Wyrocznia środka

Nie czytałam pierwszego tomu, jednak nie miałam problemu ze zrozumieniem drugiej części i zorientowaniu się w opowieść. Może i jest to książka fantasy, przeznaczona bardziej dla męskich czytelników, jednak ja jako kobieta znalazłam wiele radości poznając zawartą tu historię i dałam się porwać ciekawej fabule.

Początkowo czytało mi się dosyć ciężko, gdyż musiałam poznać ogrom postaci i zorientować się w kilku wątkach, które z każdym rozdziałem zaczęły się rozkręcać by wciągnąć mnie do tego stopnia, że czytałam do piątej rano. Akcja jest wartka, kluczy między przeplatającymi się wątkami, które rozbudzają wyobraźnię i trzymają w napięciu do ostatnich stronic. Nie ma mowy o nudzie, gdyż spisek goni spisek, tajemnice, kłamstwa, zamachy, niedomówienia, magiczny świat, potwory, powodują że czytelnik pochłania lekturę z wypiekami na twarzy. Zabiegi stylistyczne autora, jego piękne pióro, genialne opisy i świetne dialogi uatrakcyjniły tę powieść. W ciekawy sposób wykreował bohaterów, którzy zdecydowanie różnili się nie tylko pochodzeniem, wyglądem czy też charakterem. Wyraźnie widać ile serca pisarz włożył tworząc tę opowieść, i że dopracował starannie każdy szczegół.

Fabuła przeplatając się, opowiada trzy równolegle toczące się historie, które się ze sobą łączą w całość. Mroczny świat jest zagadkowy, pełen niebezpieczeństw jakie czyhają na naszych bohaterach.

Ymir uznawany za chłopca Czystej Krwi ucieka wraz z kilkoma przyjaciółmi z Hrothgaru, po odkryciu kompromitującej i haniebnej działalności mistrzów. Chłopcy w tajemnicy przyłączają się do armii Ragnarok, gdzie jest wiele przekupionych złotem klanów górali. Przewodniczy im odważny i mądry dowódca Xavian. Tropem zbiegów podąża grupa mistrzów z Hrothgary z Noliahem na czele. Młody król Blossi próbuje zapanować nad swoim królestwem unikając śmiertelnych zamachów i spisków. Do tego musi ochronić mieszkańców przed krwiozercza Harpią. Podstępny król Chornasu Idrasil zawiera przymierze z mrocznym i słynącym z paraniem się magią, klanem Vlanów, chcąc zająć Aktajon. Jego brutalny syn Dvegen poślubia księżniczkę Vrenę. Jednak jej sługa Xavian robi wszystko by nie dopuścić do nocy poślubnej.

Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? Do czego mistrzowie potrzebują krwi Ymira? Czy władca Aktajonu utrzyma się na tronie i uchroni się przed spiskiem? Dlaczego tak zależy Idrasilowi na mariażu syna z księżniczką? Czy dojdzie do wielkiego starcia?

Zachęcam was do poznania tej historii bo jest ona warta uwagi i bardzo pasjonująca. Wczujcie się w bohaterów i wraz z nimi przezywajcie niesamowite przygody, pełne niebezpieczeństw. Polecam!

Hej książkowe Hipogryfy! Tym razem będziemy sobie recenzować Wyrocznię Środka! Czyli kontynuację Czteropalczastych - debiutu fantasy Marcina Masłowskiego.

No dobrze! Ale o co w tej serii chodzi?

Dzieci Czystej Krwi to takie swoiste połączenie powieści fantasy i sci-fi. Niby to świat magii i miecza, ale jakieś machiny czy inne futurystyczne ustrojstwa się tutaj znajdują. Żeby nie było to takie oczywiste, wszystko co jest technologiczne nazywane jest "boskim" i zwykły chłop ni w ząb nic z tego nie rozumie. Jednak jest rasa (czy też grupa, tego nie wiemy jeszcze) "Panów" którzy dzięki temu pociągają za sznurki nadchodzącego konfliktu!

Jak już wspomniałem Wyrocznia Środka to ciąg dalszy przygód z książki Czteropalczaści, wydarzenia tutaj opisane dzieją się zaraz po akcji z ostatnich stron pierwszego tomu i żeby skumać co i jak, trzeba najpierw sięgnąć po owych Czteropalczastych.

Czy w takim razie drugi tom - Wyrocznia Środka jest godnym następcą tomu pierwszego? Albo może nawet ta książka jest lepsza od Czteropalczastych?

Jest lepiej! No jest po prostu lepiej! Mimo że bohaterowie prawie Ci sami, to wątki ciekawsze, obszerniejsze i bardziej różnorodne! Mimo że jest jeszcze miejsce na poprawę warsztatu, to po zakończeniu drugiego tomu, można czekać na trzeci!