Wtem denat

"Wydawcy kłębili się na rynku niczym germańskie hordy u bram Rzymu, walcząc o uwagę i portfel ledwie trzydziestu paru procent ostatnich sprawiedliwych, dla których książki wciąż stanowiły przedmiot wart czasu, uwagi, a nawet pożądania".

Niewątpliwie w branży o Wydawnictwie JaMas słyszało wielu i równie wielu omijało je szerokim łukiem. Zła sława, będąca pokłosiem pewnego trupa i nadciągające widmo upadku sprawia, że każdy pomysł wydobycia ich z kryzysu jest na wagę złota. Każdy. Nawet jeśli jego hasło przewodnie brzmi "Wydawnictwo JaMas: Nowy wymiar zbrodni".
Optymiści. Szaleńcy. Desperaci. Jakkolwiek by nie nazwać pracowników owego wydawnictwa, postanowili dla grona wybrańców przygotować warsztaty literackie. Pięcioro śmiałków będą szkolić Wojtek Szumski, zwany Sztywnym oraz starszy posterunkowy Michał Mogiła, przy wsparciu sekretarki w osobie Arkadiusza Krawczyka. Tylko nikt nie przewidział, że teoria warsztatowa przerodzi się w praktykę... Znaczy się w denata. A przecież proszono, podkreślano, że to tylko teoria.

"- Nie dotykać ? wyręczył go Szumski. ? Nie dotykać, nie oddychać, nie zrzucać naskórka. Pamiętam doskonale".

Ponoć dla ludzi pracujących w wydawnictwie nie ma rzeczy niemożliwych a powszechnie znaną improwizację zjadają na śniadanie. Cóż, posterunkowy Mogiła dość szybko pogrzebał swoje szanse na dobre pierwsze wrażenie, przyznając że nie umie w metafory ani - co wydawać by się mogło bluźnierstwem - nie lubi Agathy Christie. Z kolei zajęcia ze Sztywnym wcale nie były aż takie drętwe, na jakie się zapowiadały. A gdy dodamy do tego pomysł sekretarki na zwiększenie giętkości palców i innych części ciała w ramach SKS-u, to pomysł z warsztatami wcale nie byłby taki zły.

"Macie emanować nadzieją, szanowni państwo, nadzieją, entuzjazmem, może lekką obawą, ale bez przesady, bo wy tu przyjechaliście odmieniać swoje życie przez wszystkie przypadki!".

Ale mało kto pomyślał, że to autorzy stawią opór. Stanowczo daleko im do potulnych owieczek, które będą chłonąć wiedzę a potem pisać, pisać, pisać aż do utraty tchu.

"- Autorzy. Nie spotkałem jeszcze tak? nielogicznych ludzi. Chcą wydawać za wszelką cenę, o niczym innym tak nie marzą, ale najbardziej się boją, że ktoś te dzieła przeczyta".

Być może już to pisałam, ale humor Marty Kisiel jest jedyny w swoim rodzaju. Zawsze potrafi sprawić, że śmieję się do rozpuku, pomimo szarzyzny jesienno - zimowej za oknem i nierównej walki z zarazkami, które mają zdecydowanie przewagę liczebną. Autorka ma unikatową zdolność do tworzenia takich bohaterów, których wikła w zgoła szatańskie sytuacje, dzięki czemu może zaprezentować pełen wachlarz ich umiejętności i niecodziennych cech charakteru. A czytelnik może tylko śmiać się do łez aż mięśnie brzucha wybitnie o sobie przypomną.
W tej książce udowadnia, że branża literacka nie ma przed nią tajemnic. Niejednokrotnie puszcza oczko w stronę aktualnych trendów pisarskich i strategii promocyjno - wydawniczych, przedstawia różne podejścia autorów do procesu twórczego, łącznie z wyrywaniem sobie trzewi. Ale nie ma w tym nic karykaturalnego, wręcz przeciwnie ? w tym całym żartobliwym ujęciu tematu jest spora dawka życzliwości. Kryzysów również nie omija - zarówno tych egzystencjalnych, jak i twórczych, wszak proceder pisania jest nader skomplikowany. Bo któż to widział, żeby tak po prostu usiąść i pisać? No kto? Chociaż papier przyjmie wszystko, ludzie niekoniecznie.
I nie zapominajmy, że "Wtem denat" jest komedią kryminalną, chociaż jak głosi okładka, to nie ma z czego się śmiać. A już na pewno nie z denata, który absolutnie nie chciał nim zostać, przynajmniej nie tak szybko i w takich okolicznościach. Jest trochę na uboczu warsztatów, ale to mi zupełnie nie przeszkadzało, bo czymże jest wiedza warsztatowa bez praktyki? Bez pracy na żywej tkance? Chociaż w tym przypadku raczej na martwej. I szukanie śladów, motywów, przesłuchania.
I tylko tej zadźganej lazanii trochę żal...

