Sydonia Słowo się rzekło (twarda)

Uwielbiam czytać książki Pani Cherezińskiej, chociaż nie należą one do łatwych i szybko czytających się. I nie chodzi tylko o gabaryty powieści, ale również o język jakim się posługuje autorka. Zdania są rozbudowane, opisy przyrody, miejscowości i samych bohaterów dość obszerne. Mnie to osobiście nie przeszkadza. Nie w powieściach historycznych, w których dzięki tak bogatym opisom można bardziej poczuć klimat dawnych czasów oraz emocje jakie towarzyszyły bohaterom. A w przypadku ?Sydony? i innych postaci, emocji jest wiele.
Autorka zabiera nas do roku 1566 na Księstwo Pomorze. To tam znajduje się Wołogoszcz, gdzie swoją przyszłość ma dynastia Jagiellonów. Historia Pomorza jest dość ciekawa. To tam mieszały się kultury różnych narodów. I to tam panowała prawie 500 lat rodzina Grifitów, która po części jest tajemnicza, jak również tajemnicze jest jej wyginięcie.
Poznajemy osiemnastoletnią Sydonę von Bork i jej rówieśniczkę Elizabeth von Flamming, które trafiły na dwór Księżnej Marii i Księcia Filipa. Na dworze tym nastąpiło połączenie panien i matron. Autorka po raz kolejny zabrała nas w daleką przeszłość, by tym razem poznać los Sydony, najsłynniejszej polskiej czarownicy. Żyła ona w czasach, gdy przez Europe, w tym także Polskę przeszła fala ścigania czarownic. Fala ta dotarła również do Szczecina. W roku 1559 Sydona zostaje oskarżona o czary. Próbowała się bronić przez prawie rok, jednak ostatecznie przyznała się do winy i stracono ją w roku 1560. Po jej śmierci zaczęły dziać się dziać dziwne rzeczy. Jeden po drugim ginęli książęta z rodu Gryfitów, aż w końcu wymarła cała dynastia. Przez długi czas pamiętano o Sydonie i o tym co działo się po jej śmierci. Z biegiem lat i różnych zawirowań historycznych, stała się ona legendą. Kim tak naprawdę była Sydona i jej ród, o którym tak często mówiono? Czy faktycznie była winna, czy została skazana tylko dlatego, że nie bała się mówić co myśli?
W książce tej widać na każdej stronie, że Pani Elżbieta włożyła ogrom pracy by opisać stare dzieje Pomorza. Jak zwykle, autorka z niezwykłą dokładnością opisuje historię regionu, jak również postacie. Nie tylko Sydonę i jej brata, ale również drugoplanowych bohaterów.
Książka nie tylko opowiada los Sydony, ale również ukazuje to, że niezależnie od pozycji społecznej, kobiety w tamtych czasach nie miały za dużo do powiedzenia i ogólnie nie miały łatwo w życiu.
?Kobieta myśląca samodzielnie, myśli niewłaściwie?.