Grząska ziemia

Zawsze czytacie książki w kolejności serii czy nie ma to dla Was znaczenia?

Podczas pogrzebu na skutek ulewnych deszczy dochodzi do osunięcia się ziemi. Błotna lawina przecinając główną drogę, uderza w opuszczone, małe gospodarstwo. Gdy służby starają się uprzątnąć miejsce katastrofy znajdują zwłoki tajemniczej kobiety w eleganckiej sukni. Zdecydowanie nie była właścicielką domu, a egzotyczna uroda sugerowała, że nie należała do mieszkańców wysp. Podczas ustalania tożsamości ofiary przychodzą wyniki autopsji, które jednoznacznie wykazują, że przyczyną śmierci było morderstwo.
Jimmy Perez nie ma łatwego zadania, bo nikt nie rozpoznaje kobiety. Co robiła na wyspach?
Skąd miała klucze do opuszczonego domu?
Śledztwo się komplikuje gdy zostają znalezione kolejne zwłoki...

Grząska ziemia to siódmy tom serii szetlandzkiej co wcale nie przeszkadzało mi że 8 tom już za mną. Już dawno zżyłam się z bohaterami serii i z przyjemnością śledziłam ich losy.

Szetlandy to w moim wyobrażeniu raj w którym spokojnie mogłabym zamieszkać. Jestem absolutnie oczarowana klimatem i malowniczością terenów.

Ann Cleeves stworzyła kryminał z dużą dawką obyczajowości, która idealnie wpasowuje się w mroźny o wietrzny klimat Szetlandów. Jedynym minusem było zbyt częste rozmyślania detektywa cierpiącego po śmierci narzeczonej. Miłośnicy częstych zwrotów akcji również mogą czuć się rozczarowani.
Zachęcam do zapoznania całej serii.

?Potrafimy udawać, jeżeli musimy.
Co nie przeszkadza nam rozpaczać w głębi duszy.?

Już po spotkaniu z poprzednią odsłoną serii (?Mgliste powietrze?) potwierdziłam, że właśnie po takie przygody czytelnicze lubię sięgać w szczególności. Kryminały osadzone w specyficznym wyspiarskim klimacie, z nasuwającym się wrażeniem izolacji, mieszkańcami tworzącymi osobliwy twór społeczności, w której każdy zna każdego, relacjami między ludźmi przyjmującymi mega kontrastowe odcienie, oraz trwałym spoiwem w postaci intrygujących sekretów i tajemnic.

Trudno przeniknąć przez warstwy wzajemnych powiązań, przebić się przez mur milczenia, dotrzeć do prawdy głęboko skrywanej. Wyzwanie, jakiemu niezwykle ciężko podołać osobie z zewnątrz, ale i dla członka lokalnej społeczności nie jest to łatwa i prosta misja. Zwłaszcza jeśli morderstwo wypełnione jest zagadkami, które zamiast odsłaniać się, intensyfikują się w ilości i zagmatwaniu. Wyjątkowo ulewne opady deszczu przyczyniają się do gwałtownego usunięcia ziemi na zboczu, lawina błota i kamieni uderza w stary dom doprowadzając do jego ruiny. Spod warstw materiałów osuwiska policja odnajduje zwłoki kobiety. Niestety, brak przedmiotów pozwalających na ustalenie tożsamości ofiary, zaś uszkodzenia twarzy uniemożliwiają dokonanie identyfikacji. Inspektor Jimmy Perez natychmiast orientuje się, że śledztwo wymagać będzie więcej niż zwykle czasu i precyzji, wzywa na pomoc starszą detektyw Willow Reeves. Policjantka chętnie przybywa na szetlandzką wyspę nie tylko z powodu kryminalnej sprawy. Rzuca się w wir pracy. Nie podejrzewa jak bardzo zaskakujące okażą się etapy dochodzenia, z czym będą się dla niej osobiście wiązać.