Kto tak jak ja uwielbia komedie kryminalne? Jestem wielką fanką tego gatunku literackiego, ponieważ w życiu mamy dość szarości i zbyt wiele nas przytłacza dlatego trochę humoru, trochę śmiechu nam nie zaszkodzi. Jakiś czas temu, podzieliłam się z wami odczuciami po książce ?Nagle trup? Marty Kisiel i jeśli nie czytaliście jeszcze tamtej recenzji, to polecam wam się cofnąć do niej, ponieważ premiera książki ?Wtem denat? już nadeszła, a ja śpieszę do was z recenzją książki, która po raz kolejny mnie rozbawiła i poprawiła mi humor. Po raz kolejny nie mogłam przestać o niej rozmawiać z domownikami, tylko jednego mi brakowało, owego denata, bo jak to napisać książkę kryminalną, bez trupa? Autorka jak nikt inny potrafi mnie rozbawić, uwielbiam jej poczucie humoru, to w ja sposób prowadzi czytelnika przez różne zawiłości śledztwa, oraz to jak skonstruowała wszystkich bohaterów, którzy są dla mnie po prostu genialni.


Po burzliwych wydarzeniach w ?Nagle trup? pracownicy wydawnictwa JaMas znajdują się w bardzo ciężkiej sytuacji, nie tylko finansowej, lecz również wizerunkowej. Mało kto nie słyszał o znalezionym trupie w toalecie wydawnictwa, a ja dodamy do tego kim był zabójca owego trupa, to mamy nie mały temat do plotek, a jak wiadomo, plotki nie zawsze przysparzają tego dobrego rozgłosu. Pracownicy wydawnictwa spotykają się, by jakoś zapobiec zbliżającemu się bankructwu. Luźno rzucony pomysł na warsztaty pisarskie, które mogły odbyć się w leśnej głuszy, połączone z zajęciami, dzięki którym przyszli debiutanci, mogliby stworzyć dzieło, które mogliby wydać u siebie w wydawnictwie. Wszystko szło dość sprawnie, z kilkoma potonięciami, bo jakby inaczej, aż nagle zaginął im jeden z uczestników warsztatów.

Co musi mieć książka, by zapadła wam na długo w pamięci? Według mnie musi mieć szczyptę humoru i zapadających w pamięci bohaterów. Oczywiście dobrze by było, jakby miała jeszcze wciągającą fabułę i dobrze zbudowany świat, jednak gdy szukam mało zobowiązującej lektury, to sięgam po komedie, które mnie rozbawią i przy których będę się dobrze bawić.
?Wtem denat? Marty Kisiel ma wszystko, co lubię: humor, a tu ciężko trafić, bo mam specyficzne poczucie humoru, do tego autorka stworzyła bohaterów, którzy przypadli mi do gustu, oraz nie mogę zapomnieć o fabule, która wciąga od pierwszych stron.
Na oklaski zasługuje Pan Sekretarka, który jest barwnym ptakiem w tej książce, to właśnie dzięki niemu miałam cały czas uśmiech na twarzy. Jednak nie można zapomnieć o reszcie bohaterów, którzy w mniejszy, bądź większy sposób rozbawiali mnie do rozpuku. Czy humor w denacie jest specyficzny? Ciężko mi to określić, ponieważ bawią mnie różne rzeczy, do tego często tylko mnie bawią, innych niekoniecznie. Sami musicie określić, czy was również bawi taki humor.
Nie można zapomnieć o najważniejszym, praca w wydawnictwie! Pierwszy tom bardziej skupiał się na niej, jednak drugi tom zdradza nam w przezabawny sposób tajniki tworzenia książek. Oczywiście w zabawny bardzo luźny sposób, ale zawsze miło zajrzeć do książki poczytać o książkach. Mam nadzieję, że was zachęciłam do lektury tej książki i znajdę fanów Marty Kisiel i Pana Sekretarki.

