Córka głębin

Nie pamiętam, żebym czytała w podobny sposób wciągającą książkę od czasów Harrego Pottera. Fabuła zauroczyła mnie jeszcze bardziej dzięki temu, że jest inspirowana powieściami autora którego uwielbiam - Juliusza Vernea. Powieść przeniosła mnie w morski świat już od pierwszej strony i malowała fantastyczne obrazy w mojej wyobraźni do samego końca. Nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam ją jednym tchem. Mam ogromną nadzieję, że będzie kontynuacja przygód potomkini Kapitana Nemo i Nautilusa w następnych tomach!

Ricka Riordana poznałam poprzez cykl Percy Jackson i bogowie olimpijscy, która bardzo lubię, więc nie wahałam się ani chwili, żeby sięgnąć po "Córkę głębin". Tym razem autor serwuje nam powieść przygodową pełną akcji! Nie spotkamy tutaj mitologii i herosów a "20 000 mil podwodnej żeglugi" czyli twórczość Juliusza Vernea. Książka napisana jest w niezwykle lekki i zabawny sposób, czyta się ją bardzo szybko, ledwie weszłam do świata podwodnych głębin to już musiałam się z nim żegnać.

Sam fakt, że dorosły facet czyta książki Riordana o czymś świadczy.
Po wspaniałej serii " Magnus Chase" myślałem, że autor już nic lepszego nie wymyśli. Jakże się myliłem.
" Córka głębin " to jedna z lepszych książek przygodowych, jakie miałem okazję czytać. Akcja w powieści nie zwalnia ani na chwilę. Jest lekko, zabawnie, przez tekst się płynie. Autor jak zawsze świetnie wykreował bohaterów, jak i świat, w którym żyją. Riordan w interesujący sposób nawiązuje do "20 000 mil podwodnej żeglugi" Vernea, wykorzystując wykreowane przez niego postacie.
Całość czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Spokojnie można ją przeczytać w 1-2 dni.
Książka skierowana jest do nieco młodszych czytelników, ale i starsi się w niej odnajdą.

Książka którą polubią nie tylko najmłodsi czytelnicy/młodzież, ale i starsi. Jeśli lubicie podwodne wojaże, tajemnice, wartką akcję, dobry humor i świetnie wykreowanych
bohaterów, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę :) Dla fanów Riordana, to pozycja obowiązkowa, choć zupełnie inna od jego poprzednich książek, bo brak w niej mitologii. Zaś dla osób, które jeszcze nie miały okazji poznać twórczości tego pana, ta książka będzie dobrym początkiem :)

Dawno czytałam jakąkolwiek książkę Riordana i uznałam, że warto do niego wrócić. Nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego, ale zostałam mile zaskoczona. Sam pomysł na taką kontynuację historii o kapitanie Nemo jest ciekawy, a autor rewelacyjnie go opracował. Nie spodziewałam się nawet, że tak wciągnie mnie przygoda na morzu z wykorzystaniem niezwykłej technologii.
Akcja i fabuła są dobrze stworzone. Nie ma miejsca na nudę, nie ma nadmiaru wydarzeń. I bohaterowie, i czytelnicy mają czas na oswojenie się ze wszystkim.
A skoro o bohaterach mowa, to Riordan ich też ciekawie skonstruował. Hinduskie korzenie, autyzm, mormon itp. Choć trochę szkoda, że o drugoplanowych bohaterach tak mało się dowiaduje, zwłaszcza że odgrywają też ważną rolę w tej historii. Jednak liczę na to, że więcej o nich dowiemy się w następnych częściach.
To czekam na kolejny tom, a teraz zamierzam wrócić do Vernea i przypomnieć sobie jego książki.

