Cierń

Emocje muszą być namacalne. Krótkotrwałe, lecz elektryzujące. Wywołujące ciarki zachwytu, zmieszanego z nutą nostalgii. Wydobywające wspomniania związane z ekscytacją. Bowiem, dopóki jesteśmy w stanie odczuwać zachwyt, żyjemy pełną piersią. Tym bardziej doceniam książki, które wgryzają się w skórę. Przenikają do mojego wnętrza. Sprawiają, że odczuwam. Bezdyskusyjnie taką powieścią okazał się dla mnie "Cierń" autorstwa Przemysława Żarskiego.
"Po latach zrozumiałem, że często lepiej nie znać prawdy, niż się nią rozczarować".
Niektórzy piszą, a inni kreują światy. Autor bez wątpienia znajduje się w tej drugiej grupie. Jego fikcja jest tak ciężka do odróżnienia, od rzeczywistości, że zastanawiałam się czy nie czytam przypadkiem literatury faktu. Jak wielki trzeba mieć talent, by tak umiejętnie, inteligentnie i bez naciągania łączyć wymyślone wątki? Jak to możliwe, że postacie nie żyją na codzień obok mnie? Że Kreft to tylko papierowy byt, a nie człowiek z krwi i kości, z którym chętnie wypiłabym kawę. Znaczy on kawę, a ja herbatę, ale mniejsza o szczegóły.
Kryminały Przemka mogłabym porównać do opuszczonego strychu. Pewnego dnia wpadasz na pomysł, żeby ogarnąć chaos, który tam zastajesz. Pragniesz odkurzyć i poskładać tajemnice ukryte w zakurzonych pudłach. Przy okazji odkrywasz skrawki wspomnień, Twoich i osób, które również chowały swoją przeszłość do tektury. W pewnym momencie podchodzisz do starej, ledwo trzymającej się na zawiasach szafy i otwierasz ją. Chyba każdy z nas wie, co można w niej odkryć...
Wiele myśli błąka się w mojej głowie po lekturze tej serii. Czekam na więcej. I to nie z niedosytu, a wręcz przesytu emocji. Ich nigdy dość.

Cierń to 3. tom niezłego cyklu Robert Kreft. W tomie pierwszym pt. Ślad, minusem było bardzo wolne, do bólu wolne tempo akcji. Chociaż przyznam i postaci ciekawe i sama intryga naprawdę niezła. Tylko to powolne tempo, które w kilku miejscach po prostu zniszczyło dobrze prowadzoną fabułę.
Blizna, 2. tom serii był zdecydowanie lepszy. Mniej powolny, akcja i fabula jeszcze lepiej zarysowane, ciekawe postaci.
Byłam jednak ciekawa, jak Żarski poradzi sobie z kolejną 3. już książką. Cierń jest najlepszy z całej trylogii. W sumie nic z treści bym nie wycięła. Brak tak charakterystycznych dla 1. tomu dłużyzn. Bardzo ciekawa intryga, dobrze prowadzona fabuła. I szczerze, mam nadzieję, że na tym autor skończy tę trylogię. 4. tom to już byłoby za dużo. W obecnym kształcie jest to dla mnie niezła, dobrze się rozwijająca i zakończona trylogia.
W Cierniu mamy odpowiedzi na wszystkie pytania z poprzednich tomów. Cenne, że autorowi nic nie umknęło, o niczym nie zapomniał.
Fabuła prowadzona jest dwutorowo, współcześnie gdy znalezione zostają zwłoki zaginionej jakiś czas temu kobiety oraz 25 lat temu. Całość zręcznie, ciekawie, energicznie prowadzona. Czyta się bardzo dobrze.
Największym atutem jest drobiazgowo przedstawione, bardzo porządnie prowadzone śledztwo. To takie dochodzenie z prawdziwego zdarzenia.
No i mam problem. Ponieważ to 3. tom serii nie bardzo mogę wam coś więcej napisać. Nie chcę spojlerować i nie mogę napisać nic więcej o wydarzeniach dot. Roberta Krefta. Zdradziłabym tym samym zbyt wiele. To zawsze jest problem, gdy pisze się o którymś z kolei tomie serii.
Zdradzę tylko, iż wyjaśniają się pewne sprawy z życia komisarza Roberta Krefta, czyli głównego bohatera. Wydarzenia sprzed lat mają ogromny wpływ na te obecne zarówno zawodowe jak i prywatne.
Wyjaśnione zostają wszystkie kwestie i to co trochę mnie denerwowało w poprzednich książkach w tych okazuje się mieć rozwiązanie i sens. Dobrze poprowadzona całość.
3. tom jest ściśle powiązany z dwoma poprzednimi. Zachęcam was do lektury tej trylogii, ale wszystkich tomów za jednym razem. Tak jest najlepiej.
To dobra, dobrze rozwijająca się lektura i nawet jeżeli tom 1. nie przypadnie wam do gustu nie zrażajcie się tym, czytajcie dalej, warto.