Nie czytałam pierwszej części i to duży błąd, bo często postacie z książki o czymś wiedziały, a ja nie wiedziałam co i dlaczego tak było. W takich jednak wypadkach oceniłam tylko to, co było mi wiadome w tej części. A podobała mi się ona naprawdę bardzo mocno. Uwielbiam ironiczne zachowanie każdej osoby, która tutaj występowała. Ich nietuzinkowe myśli, które czytałam z czystą przyjemnością, nawet jeśli chodziło o mokrą plamę na ścianie, która przypominała postaci jej narzeczonego:-) Oni te myśli czasami ciągną dużo dalej, wyobrażają sobie sceny, które lepiej by nigdy nie miały miejsca, czym powoduje to, że w książce jest mało dialogów, a dużo opisów. Jakbyśmy przeskakiwali od głowy do głowy innych osób i poznawali wątki, czy też zamiary ich wobec osoby, która aktualnie wskoczyła na ich myślowe tory. Bardzo lubię czytać w książce o książkach i tutaj był zbliżony wątek, bo chodziło o wydawnictwo, któremu groził upadek. Wiele osób chodziło jak na szpilkach, przeżywało tą sytuację, podczas gdy inni zwyczajnie obserwowali ich jak kogut wpatrujący się w kury, które obeszły wszy. Na szczęście ktoś wpada tutaj na pomysł jak podnieść ten upadający statek, poruszając się w temacie, który znają od podszewki, czyli warsztatach pisarskich. I tutaj nie lada wyzwanie, bo grupka śmiałków będzie pobierała nauki jak napisać najlepszy kryminał. Każdy z uczestników miał wyrazistą osobowość, był kimś znanym i różnorako podchodzili do wykonywanego zadania. Cokolwiek się tutaj nie działo, to wciągało bardziej niż wir wodny. Pewnie zastanawiacie się teraz gdzie w tym wszystkim trup? Ano tego wam nie zdradzę, ale proszę, byście poszukując zabawnej i inteligentnej lektury kierowali się właśnie tą serią, tylko rozpoczynając ją od tomu pierwszego. Domyślam się tylko, że to, co tutaj było mi znane, tam było długą niewiadomą, więc nie róbcie sobie jak jak spojleru. Książka bardzo mi się podobała, bo była jakby przedsmakiem poznania pracy wydawcy od podszewki. Przyszłym autorom również mogą się te wiadomości przydać, a dodatkowo dobry humor w niej zawarty odstresuje każdego. Szczerze ją polecam!