Ana Dakkar miała właśnie podejść do ważnego egzaminu w Akademii Hardinga i Pencrofta. Kiedy jednak wraz z resztą swojego roku opuszcza teren szkoły, by udać się na statek, dochodzi do tragedii ? ktoś wysadza Akademię. Zdaje się, że napastnik miał pomoc w szkole, prawdopodobnie jest wśród osób mających wziąć udział w egzaminie, a z tajemniczych powodów jeden z nauczycieli uznaje, że kolejnym celem ataku będzie Ana.
Córka głębin ma ciekawy wstęp o Verne i jego twórczości. Jest ważny szczególnie dla tych, którzy jego powieści nie czytali, ale wyjaśnia też fascynację autora i sam pomysł na powieść. W trakcie opisywania wydarzeń także pojawia się sporo wyjaśnień podanych w sposób bezpośredni, więc nie ma szans, by czytelnik nieobeznany się zagubił czy nie wiedział skąd co się wzięło. Ekspozycja jest sensowna ? Riordan ma świadomość, że jego bohaterowie żyją Vernem, więc wszystko podawane jest zwykle w trakcie dyskusji nad jakimś elementem lub na zasadzie "a pamiętasz jak w książce stało się X, może też się tak da?", a nie jałowego tłumaczenia i streszczania czegoś, co postaci powinny już wiedzieć.
Inną świetną sprawą w powieści Riordana jest jej inkluzywność. Pojawia się bohaterka z autyzmem, inna ma zaburzenia dysocjacyjne, mamy bohatera wierzącego (nie wiem, czy tylko ja tak trafiam, czy jest to już coś, co niewielu autorów młodzieżówek obchodzi?)? Córka głębin pokazuje, że owszem, inność może w pewnych warunkach stanowić problem, ale nie jest to problem nie do przeskoczenia, absolutnie każdy zasługuje na życie, jakie chce prowadzić, przygody i marzenia. Jednocześnie to nie są cechy dominujące, poza nimi bohaterowie reprezentują sobą o wiele więcej, są bardziej złożeni, co do niektórych pojawia się także całkiem sporo wątpliwości, czy faktycznie są dobrzy i jak postąpią? Pod tym względem to naprawdę dobra powieść.
Pod względem fabuły już nie do końca. Jest coś, co Riordan przez długi czas trzyma w tajemnicy i jest to motorem napędowym akcji dużej części książki. Problem w tym, że jest to zarazem tajemnica, którą czytelnikowi bardzo łatwo rozszyfrować. Później pojawia się kilka tajemnic, ciekawszych zagadek i zwrotów akcji, tylko że całościowo nie jest to najbardziej oryginalna powieść jaką czytałam, nawet nie stoi blisko średniej, a przy tym jest niesamowicie przewidywalna.
Jeśli chodzi o kwestie problematyczne, to dochodzi tu jeszcze technologia. Uczniowie dysponują naprawdę niesamowitym sprzętem, który dopiero poznają. Utrzymanie go w tajemnicy jest tłumaczone ochroną przed korporacjami i wciąż powracającym pytaniem co by się stało ze światem, gdyby to czy tamto stało się własnością jakiejś korpo. Problem w tym, że według bohaterów to zawsze jest jedna odpowiedź: świat by się zmienił strasznie i na pewno na gorsze. Generalnie rozumiem niechęć do korporacji, zagrożenie jakie stanowi monopol lub niewspółmierne siły na rynkach, jednak z drugiej strony ukrywanie wszystkiego przed światem też wcale nie jest dobre i zaskakuje mnie, że bohaterowie tego nie widzą.
Córka głębin ma sporo dobrych i rzadko spotykanych elementów, ale ma też swoje wady. Wypada lepiej niż seria o Percym Jacksonie, w dużej mierze dlatego, że nie olewa materiału źródłowego, a rozsądnie z niego czerpie. Nie powiem, że to genialna powieść i absolutnie każdy powinien ją przeczytać, ale jeśli szukacie czegoś lekkiego i dobrze napisanego, interesują Was reprezentacje mniejszości, to jak najbardziej jest to powieść godna uwagi.

