Czas zaślepionych

Czy znajdowaliście się w sytuacji, kiedy każdy dzień, który był wam dany był czymś niesamowitym? Wraz z osiągnięciem pewnego wieku dotyka ich tak zwane zaślepienie, to klątwa, na którą dotychczas nie ma lekarstwa. Jakbyście żyli wiedząc, że za kilka lat Was dotknie przekleństwo? Od jakiegoś czasu ?Czas zaślepionych?, książka Marcina Halskiego chodzi po mojej głowie. Dzięki uprzejmości autora miałam okazję ją przeczytać i wgryźć się w ten dziwny świat mając nadzieję na to, że w końcu coś się w nim zmieni. Jak myślicie, czy książka okazała się dla mnie strzałem w dziesiątkę?
Głównym bohaterem książki Marcina Halskiego pod tytułem ?Czas zaślepionych? jest Heni. To młody chłopak, którego wychowała ulica, jego myśli zaprząta klątwa, która końcu i jego dopadnie. Pewnego dnia spotyka uciekiniera, który o dziwo jest odporny na zaślepienie. Jak to się mogło wydarzyć? Czy jest szansa na to, aby znaleźć upragnione lekarstwo? Heni wyrusza z nim w długą podróż, do ich dziwnej grupy dołącza pewna kobieta. Czy to możliwe, aby miała coś wspólnego z klątwą? A jeśli to właśnie ona okaże się być kluczem do tej zagadki? Jak ocalić ludzkość? Zmniejszająca się populacja, brak człowieczeństwa, brutalność i bestialstwo, kiedy to wszystko się zakończy?
?Czas zaślepionych? to książka, która zaskoczy nie jednego czytelnika, nie spodziewałam się takiego podejścia do tematu, do rozważań moralnych. Marcin Halski zaskoczył mnie głębią, którą wplótł w historię młodego chłopaka, który chce ocalić siebie i ludzkość przed klątwą. Tylko, jak wiele trzeba oświęcić, aby ocalić ludzkość? Czy można usprawiedliwić złamanie reguł, złożenie i poświęcenie wielu ofiar dla ocalenia społeczeństwa? Niejednokrotnie podczas czytania książki zastanawiałam się, co ja bym zrobiła w takiej sytuacji, jakie wybory bym podjęła, bo w końcu trzeba było coś zrobić. Halski podkreślił brutalność świata, trudne warunki, w jakich trzeba było egzystować bohaterom. ?Czas zaślepionych? to historia świetnie wykreowanych bohaterów, którym kibicujemy, życzyłam im, aby ta misja okazała się łatwiejsza, a wybory, które trzeba podjąć proszę, ale niestety, tak się nie stało. Ludzie sami siebie skazali na zagładę. Teraz jedynie próbowali ją przetrwać. Marcin Halski potrafi sprawić, że czuje się niedosyt, cieszyłam się, że mam drugi tom i mogłam po niego sięgnąć, nie katując się oczekiwaniem na kontynuację.

