Point of Retreat

Layken i Will zdołali pokonać przeszkody, które stawały na drodze ich miłości, udowadniając tym samym, że są sobie przeznaczeni. Przed nimi życie nietypowe jak na młodych ludzi, ale wiedzą, że wspólnie poradzą sobie ze wszystkim.
Niespodziewanie Will spotyka swoją miłość z przeszłości, co wystawi jego związek z Layken na próbę. Gdy fundamenty uczucia zostają zagrożone, Will i Layken muszą zdecydować, czy chcą razem walczyć o przyszłość, czy też wycofać się z powrotem w samotność i ból serca.
?Czasami dwie osoby muszą się rozstać, aby uświadomić sobie, jak bardzo się nawzajem potrzebują?.
Czy Will zdoła udowodnić Layken, że jego miłość do niej jest prawdziwa?

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, za mną prawie wszystkie jej książki i za każdym razem Colleen potrafi wywołać we mnie ogrom emocji, dlatego też bez zastanowienia sięgam po każdą jej powieść! Bardzo lubię stylistykę i język jakim posługuje się autorka. Mam wrażenie, że jej książki po prostu czytają się same i naprawdę nie można się od nich oderwać, tak również było w przypadku "Point of retreat", które jest kontynuacją "Slammed" opowiadającej dalsze losy Willa i Layken. Tym razem autorka przedstawia historię bohaterów oczami Willa, co pozwoliło mi w końcu lepiej poznać tego mężczyznę, dowiedzieć się co czuje, myśli, w tym samym lepiej zrozumieć jego postępowanie i dezycje. Było to swego rodzaju urozmaiceniem, ponieważ w "Slammed" autorka oddała głos głównej bohaterce. Mogłoby się wydawać, że teraz wszystko jest na najlepszej drodze do szczęścia i spokoju w życiu bohaterów, niestety już od pierwszych chwil autorka postanowiła rzucić kilka kłód pod nogi Willa i Layken, tym razem chodzi o zatajenie przez mężczyznę kilku istotnych faktów, które znacząco wpływają na obecne życie bohaterów. To niewyobrażalne, że dwójka tak młodych ludzi doświadczyła już tak wiele bólu, cierpienia i niesprawiedliwości i jestem naprawdę pod wrażeniem ich determinacji, siły oraz odwagi. Wydarzenia mające obecnie miejsce w życiu bohaterów dostarczają natłoku skrajnych emocji, które podczas czytania mocno udzielają się czytelnikowi, ja chłonęłam wszystko całą sobą i bardzo przeżywałam wszystkie ważne momenty. Muszę oczywiście znów wspomnieć o slamach, które poraz kolejny uderzyły w najczulsze struny mojego serca. Myślałam, że niczym autorka już mnie tutaj nie zaskoczy, jednak bardzo się myliłam... To jak zdecydowała się poprowadzić losy Willa i Layken całkowicie mną wstrząsało, wywołało całą lawinę doznań, udowadniając tym samym, że prawdziwa miłość jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności, które staną na jej drodze. Jestem oczarowana tą serią, tą książką i z jednej strony nie mogę się doczekać zakończenia historii bohaterów, a z drugiej nie chce się z nimi rozstawać. Polecam! Moja ocena 9/10.

"Czasami w życiu zdarzają się rzeczy, których nie planujemy. Wszystko, co możesz teraz zrobić, to pogodzić się z tym i zacząć układać nowy plan ".
?Point of Retreat? Colleen Hoover
.

