Puszczyk

Rewelacyjna powieść Jana Grzegorczyka! Trzymająca w napięciu, dynamiczna, nieprzeciętnie ciekawa, wielowarstwowa i niosąca wartościowe przesłanie. „Puszczyk” łączy w sobie przepełniony zagadkami kryminał z historią miłości, która w niczym nie przypomina banalnych ujęć z tandetnych romansów oraz z opowieścią o wewnętrznych dylematach człowieka. Pod warstwą zajmującego pasma zdarzeń, akcji rodem z dobrych filmów kryminalnych, kryje się prawda, którą autor chce nam przekazać: każdy człowiek jest kowalem własnego losu i niezależnie od tego w jak trudnej sytuacji się znajduje, zawsze ma możliwość rozpoczęcia wszystkiego od nowa, naprawienia bądź przebaczenia sobie swoich błędów i pójścia do przodu. Bardzo polecam!

Kolejna świetna książka Gregorczyka – utrzymana w podobnym stylu, w podobnych okolicznościach, co poprzednie, a jednak inna i pełna świeżości. Główny bohater (a może antybohater, bo Stanisław Madej raczej chciałby być herosem niż nim jest) boryka się z codziennymi życiowymi problemami, głównie związanymi z pracą i z kobietami, a poza tym stara się prowadzić spokojne życie na wsi. Niestety, jego spokój zakłóca śmierć księdza, który był jego przyjacielem. Zaczyna na własną rękę prowadzić śledztwo z Radkiem, który nie jest tym, na kogo wygląda... a potem jest już tylko ciekawiej. „Puszczyk” naprawdę wciąga. Jest to lekka książka do poczytania w zimowy wieczór, a jednak nie brak w niej też wielu refleksji na temat życia, śmierci, losu i ludzi.

Rzecz dzieje się w spokojnej, oddalonej o zgiełku miasta, Puszczy Noteckiej. Główny bohater i narrator książki mieszka tam od niedawna, ale już zdążył trochę namieszać. Kiedy w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach ginie miejscowy proboszcz, Stanisław Madej dyskretnie bierze sprawy w swoje ręce. Rozwiązanie zagadki angażuje czytelnika, a cała intryga stoi, według mnie, na wysokim poziomie. Ale to nie wyczerpuje zawartości książki, która opowiada o starszym już facecie, wciąż poszukującym spełnienia i szczęścia. Jest w niej spora doza humoru, są kobiety, jest wszystko to, czego w książkach szukamy, dlatego bez wahania ją polecam.

Moim zdaniem jedna z najlepszych powieści tego pisarza. Tytułowy Puszczyk to samotny mężczyzna, który ucieka z wielkiego miasta do domu w puszczy. Pośród natury odradza się, weryfikuje swoje poglądy, zmienia się, dojrzewa. Jednocześnie zostaje wplątany w kryminalną aferę. Powieść jest wielowymiarowa, kryminalna (zresztą świetna) intryga jest tłem do pokazania prawdy o człowieku, zmierzaniu się dobra ze złem, zawiłościach ludzkiej natury. Autor stworzył barwne i żywe postacie. Od ksiązki nie można się oderwać. Czyta się jednym tchem, a jednocześnie ta powieść coś po sobie pozostawia, zmusza do zastanowienia się nad sobą, nad naszym postrzeganiem ludzi i świata. Do "Puszczyka" każdy będzie wracał, to nie jest powieść do jednorazowego przeczytania. OBOWIĄZKOWO.