Ann Cleeves koncentruje się w równym stopniu na misternym pleceniu nici zabójstwa, nadawaniu im różnorodnej kolorystyki, sprawianiu, aby ciekawie wciągały czytelnika, zgrabnie zaskakiwały nieoczekiwanym obrotem spraw, przyjemnie zmuszały do snucia przypuszczeń i domysłów, ale również na prowadzeniu angażującej i atrakcyjnej otoczki obyczajowej. Wszystko odbywa się na własnych prawach, w spokojnych rytmach, bez zbędnych efektownych incydentów, za to z dużą realnością. Żmudna praca policji, krok po kroku odkrywająca nieznane fakty, w razie konieczności cofająca się w udowadnianiu wysuwanych hipotez, starannie zbierająca wszelkie informacje. Długo nie można wyhaczyć właściwego punktu zaczepienia, natomiast przemoc niepokojąco eskaluje. Autorka zgrabnie rozkłada cechy osobowości między postaciami, tworząc wyraziste portrety i kształtując przekonujące postawy. Mocno zżywamy się z bohaterami, chcemy jak najwięcej dowiedzieć się o nich, uczestniczyć w życiu, zrozumieć zachowania. Z przyjemnością decyduję się na podtrzymanie znajomości z Perezem, sięgnę po poprzednie i kolejne tomy mrocznej serii.

Dziś po raz kolejny ? już siódmy! ? spotykamy się z Jimmy?m Perez?em, głównym bohaterem serii szetlandzkiej, autorstwa Ann Cleeves. Powoli zbliżamy się do końca cyklu, dlatego na każdy nowy tom czekam z podekscytowaniem jak i smutkiem jednocześnie.

W książce ?Grząska ziemia? spotykamy Pereza w ewidentnie lepszej kondycji psychicznej niż do tej pory. Na przestrzeni całej serii poznaliśmy jego różne cechy charakteru, zarówno nadmiernie nostalgiczny charakter, momentami książkowy romantyzm, empatię i emocjonalne zrozumienie drugiego człowieka. Jest to postać, która z każdym tomem nabierała kolorytu i z którą czytelnicy z łatwością nawiązują więź. Siódma część nie odstaje jakościowo od całej serii szetlandzkiej Ann Cleeves. Mam wrażenie, że autorka zamierzała klimatem powrócić do pierwszych tomów, piękne i malownicze krajobrazy Szetlandów, tajemnicza zbrodnia, piękna kobieta w czerwieni znaleziona martwa oraz wątpliwości, czy jest to śmierć z przyczyn naturalnych czy ewidentne morderstwo. Wszystko to co w książkach Ann Cleeves czytelnicy uwielbiają.

Myślę, że przy siódmej części nikt już nie ma wątpliwości co do jakości całej serii. Jeżeli jakimś cudem zachował się ktoś, kto nie zetknął się z Jimmy?m Perezem ? naprawdę szczerze z całego serca polecam. Moi najbliżsi, którym przedstawiłam serię Ann, tak jak ja, czekali z niecierpliwością na każdy kolejny tom, dlatego wszyscy czujemy smutek na myśl, że niedługo koniec serii. W sumie zazdroszczę czytelnikom, którzy jeszcze nie czytali żadnego tomu ? przed Wami tyle świetnych historii, niewyjaśnionych zbrodni i wydarzeń zmieniających bieg niejednego śledztwa!

Każda kolejna książka z tej serii to z jednej strony stare, dobre Szetlany, z drugiej zaś zupełnie nowa, zadziwiająca zbrodnia. Zaczynałam przygodę z Anne Cleeves przekonana, że to będą maksymalnie cztery powieści, a tymczasem jestem już po siódmej części i z lekkim smutkiem myślę o tym, że ten cykl powoli dobiega końca...

Tych, co przeczytali choć jedną powieść autorki, przekonywać nie zamierzam, bo jeżeli polubili tę jedną, to polubią także pozostałe. Natomiast tym, którzy jeszcze nie mieli okazji poznać Serii Szetlandzkiej chcę tylko powiedzieć: CZYTAJCIE, BO WARTO!