Dawno już nie czytałam tak wciągającej i (o zgrozo!) realnej książki z gatunku fantasy, dałam się porwać tej historii i przeczytałam ją dosłownie w jedno popołudnie. Bardzo się cieszę, że kontynuacja już czeka na półce, bo moja ciekawość została rozpalona do granic możliwości, a wyobraźnia podsuwa coraz mroczniejsze obrazy i podpowiada, że jakby nasz świat tak wyglądał, to mielibyśmy z lekka przechlapane.
Historia Heniego, Nieznajomego, Soni i kilkorga innych napisana została przystępnym językiem, z drobiazgowymi opisami realnie oddając bieg wydarzeń, pozwalając puścić czytelnikowi wodze wyobraźni, postawić się w miejscu bohaterów, niemal czując na samym sobie ich emocje, uczucia, pozwalając zrozumieć (i nie zawsze zganić) motywy, które nimi kierują. Jest to także opowieść o poszukiwaniu własnego "JA", o walce z przeciwnościami losu, godzeniu się z przeznaczeniem, o spełnianiu marzeń, ale także o konsekwencjach nie zawsze trafionych decyzji.
Krótkie rozdziały składają się w spójny obraz przedstawionego świata. Ukazują one różne punkty widzenia dzięki intrygującym bohaterom. Choć postaci jest sporo, szybko się rozeznamy i zapamiętamy kto, jest kim oraz jaka hierarchia i zależność między nimi panuje.
Postacie są barwne o niezwykle silnych i różnorodnych charakterach, pomimo tych różnic, każdemu z nich kibicowałam całym sercem, i każdy z nich wzbudza całą gamę różnorakich uczuć, poznajemy ich pokomplikowaną przeszłość, mamy szansę zrozumieć motywy, które nimi kierują.
Akcja toczy się szybko, momentami mocno zaskakuje, nie pozwala się nudzić. Plastyczne opisy bez problemu pozwalały sobie wyobrazić wykreowany przez autora świat.
Pomysł na fabułę po prostu genialny, idealnie skrojony i poprowadzony. Nie będę opisywać fabuły, bo tyle się tu dzieje, że nie chciałbym pominąć czegoś istotnego, a tym bardziej zaspojlerować, coś, co sami chcielibyście odkryć.
Musicie mi uwierzyć na słowo, ta książka jest świetna!
A jeśli lubicie mroczne postapokaliptyczne klimaty, coś na kształt bezmyślnych, pałających ogromną chęcią mordu zombiaków, dzielnych i niestrudzonych wojowników, efektywne i krwawe walki, chęć uratowania świata przed zagładą i odkrycie lekarstwa na tajemnicze choroby... to jesteście w domu. Będziecie naprawdę zadowoleni...

Cieszę się, że ta książka trafiła do mnie tak naprawdę przez przypadek, bo zgłaszając się do recenzji, nie miałam rozeznania, że zgłaszam się do tomu II. Chcąc nie chcąc musiałam kupić tom I... i był to bardzo udany zakup.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak.
Ciekawa i intrygująca pozycja, która stawia przed czytelnikiem odwieczne pytanie, jak daleko można się posunąć, by osiągnąć cel, stawiając dobro ogółu ponad jednostkę? Przy okazji stwarza sporo miejsca na refleksję...

Wyobrażacie sobie świat, w którym tajemnicza choroba (niektórzy nazywają ją też klątwą) odbiera wzrok wszystkim osobom po 40 roku życia? Przerażające, prawda? Nikt nie chciałby żyć w takim świecie. Na szczęście nie musimy sobie nawet tego wyobrażać, bo zrobił to za nas Marcin Halski. Opisana w dwóch tomach wizja postapokaliptycznej rzeczywistości, w której tzw. zaślepieni i półzaślepieni stają się krwiożerczymi bestiami polującymi na ludzi, budzi grozę i przyprawia o dreszcze. Spustoszoną ziemię przemierza grupka wędrowców zdeterminowanych w swoim celu. Czy uda im się znaleźć lekarstwo? A może zaraza jest karą za naszą próżność i brak poszanowania praw natury?
.
Jako ludzkość od zawsze baliśmy się tego, co inne i dla nich niezrozumiałe. Mamy skłonność do nieustannego dążenia do perfekcji, jednak błędnie przez nas rozumianej. Mimo że jako gatunek zdołaliśmy uczynić sobie planetę poddaną, to nadal odczuwamy niedosyt. Im więcej mamy, tym więcej chcemy mieć. Jeśli już czegoś zapragniemy, to nie cofniemy się przed niczym, aby to zdobyć. Zwykle bywa jednak tak, że teoretycznie coś zyskujemy, a tak naprawdę tracimy jeszcze więcej. Ślepota, która nas ogarnia, staje się groźna niczym zaraza. Ślepi i głusi na sygnały ostrzegawcze płynące do nas z zewsząd stopniowo zamieniamy się w takie pożerające wszystko potwory.
.
Autor zgrabnie i ze smakiem połączył wątki znane nam z literatury czy filmu. Mamy tu więc co nieco z ?Resident evil?, ?Miasta ślepców? czy ?Księgi ocalenia?. Nawiązanie do utraty przez ludzi zdolności reprodukcyjnych porównałabym do znakomitej powieści Ludzkie dzieci brytyjskiej pisarki P.D.James. Cykl Zaślepieni jest świetnym przykładem na to, że można zainspirować się tym, co jest dostępne i zrobić to w sposób inteligentny i wyważony, a także dodać coś nowego od siebie. Jako że po literaturę fantasy sięgam niezwykle rzadko, to nie będę kreować się tu na eksperta. Powiem wam tylko, że jeśli miałabym w najbliższym czasie sięgnąć po fantasy, to życzyłabym sobie, aby było właśnie taką mieszanką stylów i konwencji.
.
Oczywiście nie mogę nie wspomnieć o okładkach obu książek. Czy właśnie tak wyobrażałabym sobie zaślepionych? Myślę, że poniekąd tak, choć wizja ta wydaje mi się aż nazbyt przerażająca. Mam też wrażenie, że postać na okładce ?Kresu zaślepionych? jest jakby bardziej ludzka. Czy tą okładką autor daje nam do zrozumienia, że jeszcze nie jest za późno i nie warto tracić nadziei na ocalenie ludzkości? Po odpowiedź na to pytanie odsyłam was do drugiej części cyklu Zaślepieni. Zapewniam, że warto. Fani fantasy z elementami science fiction będą zadowoleni z lektury. Bardzo polecam oba tomy i mam cichą nadzieję na kontynuację tej serii.
.