Czasem ucieczka od codzienności gdzieś na kraniec świata, bądź trochę bliżej do Puszczy Noteckiej, wydaje się najlepszym rozwiązaniem. Jednak i gdy w takich pięknych okolicznościach przyrody proza życia, a raczej jej najmroczniejsze elementy dopadają człowieka, to zamiast błogiego spokoju znowu stres i zamieszanie zaczynają dominować. Podobno nic nie trwa wiecznie, więc i wszelkie perturbacje przemijają również i znów cisza zapada błoga, tylko jakoś zew do cywilizacji znowu daje o sobie znać. Zamiast jednak powrotu do społeczeństwa miejskiego szykuje się jedynie uporządkowanie spraw zawodowo - rodzinnych, czas na debiut i to nawet podwójny - jako pisarza i narzeczonego. Ale nie wszystko idzie gładko i zgodnie z planem, po raz kolejny los, a może fatum, dają o sobie znać. Stanisław Madej znowu znajduje nieboszczyka, tym razem jest to proboszcz pobliskiej parafii, który kilka godzin wcześniej obiecał udostępnić książkę i pewne informacje na temat samobójstwa sprzed kilku miesięcy. Nieszczęśliwy wypadek, na co wszystkie ślady wskazują, czy może... morderstwo. Kto mógłby chcieć śmierci wiejskiego księdza? Pomimo zapewnień ze strony stróżów prawa i prokuratury nie wszyscy są przekonani o pechowym upadku z drabiny. Szczególnie, że duchowny używał jej od lat i w o wiele niebezpieczniejszych sytuacjach, no i był doświadczonym taternikiem. A może to nadmierna podejrzliwość, będąca efektem wydarzeń z przeszłości, jakie wciąż jeszcze pojawiają się przed oczyma głównego bohatera lub wyrzuty sumienia, że gdyby nie spotkanie ze znajomym, to byłoby się punktualnie na spotkaniu z ofiarą i wtedy wszystko potoczyłoby się inaczej? Nikt nie daje wiary podejrzeniom, ale one nadal pozostają, chociaż tylko w sferze domysłów i umyśle jednego człowieka. Czasem pomoc przychodzi z najmniej spodziewanej strony i daje nadzieję na poznanie kulisów śmierci bliskiej osoby. Drugie dno zdaje się dostrzegać także miejscowy dziennikarz, mający wiedzę o wielu ciemnych stronach miejscowych notabli. Fałszywe zagranie niespełnionego pismaka albo bystrego obserwatora, pragnącego wyjaśnić pewien wieczór i jego tragiczny finał?
Wydawałoby się, że małe miejscowości nie kryją zbyt wiele sekretów, a życie w nich jest odtrutką na wielkomiejską dżunglę, gdzie zbrodnia czyha za każdym rogiem, ale czy na pewno? Wiele znaków zapytania zaczyna pojawiać się i to nie tylko w związku z niedawnymi wydarzeniami, lecz również z tymi związanymi z pewnym samobójcą, co do śmierci, którego także Madej miał zastrzeżenia. Wiele tajemnic skrywają ludzie zamieszkujący spokojne miasteczko, sekrety te wydają się być źródłem morderstwa i to odmienianego w liczbie mnogiej. W co był uwikłany zmarły ksiądz i jaką wspólną przeszłość ma z emerytowanym prokuratorem, a może kluczem do wszystkiego jest historia kilku wychowanków z miejscowego domu dziecka?
Początkowo "Puszczyk" sprawia wrażenie książki typowo obyczajowej, jednak to odczucie mija bardzo szybko, gdy zaczyna zarysowywać się motyw kryminalny. Wpierw powoli suspens zaznacza swoją obecność, jednak ze strony na stronę jest coraz bardziej widoczny, ale fabuła nie skupia się tylko na elemencie kryminalnym, równie ważne i także dobrze zaznaczone są detale związane z osobistymi przeżyciami bohaterów. Wątki życiowe stanowią tło dla tych z rodzaju morderczych i odwrotnie, wzajemne uzupełniając się tworzą barwną i zaskakującą mozaikę. Czasem prowincja wydaje się mało ciekawym miejscem, gdzie szarość przeplata się z codzienną rutyną, jednak to mylny obraz, bo często jej prawdziwy portret jest całkiem inny, a zbrodnia nie jest w nim niczym niezwykłym. Czytanie rozpoczyna się jak miły spacer po znanych, leśnych ścieżkach, jednak zagłębiając się w lekturę trafiamy w prawdziwe zabójcze ostępy, gdzie każda kartka vel krok przynoszą nowe niespodzianki spod znaku zabójczych knowań. Grono podejrzanych powiększa się, tak samo jak liczba osób schodzących z padołu ziemskiego, a gdzieś kryje się sprawca, a może sprawcy? Ktoś ukrywa się w cieniu śmierci, na tyle skutecznie, że pozostaje niezauważonym gdy knuje swoją sieć intryg, niewidoczną dla oplatanych nią.
"Puszczyk" jest panoramą postaci, szybko przekonujących czytelnika, że pomimo zwyczajnej powierzchowności na pewno takimi nie są, a ich postępowanie bywa zwodnicze i obfituje w niespodziewane zakręty. Jeżeli do tego dodać wątek kryminalny, który wielokrotnie łudzi łatwym rozwiązaniem, znajdującym się na wyciągnięcie ręki, by po chwili pokazać, iż gra nadal się toczy, to w efekcie czytelnik otrzymuje opowieść jakiej nie powstydziliby się mistrzowie światowego suspensu. Angielskie wrzosowiska, wielkie metropolie, surowe pejzaże skandynawskie, takie tła dla kryminalnych zmagań są codziennością w kryminalnych historiach, jednak polska sceneria również posiada tę atmosferę również i bywa ona bardziej egzotyczna, gdyż rzadziej pojawiająca się.