"Córka głębin" Ricka Riordana to moja pierwsza styczność z tym autorem i już teraz wiem skąd te wszystkie pochlebne opinie na temat jego książek.
Podczas czytania "Córki głębin" nie sposób się nudzić. Już od samego początku ma się do czynienia z akcją, która nie zwalnia nawet na chwilę. Książka jest też pełna tajemnic. Razem z bohaterami powoli odkrywa się fascynujący świat nowych technologii i morskiego życia. Niestety w tej historii jest też sporo momentów smutnych, nie wiadomo komu ufać, nie wszyscy są tacy, na jakich wyglądają w pierwszej chwili.
Bohaterów nie sposób nie polubić, każdy jest inny, wyjątkowy. Nie są oni pozbawieni wad, ale sprawia to tylko, że łatwiej się z nimi utożsamić. Ze wszystkich bohaterów polubiłam zwłaszcza Ester, która nigdy nie ukrywała tego, co myśli.
"Córka głębin" jest historią, którą przeczyta się w góra dwa dni, a to dlatego, że tak wciąga i trudno się od niej oderwać. Myślę, że powinna się ona spodobać nie tylko dzieciom i młodzieży, ale też i starszemu czytelnikowi. Nie wiem, czy autor planuje napisać kolejne części, ale jeśli tak, to ja z pewnością po nie sięgnę.

Moje córki są wielkimi miłośniczkami mitologii i świata kreowanego w książkach Ricka Riordana. W "Córce głębin" co prawda mitologii próżno szukać, bo mocno nawiązuje do Juliusza Verne, a to kompletnie inna bajka, ale mimo wszystko bardzo się moim dzieciom podobała. Polecam więc serdecznie dla starszych dzieci, również tych zakochanych w mitologii :)

Córka głębin" to lektura pełna przygód i ciekawych bohaterów. Spodoba się zarówno starszym dzieciom,młodzieży jak i dorosłym, którzy lubią sięgać po niebanalne książki. Bohaterami są uczniowie w wieku 15 lat, których czeka wspaniała przygoda na morzu. Rywalizują z inną grupą młodych ludzi, o dostęp do niezwykłej technologii. Czeka na ich łódź podwodna,fantastyczne odkrycia naukowe i spotkania z "mieszkańcami" podwodnego świata. Pisarz świetnie wykreował bohaterów, nie da się ich nie polubić! Bardzo zaimponowała mi główna bohaterka o imieniu Ana, którą spotkała ogromna tragedia. Całość czyta się szybko i dość przyjemnie. Spokojnie można ją przeczytać w 1-2 dni. Fabuła jest ciekawa, są momenty podczas których dużo się uśmiechałam. Jestem ciekawa, czy autor planuje kolejną cześć przygód na morzu. Chętnie poznałabym dalsze losy bohaterów.

"Córka głębin" autorstwa Ricka Riordana przenosi czytelnika do świata podmorskich głębin, gdzie równie dobrze można natrafić na sympatycznego delfina, jak i gigantyczną ośmiornicę. Dodam też, że jeśli ktoś nie zna książek Juliusza Verne?a, to warto się z nimi zapoznać, bo ta historia jest niejako wariacją na temat jego twórczości.
Ana jest uczennicą Akademii Hardinga i Pencrofta, szkolącej młodych ludzi w zakresie szeroko pojętej oceanografii i marynistyki. Uczniowie dzielą się na cztery grupy, z których każda specjalizuje się w innej dziedzinie (można by powiedzieć, że szkolą się na żołnierzy, szpiegów, inżynierów i lekarzy, ale to dość duże uproszczenie). Sama książka zaczyna się nietypowo, bo od? egzaminów kończących pierwszy rok nauki.
Zacznę od tego, że fabuła jest dobrze wyważona, a Riordan potrafi zainteresować czytelnika nie tylko wartką akcją, ale też światem przedstawionym. W ten sposób nie przytłacza odbiorcy nadmiarem wydarzeń i pozwala mu złapać oddech. Jest to cenna umiejętność i bardzo ją sobie cenię. Mam wrażenie, że autorzy piszący dla dzieci i młodszej młodzieży radzą z tym sobie lepiej niż pisarze young adult. W tej historii czuć, że bohaterowie zostali rzuceni w wir wydarzeń, które są dla nich obce i trudne, więc potrzebują czasu, żeby się z nimi oswoić.
To, że postacie mają po 15 lat i nie czują się szczególnie kompetentne, jest miłą odmianą po tych wszystkich nastolatkach ratujących świat. Oczywiście, mimo że nasi bohaterowie nie wiedzą, co robią, i tak zdarza im się przewyższyć starszych wiedzą czy umiejętnościami, ale sam fakt, że Ana kilka razy przeżywała, że muszą coś zrobić bez pomocy kogoś dorosłego, sprawia, że jestem w stanie zaakceptować całą resztę.
Za to trochę mnie bawi, że Riordan nieco na siłę próbował zaakcentować różnorodność bohaterów, którzy poza kilkoma postaciami tak naprawdę byli zupełnie nieistotni i stanowili tło. O ile fakt, że Ana ma hinduskie korzenie, jest niezwykle istotny dla fabuły, zresztą podobnie jak to, że Ester znajduje się w spektrum autyzmu, o tyle reszta nie ma większego znaczenia. Na przykład o jednej bohaterce wiadomo, że jest muzułmanką, bo raz poprawiła hidżab. Dowiadujemy się też, że inny bohater jest mormonem, bo poluzował krawat. Nawet nie pamiętam, który to. Niby jest to miły akcent, ale w gruncie rzeczy zupełnie niepotrzebny. Z drugiej strony wolę takie wzmianki niż przypominanie o tym co pięć minut, jakby to była jedyna istotna cecha bohatera.
W "Córce głębin" brakowało mi też głębin. Zupełnie nie poczułam, że zanurzam się pod powierzchnią i przeżywam przygodę w oceanicznych odmętach. Żałuję, że autor nie skupił się bardziej na klimacie, bo myślę, że dzięki temu książka wiele by zyskała. Być może obawiano się, że docelowego odbiorcy nie zainteresują tego typu opisy, ale uważam, że kilka by nie zaszkodziło, a opis rafy koralowej czy czegoś w tym stylu mógłby być fascynujący.
Podsumowując, historia została napisana z myślą o młodszych czytelnikach, ale tym starszym również może się spodobać. Powieść nie jest infantylna, za to puszcza oko do osób, które znają twórczość Juliusza Verne?a. No i stanowi zamkniętą całość, co dla niektórych może mieć znaczenie. Ja miło spędziłam przy niej czas, a tego właśnie oczekuję po literaturze dziecięco-młodzieżowej, więc polecam.

