Wodospad Wildflower

?Wodospad Wildflower? to czwarta część cyklu Romans w Riverbend, nie mogę uwierzyć, że ten czas tak szybko biegnie, że dotarliśmy właśnie do tego momentu. Bardzo lubię pióro Denise Hunter i z ogromną przyjemnością oddaje się każdej jej książce z równą uwagą. Bardzo lubię książki, w których akcja rozgrywa się w takich urokliwych miasteczkach. Każdy tom dał mi odczucie, jakbym wracała w dobrze mi znane miejsce, które mogłabym nazwać domem. Czy też tak czasami macie?
Główną bohaterką książki autorstwa Denise Hunter pod tytułem ?Wodospad Wildflower? jest Charlotte Simpson, kobieta za wszelką cenę usiłuje ocalić stadninę koni. Odziedziczyła ją po śmierci mamy, a wraz z nią pewną tajemnicę. Życie boleśnie doświadczyło Gunnera Dawsona, dlatego tez nie ma zamiaru przywiązywać się do nikogo, ani niczego. Tak jest prościej i bezpieczniej, miał poukładane życie, regularnie zmieniał miejsce zamieszkania, robiąc to, co kochał najbardziej ? trenował konie. Charlott zatrudnia go do prowadzenia programu szkoleniowego, ma zostać na pół roku, ale kiedy Charlotte mu się zwierza, ich przyjaźń zaczyna się rozwijać. Na drodze Gunnera pojawił się ktoś, kto sprawił, że zaczął łamać wszystkie swoje zasady. Czy Gunnerowi uda się przekonać samego siebie, by naprawdę dać miłości szansę? Czy on i Charlotte są skazani na złamane serca?
?Wodospad Wildflower? to zachwycająca, wzruszająca i czasami rozdzierająca serce książka, jest to opowieść o nadziei, rodzinie i rozwoju. Czytanie tej opowieści było dla mnie absolutną przyjemnością. Otrzymujemy tutaj piękny romans, elementy wiary, sympatycznych bohaterów, poszukiwanie rodziny, co ciekawe spotykamy postacie z poprzednich tomów w tej przytulnej scenerii. Między Gunnerem i Charlotte powoli nawiązują się więzi, jednocześnie starając się uporać z własnymi problemami z przeszłości. Podobało mi się, jak Gunner wspierał i zachęcał Charlotte do odnalezienia rodziny, a także to, jak był gotowy wkroczyć i pomóc jej we wszystkim, czego potrzebowała. Charlotte dorastała, nie wiedząc, kim jest jej biologiczny ojciec. Dopiero śmierć matki sprawiła, że znalazła wskazówkę w jej rzeczach. Ciekawie było śledzić jej drogę do tego, żeby poznać prawdę, kim jest jej biologiczny ojciec. ?Wodospad Wildflower? jest pełen wspaniałych bohaterów przebywających w otoczeniu, które aż prosi się o wizytę. To ciepły i fascynujący romans, z wspaniałymi bohaterami i poruszającą fabułą.

Śmiało można by rzec, że wszystko kręci się wokół koni .

O ile pióro autorki znam, o tyle tej serii jeszcze nie znałam.

Bez obaw, na mój gust i z tego, co wyczytałam w internecie, każda książka opowiada inną historię z innymi bohaterami.
Można więc ją potraktować jako osobną lekturę.

Slow burn romance - tak to bym określiła.

Uczucie, chociaż niespodziewane, rozwijało się powoli.

Niespiesznie, będąc tłem i dodatkiem do całkiem innego tematu.

Jednak pojawiło się, miłość zwyciężyła.

Ciężko powiedzieć, co bym zrobiła na miejscu głównej bohaterki.

Czy szukałabym prawdy za wszelką cenę?
Czy śledząc innych, co zakrawało już o stalking, dociekała bym swych korzeni?

Skoro Charlotte miała kochającego ojczyma, po co szukała swojego biologicznego ojca?

Z reguły ludzie to robią, gdy rodzice zastępczy bądź ojczymowie są złymi ludźmi.

Charlotte, zatrudniając tymczasowo trenera koni nie wie, że ten namiesza w jej życiu.

Przyjemnie płynęłam przez tę historię, gdzie ogromna pasja do majestatycznych zwierząt, jakimi bez zwątpienia są konie, jest widoczna na każdym kroku.

Dodajmy do tego piękne widoki, jakimi obdarzyła te ziemie matka natura i mamy doskonały obraz, który łatwo sobie wyobrazić dzięki umiejętnościom autorskim Denise Hunter.

Gunner był dla mnie postacią tajemniczą, zagadkową do pewnego momentu.
Człowiek duch, nigdzie nie zagrzewający miejsca na dłużej jednakże z ogromnie wielkim sercem do koni i nie tylko...

Ta książka to doskonała odskocznia od cięższych tematów, idealna na relaks przy herbacie lub w niedzielne południe.

Sielska, z odrobiną goryczy i dużą dozą humoru i miłości.

Podziwiam rodzinę, w której wychowywali się bracia Charlotte - ich ojczym jest tak wspaniałym człowiekiem, że mimo, iż na swojego tatę nie mogę narzekać, to tamten starszy pan mnie ujął i chciałabym mieć takiego ojca czy dziadka.

Mądrość i miłość, jaką wszystkich obdarowuje, nie tylko rodzinę, jest wzruszająca i piękna zarazem.

Co tu dużo pisać, po prostu każdy powinien przeżyć tę historię po swojemu.

Wodospad Wildflower, czyli czwarta cześć serii Romans w Riverbend to coś więcej niż zwykły zwykła historia miłosna. To poszukiwanie siebie, swoich korzeni, mierzenie się z przeciwnościami losu, trudem pracy a także uczuciem w stronę osoby, której czas w miasteczku jest ograniczony.

Jak ja swietnie bawiłam się przy tej książce! Może nie była tak doskonała jak ?Jabłoniowe wzgórze? (żadna inna w tej serii jej nie przebije) ale to, co tutaj się działo, było kompletne, świetnie rozplanowane od pierwszych akapitów. widzimy, jak Charlotte podgląda mężczyznę, jej nowy trener koni nakrywa ją na tym. Nie zdradzę wam nic więcej odnośnie tej sceny, ja sama byłam zaskoczona, jak losy tych bohaterów w późniejszym czasie się rozwinęły, połączyły, przeplatały!

Tradycyjnie, miasteczko Riverbend, kiedy już upodoba sobie jakiegoś nowego przybysza nie pozwoli mu łatwo opuścić swoich granic. Miłość przepełniała te strony. Uczucie, które rozwijało się spokojnie, melancholijnie narastało stopniowo, z początku w ciszy, by później w przypływie emocji ujrzeć światło dzienne.

Jestem zakochana w tym jak autorka wykreowała Gunnera. Jego podejście do zwierząt było świetne, wykazywał się niebywałą cierpliwością, wielką wiedzą i zaufaniem. Prywatnie jego przeszłość odbiła na nim olbrzymie piętno. Miałam wrażenie, ze celowo bardziej skupiał się na zwierzętach niż na zacieśnianiu relacji międzyludzkich. W ten sposób łatwiej było podróżować po świecie, nie zabierać więcej niż to, co zmieści się na motocyklu.

Kreacja Charlotte również przypadła mi do gustu. Z początku było mi jej szkoda, bo siostra kobiety nie do końca była wobec niej porządku, jednak na szczęście siostrzana miłość zwyciężyła i kobiety na nowo odkryły wspólny język.

Polecam.