Okna zatkane szmatami + suplement

Opis produktu:

<p>Nie ma innego polskiego autora w XX wieku, który by tak utrwalił swoje nazwisko jako wierny powieściopisarz-reportażysta.<br>Czesław Miłosz, <em>Archiwum Emigracji</em> 2003 zeszyt 5/6</p><p>Inaczej niż dotąd uważano - w latach 20. pisarz był już autorem poważnych i dojrzałych utworów literackich, nie tylko żurnalistą. W tomie <em>Bulbin z jednosielca</em> zaprezentowano m.in. opowiadania z tych lat</p><p>Oba zbiory pokazują Józefa Mackiewicza jako pisarza należącego do tradycji szlacheckiej, czy - jak kto woli - będącego ostatnim elementem tej tradycji. Widać to nie tylko w tekstach literackich, chętnie nawiązujących do wzoru (i rytmu) szlacheckiej gawędy, lecz także w utworach dyskursywnych, w których pisarz z lubością odnotowuje świadectwa żywotności rycerskiej tradycji szlacheckiej rodzimych ziem, wyrażając nadzieję, że właśnie szlachecka mentalność obywatelska pozwoli kiedyś na odbudowę `kraju` - Wielkiego Księstwa Litewskiego.</p><p>Z obu zbiorów poznamy też Mackiewicza-dziennikarza, przestrzegającego przed komunizmem i zachęcającego do walki z nim, tropiącego komunistyczne agentury, walczącego przeciwko praktykom Polski zurzędniczałej, samowoli starostów i wojewodów, występującego (często z sukcesem) w obronie ludu miejscowego przed urzędniczą głupotą i uciskiem. Mackiewicz-dziennikarz okazuje się także rzecznikiem wzmocnienia militarnego i gospodarczego Polski, zarazem - zwiększenia zakresu wolności obywatelskich.<br>Wacław Lewandowski, <em>Forum książki</em> 2002 nr 2<br></p><p>Tom <em>Okna zatkane szmatam</em>i potwierdza, że Józef Mackiewicz należy do tych nielicznych pisarzy, których teksty, nawet okazjonalne, nie starzeją się z upływem czasu. Przeciwnie, nowe otwierają widoki.<br>Jan Zieliński, <em>Tygodnik Powszechny</em> 2003 nr 8</p>