Z każdym kolejnym tomem coraz bardziej przemawia do mnie klimat, który stworzył Przemysław Żarski w cyklu z Robertem Kreftem. Nieco mroczny i depresyjny, bazujący na przeszłości, która zostawia ślady, blizny na duszy i niczym cierń tkwi głęboko, jątrząc niegojącą się ranę.
I z jednej strony szkoda, że przyjdzie pożegnać się z bohaterem, z którym zdążyłam się zżyć, ale z drugiej tom kończący przynosi zwykle odpowiedzi na nurtujące czytelnika pytania. Czy tak będzie i tym razem?
Podążamy tropem spraw prowadzonych przez Krefta, ale i jego narastającej obsesji na punkcie samobójstwa matki. Zbyt wiele tematów współczesnych łączy się z tymi sprzed lat, by można było zrzucić to na karb przypadku. Wspomnienia nie dają wytchnienia, drążą bohatera emocjonalnie. Tylko to wciąż samobójstwa, więc gdzie można szukać powiązań? Kto gra z Robertem Kreftem i jaka jest stawka w tej makabrycznej grze?
Cofniemy się do przeszłości poznając historię Anny Kreft, stopniowo odkrywając powody ostatecznego kroku, na który zdecydowała się na oczach syna.
"Cierń" to nie tylko rasowy kryminał, w którym trudno o jednoznaczne tropy i jasne odpowiedzi. To również spojrzenie na rodziny samobójców. Na ich traumę, która nigdy się nie kończy. Wyrzuty sumienia, od których blisko do popadnięcia w obłęd. Powieść nie epatuje brutalnością, akcja nie pędzi na łeb, na szyję, ale emocje wślizgują się niepostrzeżenie pod skórę i tkwią tam niczym cierń. Jeśli nie znacie, to bardzo zachęcam Was do lektury całej trylogii.

02.06.2021 Miała swoją premierę trzecia już część przygód Roberta Krefta, który dla mnie jest niezniszczalnym facetem, ale sami czytając na pewno to zauważyliście. Ja należę raczej do tych niecierpliwych, więc nie mogłam doczekać się tej części i tym oto sposobem zobaczycie, że przeszłość nigdy nie zapomina i wraca po 25 latach, ale dlaczego? Do kogo? Znam kilka osób, które twierdzą, że nie trzeba czytać od 1 do 3 żeby zrozumieć, ale wg. mnie lepiej każdą serię zacząć od początku, bo zauważycie rozwój sytuacji, porównanie do tego, co było, a jest, oraz nawiązanie do przeszłości. Osobiście pogubiłabym się nie znając wcześniejszych części. Trzecia część łączy pierwszą i drugą w jedną spójną całość, co na początku sprawiło mi mały problem, bo trochę minęło od premiery 1 tomu, ale szybko wiedziałam, co, z czym. Tutaj gratuluje autorowi, że to wszystko złączył, bo efekt pieruńsko dobry.
Wyobraźcie sobie widzieć własną matkę popełniającą samobójstwo"! Nierealne prawda" A właśnie nasz bohater takie coś przeżył i czy dążenie do prawdy to zawsze dobry motyw? Czy prawda bywa ulgą, a może cierniem, który uwiera? W książce będziecie mieli wiele momentów do zastanowienia się, ale i ciekawych odkryć. Historia nie da o sobie zapomnieć. Ból i cierpienie, jakie doznaliśmy za nic w świecie nie chcą się uciszyć i czy to będzie miało wpływ na przyszłość?
Uwielbiam tę serię za tempo, za nerwy, które czasem sięgały zenitu, za to, że na głos mówiłam ? No rzesz kurka wodna? itp. za ciarki w momencie odkopania grobu i odkrycia ludzkich szczątek a to był rok 1955 i teraz zastanowienie się, do kogo należą? Nie martwcie się nic nie zdradziłam, bo o tym dowiecie się na początku.
Trochę pogubiłam się, czegoś nie rozumiałam, ale wróciłam wstecz i trafiłam na odpowiednie tory. To w niczym nie ujmuje książce w żadnym wypadku tylko żebyście nie martwili się jak takie coś pojawi się u was.
Za egzemplarz dziękuję... A wam kochani polecam serię z panem Kreftem.