Myślisz, że gdybyś znał* przybliżony czas własnej śmierci przeżył*byś swoje życie inaczej? Ja nie wiem, ale podejrzewam, że tak

Natomiast ludzie w najnowszej książce Marcina Halskiego wiedzieli, że śmierć zajrzy im w oczy około czterdziestego roku życia. Właściwie to raczej wyjrzy im z oczu, ponieważ w tym wieku szaleństwo zakrywa ich oczy bielmem, a ich zmienia w bezwzględne krwiożercze bestie.
Nie od dziś wiemy, że człowiek przystosuje się do wszystkiego więc i tu ludzie znaleźli rozwiązania jak specjalne cele, do których trafiały osoby z pierwszymi symptomami choroby. Jednak co osobnikami, którzy umknęli kontroli? Co z mieszkańcami małych leśnych osad, których nie stać na własne więzienia? Szał zaślepienia dotyka również zwierzęta, czy podróżowanie po lesie jest jeszcze możliwe?
W tym całym szaleństwie błąkają się również osoby tylko częściowo przemienione, kim są? Czy można im ufać? Która część ich osobowości nimi steruje- dzika czy ludzka?
Czy istnieje lekarstwo na zaślepienie i wściekłość? Jak wielką cenę przyjdzie ludzkości za nie zapłacić?

Ależ to świetne, mroczne krwawe fantasy! W dodatku pełne pułapek na czytelnika- to, co zapowiada się dobrze, może skończyć się bardzo źle i na odwrót, niczego nie możemy być pewni, przez co jeszcze trudniej ją odłożyć- no bo trzeba się przekonać jak to będzie tym razem! Narracja płynie gładko i szybko, co parę stron wychylają się potworności, które ja w takich książkach uwielbiam. Zwłaszcza, że opisy na prawdę działają na wyobraźnię.
Długo nie mogłam umieścić akcji w czasie, dopiero pod koniec książki dowiedziałam się kiedy to wszystko się działo i opóźnienie tej informacji też było ciekawym zabiegiem.
No i tak okładka! Nie dość, że jest piękna, działa na wyobraźnię, to w 100% oddaje mroczny charakter powieści.

Dodatkową dobrą informacją jest fakt, że jest to pierwszy tom serii. Pierwszy tom, który autor zakończył w taki sposób, że już zaraz natychmiast chciałoby się poznać kontynuację!

