Rywal diabła

Szósta część serii o Kubie Sobańskim zapewniła mi kolejną porcję mocnych i niezapomnianych wrażeń!

Na początku powtórzę to, co piszę przy każdym tomie z tej serii - zdecydowanie nie są to książki dla osób o słabych nerwach. Poziom brutalności wylatuje tu grubo poza skalę, a główny bohater to psychopata - dosłownie...

Żeby nie było - uwielbiam tego psychopatę (jakkolwiek to brzmi) i ogromnie podoba mi się to, jak autor wykreował jego postać. Wydaje mi się, że ciężko stworzyć bohatera, który byłby tak jednoznacznie zły i popełniałby tak brutalne zbrodnie, a któremu przy okazji czytelnik z całego serca kibicuje... Adrianowi Bednarkowi się to jednak udało, i to w jakim stylu!

Jeśli chodzi o fabułę - nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale uwierzcie, dzieje się! Tajemniczy przeciwnik grożący Soni to dopiero początek - w tej części Kuba będzie musiał zmierzyć się z czymś o wiele gorszym...

Każdy kolejny tom trzyma poziom poprzednich, więc nie musicie się martwić - po książki o Kubie Sobańskim zdecydowanie warto sięgnąć. Najbardziej jednak cieszy mnie fakt, że to jeszcze nie koniec! Autor ostatnio wspomniał, że pracuje nad siódmym tomem!

Jest to zdecydowanie moja ulubiona seria thrillerów i bardzo nie chcę, żeby za szybko się skończyła. Mam nadzieję, że autor nie przestanie wymyślać kolejnych szalonych historii z Kubą w roli głównej!

,,Rywal diabła" szósty tom serii z Kubą Sobańskim, której autorem jest Adrian Bednarek. Powtórne zakończenie serii, która swój finał pierwotnie miała na ,,Wyroku diabła".

Jednak autor postanowił wrócić po sześciu latach do Kuby Sobańskiego i powstały ,,Piętno diabła" i ,,Rywal diabła", a cała seria została poprawiona i wydana w nowej szacie graficznej.

Odgrzewany kotlet czy nowa dawka emocji ?

Sonia Wodzińska od pewnego czasu otrzymuje listy, w których to nadawca twierdzi, że powiązał ją z niewyjaśnionymi morderstwami. Grozi, że ujawni dowody, które wskazują na Sonię jako morderczynie wielu osób. Wodzińska stara się poznać kim jest ,,Listonosz" jak zostaje określony, jednak z marnym skutkiem. Tymczasem Kuba Sobański stara się za wszelką cenę odciąć od Sonii, odpuszcza również zemstę na niej, gdyż nie stanowi już ona dla niego zagrożenia. Jednak problemy Bestyjeczki z Listonoszem sprowadzą również zagrożenie w nowym życiu Sobańskiego. Czy rywal diabła zakończy jego beztroskie nowe życie w raju i sprowadzi problemy, które były już dawno zapomniane ?

Myślę, że odświeżona seria jest idealna dla osób, które nigdy nie miały doczynienia z Kubą lub czytały całość kilka lat temu. Ja serię poznałem niecałe pół roku przed wydaniem odświeżonej wersji i dlatego zdecydowałam się przeczytać tylko dwa nowe tomy tej serii. Chociaż przyznaję, że z chęcią bym widział całą nową serię u siebie na półce. Te nowe wydanie graficzne wpada w oko.

Zapewniam, że w ,,Piętnie diabła" jak i ,,Rywalu diabła" emocji nie brakuje. Nie zabraknie również zwrotów akcji. Całość utrzymana w mrocznym klimacie i czytało się w napięciu. Bednarek ponownie zaskakuje czytelników. Zdecydowanie polecam dla osób o mocnych nerwach. Po przeczytaniu szóstej części czułem się wypalony czytelniczo. Żadna nowa książka nie wzbudzała już takich emocji i nie miałem ochoty poznawać czegoś nowego. Podobnie miałem jak skończyłem serię na ,,Wyroku diabła". Jednak pora wrócić niedługo do szarej rzeczywistości, choć ta bednarkowa jest dużo ciekawsza.

Zakończenie serii pozostaje otwarte. Ja liczę na kontynuację oraz na pewno sięgnę po kolejny tom jeżeli powstanie.

?Najważniejsze jest atakować tam, gdzie wróg nie będzie się bronił.?

