Alfa i Omega Wilczy trop

Jeśli spodziewaliście się jakiejś nowości wydawniczej, to nie tym razem. Wilczy trop pojawił się w Polsce w 2013 roku. Po prawie dziesięciu latach wychodzi w odnowionej wersji i muszę przyznać, że do tej pory nie słyszałam o cyklu Alfa i Omega. Po latach panowania wampirów jako głównych bohaterów większości powieści, nadeszła kolej na wilki. Czego się można po nich spodziewać? Czy słusznie wampiry lepiej wypadają w historiach miłosnych?

Anna zostaje trzy lata wcześniej przemieniona siłą w wilka. Poniżana, bita i gwałcona przez resztę stada traci ducha walki i przypisana zostaje do kategorii uległych. W stadzie jednak źle się dzieje, a kobieta, mimo że panicznie się boi, postanawia skontaktować się z kimś, kto stoi w gatunkowej hierarchii o wiele wyżej niż pozostali.

Gdybym miała wymienić to, co kojarzy się z wampirami, bez wątpienia byłyby to siła, dostojność, obycie, inteligencja, ale też gracja i piękno. W przypadku wilków sprawa ma się jednak zupełnie inaczej. Ten gatunek wsłuchuje się we własne instynkty, reaguje emocjonalnie na różne bodźce i traktuje okrutnie wszelkie oznaki słabości.
Osobiście nie podoba mi się sposób prowadzenia historii. Jest ona ciekawa, jednak za dużo w niej brutalności, która budzi we mnie odrazę. Pojedynki w fantastyce są próbą siły pomiędzy dwoma stronami konfliktu. Tutaj jest to po to, żeby zdominować, poniżyć, zastraszyć i wykorzystać.
Nasza bohaterka jest po prostu zaszczuta przez własne stado.

Pojawia się wątek tajemnic, aczkolwiek bardziej chciałabym się skupić na wątku emocjonalnym pomiędzy Anną, a Charlesem. Mężczyzna od początku jest pewien tego, że posiądzie kobietę, traktuje ją jak swoją własność, niekoniecznie jest tu mowa o wyższych uczuciach, a przynajmniej na początku. Kilka dni w towarzystwie wilka sprawia, że Anna staje się lepszą wersją siebie, jednak sam Charles pozostawia wiele do życzenia. Jest zazdrosny o każdego mężczyznę - w tym nawet o swojego ojca i pewnie gdyby mógł, to zamknąłby kobietę w klatce. Z jednej strony można byłoby na to spojrzeć jak na dominującego rycerza o wysokiej pozycji, który sprawia, że protagonistka zalicza społeczny progres. Jakim kosztem?
Przedstawione jest to w sposób, który nasuwa mi myśl, że bohaterka z jednego toksycznego środowiska przeszła do drugiego - nawet jeśli jest zupełnie inaczej traktowana.

Ciekawe jest spojrzenie z wilczej perspektywy na bieg wydarzeń, ale tylko na chwilkę. Cała ta hierarchia, wzajemne relacje, uczucia - to coś, co ciężko przełknąć. Być może w następnych tomach nastąpią jakieś przemiany, ale na razie w pojedynku wilki vs. wampiry mamy 0:1.

Czy mogłabym przejść obok książki o wilkołakach obojętnie? W żadnym wypadku! Omawiana dziś przeze mnie książka jest autorstwa znanej kobiety, mowa tutaj o Patrici Briggs i jest pierwszym tomem cyklu Alfa i Omega. Z doświadczenia wiem, że autorka skupiła się na pokazaniu nam silnych kobiet, które potrafią sobie radzić z wieloma problemami. Nie mam tutaj na myśli chodzących ideałów, każda z postaci wykreowanych, przez Briggs ma swoje wady, jak i zalety łącznie z problemami, którym musi wyjść naprzeciw. Nie musicie znać książek o Mercedes Thompson, aby zrozumieć to, w jaki świat wstępujecie decydując się na przeczytanie powieści. Wchodzimy tutaj w świat wilkołaków i dzięki Briggs możemy bardziej przyjrzeć się panującym wśród nich zwyczajom i hierarchii. Czy nie brzmi to interesująco?
Główną bohaterką książki pod tytułem ?Wilczy trop? autorstwa Patrici Briggs jest Anna Latham, młoda kobieta, która została przemieniona w wilkołaka wbrew woli. Chociaż taki obrót spraw trwa już trzy lata, nadal nie potrafi dojść z tym do ładu, zwłaszcza, że podlega Alfie, który źle ją traktuje. To mało powiedziane, w jej watasze nie ma dla siebie spokojnego miejsca. Czuje się, jakby trafiła do okropnego miejsca, w którym nie otrzymuje wsparcia. Jest maltretowana, bita, wykorzystywana seksualnie. W końcu coś w niej pęka, decyduje się na radykalny krok, złamana, skrzywdzona i doprowadzona do ostateczności wykonuje telefon, który ma zmienić wszystko. Anna nie przypuszczała, jak diametralnie zmieni się jej życie, kiedy Marrok wyśle do Chicago swojego syna, aby przyjrzał się temu, co się tam dzieje i wykonał odpowiednie kroki. Charles nie spodziewa się, że kobieta, którą tam spotka jest tak przerażona i stłamszona. Mimo wszystko jego wilk znalazł to, czego szukał przez tak długi czas. Anna okazała się towarzyszką Charlesa, czy teraz jej los się odmieni?
?Wilczy trop? jest powieścią, która sprawiła, że przepadłam wprost do świata, w którym chciałam się znaleźć, za którym tęskniłam. To było wspaniałe móc ponownie spotkać się z twórczością Patrici Briggs, poznać nieco lepiej wykreowanych bohaterów. Niezwykle ciekawym okazał się dla mnie wątek Omegi, która potrafiła znacznie więcej niż przyjęło się w filmach. Zazwyczaj były to najsłabsze osobniki w stadzie, a tutaj Briggs pokazała, że można ten wątek pokazać w zupełnie inny sposób. Złamana i uległa wilczyca potrafi sprawić, że inne wilki odzyskują utracony spokój. To było niesamowite posunięcie. ?Wilczy trop? został napisany bardzo przystępnym językiem, dzięki czemu łatwo było się zjednoczyć z bohaterami i okazać im nić sympatii. Nie mogę nie wspomnieć o tym, że podobały mi się zwyczaje wilkołaków i ich hierarchia, nie zostało to potraktowane po macoszemu, ale dobrze rozbudowane. Akcja książki jest dość dynamiczna, co dodatkowo potęgują nagłe zwroty akcji.

