Poza zasięgiem

"Poza zasięgiem" to moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Pierwsze było niezwykle udane - "Niebezpieczny dług" wywarł na mnie ogromne wrażenie, a był to debiut Dagmary Jakubczak, przez co już wtedy wiedziałam, że skuszę się na jej kolejne powieści. Na półeczce mam jeszcze "Rosyjską laleczkę", także już cieszę się ogromnie i nie mogę się doczekać, aż w końcu po nią sięgnę! Ale wracając do głównego tematu tej recenzji, "Poza zasięgiem" to romans, który można zaliczyć do tych lżejszych pozycji, którą mogą czytać nawet szesnastolatki. Także ekscesów się tu nie spodziewajcie????ale to oczywiście nie zmienia faktu, że nie zabraknie tu emocji i sytuacji, przez które wasze serce przyspieszy rytm.
Książkę czytało mi się niezwykle przyjemnie. Świetny, lekki styl pisania autorki, spowodował, że bardzo ciężko było mi się od niej oderwać. I nawet pomimo przewidywalności w jaki sposób potoczy się cała ta historia, to i tak chłonęłam ją jak gąbka wodę ???? Mamy tu motyw przyjaciół z dzieciństwa, którzy dogadują się tak dobrze, że po czasie dochodzi miedzy nimi do zbliżenia. Autorka w całą historie wplata momenty wspomnień głównej bohaterki, przez co nieraz poznajemy sytuację, w których tych dwoje bohaterów bardzo dobrze się ze sobą czuło i dogadywało. I przez to jeszcze bardziej ich poznajemy. Mamy również ten bolesny motyw, kiedy to główna bohaterka zostaje sama z "bałaganem", którzy narobili oboje i to też jest tu bardzo fajnie pokazane. To jak dziewczyna staje sama na nogi, jak radzi sobie z dzieckiem, rozkręca swój własny biznes i jakoś układa sobie życie. Niby uczucia jakimi dążyła Cartera zostały wytłumione, jednakże podczas powrotu do babci, wszystko wraca do niej ze zdwojoną siłą. Z jednej strony stara się je wypierać, jednakże jest to silniejsze od niej. Tym bardziej, że Carter w żaden sposób jej w tym nie pomaga, bo jego dobroć, próby wytłumaczenia zachowań z przeszłości i jego okropnie cudowne podejście do jej syna, sprawiały, że i ja powoli się w nim zatracałam ???? Nie zabrakło tu tez momentów, które mnie zdenerwowały i przez które moja ocena odnośnie Cartera diametralnie zmalała, a mianowicie to jak zachował się w momencie powrotu swojej byłej dziewczyny. I choć jak najbardziej rozumiem jego szlachetność, tak momentami miałam ochotę nakopać mu za jego zachowanie. No bo ludzie! A scena przy aucie? Trochę zaleciała takim dziecinnym zachowaniem głównego bohatera, tak jakby nie miał własnego zdania, nie był stanowczy i w ogóle. Cały ten fragment, no co tu dużo mówić, nie spodobał mi się kompletnie, bo spowodował, że sama nie dowierzałam w to co czytam. I wtedy pojawił się Aiden - i właśnie moje tory uczuciowe się zmieniły, ale niestety autorka jak szybko go wplotła w historie, tak szybko go usunęła - i tu moje pytanie - dlaczego ???? (zapewnię nie będę jedyna, która wybrałaby go zamiast Cartera, ale rozumiem, że zamysł książki był inny). Ale! Jeśli chodzi o bohaterów, to polubiłam ich już ich od samego początku. Tak jak wspominałam, dla Cartera przepadłam (do pewnego momentu) - ta jego dobroć, uczuciowość, podejście do życia i sama jego osoba, naprawdę mi się podobała. Co do Amy - dziewczyny, którą również można by wstrząsnąć momentami, mam kilka zastrzeżeń, jednakże mogłam ją zrozumieć - ta obawa przed wyznaniem prawdy i wewnętrzna obrona siebie, przed kolejnym zranieniem, no tak miało być i autorce genialnie udało się to pokazać. Kilka źle podjętych decyzji, ukrywanie prawdy i ciągłe niedomówienia - wszystko to z pewnością może namieszać w życiu ludzi, którzy darzą się ogromnym uczuciem, nie chcą na nowo się stracić czy pokłócić. Jedynie co mnie z początku denerwowało, to ciągłe powtarzanie przez Amy, jak to czuje się zraniona i uczucia powracają, ale ona nie może i najlepiej by było wyjechać. Trochę mnie to z początku irytowało, ale im dalej tym bardziej wciągałam się w tę historię, z niecierpliwością przewracając kartki i myśląc, kiedy autorka zrzuci tu jakąś bombę, bo w końcu nie może być aż tak "cicho i spokojnie"???? No i bomba spadła, do spokojnego miasteczka przyjechała taka Cruella de mon swoim Panther de Ville i panoszyła się jakby była u siebie. To oczywiście przenośnia, ale fakt faktem była dziewczyna Cartera narobiła tu trochę szumu swoją osobą, co mnie osobiście podniosło ciśnienie nieraz. Relacja między głównym bohaterami ma swoje wzloty i upadki, ale finalnie można dla niej przepaść i wybaczyć wszystko wszystkim ( no może oprócz Cruelli ????).
Jestem ogromnie zadowolona z lektury tej książki i żałuję, że tak długo zwlekałam z jej przeczytaniem, tym bardziej, że jak siadłam to pochłonęłam ją niemal na jedno posiedzenie ???? Nie mogę nie wspomnieć o przepięknej robocie wydawnictwa Black Rose - wydanie tej książki jest po prostu przepiękne! Grafiki w środku książki są fenomenalne! Całość czyta się z niezwykłą przyjemnością! Spędziłam z tą książką naprawdę świetne parę godzin, także polecam!

