Nie do odzyskania

Główny wątek historii opiera się na odkryciu prawdy o śmierć brata-Ethana.Nieumiejętność pogodzenia się z jego śmiercią niesie ze sobą wiele przykrych chwil i niejasności.Ukochana siostra za wszelka cenę chce znać prawdę pomimo obawy o konsekwencje z tym związane.Gdy wszyscy wokół ukrywają ważne elementy z przeszłości to nie jest łatwo przekonać ich do szczerości.Obserwujemy rosnące pożądanie pomiędzy bohaterami.Mimo upływu czasu,ono nadal jest i to o zwiększonej sile.

Historia jest naznaczona ogromnym bôlem po niewyjaśnionej śmierci brata.Emocje z tym związane nadal są i przez to otrzymujemy pełna zawirowań akcje,która sprawia wiele zaskakujacych chwil.Pomiędzy tym możemy poznać życie studenckie i chamskie podejście studentek do nowo poznanej Alex.Zazdrość,niepewność i obawa o swoją pozycje są początkiem potyczek słownych i zachowania.

Czytając czekałam na moment wyjaśnienia wszystkich sekretów.I one najbardziej mnie nurtowały.Odkrycie ich wzbudza niemałe zaskoczenie i niedowierzanie.Bo rodzina powinna się wspierać a nie sprawiać ból.W życiu bohaterki właśnie tak niestety jest!

Lektura jest bardzo emocjonalna.Jeśli takie książki kochasz to jest to idealna pozycja dla ciebie.Polecam

?Nie do odzyskania? jest drugim tomem serii ?Rozdzieleni? autorstwa Tijan. I tak jak pierwsza książka podobała mi się bardzo, tak z tą niestety miałam problem. Czytając cały czas miałam wrażenie, jakby brakowało w niej głównej fabuły, która prowadziłaby całą historię. Była to dobra powieść i ogólnie mi się podobała, ale czułam, że muszę zbyt ciężko pracować, aby poskładać poszczególne elementy w całość. Niektórzy autorzy mają sposób na to, aby te fragmenty wyraźnie ułożyły się na swoim miejscu, a w tym tomie nie czułam, że autorka jest w stanie to zrobić. Myślę, że chciała nam przekazać zbyt wiele i w jakimś stopniu się w tym pogubiła. Pierwsza połowa książki bardzo mi się dłużyła i tak naprawdę nie wyniosłam z niej nic szczególnego. Druga część się rozkręciła i uratowała ją w moich oczach, jednak nie na tyle, żebym się nią zachwycała.

Książka zasadniczo rozpoczyna się tam, gdzie zakończył się pierwszy tom. Alex zamierza dowiedzieć się, co naprawdę wydarzyło się w noc śmierci jej brata. Z Jessem nie rozmawiała od miesięcy, więc gdy tylko się spotykają chemia między nimi wybucha.

To była książka, której nie mogłam odłożyć, ale cała sprawa była zlepkiem szaleństwa. Czasami wydarzenia, które autorka w niej przedstawiała działy się bez żadnego ładu i składu i naprawdę można się było w tym wszystkim pogubić. Długo musieliśmy poczekać, aby wszystkie utrzymywane sekrety zostały odsłonięte, ale wtedy wszystko ułożyło się na swoim miejscu. Myślę, że Alex była trzymana w ciemności, bo nie mogła się uleczyć. Niosła ze sobą tak wielki bagaż, ale nie miała z kim go dzielić. I to ją emocjonalnie niszczyło.


Ogólnie cieszę się, że przeczytałam obie te książki i podobała mi się historia Jessego i Alex. Zakończenie było dla mnie trochę niesatysfakcjonujące i zbyt otwarte. Jeżeli chodzi o hot level, to drugi tom zdecydowanie przewyższa pierwszą część, ale nie było w tym również niesmaku. Pikantne sceny napisane były z wyczuciem i to mi się podobało. Myślę, że fani twórczości Tijan się nie zawiodą.

Często myślimy, że ucieczka w inne miejsce przyniesie ukojenie. Odcięcie się od miejsc, gdzie doświadczyliśmy bólu wymaże przeszłość, a problemy przestaną istnieć jakby zostały rozwiązane. Jednak dopóki nie zaakceptujemy tego co się wydarzyło i ich nie rozwikłamy, one będą, rzucając cień na przyszłość.