"Point of Retreat " to kontynuacja ?Slammed?, i dalsze losy Layken i Willa. Wyjątkowej pary bardzo młodych ludzi. Oboje stracili rodziców, każde z nich zostało opiekunem młodszego rodzeństwa. Łącza ich nie tylko podobne doświadczenia, ale też uczucie. W drugiej części pojawiają się nowi bohaterowie, nieprzewidziane zwroty akcji, przeszkody i wątpliwości.
Choć jest to książka dosyć przewidywalna, to autorka potrafi przykuć uwagę czytelnika, odrobinę zaskoczyć a nawet wzruszyć. Zdecydowanie bardziej podobała mi poprzednia cześć.
Nie przekonała mnie do siebie postać Vaughn (dawna miłość głównego bohatera), która była nijaka moim zdaniem. Kolejna bohaterka, która wywołała we mnie mieszane uczucia to jedenastoletnia Kiersten, która z jednej strony jest ciekawą i dosyć zabawną postacią, a z drugiej mało wiarygodną. Prowadzi konwersację jak dojrzała kobieta. "Uznam tę zniewagę za niebyłą" w ustach jedenastolatki brzmi zaskakująco i nienaturalnie.
.
To, co charakteryzuje obie części to wzruszające więzi i relacje rodzinne. W drugiej części mocno wybrzmiewa twierdzenie, że o tym, jak kogoś bardzo kochamy, często przekonujemy się wtedy, gdy możemy go stracić.

?Miłość jest najpiękniejszą rzeczą na świecie. Niestety, jest także jedną z tych, które najtrudniej utrzymać, i jedną z tych, które najłatwiej utracić.?

Czym bardziej poznaje twórczość autorki, tym bardziej rozumiem jej fenomen. Każda z jej książek to przesycona emocjami historia, która nie jest usłana różaną drogą, idealną pod każdym calem, ale jest wyboista, krętą jak na życiową drogę przystało. Może dlatego, tak bardzo rozumiemy przekaz zawarty w tych powieściach, gdyż każdy z nas mógłby zastąpić miejsce głównych bohaterów, bo w swojej ludzkości nie różnią się niczym od nas samych.

O pierwszej części można powiedzieć, że była świetna. Więc co zatem powiedzieć o drugiej? Fenomenalna? Zaskakująca?

Tak z pewnością możemy uznać ją za zaskakującą pod względem fabuły. Autorka postanowiła dołożyć naszym bohaterom przeżyć i ciężarów jakie na swoich barkach będą dźwigać i z jakimi przyjdzie im walczyć, ale po każdej burzy wychodzi słońce, więc tak samo postaci w książce. Muszę przejść przez ciernie, aby dotrzeć do gwiazd.

?Gdybym był stolarzem, zrobiłbym ci okno do mojej duszy. Ale zostawiłbym je zamknięte, więc za każdym razem, gdy próbowałabyś przez nie zajrzeć? widziałabyś tylko swoje odbicie. Widziałabyś, że moja dusza jest odbiciem ciebie...?

Pióro autorki jest bardzo lekkie, co przekłada się na czytanie, bo przez książkę się dosłownie płynie, w towarzystwie ogromnego wachlarzu emocji. Na jesienne wieczory z pewnością będzie odpowiednią lekturą.

"Czasami dwoje ludzi musi się rozstać, by zdać sobie sprawę z tego jak bardzo siebie potrzebują". ( jak bardzo nie są już sobie potrzebni - to już moje zdanie????)

~Layken po śmierci matki, przy wsparciu przyjaciół, jak i Willla próbuje się pozbierać, aby jakoś stanąć na nogi.
Bezpowrotna strata bliskiej osoby, plus natłok obowiązków oraz odpowiedzialność za drugiego człowieka to dużo za dużo, jak dla tak młodej osoby, która powinna cieszyć się beztroską i czerpać z życia pełnymi garściami.

Ona i Will to dwójka młodych ludzi pokiereszowanych przez los, dwójka nastolatków po traumatycznych przejściach, zmagająca się z demonami przeszłości, która natychmiast musi dorosnąć bez oglądania się na przeszłość.
Para pomimo tragicznych wydarzeń wykazuje się niezwykłą siłą, nie poddaje się, walczy o namiastkę normalności dla siebie jak i swojego jedynego rodzeństwa.

Niestety życie lubi drwić z nas w najmniej spodziewanych momentach więc chwilowy spokój nie trawa zbyt długo, a pewnego dnia zwykłą "szarą codzienność" burzy jedno małe kłamstwo, sekret, który staje się lawiną kolejnych niezależnych po sobie wydarzeń.
Czy Layken wybaczy Willowi? Czy Will zdoła odzyskać Layken?