Autorkę kojarzyć można z pozycji, która jest mroczna i brutalna. W tamtym wydaniu poradziła sobie bez problemu, a jak było tym razem? Po lekturze książki mogę Wam śmiało polecić jej najnowsze dzieło. Dagmara świetnie odnalazła się w takim stylu. Z czystą przyjemnością stwierdzam, że wyszło nawet lepiej niż przy poprzedniej historii.

Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Nieprzewidywalność tej historii sprawiała, że nie mogłam się oderwać, choć na chwilę. Z niemałym wzruszeniem czytałam kolejne rozdziały. Bałam się, jak zakończy się cała sytuacja.

Bywały momenty, że chciałam wejść do książki i wprost powiedzieć wszystko bohaterom. Nie mogłam patrzeć, jak kręcą się w kółko, nie mogąc dojść do porozumienia. W pewnej chwili zamarłam wraz z Amy, gdy na jaw wyszły niespodziewane informacje.

?Słowa Cartera sprawiają, że coś we mnie pęka. Nie potrafię już utrzymać pod powiekami łez, które przez ostatnie kilku minut próbowały wydostać się na zewnątrz?.

Autorka zdecydowanie wie jak zauroczyć czytelnika swoim stylem i pomysłem na fabułę. Motyw spotkania po latach i drugiej szansy poprowadziła tak, że nawet jeśli nie przepadasz za tymi wątkami, to w tym wydaniu je pokochasz.

Ciekawa jestem, czym autorka nas jeszcze zaskoczy. Już nie mogę się doczekać, a Wam polecam historię Amy i Cartera. Dajcie się porwać nieprzewidywalnej akcji oraz niezliczonym emocjom.

?- A czy kiedykolwiek byłaś zakochana??
? Czy kochałaś tak bardzo, że podejmowałaś decyzje, które ostatecznie okazały się największymi błędami twojego życia???.

Uczucia czasem sprawiają, że podejmujemy decyzje, które na chwilę obecną wydają nam się najlepsze jednak z perspektywy czasu niekoniecznie już takie są.
Najlepiej wie o tym Amaya Summers, która w chwili gdy dowiedziała się, że jest w ciąży zdecydowała się wyjechać do dużego miasta by tam samotnie wychować synka o istnieniu, którego jego ojciec nie miał pojęcia.

Postępująca choroba Eleonory, kobiety która Amayę wychowała zmusza dziewczynę do powrotu w rodzinne strony. Z synem, niewielkim bagażem i duszą na ramieniu przekracza tabliczkę z napisem Rutherford, nie mając bladego pojęcia jak przeżyje fakt, że Carter znowu będzie tak blisko.

Czy Amaya odważy się wyznać prawdę mężczyźnie, którego wciąż kocha? Świadomość, że zostanie przez Cartera znienawidzona przeraża ją, ale wie, że musi w końcu ten strach przełamać.