Porzucona przez wszystkich Alex wyjeżdża by zacząć naukę na uniwersytecie. Mogłoby się wydawać, że to idealny moment na nowy początek. Z dala od tego o czym chce zapomnieć. Jest tylko jeden problem. Niewiadome z przeszłości cały czas dają o sobie znać. Jesse coś ukrywa, a ona musi dowiedzieć się co. Czy ich ponowne spotkanie obudzi dawne płomienie namiętności?

Gdy zaczęłam czytanie kontynuacji ?Rozdzielonych? byłam lekko zaniepokojona. Początek w ogóle mnie nie porywał, a wręcz odpychał. Miałam wrażenie, że jest o wszystkim i o niczym. Byłam również zaskoczona stylem jakim został napisany. Nie leżał mi i dlatego myślałam, że będzie tak z całą książką. Ale myliłam się?

Potem było już coraz lepiej. Pojawiały się tajemnice, które uwielbiam, bo dzięki nim nigdy do końca nie wiem co stało się przed poznaniem bohaterów lub jak skończy się ich historia. Doszły emocje, które zawsze najbardziej cenię, i które nie raz wywołały łzy. Kolejne strony tylko coraz bardziej mnie poruszały, ponieważ na własnej skórze odczuwałam ból, który był nieodłącznym elementem życia bohaterki. Ta historia skłania do przemyśleń. Stawiałam się na miejscu bohaterki i zastanawiałam, co ja sama czułabym w takiej sytuacji.

Przyszedł czas na powiedzenie co najbardziej pokochałam w tym dziele Tijan.
Chodzi tutaj o zarys rodziny. I nie ma to nic wspólnego z pochodzeniem czy więzami krwi. Chodzi o rodzinę, którą sami możemy sobie wybrać. Choć biologiczna rodzina Alex ją opuściła miała wokół siebie ludzi, których z wyboru wybrała, w których miała oparcie. Mimo, że w teorii nie byli ze sobą niczym połączeni, to coś ich łączyło. Coś mocniejszego i ważniejszego niż krew.

?- Kochasz swoją nową rodzinę. I dobrze o tym wiesz.
Uśmiechnęłam się. Miał rację.?

?Nie do odzyskania ?

Od lat jestem wierną fanką książek Tijan ale zawsze zaznaczam , że jej styl albo się kocha albo nienawidzi. Uwielbia chaos i on jest w jej historiach zawsze obecny w mniejszym lub większym stopniu, trzeba umieć się w nim odnaleźć i go zaakceptować . To autorka literatury młodzieżowej. Jej bohaterami zwykle są licealiści lub studenci, często popularni, sportowcy o specyficznych charakterach , skupiający wokół siebie, w ścisłym otoczeniu , nielicznych wybranych. I nie da się zaprzeczyć, że autorka lubi pomiatać postaciami które tworzy, sponiewierać je psychicznie, trzymać wręcz na krawędzi wytrzymałości, przez co jej książki potrafią mieć w sobie niesamowicie wiele emocji.

Po co to piszę ? Seria Rozdzieleni ma w sobie praktycznie wszystko typowe dla autorki , wszystko co ona lubi w swoich książkach zawierać. To jedna z tych (wg mnie) bardziej chaotycznych , nie każdy ją pokocha ale ja jak już wspomniałam , jestem jej fanką, bywam wręcz bezkrytyczna wobec jej książek . Tu dostrzegłam pewne wady, ten tom nie jest idealny ale ! i tak go kocham .

Alex to typowo poturbowana przez autorkę bohaterka . Pierwszy tom kończył się w momencie gdy została praktycznie sama. Załamana po śmierci brata, porzucona przez rodziców, przyjaciele przerażeni jej zachowaniem odsunęli się od niej. Jessego sama od siebie odepchnęła po wywodzie Angie na temat ich toksycznej relacji . Zaczyna studia na tej samej uczelni, którą wybrał jej brat i na której uczy się Jesse . Postanawia się z nim skonfrontować żeby poznać tajemnice Ethana , których przedsmak dostała w pierwszym tomie. Gdy chłopak dowiaduje się , że Alex jest na tym samym uniwersytecie co on, postanawia spróbować o nich zawalczyć. Co z tego wyniknie ?