A dlaczego warto?
Ach, przede wszystkim klimat!
Mroczne Szetlandy zlane deszczem, ponure i malownicze zarazem. Dla jednych miejsce nie do życia, dla innych dom - prawdziwy, ciepły swojski, gdzie mają swoją ziemię, przyjaciół, gdzie ukryli swoje tajemnice... Anne Cleeves po mistrzowsku wymalowała krajobraz wyspy, a ja po siedmiu tomach myślę tylko o tym, by kiedyś odwiedzić Szetlandy!

Grząska ziemia wciąga czytelnika w zagadkową zbrodnię, o której nic nie powiem, bo w tym przypadku lepiej wiedzieć mniej. Jest jak zwykle tajemniczo i przyjemnie obyczajowo, albowiem ta seria to nie tylko kryminał, ale też rzut oka na lokalną społeczność wysypy, na zwyczajne rodziny i ich codzienne życie. Uwielbiam to, że w każdej części poznajemy nowych bohaterów, ale w każdej autorka pozwala nam również spotkać starych druchów, bez których ciężko wyobrazić sobie tę serię.

Grząska ziemia to moim zdaniem jedna z lepszych części cyklu, dla mnie bardzo nostalgiczna, bo w pewien sposób nawiązuje do początków. Autorka nie zawiodła, poziom nie spadł, a wręcz wzrósł, a ja jak zywkle dałam się wyprowadzić w pole. Może i się powtarzam, ale naprawdę czytajcie, bo warto!

Niewiele jest serii, w których z tak wielką niecierpliwością wyczekuję kolejnej części, jak w cyklu ?Kwartet Szetlandzki. Kto liczył dni razem ze mną? Cieszę się również, że zgodnie z nazwą cyklu, nie pożegnaliśmy się z bohaterami po czwartym tomie, a otrzymaliśmy wręcz oktet.

Gdy więc tylko dotarła kolejna część serii Szetlandzkiej, rzuciłam wszystko i pochłonęłam ją w błyskawicznym tempie. Tak spieszno było mi wrócić do fascynującego, wyspiarskiego klimatu, który miałam nadzieję poczuć tego lata na własnej skórze. Z wiadomych przyczyn mogę się nim zachwycać na razie jedynie na kartach powieści.

Byłam niezmiernie ciekawa co wydarzy się na wyspach nieprzyjazną, zimową porą? Jaką tajemnicę skrywa tym razem ta niewielka, hermetyczna społeczność? I w końcu, czy Jimmy i Willow nadal będą krążyć wokół siebie nieufnie, czy może ich relacja ruszy do przodu?

Podczas gdy u nas susza, na Szetlandach ulewne deszcze powodują osunięcie zwałów ziemi. Prócz chaosu i wielkich strat osuwisko odkrywa w zniszczonym domu zwłoki kobiety. Jimmy Perez próbuje ustalić jej tożsamość. Tym bardziej gdy okazuje się, że nie zginęła w osuwisku, a w wyniku uduszenia.

Na tym ciąg tragedii się nie kończy, a że w tej małej społeczności wszyscy się znają, podejrzanymi okazują się sąsiedzi Jimmiego, z którymi łączą go dość bliskie relacje. Na szczęście Willow Reeves z wydziału zabójstw ma dystans do sprawy, może spojrzeć na nią z innej perspektywy.

Współpraca z Reeves jest niewątpliwym plusem tych tragicznych zdarzeń. Jimmy, mimo, że co rusz wraca myślami do Fran, wydaje się dobrze radzić ze swoją stratą. Czy jednak na tyle, by otworzyć się na nową relację?

Urzekł mnie niepowtarzalny klimat całego cyklu, z jego niespieszną akcją, rodzinnymi konfliktami i tajemnicami, które stopniowo wypływają na powierzchnię. Rzadko się zdarza, że przy tylu tomach udaje się trzymać niezmiennie wysoki poziom, a ?Grząska ziemia?, to moim zdaniem jedna z lepszych części. Tym razem autorka mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się, że będę kończyć czytanie z uśmiechem na ustach. Czy to oznacza, że po ósmym tomie będę płakać?