~"POINT OF RETREAT" to kontynuacja debiutanckiej serii SLAMMED, która zabiera nas do nastoletniego świata Layken i Willa, gdzie jako bierny widz po raz drugi śledzimy trudną, szarą codzienność naszych bohaterów.
~Autorka już od samego początku swej historii ponownie nie oszczędza naszych postaci rzucając im pod nogi nieustającą falą problemów w którym głównym prowodyrem w przypływie źle podjętych decyzji staje się sam - Will.
Od tego momentu przez nieustające przeciwności losu, ich związek, uczucia oraz zaufanie zostaje wystawione na ogromną prośbę. Czy wyjdą z tego cało? Na pewno warto nadrobić poprzednią część, aby móc delektować się dalszym scenariuszem z życia młodej popełniającej błędy tak my pary.
~ Gwarantuje wam, że i tym razem pomimo troszkę monotonnego początku, naszej złości na Willa nie zabraknie emocjonujących, rozczulających momentów, które wywołują szybsze bicie naszego serca, momentami nawet uśmiech.
~Jeśli szukacie czegoś lekkiego, ckliwego, niewymagającego, z zaskakującymi zwrotami akcji a jednocześnie idealnego na jeden wieczór to nie mogliście trafić lepiej! Polecam J.K

Happy end powinien sprawić, że wszelkie trudności już na zawsze odejdą w zapomnienia, a dalsza droga upłynie w miłości i szczęściu. Niestety życie toczy się dalej i ma w zanadrzu wiele niespodzianek. A miłość, choćby była najsilniejsza z możliwych, wystawiona na próby trudne i łamiące serca, może ich nie przetrwać. W końcu każdy człowiek ma ograniczony zasób sił na zmaganie się z przeciwnościami losu.
Layken i Will funkcjonują wspólnie jak dobrze naoliwiona maszyna. Gdy ponownie ich spotykamy ich sytuacja nie uległa większej zmianie. Nadal są szaleńczo w sobie zakochani, nadal są sąsiadami i nadal robią co w ich mocy, by jak najlepiej zająć się swoimi braćmi. Jednak nie można zapomnieć o tym, że pomimo całej odpowiedzialności jaką cechują się te postaci, to wciąż bardzo młode osoby, które muszą dźwigać bagaż większy niż niejeden człowiek w ciągu całego swojego istnienia. Ich miłość dla otoczenia wydaje się być wręcz idealna, niezachwiana, bajkowa i godna podziwu. Lecz to co widzą inni nie zawsze jest odzwierciedleniem uczuć kłębiących się w głównych zainteresowanych. Czy uda im się przetrwać kolejne burze, które szykuje dla nich nie mający żadnych skrupułów i współczucia los?
"Point of retreat" to wspaniałe poprowadzenie dalszych losów znanych już czytelnikom postaci. Zastrzegam, że nie wydaje mi się możliwe, by cieszyć się lekturą i zrozumieniem relacji Lake i Willa bez znajomości poprzedniego tomu. Co istotne, nie jest to tylko opowieść o pięknej, młodej aczkolwiek niebywale dojrzałej miłości. To także historia prawdziwych i szczerych przyjaźni, które okazują się nieopisanie ważne, zwłaszcza w trudnych momentach zawirowań. Autorka w znakomity sposób ukazuje nam siłę wsparcia i nawet niewielkich gestów. Udowadnia na przykładzie wykreowanych postaci, że rodzina nie zawsze musi być stworzona z więzów krwi, bowiem taka z wyboru może być najlepszą rzeczą, jaka spotyka człowieka. Miłość w końcu objawia się w różnych relacjach i nie tylko te romantyczne zasługują na uwagę. To także przypomnienie o tolerancji na innych, o przygotowaniu się na to, że życie niejeden raz nas zaskoczy, a plany nie zawsze będą miały okazję się wypełnić. Poruszony zostaje tu jakże istotny wątek dotyczący prześladowania słabszych, wynikający z ich odmiennej od standardowej, przyjętej przez otoczenie, postawy. Ujmuje także kształt relacji Willa i Lake. Ani na chwilę nie jesteśmy w stanie zwątpić w siłę ich uczucia, które wyrażają nie tylko poprzez słowa, które są odzwierciedleniem ich uczuć ale także gesty, nawet te najdrobniejsze. Co ważne, Autorka nie stawia jako priorytetu relacji cielesnej między bohaterami, co stanowi ciekawe i całkiem świeże podejście do kreacji związku w literaturze romantycznej, nawet dotyczącej młodszych osób. I bardzo mnie cieszy, że próbuje pokazać, że nie powinno to stanowić fundamentu związku, bowiem dużo ważniejsze są zaufanie, bezgraniczne wsparcie, bezinteresowna pomoc oraz zwykła obecność na każdym kroku. Należy jeszcze wspomnieć o genialnych bohaterach pobocznych, którzy także zawłaszczają sobie kawałek naszego serca, a każda z ich historii jest ważna i w zupełności angażuje. Wszelkie wydarzenia jakich jesteśmy świadkiem są realistyczne i niosą między wierszami ważne, życiowe przesłania, między innymi o tym, jak istotną jest w życiu człowieka miłość i jak ważnym jest, by korzystać z niej, gdy jest nam dana, bowiem nic w życiu nie jest podane na złotej tacy na zawsze. Dodatkowo narracja prowadzona jedynie z perspektywy Willa dodaje świeżości całej powieści, a okazjonalne slamy oraz fragmenty przemyśleń mężczyzny oraz cytaty znajdujące swoje zastosowanie w codzienności, stanowią wisienkę na torcie tej jakże dopracowanej powieści. Fani Hoover ale i miłośnicy emocjonalnych, romantycznych książek koniecznie muszą mieć tę serię na półce.