Anna Latham wiodła normalne, spokojne życie, a przynajmniej tak było do czasu gdy wbrew swojej woli została przemieniona w wilkołaka i stała się zabawką oraz popychadłem dla całego stada. Skazana na los który nie jednemu wydawałby się gorszy od śmierci jakoś odnajdowała siły by przetrwać każdy kolejny dzień, aż pewnego dnia postanowiła postawić wszystko na szali za jedyną szansę odmiany swojego losu ? i złamała zakaz swojego alfy. Tym samym jej drogi skrzyżowały się z Charlesem ? synem i egzekutorem samego Maroka (przywódcy wszystkich wilkołaków), co na zawsze odmieniło życie nie tylko samej Anny.

Patricia Briggs tym razem przedstawia świat wilkołaków z nieco innej strony, niż mogła do tego czytelników przyzwyczaić w powieściach o Mercedes Thompson. Jest on bardziej brutalny, pełen przemocy i okrucieństwa wynikającego w dużej mierze z hierarchii w stadzie i siły dominacji nad innymi członkami. Słabsze jednostki tracą tu na znaczeniu spychane do roli popychadła na którym inni mogą odreagowywać swój stres, a nawet gorzej. Pojawia się tu też motyw gwałtu, przemocy zarówno fizycznej, jak i psychicznej ? od początku więc czytelnik jest wrzucony w dość mroczną i niezwykle brutalną rzeczywistość stanowiącą codzienność głównej bohaterki.

Sama książka składa się zaś z dwóch części ? pierwsza jest wydostanie Anny z piekła w jakim żyła od momentu przemiany i odkrycia jej roli w stadzie, nasza bohaterka okazuje się bowiem tytułową Omegą ? kimś na kształt szamana-uzdrowiciela, niezwykle rzadkim typem wilkołaka, będącym nieco ponad podziałami, o czym jednak nasza bohaterka nie miała dotychczas okazji się przekonać. Pojawia się tu też wątek miłosny i w grę wchodzą kolejne stadne zachowania charakterystyczne dla świata wilkołaków ? łączenie w pary. Od samego początku czuć chemię między Anną i Charlesem, a bohaterowie stopniowo przełamują wzajemne obawy, głównie wynikające z traumatycznych przeżyć Anny. Choć sam motyw zakochania od pierwszego wejrzenia uważam za dość oklepany, muszę przyznać, że tutaj autorce udało się go obronić i nie wypada on źle, a sama relacja między dwójką głównych bohaterów jest pełna uroku. Bardzo polubiłam tą dwójkę i co tu dużo mówić czekam niecierpliwie na kolejne spotkanie z nimi.

O drugiej części książki nie będę zbyt dużo mówić, dodam jedynie, że bardziej przypomina ona to co znamy z książek o Mercedes ? mamy tutaj sprawę tajemniczych zabójstw, z którymi powiązane jest stado Maroka i która wymaga jak najszybszego rozwiązania. Jest to także okazja do odwiedzenia skutych lodem góry Montany i rozpoczęcia nowego życia przez naszą bohaterkę.

Anna to zupełnie inny typ bohaterki niż Mercedes Thompson, którą pokochałam całym sercem, jednak nie przeszkadzało mi to w polubieniu nowej postaci z uniwersum wykreowanego przez Patricie Briggs. Anna i Charles to dobrana i urocza para, w której partnerzy stanowią nawzajem swoje uzupełnienie i lekarstwo na swoje lęki i słabości. I choć pierwszy tom ,,Alfy i Omegi?? nie jest książką idealną, to bynajmniej nie stanowi to problemu. ,,Wilczy trop?? czyta się z prawdziwą przyjemnością, a jeżeli znacie serię o Mercedes Thompson będzie on dodatkowo świetnym uzupełnieniem znanego już uniwersum i rzuci nieco inną perspektywę na świat wilkołaków. Choć warto dodać, że nie trzeba znać Mercy by świetnie się przy książce bawić. Tak więc niezależnie czy mieliście już do czynienia z twórczością Briggs ? szczerze polecam wizytę mroźnych góry Montany w towarzystwie Anny i Cahrlesa. Nie będziecie żałować tej wyprawy.