Nightmare Black

Wczoraj wrzuciłam recenzje tomu pierwszego a dziś czas na kontynuacje. Historię Katie poznajemy już w tomie poprzednim choć bardziej jako wspomnienia jej siostry Cass. Tu poznajemy ja oczyma samej Katie, choć do przeszłości autorka już tak nie wraca. I to duży plus. Czy historia jest tak samo dobra? A może lepsza lub słabsza?

Katie przeszła piekło. Porwana w wieku 12 lat wraz z siostrą bliźniaczką. Obie trafiają do małżeństwa, które zgotowało im los, który zjeżyć może włosy na głowie. Molestowane, przetrzymywane i karane za nieposłuszeństwo. Gdy Katie dostaje okresu jest to dla nich początek czegoś gorszego. Cass poznaje przedsmak od razu za spraw "ojca". Trafiają w inne meijsce ale tam czeka ich dużo grosze życie. Jednak to Katie trafia na gorszego oprawce. To, co przeżyła jej siostra to ułamek tego czego doświadczyła ona sam. Kiedy odzyskują wolność, Katie już nigdy nie będzie taka sama. Czy Katie dokona zemsty? Czego dowie się od oprawcy?

Historia świetnie wykreowana. Zupełnie inna niż historia Cass. Mroczna ale jednocześnie dająca nadziej, że w tym mroku jest światełko. Postać głównej bohaterki to coś, co uwielbiam w książkach. Idealnie wykreowana. Ona sama uważa się za ta złą, która jest wypruta z uczuć, skorupą, która nie ma w sobie serca. A jednak to nie prawda co o sobie sadzi. Dała wsparcie Suzie, która znalazła uciekając z piekła. Wspierała ją cały czas gdy ta zastraszana przez sprawców nie mogła nikomu powiedzieć co ją spotkało. Opiekowała się bezdomnymi, chroniła Cass, a także tropiła pedofili. Kiedy na jej drodze stanęli Nicolas i jego syn Jacob, coś w niej pękło.

Fabuła jest genialna. Czyta się ja tak szybko i z takim zaciekawieniem. Mimo że także zawiera drastyczne sceny to jednak zupełnie inaczej ją odbieramy. Dodatkowo książka jest szalenie emocjonalna, bardziej gra na naszych emocjach, mimo że tom pierwszy wcale nie było ich pozbawiony a wręcz przeciwnie. Jednak to zupełnie inne emocje. Czujemy ból bohaterki bardziej dosadnie, mocniej i intensywniej. Autorka skupiła się na tu i teraz, zostawiając przeszłość w kilku wspomnieniach. To bardzo dobry zabieg, bo nie powtarzały się te sceny, które były świetnie zobrazowane w poprzednim.

Końcówka pełna ciepła i nadzieję, że wszystko się ułoży. Że dla sióstr wyszło słońce rozganiając mrok. I choć obie przeszły wiele, każda z nich zupełnie inaczej radziła sobie z traumą. Kibicowałam Katie w jej przemianie, w wychodzeniu ze strefy komfortu, otwierania się na siostrę i innych ludzi. Jednak zakończenie wbiło mnie w fotel. Rozłożyło na łopatki i przecisnęło przez praskę. Autorka zostawiła totalny chaos emocjonalny. Chcecie poznać zakończenie? Zakończenie, które nie będzie takie, jakiego pragniecie. Gotowi na jazdę bez trzymanki?

????Po poznaniu pierwszej tomu dylogi Nightmare o losach Cassandry czekałam na Katie,która została bardziej zniszczona fizycznie i psychicznie niż jej siostra.
Historia przepełniona jest wspomnieniami bohaterki przepełnione bólem,krzywdą i brutalnością,które zaznała w swym życiu.Poznając te szczegóły krwawi serce i dusza oraz pojawiają się łzy w oczach.Poradzenie sobie ze swoim zniszczeniem będzie nie lada wyzwaniem dla Katie.

Nie jest to łatwa lektura,która daje nadzieję na lepszą przyszłość.Złamana dusza i poranione ciało nie wróżą nic dobrego,ponieważ ciężko na nowo normalnie żyć gdy wspomnienia powracają.Mrok dominuje w tej historii i to sprawia,że czekałam tylko na ?sąd ostateczny? oprawcy.

Jest to powieść dla osób kochające mocne książki o których na długo się nie zapomni.A ta właśnie taka jest.Szokuje,wzrusza a na sam koniec zaskakuje.Dopóki nie przeczyta się ostatniego zdania,to nie wiemy jakie będzie zakończenie.Jest wielkie wow i szok!!!!A miało być inaczej?
Nie możecie przejść obojetnie obok tej książki!
??Polecam??

?By nie zabić kogoś, kto na to nie zasłużył, tylko dlatego, że w mojej głowie włącza się destrukcyjna myśl. Po to wychodzę po zmroku. Za dnia jest zbyt wiele pokus, które sprawiają, że moja bestia się budzi, a uspokoić ją może tylko widok ulatującego z innych oczu ducha?.

Kate po odzyskaniu wolności realizuje swój plan zemsty. Nikt i nic nie jest w stanie jej przeszkodzić, pokona wszelkie przeszkody. Nie uwzględniła tylko, że ona również posiada serce, które wbrew pozorom potrafi czuć i kochać.

Jaka jest zatem prawdziwa Katie? Co siedzi w jej głowie?

Główna bohaterka od samego początku zaintrygowała mnie swoim zachowaniem. Ciekawiła mnie psychika drugiej z bliźniaczek, która przeszła drogę przez piekło, zanim ujrzała wolność. Przeszłość już na zawsze pozostanie z nią i będzie przypominać o sobie w każdej możliwej chwili.

To, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Autorka wykreowała postać, której nie da się zapomnieć. Jej złożoność, przebiegłość i opanowanie są godne podziwu.

Przebieg fabuły do tego stopnia mnie zaskoczył, że nie byłam w stanie przewidzieć kolejnych wydarzeń. Myślę, że nikt nie jest w stanie tego dokonać.

Przygotujcie się na ogromny ładunek emocji, po jego wybuchu nic nie zostanie i nie będzie co zbierać. Zmiecie Was pod dywan. Do tej pory nie mogę się ogarnąć.

Zakończenie, jakie serwuje nam autorka, jest bombą z opóźnionym zapłonem. Dopiero po kilku chwilach czytelnik zastanawia się, co tu się wydarzyło. Osobiście potrzebowałam przeczytać dwa razy ostatnie rozdziały. Za pierwszym razem lecące łzy, uniemożliwiały mi dokładne czytanie.

To historia, która poruszy kawałek duszy, by zaraz potem rozerwać ją na drobne kawałeczki. Bardzo przeżyłam zakończenie Nightmare Black. Wzruszyłam się i popłakałam, choć od dłuższego czasu mi się to nie zdarzyło.

?Opowiadała mi, że narodzą się dwie takie same istoty, które żyjąc w niezachwianym niczym środowisku, zadbają o to, by na świecie panował ład i porządek, a miłość stała się najmocniejszym uczuciem. Jeśli zaś ktoś je skrzywdzi, narodzi się złość i agresja w kolorze czerwieni, a czerń zwiastować będzie złamane serca?.