Podobało mi się tu jak zmienił się Jesse. W pierwszym tomie sprawiał wrażenie drania , który wykorzystuje Alex jako seks zabawkę, dzięki której na chwilę zapomina o problemach i bólu. Jednak czuć było, że ma to drugie dno, że i on cierpi , nikt nie wie jak bardzo . Stracił matkę, ojciec nigdy nie był dla niego ojcem tak naprawdę , zginął jego przyjaciel , który nie chciał żeby cokolwiek łączyło Jessego i Alex. Dlaczego ? Tak naprawdę autorka tego chyba nie wyjaśniła albo ja tego nie zrozumiałam? Jesse ma wokół siebie niewiele osób , którym tak naprawdę może zaufać, co do których ma pewność , że nie są przy nim tylko po to żeby wykorzystać jego sławę , popularność lub znajomości jego ojca? Cierpi i tylko Alex potrafi go naprawdę zrozumieć, tylko przy niej czuje się sobą, odzyskuje spokój . Tylko na niej naprawdę mu zależy.

Jednak dziewczyna w to nie wierzy . Nie bierze nawet pod uwagę tego, że między nimi może być coś trwałego. Przyzwyczajona, że każdy ją zostawia, że nikt nie potrafi być przy niej na zawsze, spodziewa się kolejnego odrzucenia, kolejnego porzucenia ze strony Jessego. Zawiodła się na tak wielu osobach, że zaufanie jest czymś na co nie potrafi się zdobyć. Alex jest poraniona, załamana i boi się kolejnego roczarowania. Tyle żalu i pretensji dusi w sobie po tym co zrobili jej rodzice ? Czy oboje dadzą radę rozprawić się z tym co ich wykańcza? Czy pomogą sobie nawzajem ?

W sumie nie wiedziałam , że to dylogia , nie spodziewałam się , że w tym tomie się wszystko wyjaśni i zakończy. Emocji było bardzo dużo, momentami miałam wręcz wrażenie , że autorka przesadziła , za bardzo kombinowała dodając całości zbyt wiele dramatyzmu przez co jest kilka niejasności, momenty takie wręcz bez sensu. Choćby fakt, że nie tylko Ethan nie chciał żeby Alex i Jesse byli razem. Także jej ?cudowni? rodzice zareagowali na wiadomość , że coś ich łączy , w dziwny sposób, dając do zrozumienia , że oczekują , że się rozstaną. Ale dlaczego , nie ma żadnego wyjaśnienia. Tajemnice brata Alex? Liczyłam na coś bardziej szokującego . Sama scena w której dochodzi do ich odkrycia była pełna napięcia , ale też taka poplątana , że nie mogłam się połapać kto wypowiada jaką kwestie i o co tak do końca chodzi . Sens zrozumiałam jednak nieco mnie to zawiodło .

Co mnie też raziło, to pewien błąd w tłumaczeniu , bo chyba dziecko brata , nie jest siostrzenicą, a bratanicą ale to już się załącza moje czepialstwo ;)

Ogólnie całość mnie wciągnęła. Choć bohaterowie , szczególnie Alex i jej ciągłe załamania , mnie irytowały . Miała powody, ale momentami sama chyba nie wiedziała już czemu się z nią tak dzieje . Z kolei Jesse brał za wszystko winę na siebie , przekonany że wszelkie zło w jej życiu to jego wina, każdą łzę wywołuje on i jednak tu plus dla Alex , że wyprowadzała go z błędu , nie pozwalała by czuł się jeszcze gorzej bo i tak miał dość na głowie. Autorka lubi pokazywać rodziców w złym świetle i zwracać uwagę na to z jak wieloma problemami borykają się młodzi ludzie, jak mocno przeżywają z pozoru bagatelne wydarzenia. Choć tu raczej głównie mają poważne problemy, które głęboko zakopują. Z pozoru wydają się twardzi ,a jednak w środku cierpią bardziej niż ktokolwiek by się spodziewał. Książka nie skupia tylko na tej dwójce, poznajemy też wiele osób z ich otoczenia, ich problemy i charaktery. A charaktery bohaterów tworzonych przez Tijan są bardzo wyraziste, wyzwalają rozmaite emocje. Nie jednego można polubić ale tych negatywnych osobników również nie brakuje i są chwile , że ma się ochotę wręcz kogoś udusić. Ale książki które wyzwalają emocje są najlepsze. Ta nie daje się nudzić i tych emocji wyzwala bardzo dużo .

Jeżeli należysz do fanów książek młodzieżowych , polecam tę serię , jak i inne książki autorki . Jest w moim przekonaniu warta uwagi. Mam nadzieję , że też pokochasz ten specyficzny styl autorki . Polecam :)