Layken i Willa połączyło uczucie. Pomimo młodego wieku życie postawiło na ich drodze dorosłe problemy. Oboje stracili rodziców, wychowują młodsze rodzeństwo. Łączy ich wiele. Wspólna pasja, doświadczenia, problemy i potrzeby. Pomimo trudności życia starają się cieszyć każdym dniem. Oboje wiedzą jak cenne jest życie.

Pewnego dnia na drodze Willa staje jego dawna miłość. Przypadkowe spotkanie jest początkiem lawiny wydarzeń, które wystawią na próbę jego związek z Layken.

?Czasami dwie osoby muszą się rozstać, aby uświadomić sobie, jak bardzo się nawzajem potrzebują?.

Czy Will podejmie właściwą decyzję? Czy można odzyskać nadszarpnięte zaufanie?

Przyszedł czas na drugi tom debiutanckiej powieści Colleen Hoover. Po przeczytaniu ?Slammed? wiedziałam, że muszę sięgnąć po kolejną część. Powiem krótko. Było warto.

Bohaterowie i ich życie to jak bieg z przeszkodami. Jako czytelnik nie raz czułam wyboje życia, z którymi musieli się zmierzyć. Co jednak spowodowało, że tak ich polubiłam? Ich pozytywizm, poczucie humoru, ale i obowiązku, ich małe radości i lojalność względem siebie i innych.

Widziałam, że książka zbiera również negatywne recenzje. Niektórzy uważają, że relacja bohaterów rozwija się zdecydowanie za szybko. Czy mi to przeszkadza? Ani trochę. Uważam, że to co pokazała nam autorka w tej książce to radość z życia, z tego co się ma oraz umiejętność doceniania ludzi, poszanowania swoich i cudzych uczuć. Kiedy los stawia nam na drodze osoby które chcemy kochać nie ma sensu marnować czasu. Życie jest zbyt krótkie.

