Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki

?Kto tańczy z diabłem, ląduje w piekle.? Lorraine Heath, In Bed with the Devil

Christopher Berry-Dee konsekwentnie ciągnie serię, wyciska z niej, ile tylko się da. Bazuje na tych samych gromadzonych latami materiałach, obejmujących studiowanie dokumentów, przeglądanie fotografii, odwiedzanie miejsc zbrodni, rozmawianie z policjantami, przeprowadzanie wywiadów i prowadzenie korespondencji z seryjnymi mordercami. W każdej książce zmienia nieco ujęcie mrocznej sfery ludzkiej natury, najciemniejszych zakamarków ludzkiej duszy. W najnowszej uwagę poświęca żonom, partnerkom, kochankom, krewnym, przyjaciołom i znajomym bestialskich przestępców. Powielanie informacji, chociaż pod innym kątem, wydaje się mało satysfakcjonujące czytelniczo, jednak nie można odmówić pragnienia dotarcia do prawdy o złowrogich bestiach, wciągania w długie cienie koszmarów zbrodni, skrywanych powodów, niezdefiniowanych uzasadnień, braku szacunku wobec ludzkiego życia, pomijania konsekwencji obrania skrajnej ścieżki przemocy, wywoływania bólu, cierpienia i traumy wykraczających poza skalę odbioru i człowieczeństwa. 

Poznawanie mrożących krew w żyłach historii i zgłębianie psychiki morderców to jeden aspekt. Drugi to analizowanie pokrętnej i amoralnej psychiki fanek skazanych morderców, walczących o ich miłość, marzących o posiadaniu dzieci z nimi. Potwierdza się, że niezbadana otchłań ludzkiej psychiki, nawet po wiekach studiowania, potrafi zaskoczyć absurdem, wstrętnie wybrzmieć i wypaczyć się obojętnością. Ujawnia się przerażająca prawda o mniej lub bardziej świadomym milczeniu ze strony życiowych partnerów seryjnych morderców, a przecież nawet perfekcyjne maskowanie od czasu do czasu trąca dzwonek alarmu nienormalności i niebezpieczeństwa. Kwintesencja zła charakteryzuje się egoistyczną manipulacją, ekstremalnym narcyzmem, odrażającym sadyzmem, złowrogim spojrzeniem, podstępnym aktorstwem. Nie wszystko da się podpiąć pod niewidzenie, łatwowierność i głupotę. Berry-Dee w zgrabnym stylu, spory postęp w tym zakresie w porównaniu z poprzednimi książkami, przywołuje profile seryjnych morderców i popełnione zbrodnie. Czasem za mocno wikła się w szczegółowość, przywołuje zbędne detale, ale przyjmuję to jako swoisty styl opowiadania o gwałtach i mordach. Ten kierunek książki odpowiednio przygotowany i przedstawiony, konkretne przypadki i około tematyczne wtrącenia. 

Natomiast czuję wielki niedosyt w omawianiu podtytułowej tematyki. Publikacja powinna w większym stopniu zagłębić się w psychikę kobiet spędzających część życia z mordercami, czy mężczyzn żyjących z morderczyniami. Jestem zwolennikiem wnikliwszego zajrzenia w głąb duszy człowieka, który osobliwie nie dostrzega zła towarzyszącemu mu w codzienności, albo zbija fortunę na opowieściach o znajomości ze skazańcem. Autor zaledwie dotyka wierzchołka góry lodowej zagadnień. Wyłapałam kilka nieścisłości i zmierzyłam się z ignorowaniem autopromocji i przechwałek Berriego-Dee, choć i tak było ich mniej niż poprzednio (?Rozmowy z psychopatami. Masowi mordercy i szaleńcy?, "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Stalkerzy", "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Głosy zza krat", "Rozmowy z seryjnymi mordercami. W otchłani zła", "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie", ?Rozmowy z seryjnymi mordercami?, ?Rozmowy z psychopatami?, ?Rozmowy z seryjnymi morderczyniami?). Bookendorfina

?Jestem jedyną osobą, która nie miała o niczym pojęcia. Zastanawiam się, dlaczego nikt mi nie powiedział, co działo się pod moim nosem...?

?Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki? autorstwa Christophera Berry-Dee, stanowi kolejny tom serii, w której autor przybliża swojemu czytelnikowi sylwetki dobrze znanych zabójców, których nazwiska zapisały się na kartkach historii. Przed przybliżeniem Wam fabuły oraz mojej opinii pragnę Wam tylko powiedzieć, że po tej lekturze nie byłabym w stanie szukać drugiej połówki - ten tytuł dość mocno zadziałał na moją psychikę... Po tej książce każdy - nawet najmniejszy gest, czy to kupno kwiatów, czy też ulubionych czekoladek sprawiałoby, że w mojej głowie zapaliłaby się czerwona lampka...

Christopher Berry-Dee tym razem analizuje psychikę partnerek, żon i kochanek zbrodniarzy. Większość z nich nie miała pojęcia, że żyje pod jednym dachem z potworami. Jak to możliwe? Czy kobiety ponoszą winę, że niczego nie dostrzegły? A może seryjni mordercy mają w sobie coś szczególnego, co pozwala im wprowadzić w błąd nawet najbliższe osoby?

