Nie zapomnij o mnie

"Czuję się jak samolot, który wszedł w korkociąg i spada w zwolnionym tempie" - M. McFarlane.

Czasy szkoły ona i on. Oboje szczęśliwi młodością. Potem nadchodzi dorosłe życie i ich drogi się rozchodzą. Wiele lat później Georgina dostaje niezły łomot życia - najpierw strata pracy, a potem jej chłopak okazuje się niewierny. Podejmuje nowa pracę i życie znów uderza w klimatach przeszłości. Jej szefem okazuje się być ten sam facet w którym od lat się kochała, tyle że on jej nie pamięta.

Główna bohaterka jest silną kobietą mimo problemów stara się odzyskać ponownie nad spokojnym kursem. Udaje jej się złapać nową pracę, ale to nie jest już powrót do radości widząc osobę, która cię nie pamięta, a może nie chcę pamiętać? Sama ona wiele razy przeżywa wewnętrzne rozterki i bardzo dużo myśli nad tym co się już wydarzyło, dlaczego tak było i co może się wydarzyć. Nie obeszło się bez dręczącego snu. Podobał mi się ten zabieg, zbliżało to do bohaterki i mogliśmy ją jeszcze bardziej poznać.

Główna bohaterka próbuje zająć się swoją pracą, jednak cały czas na swojej drodze (co nie było wcale wyimaginowane) spotyka swoją przeszłość pod postacią osób i wspomnień. Musi walczyć między teraźniejszością a przeszłością. Tylko która część wygra te starcie? Powrót do tego co było i pokazanie Lukasowi, że to właśnie ona! Czy jednak osunąć się w cień.

Między czasie mamy spotkania przyjaciół pełnię humoru i naprawdę ciekawych wysuniętych tez życiowych.

Powiem Wam tak: będzie się tu trochę działo.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszej książce - "Miłość na później", jednak nie miałam okazji czytać. Postanowiłam zapoznać się z piórem pisarki właśnie czytając jej najnowszą powieść - "Nie zapomnij o mnie". Znajdziemy tutaj motyw spotkania po latach, który bardzo lubię w książkach. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Mi zapoznanie się z historią bohaterów zajęło jeden wieczór. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, dobrze poprowadzona, jednak zabrakło mi tutaj przysłowiowego "tego czegoś". Historia została przedstawiona z perspektywy głównej bohaterki - Georginy, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się boryka, jak wyglądała jej przeszłość, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. To taka postać, z którą myślę, że śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Tak naprawdę cała historia przedstawiona na kartach tej powieści skupia się właśnie na postaci Georginy, co w pewnym momencie stało się trochę przytłaczające. Zabrakło męskiego punktu widzenia, bo byłam bardzo ciekawa Lucasa i tego co siedzi w jego głowie. Moim zdaniem zdecydowanie za mało było tutaj scen z obojgiem bohaterów, co sprawiało, że w ogóle nie poczułam chemii pomiędzy nimi i emocji, które powinny mi towarzyszyć w trakcie czytania podobno komedii romantycznej. Na pewno nie uważam czasu spędzonego z tą książką za zmarnowany, ale wiem, że historia bohaterów z pewnością nie zostanie w mojej pamięci na dłużej. Niemniej jednak w przyszłości chętnie ponownie sięgnę po powieść aktorki, bo kto wie.. może kolejna jej książka bardziej przypadnie mi do gustu.

?Czasem celowo nie dbamy o siebie, bo ludzie, po których spodziewaliśmy się troski o nas, zawiedli nasze oczekiwania. Zaniedbujemy się, jakbyśmy chcieli się na nich odegrać.?.