?Rywal diabła? autorstwa Adriana Bednarka to już szósty i (jak na razie) ostatni tom przygód mojego ulubionego seryjnego mordercy, Kuby Sobańskiego. (Tak, zdaję sobie sprawę jak źle/dziwnie brzmi to zdanie, jednak nic nie poradzę na to, że Bednarek ma dar do tworzenia przerażających postaci, które zamiast mnie od siebie odpychać, przyciągają jak magnes.) Może i w moim odczuciu, ta część wypadła odrobinę słabiej w porównaniu do poprzednich pięciu części, to jednak przyznam, że autor nadal trzyma wysoki poziom. Co tu dużo mówić, seria o losach krakowskiego mordercy to cykl, w którym każdy tom rozpoczyna się niewinnym początkiem, a kończy się takim finałem, który za każdym razem wbija mnie w fotel!

Od kiedy Sonia Wodzińska dostaje listy, w których nadawca chwali się odkryciem jej tajemnic, jest cieniem samej siebie. Nie ma pojęcia, jak groźny to przeciwnik i czego od niej chce. Najgorsze, że musi stawić mu czoła całkiem sama?
Tymczasem świat Sobańskiego wydaje się wracać do normy. Jego związek z Doną rozkwita, a firma przynosi zyski. Kuba czuje się na tyle pewnie, że postanawia odpuścić zemstę na dawnej uczennicy. Nie jest jednak świadomy, że w mroku czai się rywal, który o Soni wie o wiele za dużo. A jej problemy to jego problemy?

Nie wiem, co powinnam Wam powiedzieć, właśnie skończyłam czytać ten tytuł i jedyne co przychodzi mi do głowy, to wielkie WOW. Wyobraźnia autorka zaskakuje mnie coraz bardziej. Każda kolejna styczność z jego twórczością powoduje u mnie coraz większe ciarki. Na pochwałę zasługują przede wszystkim opisy, które działają na moją wyobraźnię oraz pomysły na pozbycie się kolejnych ofiar. Przez chwilę sądziłam, że w pewnym momencie Bednarek zacznie powielać pewne schematy, jednak byłam w błędzie i to ogromnym...

Stary, ale jary - to powiedzenie idealnie pasuje mi do postaci Kuby, który w ciągu tych sześciu tomów z ?pilnego? studenta prawa, zmienił się w dojrzałego mężczyznę przed czterdziestką. Może i ubyło mu tych kilka lat, to jednak jego osoba nadal mnie intryguje. Sobański nadal ma w sobie tego pazura, pewnego rodzaju zadziorność oraz chęć zemsty w oczach, którymi kupił mnie, będąc młodym mężczyzną, który próbował poradzić sobie ze swoją traumą.

U boku naszego mordercy pojawia się nowa, piękna oraz mądra kobieta, Dona. Nie wiem, jak autor to robi, ale za każdym razem kiedy w pobliżu Kuby pojawia się kobieca postać, ta po pewnym czasie zaczyna mnie irytować. Chyba problem tkwi we mnie, jednak mam ciche przeczucie, że Dona pokaże mi jeszcze swoje prawdziwe oblicze...

Wypadałoby opowiedzieć kilka słów o naszym tajemniczym listonoszu, prawda? Oj, ta osoba troszeczkę namiesza w życiu Soni oraz Kuby. Może i w pewnym momencie domyśliłam się, kto ukrywa się za osobą listonosza, to jednak jego motyw totalnie mnie zaskoczył. Dopóki nie natrafiłam na odpowiedni moment, sądziłam, że przyczyna chęci zemsty jest zupełnie inna.

Wisienką na torcie tej części jest zdecydowanie jej ostatnie sto stron, przez które nie byłam w stanie oderwać się od czytania. Pan Adrian przygotował na tych kilku stronach prawdziwą jazdę bez trzymanki, która stopniowo rozkręca się aż do ostatniej strony, by na samym końcu wyrzucić nas za ?burtę?... Finał w pełni mnie usatysfakcjonował, lecz mam ochotę na więcej - czy kolejna część powstanie? Tego niestety nie wie nikt oprócz autora...

Czy książkę polecam? Jeśli do tej pory nie miał*ś styczności z Rzeźnikiem Niewiniątek, to najwyższy czas nadrobić swój błąd. Jestem pewna, że postać Kuby zapewni Wam tyle samo emocji, co mi. Słowo, jak zaczniecie czytać, to przepadniecie.

Aż do Dnia Kobiet przyszło nam czekać na premierę szóstego tomu z Kubą Sobańskim, głównym bohaterem cyklu napisanego przez Adriana Bednarka.
Fani Kubusia, jak i samego autora zostali wystawieni na próbę. Czy to będzie już koniec "przygód" Rzeźnika Niewiniątek, bo tak został ochrzczony w pierwszej części cyklu w Pamiętniku diabła?