Na zakończenie powiem, że końcówka pierwszej części mocno mnie zaskoczyła, myślę że bardziej niż zakończenie książki. Czasami to czego się nie spodziewamy intryguje nas najbardziej. Tak było w tym przypadku. Zakończenie książki było troszkę przewidywalne, przez co w mojej ocenie mniej oddziaływało na emocje. Jednak to może o happy end tu chodzi. ????

Czy podobne doświadczenia łączą ludzi? Nie wiem, jak wygląda to pod względem statystycznym, ale wiem, że w przypadku Layken i Willa te słowa się sprawdziły. Colleen Hoover w "Point of Retreat" ponownie wraca do bohaterów, którzy skradli nasze serca w "Slammed".
Dwa zbolałe serca. Dwójka nastolatków, na których spadła wielka odpowiedzialność. Dwoje młodych ludzi, którzy stracili rodziców. Łączy ich tak wiele, ale czy ta miłość ma na szansę przetrwać? Czy pojawienie się na horyzoncie byłej dziewczyny zburzy ich sielankę?

Wzruszyłam się, łza poleciała. Kocham w książkach to, że wywołują we mnie takie emocje. Nie dało się zignorować całego bagażu emocjonalnego, który dźwigają bohaterowie. Który nastolatek jest gotowy, aby wychowywać swoje młodsze rodzeństwo? Will i Lake stanęli przed takim wyzwaniem, ale czy podołają?
Nieobce są mi tematy rodzicielstwa, więc z wielkim zainteresowaniem śledziłam tę trudną drogę, którą przemierzali, bez doświadczenia, za to z sercami wypełnionymi miłością i niewyobrażalnym bólem. Przed pojawieniem się dziecka ludzie mają 9 miesięcy na przygotowanie się do tego, oni dostali ułamek sekundy.
W "Slammed" poznaliśmy punkt widzenia Lake, w "Point of Retreat" do głosu został dopuszczony Will. Siła uczucia, jakim darzy dziewczynę, jest aż namacalna, każdy kolejny akapit emanował czystą miłością, namiętnością i tym rozkosznym uczuciem oczekiwania. Pojawienie się byłej dziewczyny chłopaka wprowadza zamieszanie, czy uda im się to przetrwać? Musicie się przekonać, ale jako podpowiedź dodam, że do każdej poważnej rozmowy swoje trzy grosza wtrąca pewna rezolutna i wygadana jedenastolatka.

Cudna, zabawna, wzruszająca, rozgrzewająca serca - odnoszę wrażenie, że tych epitetów mogę używać w stosunku do każdej książki Colleen Hoover. Potrafi przemienić słowa w otulający kocyk, abyśmy my, czytelnicy, mogli się nimi rozgrzewać, uronić łzę i zaśmiać w głos. Gra na emocjach to coś, co opanowała do perfekcji. A ja mogę Wam tylko zdradzić, że to motylkowo* dobra książka!??

*motylkowo - aby poznać pełnię tego wyrażenia, musicie sięgnąć po "Point of Retreat".

Layken i Will mają ze sobą wiele wspólnego. Obydwoje dużo przeszli, w młodym wieku stracili rodziców i stali się opiekunami młodszych braci. Wydawać więc by się mogło, że skoro są do siebie idealnie dopasowani, nic nie może ich rozdzielić. Jednak gdy na drodze Willa znów staje Vaughn ? jego była dziewczyna, ich związek przejdzie poważną próbę.

Czasami rozstanie pokazuje, jak ludzie wiele dla siebie znaczą.

Czy Willowi uda się w porę naprawić związek z Layken?

Tak jak w przypadku pierwszego tomu Slammed, ta historia również jest piękna i smutna jednocześnie. Bohaterowie napotykają na drodze mnóstwo przeszkód, które muszą pokonać.

O ile w Slammed historia była opowiadana z perspektywy Lake, tak w Point of retreat do głosu został dopuszczony Will.

Uwielbiam twórczość Coleen Hoover, ponieważ ma lekkie pióro, wie, jak zaskoczyć Czytelnika oraz nie boi się poruszać trudnych tematów. Polecam zarówno pierwszy, jak i drugi tom! Tego nie można przegapić!