?Nie zapomnij o mnie? to historia inna, niż wszystkie, którą czytało mi się niezwykle dobrze. Jednak szczerzej mówiąc, liczyłam, że fabuła będzie wyglądać nieco inaczej, ponieważ byłam nastawiona na typowy romans. Jednak według mnie ta okrężna droga prowadząca do romansu, pozwoliła dobrze poznać główną bohaterkę i uważam to za ogromną zaletę tej powieści.
Georgina to dobrze wykreowana postać, która choć wydaje się być kolorowa, ma w sobie wiele szarych odcieni, które rzucają cień na jej życie.
Jej osoba wnosiła wiele do fabuły książki, ponieważ jej poczucie humoru i nastawienie do świata nieraz sprawiło, że śmiałam się w głos, jednak były również momenty, gdy jej historia, wywoływała te smutne odczucia.
?Nie zapomnij o mnie? to książka, która czyta się właściwie sama, tak szybko ubywają kartki podczas czytania. Jednak zamiast historii miłosnej, nazwałbym ją po prostu historia Georginy, którą warto poznać. Z ciekawością obserwowałam jak radzi sobie z kolejnymi kłodami rzucanymi jej pod nogi, momentami byłam z niej wręcz dumna, tak jakby była moja bliską przyjaciółką. Lubię takie książki, gdzie bohaterowie stają mi się, aż tak bliscy. To naprawdę świetne uczucie.
Polecam tę książkę bardzo mocno.

Straciła pracę, przyłapała chłopaka na zdradzie, rodzina uważa ją za czarną owcę. Czy jest coś jeszcze, co można dodać do tej kupki nieszczęścia? Wydaje się, że Georgina zaczyna wychodzić na prostą, dostaje nową pracę. I wtedy okazuje się, że jej szefem jest Lucas, nastoletnia, pierwsza miłość. Wracają wspomnienia. Ale...jak to możliwe, że mężczyzna nie pamięta dziewczyny? Tej dziewczyny.
.
Nie urzekła mnie ta historia, nie sprawiła, że z wypiekami na twarzy śledziłam każdy krok, barwnej Georginy. Delikatnie tylko poruszyła najczulsze struny zwane emocjami. Była jedna rzecz, która nie dawała mi spokoju, intrygowała, przez cały czas wyczekiwałam jej wyjaśnienia. Oczywiście doczekałam się.
?Nie zapomnij o mnie? nie jest typową komedią romantyczną. Ja ją odbieram, jako powieść obyczajową z elementami romansu. Rzecz, którą chcę podkreślić i jednocześnie uznać za duży plus tej historii, to wątki dotyczące relacji rówieśniczych w szkole oraz relacji rodzinnych. Autorka dotykając tych zagadnień pokazuje, że doświadczenia młodzieńczych lat mają duży wpływ na dorosłe życie, na to, jakich wyborów dokonujemy. Ta książka to obraz dorosłej Georginy, mierzącej się z demonami przeszłości, kontra nastolatka z silną potrzebą akceptacji. I ja ten obraz kupuję.
.
To jest powieść, która obudziła moje większe zainteresowanie dopiero w połowie treści. Początek mnie delikatnie nużył, mimo obecnego w tekście humoru, sarkazmu. Później było dużo lepiej. Za moje rozdwojenie, winą obarczę styl autorki oraz przeskoki czasowe, tak wtopione w treść, że dopiero po chwili orientowałam się, gdzie jestem. Taki mam problem z tą książką. Nie ma zachwytu, ale też nie uważam, że jest to słaba lektura. Mimo moich uwag, nie żałuję czasu spędzonego z bohaterami tej lektury.

Wydawać by się mogło, że spektakularne zwolnienie z pracy i przyłapanie chłopaka na zdradzie wyczerpało tymczasowy limit pecha Georginy. Los postanowił jednak sobie znów z niej zakpić, stawiając jej na drodze dawną licealną sympatię w postaci... nowego szefa. A jakby tego było mało, on jej nawet nie kojarzy - cudnie, czyż nie?

Poprzednia książka autorki bardzo przypadła mi do gustu, dlatego też z ogromną ciekawością sięgnęłam po "Nie zapomnij o mnie". Nie sądziłam jednak, że aż tak mnie zachwyci - dawkowałam sobie tę historię jak tylko mogłam, gdyż zwyczajnie szkoda było mi ją kończyć.