Oczywiście nie będę spojlerował. Nie dowiecie się, czy to już koniec, czy Kubie coś się stało, czy jego przyjaciółka po fachu, Sonia Wodzińska, nadal będzie zabijać, czy znów razem będą walczyć ze swoimi mrocznymi koszmarami. Fani już na pewno wszystko wiedzą i zapewne uśmiechają się pod nosem!

Jednak recenzja musi powstać, nie może być inaczej. Nie mogę nie napisać nic o Panu Bednarku, autorze mrocznych thrillerów psychologicznych. W swoich powieściach kreuje bohaterów, których nie można zaliczyć do przykładnych obywateli w naszym kraju. To w 99% źli do szpiku kości ludzie (jeśli można ich zaliczyć do nich), bezwzględni, brutalni, z sadystycznymi zapędami, niecofającymi się przed niczym. Krew leje się tu często, narzędzia zbrodni są różne, jak różne są śmierci tych, którzy staną na drodze bohaterom powieści częstochowianina. Pan Adrian pasjonuje się tematyką kryminalną i musi wiedzieć, że na kwietniowym spotkaniu w "mojej" bibliotece zadam mu pytanie: Co na to Pana żona?... Prócz pisania thrillerów psychologicznych ma wiele innych zainteresowań bardzo typowych dla mężczyzn. Jest piłka nożna i jego Raków Częstochowa (mam nadzieję, że na spotkaniu jeszcze nie będę musiał gratulować mistrzostwa jego "medalikom"), kibicuje również czerwonym diabełkom z Manchesteru. W wolnych chwilach lubi pobiegać i zadbać o swoją kondycję fizyczną.

Dla tych, którzy nie mieli nic wspólnego z cyklem, muszę przypomnieć, że w pierwszym zamiarze pisarza było napisanie czterech tomów. I tak się stało, ale po kilku latach powstał na nowo sześciotomowy cykl. Pierwsze cztery tomy Pan Adrian poprawił, dopieścił, dopracował i wydał ponownie. Był to strzał w przysłowiową dziesiątkę. Dwa kolejne powstały niedawno, dając fanom Diabełka nowych emocji.

Na okładce szóstego tomu mamy dwie zakapturzone osoby. Za osobą zakapturzoną, stojącą do czytelnika przodem, mamy stojącą inną postać również w kapturze. Postać ta stoi tyłem. Czy to będzie gody rywal dla Kuby Sobańskiego? Oczami wyobraźni widzę na półkach fanów te sześć tomów, z żółto-czarnymi grzbietami....

do wnętrza lektury, która pochłonęła mnie bez reszty. Trzymała w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Soni Wodzińskiej nie trzeba wam przedstawiać. Jej mentor, Kuba Sobański, zajął się jej sprawą, gdy niepełnoletnia dziewczyna została oskarżona o zabójstwo swojego brata. Mimo że dziewczyna była winna, Sobańskiemu udało się doprowadzić sprawę do końca i uniewinnić ją. Sonia mogłaby za to iść w ogień za Kubą, nie tylko w ognień, ale i do łóżka, oddać siebie całkowicie mężczyźnie, który zwierzył się jej ze wszystkich swoich tajemnic. O tym przeczytacie w poprzednich częściach. W tej Wodzińska zaczyna dostawać tajemnicze listy, w których człowiek chwali się, że wie, czego dokonała dziewczyna, po co robi tatuaże. Rysunki pod skórą są dla niej utrwaleniem zbrodni, których dokonuje. Skąd może to wiedzieć? Przecież jej działanie jest perfekcyjne. Na domiar złego dla niej Kuba od pewnego czasu nie jest zainteresowany spotkaniami z nią. Woli jej koleżankę, Donę, z którą planuje swoją przyszłość. Kuba odpuszcza sobie zemstę na Soni, czuje się pewnie, bo firma przynosi spore zyski, a demony przyszłości zapomniały o nim. Do czasu.

Do czasu, gdy dostaje się do domu Soni, a tam...?

Sporo pytań ciśnie się na usta. Tyle pytań chciałoby się zadać Pani Adrianowi, ale teraz jest to niemożliwe. Wykorzystam moment i zadam je 20 kwietnia...