"Córka głębin" to naprawdę świetna historia - chociaż to tylko 350 stron, naprawdę są one napakowane akcją. Już od pierwszych rozdziałów książka zaczyna się z przytupem. Nie ma tu przydługiego wstęp - a praktycznie od razu czytelnik zostaje rzucony w sam środek wydarzeń, od których mogą zależeć losy świata.
Książka napisana jest bardzo lekkim językiem - od początku widać tu styl Ricka Riordana. Jest lekko, zabawnie, przez tekst się płynie. No i jest mnóstwo świetnych nawiązań do popkultury ;) A krótkie, ale pełne wydarzeń, rozdziały tylko nadają jej dynamiczności. Bohaterowie też są ciekawi i bardzo różnorodni. Każdy ma swój charakter, mocne strony, ale też słabości. Naprawdę łatwo jest ich polubić ;)
Muszę też wam powiedzieć, że od czytania tej książki, aż sama mam ochotę przeczytać książki Vernea, szczególnie "20 000 mil podmorskiej żeglugi". Bo choć już przed lekturą "Córki głębin" kojarzyłam o czym jest ta historia Juliusza Vernea, tak teraz po tym jak opowiedział ją Riordan, aż żałuję, że nie zapoznałam się z nią wcześniej.
To była bardzo dobra książka, którą mogę śmiało polecić! Jak dla mnie 7/10, bo bawiłam się naprawdę przednio. Historia Any Dakar jest pełna akcji i chwyta czytelnika od pierwszych rozdziałów, a czytanie o morskich wyprawach i podmorskich głębinach było ogromną przyjemnością!