"Cierń" to przede wszystkim kryminał o mrocznym klimacie, w którym piętrzące się pytania z przeszłości pozostają nadal bez odpowiedzi, raniąc z każdym dniem coraz bardziej.
Robert Kreft obsesyjnie dążący do rozwiązania tajemniczego samobójstwa swojej matki sprzed 25 lat powraca do służby, mierząc się z kolejnymi, dramatycznymi wydarzeniami. Lawirując pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością nieuchronnie zbliża się do własnej autodestrukcji nie zdając sobie sprawy, że każda decyzji z przeszłości niesie ze sobą konsekwencje, mogące go kosztować zbyt wiele...
"Cierń" autorstwa Przemysława Żarskiego to także podróż w głąb samego siebie, poszukiwanie odpowiedzi, błądzenie po zakamarkach własnych umysłów, by ostatecznie za wszelką cenę dojść do prawdy.
Książka ta bez wątpienia jest najlepszym dziełem autora, a jej wielowątkowa zagadka kryminalna, której finał jest niezwykle zaskakujący, zasługuje na najwyższe uznanie. To, w jak inteligentny sposób została połączona w jedną całość wielotorowa fabuła, świadczy tylko o niewątpliwym talencie Pana Przemka, który ewoluuje z każdą, kolejną książką.
Należy bowiem pamiętać, że każda z tych części to nie tylko losy Roberta Krefta, ale również wielu innych bohaterów, którzy nie są obojętni zarówno autorowi, jak i nam- czytelnikom.
Serdecznie polecam, bo kawał dobrej to książki...

Świetny finał serii! Polecam cały cykl z komisarzem Kreftem.

Ta książka jest zwieńczeniem trylogii z komisarzem Robertem Kreftem. Miałam tą przyjemność, że całą serię przeczytałam jednym ciągiem. Dwa pierwsze tomy już od dawna czekały grzecznie na półce. To akurat dobra opcja bo po każdej części szybko sięgałam po kolejną. Więc polecam całość na raz.
,, Cierń" to kryminał w którym Kreft oprócz chęci na rozwikłanie wydarzeń ostatnich tygodni ma zamiar zmierzyć się do końca z przeszłością. 25 lat wcześniej był świadkiem śmierci swojej matki i to wspomnienie nie pozwala mu swobodnie oddychać. Do tego ma wrażenie, że obecne wydarzenia mają swój zaczątek w przeszłości i łączą się ze śmiercią jego matki.
Ta część jak i wszystkie poprzednie to jak dla mnie mistrzostwo. Autor sukcesywnie pogrąża czytelnika w coraz większym mroku.
Akcja wchodzi na coraz wyższe obroty...
Kończyłam jeden tom i nie mogłam zrobić nic innego jak od razu sięgnąć po następny.
Miałam wrażenie, że nie mam czasu na oddech, że kawa jest zbędna dla podniesienia ciśnienia.
Tutaj nic nie jest oczywiste. Miałam wrażenie, że wszystko ma drugie dno. Kiedy wydawało mi się, że już wiem co dalej autor zawsze zagrał mi na nosie.
Obawiałam się, że prawda będzie trudna a jednak chciałam ją poznać. Kibicowałam Kreftowi z całych sił.
Dostałam świetnego bohatera z którym od początku czułam nić porozumienia, polubiłam człowieka
To świetnie napisane kryminały. Retrospekcje, które dodają napięcia i tajemniczości. Wspomnienia, które potrafią doprowadzić do szaleństwa. Całość tej genialnej fabuły ujęta w cudownie "zgrabne" słowa. Każda strona tak niezwykle prawdziwa...
Jeśli nie czytaliście to polecam, koniecznie od pierwszego tomu.
Przemysław Żarski, gratuluję talentu i kibicuję w dalszej twórczości

