To dla Pani ta cisza

Geniusz formy popartej gęstą treścią. "To dla Pani ta cisza" zachwyciła mnie już samym tytułem. Kiedy właśnie te słowa padły w powieści przeszedł mnie przyjemny dreszcz. Ciekawie skonstruowana, wyjątkowa powieść o tym, czym jest w życiu, czym jest dla narodów i krajów muzyka. Muzyka, która może wyznaczać kierunki, zachwycać, a także nieść pokój i jednoczyć. Przy tym mamy tu do czynienia ze zgrabną, ciekawą, wciągającą powieścią, którą kończyłam z wypiekami na twarzy. Pięknie wydana. Polecam zwłaszcza tym, którzy nie znają jeszcze prozy peruwiańskiego noblisty. To może być dla was początek wspaniałej czytelniczej przygody, która tak jak mnie wiele lat temu, przyniesie wam masę wzruszeń, zachwytów i zaskoczeń. Niestety w życiu przychodzi czas na powitania i pożegnania, a my z nowościami od Vargasa Llosy będziemy musieli niedługo się pożegnać, ale z dziką rozkoszą i zawsze będę wracać do jego najlepszych utworów jak ten właśnie,,,Święto kozła" czy "Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki". Magia literatury.

Doceniam rytm tej książki, jej oś fabularną, która choć nie jest krzykliwa to wciąga i każe nam czytać do końca. Z radością dowiadywałam się kolejnych faktów o peruwiańskim walcu, o artystach reprezentujących ten gatunek i naprawdę polubiłam głównego bohatera Tona. Jego perpytetie pokazują jak przewrotne i nieprzewidywalne bywa życie. Jego ambicje zunifikowania Peru poprzez folklor na początku wydają się absurdalne, a jednak trafiają do serc Peruwiańczyków i czytelników, którzy zdecydują się poświęcić tej powieści swój czas. Ja go nie żałuję. Świetnie się bawiłam, rozmarzyłam i zrelaksowałam.