Nikt nie pisze tak emocjonalnie o rozstaniach, jak McFarlane. I może dziwnie to zabrzmi, ale moment burzliwego rozstania i załamania godnego Bridget Johnes jest w tej pozycji jednym z moich ulubionych fragmentów. Niemniej trzeba przyznać, że motyw licealnej miłości, która przecież niejednokrotnie przewija się w tym gatunku, został naprawdę dobrze ograny i śledziłam go z wielką przyjemnością.

I chociaż książka ta wypełniona jest sporą dawką humoru i masą komicznych scen, przy których będziecie śmiać się do kartek papieru, to w równiej mierze zmusza do refleksji. Mhairi na kartach swojej powieści porusza między innymi kwestię żałoby, skomplikowanych rodzinnych relacji i problemów z samoakceptacją. I, o dziwo - ta mieszanka wyszła jej naprawdę fenomenalnie!

"Nie zapomnij o mnie" to jedna z tych słodko-gorzkich historii, która wywoła szeroki uśmiech na Waszej twarzy, ale jednocześnie dotknie najczulszych stron - mam nadzieję, że trafi na Wasze półki!

?Mówią, że pierwszej miłości nigdy się nie zapomina. Ale to było dwanaście lat temu...?

?Nie zapomnij o mnie? autorstwa Mhairi McFarlane było moją pierwszą stycznością z twórczością tej autorki i przyznam, że tytuł ten idealnie wprowadził mnie w klimat walentynek. Najnowsza powieść spod pióra McFarlane to pełna ciepła historia, która nie tylko spowodowała mój uśmiech w czasie czytania, ale również zmusiła mnie do przemyślenia kilku rzeczy w moim życiu...

Georgina Horspool nie ma w życiu lekko. Nie dość, że właśnie zwolniono ją z pracy, to jeszcze po powrocie do domu zastała swojego chłopaka w ramionach innej kobiety. Po pierwszym szoku Georgina godzi się ze swoim beznadziejnym położeniem. Parę dni później dostaje pracę barmanki i zaczyna wierzyć, że los się do niej uśmiechnął.
Ale wtedy pojawia się kolejny problem ? jej nowy szef jest facetem, w którym kochała się przed laty. A co gorsza, w ogóle jej nie poznaje.
Czy kilka lat wystarczy, z?eby całkowicie wymazac? kogos? z pamie?ci? Czy naprawdę można zapomnieć o swojej pierwszej miłości?

Georgina to bardzo przyjazna osoba, której nie mogłam nie polubić! Mamy ze sobą wiele wspólnego, co sprawiło, że bardzo szybko odnalazłyśmy wspólny język. W książce znajdziecie wiele przemyśleń tej bohaterki - niektóre będą interesujące, inne trochę mniej, jednak ich głównym celem było zrozumienie przez czytelnika postępowania Georginy, której zachowanie totalnie mnie zaskoczyło.

W trakcie czytania do gustu przypadły mi nawiązywania do przeszłości bohaterów - może nie były to retrospekcje, a opowieści poszczególnych osób, to jednak nadały on świetny klimat całej historii. Fragmenty sprzed kilkunastu lat pomogły mi nie tylko zrozumieć dlaczego Georgia zerwała ze swoją pierwszą miłością, ale na przykładzie tego związku autorka podsuwa nam pewne przesłanie, o którym sama zapominałam będąc nastolatką.

Może i ?Nie zapomnij o mnie? zostało zakwalifikowane do gatunku komedia romantyczna, to jednak w trakcie czytania odkryłam, że wątek romansu nie gra tutaj pierwszych skrzypiec. Jak dla mnie scen z perypetiami Lucasa oraz Georginy było odrobinę za mało - w pewnym momencie ich relacja zeszła na drugi plan, co niestety spowodowało, że musiałam obejść się smakiem.

Czy książkę polecam? Jeśli rozglądasz się za lekką historią, która poza dobrym humorem zmusi Cię do kilku refleksji nad niektórymi tematami, to koniecznie przeczytaj najnowszą powieść spod pióra Mhairi McFarlane. Może i troszeczkę żałuję, że wątek romansu stanowi tutaj tło dla całej historii, to nie zaprzeczę, że świetnie się bawiłam w trakcie czytania.

