokim uczuciem jedzie po nią, ale wciąż coś idzie nie tak. Miejsce, gdzie przebywa młodsza jest ściśle strzeżone i ma swoją straszną historię, którą z wolna odkrywamy. Bądźcie jednak pewni, że zrobi ona wszystko, by tylko znów ją zobaczyć, bez względu na to, czy przypłaci to wielkimi konsekwencjami. A komuś bardzo zależy na tym, by nigdy się nie ujrzały.
Cała opowieść bardzo mi się podobała. Każda z postaci ma swoje brudy, które z różnych powodów nie chce by wyszły na jaw. To opowieść o sile miłości, która przekracza nawet najbardziej mroczne oblicze. Mamy też motyw małego miasteczka, gdzie każdy się ze sobą zna i współpracuje z przyjemnością, bądź przymusem. Każda osoba tutaj przedstawiona ma określony schemat działania, gdzie po opisach sami możemy zobaczyć po której jest stronie, choć znajdą się i tacy, którzy będą chcieli go obalić. Autorka poruszyła tutaj wstyd, który osacza ludzi i nakazuje im postępować w określonym kierunku. Wolnym człowiekiem jest ten, kto otwarcie potrafi się przyznać do błędu. Czasami każdy z nas zrobił coś z czego nie jest dumny, większość bohaterów to potwierdza, jednak to od nas zależy, czy weźmiemy go na klatę, czy pozwolimy, by wstyd zamykał nas w wąskiej przestrzeni i burzył każdy kolejny dzień, który mógłby być szczęśliwy. Opowieść naprawdę bardzo mi się podobała, bo pokazała co jest wartością i co możemy zmienić, by ból został wymazany, bądź zmniejszył się do tycich rozmiarów. Uważam, że historię mogą przeczytać wszyscy po skończeniu piętnastego roku życia, gdyż przeważnie to wtedy młodzi ludzie rozpoczynają współżycie nie myśląc o jego konsekwencjach.
Bardzo przejrzyście wydana, średni druk z niedługimi rozdziałami, które w każdym następnym są ozdobione. Dużo klimatu niepokoju i mądrych rad wpisanych pomiędzy rozdziałami. Ogromnie ją polecam!

Dobra książka kryminalna, która trzyma w napięciu niczym najlepszy thriller? Mam dziś dla Was dokładnie taką powieść.
Rosmery udaje się na wyspę w stanie Maine, by wydostać siostrę z "luksusowego ośrodka" dla osób z problemami psychicznymi. Matka dziewczyn wysłała młodszą córkę do tego ośrodka, twierdząc, że Genevieve ostatnio sprawiała jej duże kłopoty wychowawcze. Jak było naprawdę? I dlaczego Rosmery nie może nawet odwiedzić siostry?
Halycon Hall ma wiele mrocznych tajemnic, część to tylko widma przeszłości, jednak część z nich to wciąż świeże sprawy, które zostały zamiecione pod dywan. Ośrodek tak jak i jego dyrektor są jedną wielką zagadką, którą Rosmery, za wszelką cenę pragnie rozwikłać. Ona musi spotkać siostrę i upewnić się, że jest bezpieczna.
Wciągająca, mrocznie przerażająca książka, w której duchy przeszłości nie śpią, a pech i niebezpieczeństwo czychają na bohaterów wszędzie.
A wiecie co w tej powieści jest najlepsze? Mieszanka gatunków, bo znajdziecie w niej zagadki kryminalne i dociekliwego szeryfa, bardzo niebezpieczne zdarzenia, które wywołują gęsią skórkę niczym najlepszy thriller psychologiczny, wypadki samochodowe niczym w powieści sensacyjnej, oraz uczucie, które mimo lat nie uschło i tym razem ma szansę na happy end.
Jestem fanką i coś czuję, że szeryf Deacon Howell nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, jeśli chodzi o tajemnice Halycon Hall.