Dziewczyna przeżywa istny rollercoaster emocji, a my wraz z nią. Nie spodziewałam się, że historia Amayi i Cartera tak bardzo mnie poruszy.

Dagmara Jakubczak snuje opowieść o niespełnionej miłości, o drugiej szansie, o strachu przed odrzuceniem, o chorobie i stracie. Opowieść pełną żalu, bólu, ale również szczęściu, jakie po nim przychodzi. Pokazuje jak wielki wpływ na życie człowieka mają źle podjęte decyzje oraz że szczerość zawsze jest najlepsza.

?Poza zasięgiem" jest pięknie napisaną i niesamowicie angażującą książką. Autorka stworzyła wspaniałych bohaterów, którzy niemal natychmiast zyskują naszą sympatię. Być może decyzje Amayi wydawać wam się mogą złe, ale zanim ją osądzicie poznajcie ją. Wysłuchajcie, co ma do powiedzenia. Spróbujcie poczuć to, co ona czuła, będąc młodą, zakochaną i odrzuconą nastolatką w ciąży. Nie możemy być absolutnie pewni, jak my byśmy zachowali, będąc na jej miejscu.
Carter ujął mnie przede wszystkim swoją opiekuńczością zarówno względem Amayi i Jimmyego, jak i Eleonory. Nawet względem Kenny nie był obojętny i nie zostawił jej, w momencie gdy go potrzebowała, choć bardzo go skrzywdziła. Taki facet to złoto.
Ogromną sympatią obdarzyłam również babcię Eleonorę. To niesamowicie ciepła, rodzinna kobieta, która niczego innego nie pragnęła bardziej, jak szczęścia sowich bliskich. Mając świadomość, że jej czas na tym świecie kurczy się nieubłaganie próbuje przemówić jednemu i drugiemu do rozumu i uświadomić ich, że od zawsze się kochali. Próbowała dać do zrozumienia Amayi i Carterowi, że ich miejsce jest właśnie tu i obok siebie.
Czy zrozumieją to, zanim będzie za późno?

Cudowna historia, którą szczerze wam polecam.

Czy pietwsza miłość może być ostatnią? Czy przeznaczenie naprawdę istnieje?
Odpowiedzi na te pytania próbuje odnaleźć Amaya Summers,która po siedmiu długich latach nieobecności wraz z synkiem Jimmym przyjeżdża na kilkumiesięczne wakacje by zaopiekować się swoją chorującą na nowotwór przybraną babcią- Eleonorą.
Wie jednak , że pobyt w Ruteherford nie będzie należał do łatwych z uwagi na nieustanną obecność Carteta - chłopaka, który złamał jej serce.
Jakie sekrety wyjdą na jaw? Czy długoletni brak kontaktu położy się cieniem na relacji pary?

Carter i Amy od wczesnego dzieciństwa byli praktycznie nierozłączni zaś ich więź umacniała się weaz z każdym upływającym rokiem.
Niestety , jedno wydarzenie sprawiło, że wszystko zostało zniweczone.
Mężczyzna wyjechał na studia natomiast jego dawna przyjaciółka przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie otworzyła sklep internetowy z ubrankami i innymi akcesoriami dla dzieci.
Teraz.. wszystkie dawno pogrzebane uczucia wracają do bohaterów niczym tsunami.
Co z tego wyniknie? Czy odważą się zaryzykować? A może coś stanie im na drodze do szczęśliwego zakończenia?

"Poza zasięgiem" to niesamowicie poruszająca książka, której czytanie wywołało u mnie mnóstwo emocji.
Od zaskoczenia poprzez radość, wzruszenie aż po falę złości i smutku.
Powieść jest naprawdę piękna przepełniona ciepłem, miłością.. opowiada o sile rodzinnych relacji oraz o tym,że po burzy zawsze wychodzi słońce.
Bohaterowie tej historii nikogo nie pozostawiają obojętnym- zapewniam pokochacie ich od pierwszego wrażenia- tak jak ja. ??
Podobnie jest z fabułą - wchodząc do świata Amy i Cartera nie będziecie mogli odłożyć książki aż do samego końca.??
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Dagmary i przyznam, że kocham takie odkrycia.
Pióro autorki jest niezwykle lekkie , lecz sposób kreacji bohaterów jak i wrażliwość przebijająca z każdego słowa trafiła w czułe struny mojego serca. ??