Premiera już 8 lutego!

Pamiętacie swoją pierwszą miłość? Wspominacie dawne uczucia? ?Nie zapomnij o mnie? to książka, która pod z pozoru humorystyczną powłoką skrywa w sobie bolesne uczucia. Początkowo myślałam, że będzie to typowa komedia romantyczna, ale było to coś o wiele więcej. Fabuła miała świetny romantyczny aspekt, ale była to bardziej współczesna historia kobiety poszukującej własnej drogi, w której romans nie był na pierwszym planie. Jest to opowieść o podróży Georginy do samopoznania i uzdrowienia. Ta historia jest zarówno poruszająca, jak i wciągająca. Są w niej wesołe, żartobliwe i pełne humoru momenty, ale to nie one są tu najważniejsze. Ta książka bawi, wzrusza i chwyta za serce.

Lucas i Georgina byli kiedyś parą. Wszystko układało się dobrze, aż do czasu balu maturalnego, podczas którego rozpadł się ich związek. Dwanaście lat później Georgina pracuje w beznadziejnej restauracji, z której zostaje zwolniona. Tego samego dnia odkrywa również, że jej chłopak ją zdradza. Kilka dni później szczęśliwym trafem Georgina dostaje pracę, która okazuje się cudowna. Problem w tym, że jej nowym szefem okazuje się Lucas. Ale on jej nie pamięta. Czy tak łatwo jest wymazać z pamięci swoją pierwszą miłość?


?Nie zapomnij o mnie? to moja pierwsza książka Mhairi McFarlane i już nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejne. Jej styl pisania jest szczery, humorystyczny i prawdziwy. Ta historia porusza kilka ciężkich tematów, ale autorce udaje się zachować beztroskie i pełne nadziei usposobienie. Oprócz obfitości humoru, McFarlane wykazuje wspaniałe zrozumienie ludzkiej psychiki, dzięki czemu historia Georginy porusza czytelnika w wyjątkowy sposób. Ta historia pod warstwą humoru, skrywa ból. Jest dobrze napisana, choć czasem tocząca się w wolnym tempie. Opowiada o pierwszej miłości, stracie, zdradzie, tajemnicach, poczuciu własnej wartości, i nie tylko, a McFarlane podchodzi do wszystkiego z rozwagą i troską, co sprawia, że lektura jest bardzo znacząca.

Ta książka trafiła we właściwe dla mnie nuty. Było tu dużo śmiechu, a także łez i na końcu pomyślałam, że to cudownie opowiedziana historia kobiety, która próbuje uporządkować swoje życie. Polecam przeczytać tę książkę, ale od razu wspomnę, że nie oczekujcie, że będzie słodka i urocza komedia romantyczna, wtedy jej odbiór będzie znacznie lepszy.

Czasy szkolne. Georgina i Lucas. Obydwoje zakochani w sobie. Później przychodzi dorosłe życie, a ich drogi muszą się rozejść. Przed trzydziestką kobieta przechodzi trudne chwile ? najpierw strata pracy, później odkrywa niewierność swojego partnera. Podejmuje nową pracę, jako barmanka, jednak okazuje się, że jej szefem ma być? Lucas. Choć on jej nie pamięta. Jak potoczy się ta historia?

Georgina jest silną kobietą, która radzi sobie z wieloma przeciwnościami losu. I choć udaje jej się znaleźć nową pracę, jej rodzina ciągle daje po sobie poznać, że nie są dumni z zajęcia, które wykonuje.

Kobieta bardzo przeżywa fakt, że Lucas jej nie pamięta. Sama bardzo często rozpamiętuje wydarzenia z przeszłości, więc jak to możliwe? Czy naprawdę tak mało dla niego znaczyła?

Nie jest to typowa historia romantyczna, nie jest płytka ani przesłodzona. Choć przyznaję, że wątku romantycznego jest tutaj jak na lekarstwo, ma w sobie coś, co nie pozwala odłożyć jej na półkę. Jeżeli lubicie lekkie romanse z dawką niewymuszonego humoru, ta pozycja jest dla Was!