Najnowsza powieść Marcina Halskiego pt. ?Czas zaślepionych? przenosi czytelnika do odległego świata, w którym ludzkość od wielu pokoleń, boryka się z straszliwą zarazą. Mianowicie każda istota osiągnąwszy wiek dojrzał (w przypadku ludzi to około 40 lat), przechodzi straszliwą przemianę, nazywaną zaślepieniem. W związku z tym dotychczas spokojny ustatkowany mąż i ojciec, szanowany przez wszystkich sąsiad, czy też spokojna i bojaźliwa niewiasta, w przeciągu kilku dni przemieniają się w krwiożercze bestie, nieczułe na ból, zmęczenie, kierujące się jedynie instynktem, który nakazuje im zabijać wszystko, co znajdzie się w polu ich widzenia. W tak straszliwej rzeczywistości, władze zamykają ludzi w obrębie ufortyfikowanych miast. Tam za największą cnotę uważa się, obserwowanie sąsiadów i donoszenie strażnikom, gdy ktoś zdradzi pierwsze symptomy zwiastujące przemianę. Ustalony przed wiekami porządek, zostaje zakłócony, gdy do jednego z miast przybywa tajemniczy nieznajomy, który potrafi kontrolować zaślepionych.
Najnowsza powieść Marcina Halskiego to połączenie powieści science fiction z horrorem okraszone nutką fantasy. Autor podzielił książkę na trzy części, dając w ten sposób czytelnikowi sposobność poznania kolejnych wydarzeń z puntu widzenia trzech różnych bohaterów. Tak jak w przypadku wcześniejszych powieści Halskiego, również ?Czas zaślepionych? napisany jest w sposób lekki i dynamiczny. Próżno szukać tu rozwlekłych opisów przyrody, czy rozbudowanych dialogów. Akcja pędzi do przodu niczym bolid formuły 1. Mimo to nie sposób pogubić się w opisywanych wydarzeniach, gdyż fabuła skupia się wokół głównego wątku, jakim jest odnalezienie przez bohaterów lekarstwa na zaślepienie. Natomiast wątki poboczne, stanowią niejako jej uzupełnienie. Zarówno kreacja bohaterów, jak i otaczającego ich świata, przedstawia się bardzo dobrze. Pewnego rodzaju zaskoczeniem było dla mnie, umieszczenie w książce wątku erotycznego, którego nie znajdziecie we wcześniejszych solowych powieściach Halskiego. Osobiście zapamiętam tę powieść ze względu na mroczny klimat, jaki z niej przebijał od pierwszej do ostatniej strony. Pojawiające się w wypowiedziach bohaterów pytania, sugestie wskazujące na to, iż ich czas przemiany w zaślepionego się zbliża, sprawiły iż powieść nabierała wówczas charakteru rasowego horroru.

Lubicie książki w klimacie postapo?
?Tu o przeszłości szybko się zapominało, a o jutrze lepiej było nie myśleć.?

Wyobraź sobie, że świat, jaki znasz przestaje istnieć. Tajemnicza plaga Zaślepienia rozprzestrzenia się opanowując wszystkie żywe istoty. Ci którym udało się przetrwać, starają się zacząć od nowa, ucząc się żyć w nowych warunkach, pozbawieni technologii i udogodnień. Każdy dzień to walka o przetrwanie i strach przed przyszłością. Pewne jest tylko, że zbliżając się do granicy czterdziestu lat stopniowo zmienisz się w krwiożerczą bestię. Obdartą z człowieczeństwa kierującą się pierwotnym instynktem i rządzą krwi. Chaos, niepewność, strach.
Nie ma ratunku.
Nie ma nadziei.

Heni wychowanek ulicy poznaje tajemniczego mężczyznę. Los splata ich ścieżki w przypadkowy sposób. Wyruszają w podróż, chcąc zakończyć to szaleństwo i znaleźć antidotum. Czy istnieje lek?

Mroczna wizja świata z gęstą atmosferą, która przyprawia o zimny dreszczyk emocji i wrzyna się w pamięć. Poza klimatem, ujął mnie język autora, który w obrazowy sposób przedstawił duszne śmierdzące zgnilizną i przerażające otoczenie. Towarzyszymy w wyprawie, gdzie przeszkodą jest nie tylko z nieustanne zagrożenie, ale również i pędzący czas. To powieść na bardzo dobrym poziomie, która poraża realizmem i wciąga bez reszty. Już teraz z niecierpliwością czekam na kontynuację.