Zagubieni

Margot i Caspian dzielą podobne doświadczenia. Oboje pasjonuje sport i oboje są dziećmi rozwodników. Pewnego wakacyjnego dnia ich drogi się krzyżują na dziesięciodniowym obozie letnim.
Powrót do rzeczywistości okazał się dość trudny. Okazało się bowiem, że ich rodzice się znają a oni sami mają zostać przyrodnim małżeństwem. To dla nich ogromny szok, szczególnie że nie potrafią sobie poradzić z uczuciami i konsekwencjami wakacyjnego flirtu.
Drogi Margot i Caspiana się rozchodzą by po dziesięciu latach ponownie się zeszły.
Czy są gotowi na to spotkanie? Czy młodzieńcze uczucie wygasło? Czy będą umieć ze sobą rozmawiać?

Obozy sportowe moim zdaniem powinny częściej gościć na kartach powieści. Ten wakacyjny klimat, te młodzieńcze miłostki większe i mniejsze a wszystko na tle pasji.
Pierwszy tom nowej serii autorek poczytnych powieści traktuje o skutkach podejmowanych decyzji. O przewrotności losu. O tym, jak ciężko jest się otworzyć i zaufać.
Przede wszystkim widać u bohaterów ich pasję. To, co daje im radość. To, co oczyszcza umysł od codziennych trosk. To, bez czego nie wyobrażają sobie swojego jestectwa.
Dobrze został pokazany zaskakujący i nieprzewidywalny los. To, jak potrafi wszystko skomplikować. Utrudnić, zamiast dać od razu szansę i nie skazywać na chwile zwątpienia i błądzenia. Kluczenia labiryntem pełnym ślepych zaułków.
Niestety zbyt duży i za szybki dla mnie był przeskok między początkiem obozu a powrotem do rzeczywistości. Jak dotarłam do tego momentu, to aż sprawdziłam czy stronice się zgadzają. Czy nie brakuje kilku kartek. I jeszcze później kolejny przeskok aż o dekadę.
Na tak małą objętość lektury troszkę za wiele się działo. Zabrakło mi rozbudowania wątków. Zatrzymania się na dłuższą chwilę, by bardziej chociażby poznać przemyślenia bohaterów. Poznać ich charakter troszkę bardziej dogłębnie. Szczególnie, że zalążek widocznej chemii był ale później gdzieś wszystko stanęło.
Tak samo jak w przypadku rodziców - coś było ale nie wiadomo co dokładnie się wydarzyło pomiędzy początkiem ich historii a dość zaskakującym finiszem.
I te sceny uniesień - nie do końca do mnie to trafiło. Zbyt szybkie, zbyt chaotyczne. Potencjał niewykorzystany.
Moim zdaniem jest to pozycja skierowana do osób pełnoletnich, bądź na progu dorosłości. No, chyba że poszukujemy lektury lekkiej, słodkiej i nie szukamy złożonych fabuł ale tylko na zasadzie, by usiąść i się zrelaksować czytaną historią. Dla mniej wymagających czytelników.
Czy polecam? Długo nad tym miałam. Ostatecznie uważam, że można się na nią skusić. Przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie.
Dla fanów autorek to kolejna książka do kolekcji - dość sporej tak nawiasem mówiąc.

Czasem to nie jest ten czas i to miejsce. Okoliczności nie sprzyjają i pomimo szczerych chęci należy się poddać, zamiast toczyć bezcelowe walki. Czasem zagubienie we własnych uczuciach i zbytnia niedojrzałość sprawiają, że popełniamy błędy, których nie potrafimy naprawić. A czasem nawet upływ lat nie zmieni tego, dla kogo bije nasze serce. I o tym wszystkim przeczytamy w kolejnej odsłonie cyklu "Niegrzeczne bajki"
Margot kocha taniec nad życie. Gdy poznajemy ją jako nastolatkę, to właśnie w tym zajęciu odnajduje spokój i oderwanie od codzienności. Wychowywana jest przez matkę i pomimo upływu lat, nadal trudno jest jej pogodzić się z rozwodem rodziców oraz konsekwencjami jakie przyniósł dla ich wzajemnej relacji. Wszelkimi swoimi rozterkami może na szczęście zawsze podzielić się z niezawodną i niezastąpioną przyjaciółką Avą, która potrafi zdziałać cuda w każdej sytuacji- głównie dzięki swojemu skomplikowanemu charakterowi. Ich wspólny wyjazd na obóz taneczny miał być spełnieniem marzeń i okazją do wyrwania się z domu. Jednak dla Margot stał się on zdecydowanie czymś więcej, bowiem zmienił jej życie... na zawsze.
Caspian uwielbia sport i jest uzdolniony w wielu dziedzinach. Godziny spędzone na uprawianiu go pozwalają mu się uporać z całym mnóstwem emocji, które w nim drzemią. Jego sytuacja rodzinna nie jest idealna, a wychowujący go ojciec nie do końca potrafi sobie poradzić z nastolatkiem pod swoim dachem. Na szczęście Caspian wraz z kolegami nie ucieka w złe nawyki, wyładowując swoje frustracje w zdrowy sposób. Jest powszechnie lubiany,e przywykł do poczucia odrzucenia ze strony rówieśników, stąd z dużą dozą pewności siebie po raz kolejny jedzie na obóz sportowy. Obóz, który zapoczątkuje wiele zmian w jego sercu...
"Zagubieni" to bardzo emocjonalna opowieść, podzielona na dwie części. W pierwszej poznajemy relację Casa i Margot w okresie nastoletnim, kiedy to płynnie przeszli od wzajemnego zauroczenia do kłótni. Autorki w przekonujący sposób stworzyły ich młodsze wersje- ukazując ich burzę hormonów, odrobinę infantylności i młodzieńcze priorytety. Jednak to druga część zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu, pewnie dlatego, że bohaterowie są już starsi o 10 lat i tyle lat więcej doświadczeń noszą na swoich barkach. Ta historia świetnie pokazuje jak wiele może zmienić się przez dekadę, podczas gdy pewne sprawy nadal pozostaną niezmienne. Ponadto tytuł idealnie odzwierciedla stan postaci, gdy stają w samotnej walce z samymi sobą i resztą świata. Odnaleźć się mogą jedynie w swoich ramionach, jednak by dojść do takich wniosków należy zebrać trochę doświadczeń i pokonać odrobinę przeciwności w pojedynkę. Opowieść jest krótka, pełna romantyzmu i bajki, czyli idealnie spełnia swoje założenia. Śmiało można ją czytać bez znajomości poprzedniej części, jednak myślę, że cała seria idealnie będzie się prezentować w biblioteczce- chociażby dzięki cudownym okładkom. Polecam każdemu, kto szuka opowieści do poduszki, która wprawi go w dobry nastrój i będzie stanowić substytut dobranocki. Mi ta idea całkiem przypadła do gustu ;-)