Porywy namiętnych serc

To już tom trzeci Sagi Krynickiej, a ja wciąż nie potrafię uwierzyć, że można mieć tak niesamowite pióro. Autorka idealnie porusza się słowami jak na 1908 rok. Postacie potrafią wysławiać się z klasą i mają w sobie takie ciepło, jakby coś co każdemu jest znane jako same przyjemne uczucia. Miewają oczywiście gorsze momenty, jednak potrafią zachowywać się uprzejmie i dostojnie. Nawet trzynastolatka, kiedy się wypowiada, to czujemy, że jest młodą osobą, a jednak ma zachowaną w sobie kulturę wypowiedzi. Czytałam już różne sagi, jednak tutaj nie czuję, by postaciami byli aktorzy, tylko normalni ludzie z problemami, którzy starają się żyć tak jak ich nauczono. Były tu drobne wspominki o ruchu kobiet i ich prawach, jednak dla podkreślenia, że każdy ma prawo myśleć i robić to co chce, a nikt nie powinien do tego życia wchodzić z butami. Mamy tutaj też motyw bycia tym drugim mężem, który czuje się gorzej, gdyż nie ma pewności siebie. Autorka wymieniła tutaj jego kompleksy i jak cudownie postępuje z nim jego małżonka, starająca się by wciąż czuł się na pierwszym miejscu. Ma jednak dziwne wąchania nastroju, lecz tłumaczy to swoim błogosławionym stanem. Osoba do której pójdzie ze swoimi lękami również jest kobietą o wielkim sercu, dlatego nie chce dokładać jej zmartwień, że ma podobne odczucia. Sama przedstawia nam się jako osoba, która miała dobre życie, tylko czuje, że coś zabiera jej siły. I ktokolwiek będzie się tu czymkolwiek przejmował, to poznamy jego myśli, byśmy sami mogli ocenić czy ma prawo do tych zmartwień, czy zwyczajnie coś wyolbrzymia. Co pewien czas mamy opisane sceny historyczne. Niby ich nie lubię, ale tutaj idealnie współgrały z tym co przechodzili bohaterzy. Oczywiście jest też wątek tajemniczości, bo nie wszystko postacie chcą by zostało ujawnione. Ich sekreciki czasami ich przytłaczają, ale czy ujrzą światło dzienne? Co zrobią by je chronić?
Naprawdę świetny tom, chyba najbardziej dynamiczny z dwóch poprzednich. Aż mnie ciekawi co się wydarzy w następnym. Bardzo polecam, ale czytajcie je po kolei, bo tutaj czas płynie i dzieci rosną. Mega polecam!

"W miłości i na wojnie dozwolone są wszystkie chwyty"
Po raz trzeci i mam nadzieję nie ostatni, miałam do czynienia z bardzo interesującą "Sagą Krynicką". Tym razem Edyta Świętek wymyśliła bardzo ciekawy tytuł "Porywy namiętnych serc". Ten tytuł dużo mówi o tym, co znajdziecie w tej historii. Nie mogłam się doczekać tej części. Chciałam znać dalsze losy naszych bohaterów. Po przeczytaniu tej części mam chrapkę na więcej. Bardzo zżyłam się z postaciami tutaj występującymi. Podczas czytania, towarzyszył mi śmiech, radość i niestety również ból, łzy i strach. Autorka zaprezentowała nam tutaj pełną paletę emocji.
Czy mieszkańców Krynicy ominie przewidywana wojna?
Jestem zachwycona postawą pewnej młodej damy. Nie boi się ciężkiej pracy. Na przekór wszystkim zostaje akuszerką. Jest zadowolona ze swojej pracy. Dlaczego porzuciła miłość swojego życia? Co takiego krąży nad jej rodziną?
A co słychać u naszej kochanej Aurelii? Powiem wam tylko tyle, że u niej będzie się dużo działo. Czeka ją mnóstwo zmartwień. Więcej wam nie zdradzę. Warto się jej przyjrzeć z bliska.
Stanisław był bardzo problematycznym dzieckiem. Czy w późniejszych latach się poprawił? Czy dalej trwoni pieniądze, zamiast zająć się czymś pożytecznym? Czy i jego trafi strzała Amora?
Nie podobało mi się zachowanie pewnego mężczyzny, który nie szanował swojej żony. Robił dokładnie wszystko, żeby tylko nie musieć z nią przebywać. Oczywiście na salonach prezentował się zupełnie odwrotnie. Jak zakończy się jego historia, dowiecie się, czytając "Porywy namiętnych serc".
Jestem zachwycona historycznym tłem tej powieści. W tej części poruszamy się w latach 1908-1919. Poznajemy życie kilku bohaterów. Jednych tak jak ja polubicie, a innych znienawidzicie.
Na początku książki znalazłam, krótkie streszczenie poprzedniej części. Jest to bardzo przydatne rozwiązanie. Jestem z tego powodu bardzo zadowolona.
Okładka książki "Porywy namiętnych serc" jest urocza i przyciąga wzrok.
Autorka pisze bardzo ciekawym językiem.
Autorka pisze bardzo ciekawym językiem. Cieszę się z tego, że mogłam przeczytać historię życia między innymi: Aurelii, Teosi, Matyldy i Nikifora.
Jeżeli lubicie obyczajówki i rodzinne sagi, to nie możecie przegapić tego tytułu. Można czytać tę część bez znajomości poprzednich, ale radzę zacząć od początku, czyli "Sekrety kobiecych dusz", "Fantazje niewinnych lat" i dopiero potem "Porywy namiętnych serc". Czytając "Sagę Krynicką" od samego początku lepiej zrozumiecie postępowania niektórych postaci.
Ja odsyłam was do tych trzech części, a sama wypatruję już następnego tomu.
Polecam całą "Sagę Krynicką".