"Cała ta nie­przy­stęp­na ska­li­sta wy­spa zio­nęła chło­dem, a ni­sko za­wie­szone sta­lowe chmu­ry okry­wały cie­niem wszyst­ko i wszyst­kich."
Zaniepokojona rozpaczliwym telefonem od młodszej siostry, Rosemary przybywa na wyspę u wybrzeży stanu Maine, do ośrodka terapeutycznego Halycon Hall. Mówi się, że to miejsce jest przeklęte i lepiej trzymać się od niego z daleka. Pomimo usilnych próśb nie zostaje wpuszczona na teren ośrodka ani nie otrzymuje żadnych informacji. Personel ściśle strzeże swojej prywatności, jak i podopiecznych. Mając jednak w pamięci dramatyczny ton siostry, Rosemary czuje, że coś jest nie tak, więc uparcie stara się dostać do środka. Komuś jednak bardzo zależy, by nie odkryła tajemnic ośrodka i jest gotów na wszystko, by jej przeszkodzić.
Autorka od pierwszych stron kreuje atmosferę niepokoju i niepewności, która gęstnieje wraz z kolejnymi wydarzeniami. Dawny szpital psychiatryczny dla odsyłanych z rodzin kobiet to miejsce, o którym do dziś krążą legendy. Pomimo przekształcenia w popularny ośrodek, w jego murach wciąż tkwi wiele bólu i niezrozumienia.
Przedstawiony na tle niewielkiej społeczności odpowiednio działa na wyobraźnię.
Akcja nieco zwalnia, skupiając się na przeszłości bohaterów. Do głosu dochodzą dawne demony, skrywane lęki i bolesne tajemnice. Poruszyły mnie stopniowo ujawniane wspomnienia i historia Rosemary. Nie dziwi też determinacja, z jaką stara się odnaleźć Genevieve. W głowie kotłowały się możliwe scenariusze, jak również to, co mogło się wydarzyć. Żaden jednak nie zbliżył się do przedstawionego finału. Zwykle doceniam taką nieprzewidywalność, w tym przypadku jednak czuję lekki niedosyt. To nie było zakończenie, po którym zbierałabym szczękę z podłogi, tylko raczej stonowane i spokojne. Niemniej jednak jest to dobry thriller, który polecam waszej uwadze.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, Lisą Childs. Do przeczytania tej powieści skusił mnie napis na okładce: Bestseller "The New York Times". Pani Lisa, jak wyczytamy na ostatniej stronie okładki, pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, z miejscowości... Halloween. Takich miejscowości jest kilka na mapie USA. Sama nazwa miasta pozwala też sądzić, że może na pisanie mrocznych historii przez pisarkę miało wpływ miejsce urodzenia? Nie ogranicza się jednak do mocnych thrillerów psychologicznych. W jej dorobku są też powieści paranormalne czy romanse. Ucieczka to pierwszy tom cyklu Bane Island (w wersji angielskiej).
Okładka książki z tych, które uwielbiam i które pozwalają czytelnikowi uruchomić wodze fantazji, dotyczące treści zawartej w powieści. Mamy tutaj kobietę stojącą nad brzegiem morza z latarnią morską. Zapewne nie jest to wycieczka na plażę w sezonie urlopowym. Fale zimnej wody rozbijają się o brzeg, a kobieta nie wygląda na szczęśliwą, choć stoi tyłem. Tu na pewno coś się wydarzyło!
Halycon Hall to miejsce, które kiedyś było zakładem zamkniętym o niezbyt pozytywnej renomie. Ludzie nazywali to miejsce, przeklętym. Teraz funkcjonuje na nowo, jako uzdrowisko dla ludzi bogatych i sławnych. Główna bohaterka powieści, Rosemary Tulle, przybywa na wyspę, po tym, jak otrzymuje niepokojący telefon od swojej siostry. Wiadomość, którą zostawiła Genevieve, przeraził Rosemary do tego stopnia, że rusza do ośrodka terapeutycznego, nie bacząc na warunki, jakie panują na zaśnieżonych i śliskich drogach. Na miejscu okazuje się, że Rosemary nie może dostać się do ośrodka, ponieważ... nie ma jej na liście.
Co takiego wydarzyło się w Halycon Hall? Dlaczego miejscowi nie chcą rozmawiać o tym przeklętym miejscu? Czy siostra Rosemary żyje? I... czy na pewno jest siostrą kobiety, która rozpaczliwie próbuje ją odnaleźć? Z każdym rozdziałem poznajemy losy rodziny Tulle, na jaw wychodzą też stare historie ośrodka, które mogą wywoływać ciarki na plecach. Jeśli jesteście ciekawi historii dziewczyny i tego miejsca, koniecznie musicie przeczytać tę opowieść.

?Ucieczka skarpa 4.06
Na wyspę u wybrzeży stanu Maine przybywa 30-kilkuletnia Rosemery Tulle. W mieszczącej się tu klinice dla trudnej młodzieży przebywa jej młodsza siostra Genevieve. Właściciele ośrodka robią co w ich mocy, aby przyciągnąć swoją ofertą ludzi sławnych i bogatych. W Halycon Hall odpoczniesz, zregenerujesz siły i odzyskasz chęci do życia. Jednak czy aby na pewno? Po przybyciu na miejsce okazuje się, że siostra Rosemary uciekła i wszelki ślad po niej zaginął. Niepokój Rosemary podsyca dodatkowo podejrzane zachowanie mieszkańców wyspy. Komuś również zależy na tym, aby pozbawić młodą kobietę życia. Nie bacząc na grożące jej niebezpieczeństwo, główna bohaterka rozpoczyna prywatne śledztwo. Dawni przyjaciele okazują się wrogami a osoby, które uważała za sprawców swoich krzywd, niespodziewanie stają się przyjaciółmi. Czy Rosemary uda się odnaleźć siostrę a przy okazji ujarzmić własne demony z przeszłości? Zachęcam do lektury.
.
Przyznam, że miło spędziłam czas z tą książką. Zmagania bohaterki z niesprzyjającym jej systemem, ludźmi i wyspą, która momentami wydaje się rzeczywiście przeklęta, wciągnęły mnie bez reszty. Oczywiście pojawiło się też kilka niewyjaśnionych wątków, czy odpowiedzi, które nie do końca mnie przekonały. Jednak w ogólnym rozrachunku książka posiada więcej wad niż zalet. Przyjemny, aczkolwiek niepozbawiony wad thriller. Idealny na dwa, trzy wieczory. Świetna propozycja dla czytelnika poszukującego odskoczni od mocniejszych pozycji. Polecam.