Taką, jaka jestem

Zaufanie to niezwykle krucha i cenna rzecz. Zniszczyć je można bardzo łatwo- nawet jednym nieopatrznie rzuconym słowem- odzyskać, trudniej niż wypiąć się na Mount Everest.

Dzieciństwo Misi było bardzo szczęśliwe, mimo,że rodzice dziewczynki się rozstali. Łączące ich relacje były ciepłe i serdeczne, jednak Robert Milewski różnił się nieco od innych ojców spotykanych w przedszkolu czy szkole.
Wszystko dlatego, że mężczyzna był znanym aktorem do którego wzdychały tysiące kobiet z całej Polski.
Gdy o nim czytałam przyszedł mi do głowy Richard Gere i powiedzcie dziewczyny, czy któraś z nas nie chciałaby takiego adoratora?
Tyle, że dla Michaliny ta sytuacja byla wyjątkowo trudna.
Dziewczyna bowiem szybko pojęła,że wiele osób przyjaźni się z nią z uwagi na sławę taty i co tu kryć wywołało to u niej traumę..
Gdy na drodze kobiety stanął kolega z pracy- Marek , który z czasem jej się oświadczył czuła jakby siedziała na pierzastej chmurce, lecz i tu czar prysł.

Teraz rozbita życiowo panna Król przeprowadza się do Gdańska pragnąc odciąć się od tego co ją spotkało i zacząć nowy rozdział.
Przypadek lub przeznaczenie sprawiają, że w drodze do swojego lokum - konkretnie w windzie przypadkowo spotyka dwóch niezwykłych mężczyzn w zielonych kurtkach.
Bo zieleń to kolor nadziei..
Czy Misia odważy się na kolejne kroki? Kto skradnie jej serce i czy przeszłość na pewno została za drzwiami?
Jejku jak ja kocham takie książki, naprawdę dla takich historii warto pisać recenzje i szukać pomysłów na zdjęcia.
Powieść Pani Joanny skusiła mnie przede wszystkim opisem fabuły, miałam bowiem przeczucie, że ta książka będzie niezwykle wzruszająca , a do tego zawierała jeden z moich ulubionych wątków czyli motyw samotnego taty.
Przeczytawszy kilka rozdziałów szybko pojęłam, że to jest to.
Opowieść o Kubie i jego niezwykłym synku chwyciła mnie za serce. Śmiałam się i płakałam , a to jest przecież coś za co kocham literaturę.
Autorka bowiem z niezwykłą wrażliwością i czułością opisała trudności z jakimi zmagał się kilkuletni chłopczyk.
Kocham ten mały świat całą sobą, choć takiego padalca jak Marek dawno nie spotkałam a z uniwersum Marvela najbardziej lubię Thora.

Często sięgacie po debiuty? Gdy zaczęłam czytać "Taką, jaka jestem" aż trudno było mi uwierzyć, że mam do czynienia z debiutem. Joanna Szczybura zachwyciła mnie językiem, stylem i tym czymś, czego zawsze poszukuję w dobrych powieściach - głębszego przekazu, refleksji i emocji.

Wydawać by się mogło, że tematem przewodnim książki będzie zdrada. I po części tak jest. Głównej bohaterce Michalinie trudno pogodzić się z tym, że została oszukana, że miała być przepustką do aktorskiego świata. Jej narzeczonemu zależało tylko na pieniądzach i zrobieniu kosztem Miśki kariery. Mamy tu motyw ucieczki od dotychczasowego życia i próbę rozpoczęcia wszystkiego od nowa. Tylko czy da się uciec od przeszłości? Zresztą kobieta w wielu innych niewygodnych dla siebie sytuacjach, byle tylko uniknąć konfrontacji, wybiera drogę ewakuacji i wycofania. Poza tym pojawia się wątek sławnego, bogatego ojca. Miśka zaimponowała mi tym, że nie poszła na łatwiznę, nie chciała korzystać z pieniędzy ojca, a sama zarabiać na siebie. Widzimy też, że niektórzy gotowi są zrobić wszystko dla pieniędzy. 

Autorka porusza także inny ważny problem, jakim jest spektrum autyzmu. Został on dobrze poprowadzony, możemy dowiedzieć się m.in. jak postępować z osobą dotknietą tą chorobą. Co możemy robić, a czego nie. Kilkuletni Maks, bo o nim mowa, już od pierwszej chwili kradnie nie tylko serce Michaliny, ale i nasze. Z wielkim przejęciem obserwowałam, jak chłopiec otwierał się na to, co nowe. 

Z kolei Kuba... która kobieta nie chciałaby takiego faceta na ojca swojego dziecka? Odpowiedzialny, pracowity, troskliwy i do tego przystojny... Po prostu mężczyzna marzenie. Bardzo podobał mi się kierunek, w jakim podążała relacja między nim a Miśką. Wszystko przebiegało w odpowiednim tempie. 