?Porywy namiętnych serc? to już trzeci i ostatni tom tej porywającej sagi. Bardzo polubiłam głównych bohaterów i ciężko jest mi się z nimi rozstać.
W tej części bardzo zmieniło się rodzeństwo, którym opiekuje się Aurelia. Zwłaszcza Teosia, która po poznaniu prawdy o swoich rodzicach postanowiła zmienić się i z szacunkiem odnosić się do ciotki. Aby odkupić swoje winy udaje się na nauki. Chce być akuszerką i pomimo, że czasy w których żyła nie sprzyjały rozwoju kobiet, nie poddała się. Przeżywa również pierwsze uniesienia miłosne.
Akcja książki dzieje się na początku XX wieku. Były to czasy, gdy coraz częściej mówiono o wojnie. Czasy, gdy kobiety nie miały za wiele do powiedzenia. Ale był to również okres, kiedy zaczęły się buntować przeciwko gorsetom, roli kobiety, która ma być tylko matką i żoną. Zaczęły za to walczyć o swoje prawa, miłość i szacunek.
Autorka opisała rozwój Krynicy Zdrój oraz społeczeństwo żyjące na początku XX weku. Ich mentalność, zwyczaje i podejście do zbliżającej się wojny. Książka opisuje los postaci fikcyjnych, które przeplatają się losem bohaterów historycznych żyjących w cieniu znanego uzdrowiska.
Jeśli lubicie sagi i podróże w czasie do miejsc, które dzisiaj zupełnie inaczej wyglądają, to bardzo polecam ?Porywy namiętnych serc?.

"Porywy namiętnych serc" są trzecim tomem Sagi krynickiej. Ponownie przechadzamy się po barwnie opisywanych miejscach. Szczególnie zachwyca uzdrowiskowa Krynica-Zdrój. W tej części zaczynamy również odczuwać niepokój związany ze zbliżającą się wojną.

Każda z przewijających się przez książkę postaci przykuwa naszą uwagę oraz wzbudza emocje. W poprzedniej części nijak nie potrafiłam polubić Teodozji. Ale w tym tomie zaskoczyła mnie jej postawa i odważne życiowe decyzje. Dziewczyna zdecydowanie nie wpisuje się w utarte schematy. Konwenanse i rozsądek kontrastują z emancypacją. Od niechęci przeszłam do jej podziwu. A czy i Stanisław zyskał w moich oczach? Tego Wam nie zdradzę, ale jego postać także robi się coraz bardziej interesująca.

Ale oprócz fikcyjnych bohaterów nie zabrakło wzmianek postaci historycznych, co niewątpliwie wzbogaca tę powieść pod względem realizmu. 

Widzimy, jak duże znaczenie ma prawda. Zatajanie jej dla czyjegoś dobra, by go chronić, nie zawsze jest właściwym wyborem. Choć w tym wypadku zgodzę się z Aurelią, że nie wszyscy muszą ją poznać. Przynajmniej niecałą. Nawet jeśli chodzi o najbliższą rodzinę. Lecz bywa, że popełnione błędy i niewłaściwe decyzje przodków zbierają swoje pokłosie w następnym pokoleniu. 

Edyta Świętek dość mocno zaakcentowała wątek kultury łemkowskiej, tak charakterystycznej dla terenów, na których osadzona została akcja powieści. To grupa etniczna, u której po I wojnie światowej zaczęła się rodzić ich świadomość narodowościowa i aktywność polityczna. 

"Porywy namiętnych serc" to pełna emocji powieść o błędach młodości, tajemnicach, niebezpiecznych intrygach, przemianach, próbie odkupienia win, skomplikowanej miłości, romansach, zdradach, zazdrości. To historia, która porywa w wir wydarzeń i pozostawia niedosyt na więcej... Jestem przekonana, że dom Pod Lipami ma nam jeszcze wiele do zaoferowania!