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Rywal diabła autorstwa Adriana Bednarka. Jak pewnie już wiecie jest to mój ulubiony rodzimy pisarz, przeczytałam wszystkie jego dzieła i po każde kolejne sięgnę w ciemno. Tym razem autor zabrał mnie na ostatnią (póki co) podróż do raju. Kuba Sobański wiedzie spokojne życie u boku Dony, prowadzony przez niego interes ma się świetnie. Jego życie wypełnione jest mniej lub bardziej wyuzdanym seksem, alkoholem i śniegiem. Zgoła inaczej wygląda sytuacja Sonii Wodzińskiej. Dziewczyna od czasu otrzymania pierwszego listu od swojego prześladowcy nie przespała spokojnie nocy. Doprowadzona na skraj wytrzymałości planuje wyjawić Sobańskiemu z czym się zmaga. Postanowiła nawet zlikwidować swoją polisę dając tym samym do zrozumienia Kubie, że w pełni mu ufa. Jak potoczą się losy tej dwójki? Czy Bestyjeczka poradzi sobie z Listonoszem? Tego zdradzić nie mogę bo odbiorę Wam całą frajdę z czytania. Nie ulega jednak kwestii, że motywacje Sobańskiego są zupełnie inne niż te, które obserwowaliśmy w początkowych tomach. Wcześniej próbował sobie poradzić z traumą, jaką zafundowała mu siostra, a teraz do działania pcha go furiacka potrzeba dokonania zemsty. Jak wpłynie to na jego postępowanie? Czy nie sprawi, że zacznie popełniać błędy? Odpowiedzi czekają na kartach powieści. Warto wybrać się w tę podróż bo autor jak zwykle dostarczył nam cały wachlarz emocji. Seria o Kubie Sobańskim jest bardzo dobra i trzyma wysoki, równy poziom. Minusem dla mnie jest to, że Kuba będąc facetem przed czterdziestką nadal imprezuje i wysławia się tak jakby miał przynajmniej kilkanaście lat mniej. Być może wynika to z faktu, że Dona jest od niego sporo młodsza, a obracają się głównie w towarzystwie jej znajomych. Zabawę nieco popsuł mi fakt, że domyśliłam się kto jest Listonoszem znacznie wcześniej niż autor to ujawnił. Zaskoczyły mnie natomiast jego motywacje bo spodziewałam się, że działa z zupełnie innych pobudek. Cieszy mnie zakończenie zaserwowane przez Adriana Bednarka bo otwiera pewną furtkę dla kontynuowania serii, a ja z przyjemnością jeszcze wybrałabym się do raju.

?Krótka smycz to najlepszy sposób na okiełznanie niesfornego pitbulla?.

Przejażdżka diabelskim młynem?

Czemu nie, ale tylko w towarzystwie diabła z piekła rodem.
Tu nie ma czasu na podziwianie widoków.
Wsiadasz.
Zapinasz pasy.

I jazda.. do mrocznego raju, gdzie królują dzikie żądze, seks i intrygi. Używki: alkohol, kokaina, papierosy ? do wyboru do koloru. Do tego w odsłuchu polski rasowy rock. Będziesz tu świadkiem ryzykownej i nieprzewidywalnej gry, w której stawką jest życie. Będziesz widzem spektaklu przeciągania liny między dobrem a złem, przy czym stracisz orientację co jest czym. Poznasz mocne i słabe strony morderczego nałogu. Zobaczysz, że można zahibernować demona. Skosztujesz koktajlu namiętności, napięcia, mroku, śniegu, seksu, biznesu i redbulla. Odkryjesz cienie i blaski relacji opartej na trosce, pociągu seksualnym, swobodzie wspólnego towarzystwa i nienawiści, która jednak nie pozwala na przekroczenie granicy fizycznej krzywdy. Wyśledzisz jakie triki tłumią ból, przynoszą ulgę, zwiększają pewność siebie i uciszają licho. Zrozumiesz kiedy ryzyko zahacza o głupotę i że brak planu, to czasami jest ten plan. Zobaczysz, że diabeł wcale nie ubiera się u Prady, ale strój na diabelskie tańce jest równie markowy.

A wszystko to w towarzystwie faceta zbudowanego z fartu, obdarzonego urodą podkręcającą efekt zajebistości, wielbiciela joggingu mającego słabość do blondynek i nieokiełznaną potrzebę zabijania brunetek..

I nie próbuj żadnych sztuczek, bo ?zadzieranie z Kubą Sobańskim to wyższa liga?.

Kuba Sobański ma w sobie coś takiego, że albo się go kocha, albo nienawidzi. U mnie to była miłość od pierwszego wejrzenia. Uwiódł mnie swoim szaleństwem, wykorzystał emocjonalnie pokręconymi pomysłami, rozpieści intensywnością ogarniającego go mroku i na koniec brutalnie porzucił.. po raz drugi.. nie tracąc przy tym, a wręcz z każdym tomem zyskując jakąś całkowicie subiektywną i racjonalnie niewytłumaczalną fascynację.

Cała seria, to mroczna rozrywka dla wielbicieli gatunku.

Polecam.