Bardzo fajnie została również ukazana damsko-męska przyjaźń. W tym przypadku dwóch mężczyzn i kobieta. Wierzycie w nią? Może się powtarzam, ale ja tak.

"Taką, jaka jestem" to historia, która otula serce i karze wierzyć w lepsze jutro. Moje podróże pociągiem już nigdy nie będą wyglądały tak samo. Ach, i te naleśniki... mmm lecę robić. Koniecznie z musem jabłkowym Jesteście team rulonik czy koperta?

Podobno kocha się nie za coś, a mimo wszystko. Dla wielu bycie darzonym uczuciami jest zwyczajnym wyrazem akceptacji ich osoby. Niestety, nie każdy ma tyle szczęścia, a poszukiwanie osób, które docenią ich takimi, jacy są, wcale nie jest łatwe.

Michalina jest córką znanego aktora i z tego powodu już od dziecka musiała mierzyć się z nieszczerością ludzi. To ona była łatwym środkiem do wkupienia się w łaski celebryty, mało kto niestety widział po prostu ją. Wydawać by się mogło, że wraz z wiekiem nauczyła się radzić sobie ze swoim pochodzeniem i odpowiednio dobrała ludzi, którzy jej towarzyszą. A jednak zamiast szykownego ślubu los zgotował jej złamane serce.

Kuba jest samodzielnym rodzicem chłopca ze spektrum autyzmu, na co kompletnie nie był przygotowany. Jednak dzielnie stawia czoła każdemu dniu, choć bywa, że sam nie ma pojęcia co zrobić. Praca i opieka nad synem pochłaniają cały jego czas, jednak wszyscy wokół dostrzegają w nim naprawdę świetnego mężczyznę. Czy Miśka podzieli to zdanie?

Taką, jaka jestem to niezwykle życiowa historia, przez którą zwyczajnie się płynie, dzięki świetnemu sposobowi narracji Autorki. I właśnie ten sposób pisania, lekki, delikatny, pełen emocji, sprawia, że trudno uwierzyć, że mamy do czynienia z debiutem. Ponadto Autorka wykazała się dużą znajomością zaburzeń ze spektrum autyzmu, które oddała bardzo realistycznie, ale i z wyczuciem, starając się uświadomić czytelnika, z czym zmaga się nie tylko osoba dotknięta tym zaburzeniem, ale także jego najbliżsi. Za sprawą głównej bohaterki, natomiast poruszona została kwestia akceptacji, której każdy z nas przecież potrzebuje, a także dostrzeżenia człowieka jako jednostki, która ma przecież do zaoferowania tak wiele. Dodatkowo bohaterowie nie są idealni, Misia potrafi irytować swoją niechęcią do konfrontacji, Kuba sprawia, że zaczynamy w niego odrobinę wątpić, jednak tak naprawdę to jedynie dodaje realizmu całej powieści, jak i kreacji postaci. Ich uczucie natomiast jest niezaprzeczalne, a także pełne ciepła i dobroci. Całość czytało mi się świetnie i uważam, że jest to naprawdę udane wejście Autorki na rynek wydawniczy! Polecam wszystkim miłośnikom dobrych powieści obyczajowych.

Historia poznana w książce wielokrotnie złamała mi serce powodując łzy w oczach.Autorka swoją powieścią udowadniła,że potrafi poruszyć ważne tematy-chorobę dziecka-i opisać je w wiarygodny sposób.Takie działanie pokazuje bezwarunkową miłość do dziecka,pomimo jego niedoskonałości.Ten wątek dogłębnie mnie poruszył!Wszystko przez sytuacje w którym Maks czuł się niekomfortowo i źle.Postać Kuby jest obrazem idealnego ojca i miłości do synka,mimo doznanego cierpienia wraz z codzienną walka o jego dobro.Urzekło mnie to i dzięki tego pokochałam go mocniej.

Michalina i jej ucieczki przed problemami daje jej wiele cierpienia.Nieumiejetność radzenia sobie z bycie córka znanego ojca odciska piętno bycia gorszym.
Jej postać jest naprawdę ciekawa i barwna.Potrafi zrozumieć drugą osobę i w odpowiednim momencie zareagować.Jej dorosłe patrzenie na świat jest tylko do naśladowania.

Nasi bohaterowie mają trudną przeszłość,która niestety wraca jak bumerang.Szantaż,intrygi,kłamstwa i manipulacja doprowadzają do sytuacji trudnych do rozwiązania.Jednak wsparcie najbliższych daje nadzieję na poradzenie sobie z nimi.

Powieść jest bardzo poruszająca i życiowa historia niosąca ze sobą przesłanie.Pokazuje,że los stawia nam na drodze odpowiednie osoby,tylko powinniśmy ich zauważyć i czasem posłuchać.Ja jestem w tej historii zakochana i dlatego z całego serca polecam