Czy macie swoich ulubionych autorów, po których książki sięgacie niemal w ciemno? Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o najnowszej książce, właśnie takiego mojego autora.
Ana Dakkar jest uczennicą pierwszej klasy jednej z dwóch najbardziej szanowanych szkół średnich, która szkoli najlepszych w zakresie zawodów związanych z morzem. Dwa lata temu została sierotą i na świecie ma jeszcze tylko starszego brata Deva, który lada moment kończy szkołę. Ana w dniu egzaminów kończących jej pierwszy rok nauki nie spodziewa się, że ten dzień wywróci jej całą i tak kruchą rzeczywistość do góry nogami. Po nieoczekiwanym zdarzeniu cała klasa wraz ze średnio lubianym nauczycielem jest zmuszona wypłynąć na otwarte morze. Czeka ich wiele tajemnic i rywalizacji, co dla samej Any może być dużym wyzwaniem. Na szczęście może liczyć nie tylko na swoje przyjaciółki, ale także na osoby które do tej pory traktowała z dystansem. Do czego doprowadzą Anę i jej przyjaciół wszystkie rewelacje? I jaki związek z tym wszystkim ma pochodzenie Any i Deva? Po raz kolejny Rick Riordan kupił mnie w całości swoją powieścią "Córka Głębin". Pomimo, że można uznać, że książka jest skierowana do trochę młodszego czytelnika niż ja to jej akcja, wydarzenia i odkrywanie tajemnic mogą pochłonąć każdego. Uwielbiam "Wujka Ricka" nie tylko za jego lekkie pióro, ale i też za to że potrafi mnie skutecznie zachęcić do poszerzenia wiedzy. Czy to sięgnięcia po mitologię grecką, rzymską, nordycką, czy jak w tym przypadku po klasykę literatury, którą bez wątpienia jest "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" Vernea. Bohaterowie powieści sprawiają, że sama chętnie wskoczyłabym razem z nimi w głębiny oceanu i przekonała się czy i na mnie czeka przygoda.

"Córka głębin" Rick Riordan
Po Percym Jacksonie, Magnusie Chasie i rodzeństwu Kane przychodzi pora na Anę Dakkar, która podbije nie tylko morskie głębiny lecz również Wasze serca!
"Córka głębin" to Rick Riordan w zupełnie nowej i zaskakującej odsłonie.
Autor fabułę swojej najnowszej książki oparł na powieści autorstwa Juliusza Verne "20 000 mil podmorskiej żeglugi."
Zastanawiacie się pewnie co XIX utwór ma wspólnego z główną bohaterką "Córki głębin", otóż jak się okazuje wiele! Riordan w mistrzowski sposób wykorzystał motywy tej historii w swojej powieści, czym nieraz udało mu się mnie zachwycić.
"??"
Ana Dakkar jest uczennicą i prefektką Domu Delfina w prestiżowej Akademii Hardinga i Pencrofta. (W skrócie HP.)
Przez nazwę HP i podział Akademii na cztery Domy, w których każdy z nich ma swoją szczególną specjalizację, uczniowie Hardinga i Pencrofta słyszeli już wszystkie możliwe żarciki o Harrym Potterze. Nie dajcie się jednak zwieść nazwie, bo akademia HP nie ma nic wspólnego ze szkołą magii. Wśród absolwentów HP nie ma żadnych czarodziejów, za to są znani badacze morskich głębin i marynarze.
Aby jednak zostać absolwentem, przed uczniami pierwszej klasy jeszcze długa droga...
Na Anę i jej przyjaciół czekają egzaminy semestralne, które mają obyć się w najbliższy weekend.
Trzeba wspomnieć, że nie są to żmudne szkolne klasówki a odjazdowe misje morskie!
W trakcie wyjazdu na egzamin, dochodzi jednak do strasznej tragedii, której Ana wraz z resztą pierwszoroczniaków jest świadkiem. Trzy pociski podwodne uderzają w szkołę, która zostaje zrównana z ziemią!
Dlaczego głównym podejrzanym jest rywalizujący z Hardingiem i Pencroftem, Instytut Landa?
Jaki związek z tą tragedią ma pochodzenie Any?
O tym przekonajcie się już sami!
"Córka głębin" to kolejna rewelacyjna powieść autorstwa niezawodnego Ricka Riordana.
Wciągająca, pełna zwrotów akcji i przyspieszająca bicie serca fabuła sprawiała, że książkę przeczytałam w zaskakującym tempie!
Na kilka godzin przeniosłam się do świata pełnego najnowszych i ekscytujących technologii morskich, o których nawet mi się nie śniło.
Pełni charyzmy, nie dający się nie lubić bohaterowie nieraz zaskoczyli mnie swoją odwagą i umilili chłodny wieczór, który spędziłam w domowym zaciszu.
I Ty daj się porwać podwodnej przygodzie i już dziś wraz z Aną Dakkar zanurz się w morskie głębiny!
Polecam!
Ocena 9/10