Tańczący z wilkami DVD

W 1990 roku, filmem Tańczący z Wilkami, Kevin Costner zadebiutował w roli reżysera i był to debiut nadzwyczaj udany. Film bowiem zdobył 12 nominacji do Oscara (w 7 z nich zwyciężył), 6 nominacji do Złotego Globu (w 3 zwyciężył) oraz wiele innych nagród. Czy zasłużenie? Zdecydowanie tak! Porucznik John Dunbar (sam reżyser wcielił się w główną rolę) zostaje odznaczony za swoje bohaterskie czyny w trakcie wojny secesyjnej. Dodatkowo ma prawo wyboru placówki, w której będzie pełnił dalszą służbę. Jego wybór pada na fort Sedgewick, leżący przy granicy z ziemią Indian z plemienia Siuksów. Fort okazuje się opustoszały i zdewastowany. Mimo tego Dunbar decyduje się pozostać i powoli zaczyna zaprowadzać porządki w forcie. Jedynym jego towarzyszem jest wilk (ochrzczony imieniem Dwie Skarpety). Sytuacja ulega zmianie gdy Indianie składają porucznikowi niespodziewaną wizytę. Dochodzi wówczas do pierwszej konfrontacji dwóch jakże odmiennych kultur. Właśnie ta całkowita odmienność sprawia, iż głównemu bohaterowi ciężko jest na początku nawiązać jakikolwiek kontakt z sąsiadami. Obie strony są siebie jednak na tyle ciekawe, że mimo początkowych trudności udaje się przełamać bariery kulturowo ? językowe. Z czasem Dunbar na tyle zaprzyjaźnia się z Siuksami, że ci nadają mu imię Tańczący z Wilkami oraz zaczynają traktować jak członka własnego plemienia. Główny bohater jest tak zafascynowany kulturą Indian, że z czasem dokonuje się w nim całkowita przemiana, która jest przesłaniem filmu. Porucznik bowiem nie tylko poznaje kulturę, zwyczaje oraz język Indian, ale zaczyna patrzeć na otaczający go świat z zupełnie innej perspektywy. Punktem kulminacyjnym tej przemiany jest moment gdy John Dunbar oburzony zachowaniem żołnierzy Amerykańskich, przedstawia im się jako Tańczący z Wilkami, wypierając się niejako swojej przynależności do rasy białych. O wartości tego filmu decyduje przede wszystkim wyjątkowe ukazanie Indian. Za sprawą westernów z lat 60, 70 i 80 utarł się w kinie stereotyp bezmyślnych, nieokiełznanych oraz krwiożerczych czerwonoskórych. Tańczący z Wilkami zaś jest jednym z pierwszych filmów gdzie Indianie zostali przedstawieni jako ludzie rodzinni, żyjący w zgodzie z naturą oraz nade wszystko skorzy do śmiechu. Taki wizerunek nie tylko podkreśla kontrast między białymi a czerwonoskórymi, ale oddaje prawdziwy charakter rdzennych mieszkańców Ameryki. Olbrzymim plusem filmu jest świetna muzyka, której słucha się naprawdę z dużą przyjemnością. Pozwala widzom nie tylko się zrelaksować ale przede wszystkim poczuć świetny klimat filmu. Na szczególną uwagę zasługują ponadto wspaniałe zdjęcia, ukazujące dziewicze piękno Amerykańskich stepów oraz prerii. Nie rekompensują one wprawdzie ubogiej ilości efektów specjalnych, jednakże w połączeniu z piękną muzyką oraz genialnym scenariuszem sprawiają, że film ogląda się z dużą przyjemnością od początku do końca. Kelvin Costner stworzył dzieło wybitne pod każdym względem. Tańczący z wilkami bowiem to epicka opowieść o człowieku, który pojechał zobaczyć granicę ? a odnalazł samego siebie.