Tym tytułem Christopher Berry-Dee udowadnia nam jak naiwny jest człowiek. Nikt z nas nie wie czy za uśmiechem naszego sąsiada/przyjaciela z pracy itd., nie kryje się sadysta bądź też psychopata, który tylko czeka by uwolnić swoją prawdziwą naturę. Historia wielu kobiet otworzyła mi oczy. Najnowsza pozycja Berry-Dee przedstawiła nam historię wielu pań, które nie miały pojęcia, że mieszkają pod jednym dachem (ba, dzielą nawet jedno łóżko) z seryjnym mordercą, o którego działaniach dowie się cały świat.

Christopher przedstawił nam różne postacie kobiecie - jedne wybaczały swoim (aż nadto agresywnym) partnerom i były z nimi nadal pomimo licznej przemocy fizycznej, bądź też psychicznej. Dostaliśmy tutaj również kilka pań, które przekreśliły grubą kreską daną relację i całkowicie odcięły się od swoich oprawców, ale znalazły się też tutaj dziewczęta, które wysyłały erotyczne listy do więźniów obiecując im ślub jak tylko wyjdą z więzienia. Do tej pory nie potrafię pojąć trzeciego ?rodzaju? kobiet - po prostu nie potrafię zrozumieć jakim cudem osoba, która mordowała z zimna krwią może kogoś podniecać, czy też pociągać - po prostu nie mieści mi się to w głowie.

Niestety tytuł ten ma jedno ?ale?...
Miałam pewnego rodzaju problem z samą narracją autora - nie chodzi mi o język, którym się posługiwał, ponieważ był on przyjemny dla oka, jednak przesadzał mi sam sposób przedstawienia niektórych historii. Nie wiem czemu w trakcie czytania miałam wrażenie jakby pisarz czuł się ?lepszy? od swojego czytelnika oraz fakt, że dość często nie przybliżał nam nawet pokrótce czynów niektórych seryjnych morderców, a zamiast tego odsyłał nas do swoich książek. Gdyby nie fakt, że większość morderców kojarzyłam ze swoich wcześniejszych ?poszukiwań? miałabym problem z tą lekturą. Rozumiem głównym tematem były żony/kochanki seryjnych morderców, jednak jeśli książkę tę chciałaby przeczytać osoba dopiero zagłębiając się w tematy znanych oprawców zamiast zachęcić się do dalszych poszukiwań byłaby zniechęcona do książek z tego gatunku.

Czy książkę polecam? I tak i nie. Jeśli jesteś ?fanem/ką? seryjnych morderców to polecam Ci ten tytuł -jeśli pragniesz poznać najbliższe otoczenie mężczyzn, których czyny wstrząsnęły krajem, jak i całym światem. Natomiast jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę z tą tematyką - odpuść sobie na jakiś czas ten tytuł, może być Ci ciężko odnaleźć się w niektórych historiach. Ja rozumiem, że głównym tematem tej pozycji było przybliżenie żon, czy też kochanek morderców, jednak według mnie autor powinien chociaż pokrótce - na początku każdego rozdziału - opisać czego dokonał dany mężczyzna.

?Śmierć jest namacalna, żal nie?.

Psychopaci są wśród nas.. ci szalenie inteligentni i ci niemiłosiernie głupi, ale zawsze kompletnie nieprzewidywalni. Niektórzy noszą maski normalności pod którymi ukrywają sekretną, perwersyjną naturę. Potrafią być wiarygodni i przekonujący. Romantyczni i liryczni. Stosują niekoniecznie wyrafinowane metody uwodzenia. No cóż, liczy się efekt końcowy. .

Pragnienie miłości zaburza racjonalny ogląd rzeczywistości. Któż nie wie z autopsji, że rzuca się też na oczy.. Bo, gdy zaczyna się jak w bajce, od szampana i róż ? kto myśli, że jego życie wkrótce może zamienić się w koszmar jak z powieści Stephana Kinga.. że ktoś w minucie potrafi zmieniać się z doktora Jekylla w pana Hyde?a. Pewność, że miłość Twojego życia ma sumienie białe jak śnieg, bywa dotkliwie niepewna. Oczywiście po drodze są sygnały ostrzegawcze, zapalają się czerwone lampki ? czujność osłabiona przez emocjonalne uniesienie sprawia jednak, że są one często ignorowane, a niekiedy co gorsza tolerowane..

Skąd wiadomo, że ktoś, kogo pokochaliśmy nie jest człowiekiem amoralnym, aspołecznym, patologicznym kłamcą, manipulantem, zaburzoną jednostką - mordercą. Kameleonem. Przestępcą uwielbiającym bawić się w kotka i myszkę z policją? No właśnie, nigdy nie wiadomo..

Christopher Berry-Dee w swojej najnowszej książce ?Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki? serwuje nam prawdziwe historie w znakomitej większości kobiet, które żyły pod jednym dachem z seryjnymi mordercami, które ich kochały, miały z nimi dzieci, piekły im babeczki i.. do pewnego momentu rzeczywiście nie znały krwawej prawdy. Autor ich nie potępia, ale też nie usprawiedliwia, nie tłumaczy, niekiedy wręcz nie ogarnia rozumem ich postępowania, ale w gruncie rzeczy upatruje w nich jednak ofiary, które bardziej lub mniej nieświadomie dotarły na skraj przepaści i zostały zepchnięte w jej wypełnione mrokiem objęcia..

?Tematem tej książki jest głównie cierpienie (...)?.

Polecam.