Przyznam, że nie jestem wielka fanką tej serii. Poprzednie części były dobre, ale do każdej z nich miałam trochę zastrzeżeń. Po takim zakończeniu Blizny, nie mogłam jednak nie sięgnąć po Cierń! Uświadomiłam sobie, że całkiem nieźle pamiętam te historie, mimo że czytałam je pół roku i jakieś 60 książek temu. A to dobrze świadczy o tej trylogii
Przez pierwsze 200 stron potwornie się nudziłam. Akcja pojawiała się tutaj tylko w kilku fragmentach, pozostałe 150 stron było wypełnione rozmowami, snuciem się bez sensu i piciem kawy. Miałam wrażenie, że śledczy nie wiedzieli co robić. To przeczucie potwierdził Kreft, który dostał poszlakę "na tacy", coś co (dla mnie) w sposób oczywisty łączyło wszystko to co pozornie połączyć się nie chciało, i nic z tym nie zrobił. Ciągle kręcił się bez sensu, nie widząc tego co miał przed nosem.
Mniej więcej w okolicy 200 strony akcja nabiera tempa. Pojawiają się rozdziały dotyczące bezpośrednio Anny Kreft (matki Roberta) zdradzając nam tajemnice kawałek po kawałku. Te historyczne części są doskonałe, bardzo niepokojące i klimatyczne. Dużym zaskoczeniem było połączenie w jedną spójność całość wątków ze wszystkich trzech części (i to nie tych oczywistych). Zupełnie się tego nie spodziewałam. Pięknie się to wszystko poskładało i nabrało sensu. W tej części wszystkie wątki mają swoje zakończenie, dla mnie raczej satysfakcjonujące, niewiele pozostaje w strefie domysłów. Bardzo dobry, trzymający w napięciu finał wynagrodził mi ten słabszy początek.
Nie jest pozycja bez wad, jednak jest dobrym zamknięciem całej trylogii. Jest też ze wszystkich trzech części napisana najlepiej. Widać jak autor rozwija skrzydła z każdą powieścią. Brawo!
W ogólnym rozrachunku mogę śmiało polecić Wam serię z Kreftem. Nie będziecie żałować :)

"Cierń" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Przemysława Żarskiego. Czytając tę książkę odczuwałam brak znajomości dwóch wcześniejszych tomów, głównie w wątkach obyczajowych. Miałam jednak wrażenie, że w jakiś sposób to tło obyczajowe wpływa na rozumienie treści kryminalnej. Zalecam więc poznanie cyklu z Robertem Kraftem od początku.
"Cierń" skupia się na rozwikłaniu tajemnic z przeszłości, które kładą się cieniem na teraźniejszość. Zagadkowe zaginięcia kobiet, niespodziewane samobójstwa i skrzętnie skrywane przez lata tajemnice. Książka ma dość rozbudowaną fabułę i sporo postaci. Jednak w moim odczuciu całość jest dobrze przemyślana i ściśle ze sobą powiązana. A autor posługuje się łatwym w odbiorze językiem. Przemysław Żarski w ciekawy sposób ukazał, jak wydarzenia z przeszłości kształtują człowieka i kierują jego życiem. Podobało mi prowadzenie narracji z różnych perspektyw i w różnych ramach czasowych. Pozwalało mi to lepiej zrozumieć przedstawiane wydarzenia oraz działania bohaterów. Nie czułam może w książce ciągłego napięcia, jednak było ono stopniowo budowane. Sporo się działo i z niecierpliwością dążyłam do ostatnich stron, by poznać zaskakujące zakończenie.
Po tej książce chcę nadrobić dwa wcześniejsze tomy, żeby połączyć sobie w głowie wszystkie wątki.