"Wtem denat" to kolejna pełna humoru i kryminalnej intrygi powieść Marty Kisiel, której akcja toczy się w środowisku pracowników wydawnictwa JaMas. Autorka już wcześniej zaprezentowała czytelnikom perypetie tego nietuzinkowego zespołu w ?Nagłym trupie?, a teraz powraca z nową, równie zabawną historią.
Główni bohaterowie, pracownicy wydawnictwa JaMas, znów stają przed nietypowym wyzwaniem. Tym razem chodzi o ratowanie wydawnictwa przed bankructwem poprzez zorganizowanie warsztatów dla twórców kryminałów gdzieś na odludziu, blisko czeskiej granicy. Wiadomo, tonący brzytwy się chwyta, więc ten niekonwencjonalny pomysł staje się ostatnią deską ratunku dla upadającego wydawnictwa. Kierownik Wojciech Szumski (zwany Sztywnym) jest odpowiedzialny za ten projekt, więc z Arkiem w roli sekretarki, ekspertem - starszym posterunkowym Michałem Mogiłą oraz kilkoma starannie wytypowanymi autorami, jadą gdzieś w leśne ostępy. Mają nadzieję, że twórcy po wysłuchaniu inspirujących wykładów stworzą wiekopomne dzieła, które docenią czytelnicy i które uratują wydawnictwo przed upadkiem.
Jednak, jak to bywa w książkach Marty Kisiel, nic nie idzie zgodnie z planem, a bohaterowie napotykają na nieprzewidywalne przeszkody ? w postaci wtem denata.
Autorka w swej powieści kontynuuje swoją lekką narrację, wzbogaconą niebanalnym poczuciem humoru, gierkami słownymi, aluzjami do rzeczywistości. Pisarka ma zdolność przekazywania historii w sposób zabawny, co sprawia, że czytelnik jest wciągany od pierwszych stron. Kisiel świetnie odnajduje się też w opisywaniu relacji międzyludzkich, a postaci, choć nieco przerysowane, są barwne i komiczne.
Niby wszystko w porządku, ale czytając powieść, momentami miałam wrażenie, że forma przerosła treść. Trochę za dużo było dla mnie tego kwiecistego stylu, zbyt długich zdań, humoru wprowadzanego na siłę, przejaskrawionych zachowań bohaterów, sztucznych dialogów. No i intryga kryminalna długo się zawiązywała, by potem zbyt szybko się zakończyć? Myślę, że pierwsza część cyklu ?Nagle trup? bardziej przypadła mi do gustu, ale to moja subiektywna ocena.
Podsumowując, "Wtem denat" to powieść pełna humoru, ciekawych postaci i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. Idealna na popołudniowe czytanie w jesienne, deszczowe dni. Polecam fanom twórczości Marty Kisiel i czytelnikom lubiącym rozrywkową lekturę.

"Wtem denat" to drugi tom cyklu Autokorekta autorstwa Marty Kisiel. Jeśli liczycie na żarty nurzające się w oparach szaleństwa, to myślę, że możecie na nie liczyć. Pierwszy tom przypadł mi do gustu bardziej, ale ten również spełnia swoje zadanie, czyli bawi.

Od kiedy jeden ze współpracowników został znaleziony martwy, w następstwie czego pracownica wydawnictwa JaMas wylądowała za kratkami, wspomniane wydawnictwo chyli się powoli ku upadkowi. Aby zapobiec bankructwu i zakończeniu działalności, pozostali pracownicy podczas sztabu kryzysowego wpadają na pewien dość szalony pomysł. Postanawiają zorganizować warsztaty literackie połączone z survivalem. Czegoś takiego jeszcze nie było! To się może udać, a przy okazji uratować wydawnictwo i jego pracowników przed bezrobociem.

Starannie wyselekcjonowani uczestnicy trafiają prawie na koniec świata, do ośrodka wojskowego, gdzie będą pracować nad stworzeniem antologii opowiadań kryminalnych. W pracy nad warsztatem pisarskim pomoże im zespół specjalistów. Jakie szkolenia przewidzieli organizatorzy? Co wyniknie z tego niecodziennego pomysłu? I skąd spadnie na dość ekscentryczną ekipę kolejny trup?

Myślę, że jest to jedna z tych powieści, które trzeba czytać od razu od deski do deski, a nie rozkładać na krótkie fragmenty. Ja nie miałam wyjścia i musiałam tę historię poszatkować z braku czasu na lekturę ciągłą, więc umknęło mi trochę atmosfery i zwariowanego klimatu, które tworzy w swoich książkach Marta Kisiel. Na szczęście bohaterowie pomogli mi utrzymać się na fali i uważam, że spędzony z tą książką czas był bardzo przyjemny. I sekretarka ofkors wciąż na posterunku ;-)

Smaczki w postaci nawiązań do literatury i filmu bardzo doceniam. Lubię je wyłapywać podczas czytania. Oprócz tego możecie się spodziewać tego, co zawsze, czyli czekają Was: lekki humor, żartobliwe dialogi i naprawdę ładny głaz :D