Iskra

"Iskra" jest pierwszym tomem serii Trzy siostry. Każda z sióstr jest inna, ma swoje plany, marzenia i doświadczenia życiowe. Poznajemy rozważną Danielę, szaloną i roztrzepaną Dorotę i tytułową Iskierkę Dominikę. To skryta, wystraszona i niepewna dziewczyna. Mimo różnic charakterów łączy je miłość, wzajemna troska i wsparcie.

Katarzyna Michalak potrafi tak namieszać w fabule, że czytamy z zapartym tchem. Sporo tu tajemnic, które nawet w finale nie zostają wyjaśnione. Nasza wyobraźnia szaleje, tworząc różne scenariusze tej historii. To świetne posunięcie ze strony autorki, gdyż jeszcze bardziej nie możemy doczekać się kontynuacji. 

W książce nie zabrakło humoru, który idealnie trafił w mój gust. Żarty dziewczyn i poznani przez nich mężczyźni... musicie sami to przeczytać. Wybuchy śmiechu gwarantowane! Ale pomiędzy tę pozorną sielankę wkradają się tajemnice, dramaty, przeszłość...

Poszczególne rozdziały zaczynają się od przemyśleń konkretnej postaci, dzięki czemu możemy lepiej poznać i zrozumieć bohaterów. Największą zagadką jest Witold, który w razie niepowodzenia dziewczyn, odziedziczy spadek. Postaci poboczne (choć i w głównych drzemie duży potencjał) też z racji tego, że to pierwszy tom nie są jeszcze aż tak rozbudowane. Jednak myślę, że szybko się to zmieni. 

Nie mogłam zrozumieć oziębłości i braku zainteresowania matki sióstr. Nie wiem, czy coś w tej materiii zmieni się w kolejnych częściach. Bardzo mnie to frapuje. 

"Iskra" to powieść, która kradnie serca prostotą, lekkością, wyważonymi wydarzeniami, ale nie pozbawionymi emocjami. To książka o siostrzanej więzi, skomplikowanych relacjach rodzinnych, przyjaźni i bezinteresownej pomocy. Poznajcie siłę sióstr! Ja bawiłam się z nimi świetnie!

?Iskra? to pierwszy tom serii o trzech siostrach: Danieli, Dorocie i Dominice. Kobiety zawsze były sobie bliskie, ale coś pewnego dnia wydarzyło się, że jedna z nich musiała wyjechać z Polski na 4 lata. Ponownie spotykają się podczas odczytania testamentu ich zmarłej matki. To co usłyszały zwaliło je z nóg. Cały majątek matki przypadnie im, albo pewnemu tajemniczemu mężczyźnie. Muszą spełnić jeden warunek. Same odbudują popadające w ruinę ranczo. Jeśli im się to nie uda, posiadłość dostanie mężczyzna, który pojawia się znikąd. Kim jest? Co łączyło go z ich matką? I najważniejsze pytanie: czy pomoże biednym sierotą czy wręcz przeciwnie? Będzie im utrudniał prace? Przekonajcie się sami.
Książka to prawdziwy rollercoaster emocjonalny. Początek historii jest smutny. Poznajemy los sióstr. Ich dzieciństwo i matkę, którą miałam ochotę udusić. Niestety już była martwa, więc nie mogłam tego zrobić. Kolejne rozdziały to niedowierzanie tego do czego posunęła się ich rodzicielka by uprzykrzyć im życie nawet po swojej śmierci. Jednak dziewczyny są silne i nie poddały się. A ich cięte języki niejeden raz mnie rozbawiły.
Autorka świetnie wykreowała główne bohaterki. Są to barwne postacie. Na początku niewiele o nich wiemy, ale później dowiadujemy się coraz więcej szczegółów z ich życia. Bardzo lubię takie tajemniczy wstęp. A tutaj mamy jeszcze Witolda, który jest wielką niewiadomą.
Pani Kasia posiada lekki styl pisania dzięki czemu przez książkę wręcz płynie się. Nawet nie wiedziałam kiedy nagle znalazłam się na ostatniej stronie. I już nie mogę doczekać się kontynuacji.
Jeśli lubicie lekkie i przyjemne książki, które dostarczają niemałych emocji to bardzo polecam ?Iskrę?.

Najnowsza seria od Kasi Michalak jest? zaskakująco dobra! Niegdyś w życiu nie powiedziałabym, że będę się zachwycać serią obyczajową, ale w przypadku ?Trzech sióstr? innej opcji nie widzę.

Już od samego początku dałam się wkręcić w losy rodzeństwa Sawa: tak różnych, nie tylko z wyglądu ale i charakteru. Każda z nich ma innego ojca, żadna nie zna swojego. Każda z trzech dziewczyn pełni inną rolę, a teraz zmuszone do powrotu do Warszawy staną przed odważnym zadaniem. Nie wiemy, co je rozdzieliło. Kasia bardzo zachowawczo zdradza kolejne elementy przeszłości dziewczyn. Nie od dziś wiadomo, że lubi namieszać w życiu kreowanych bohaterów. ?Iskra? to dopiero wprowadzenie, dość subtelny wstęp do wszystkiego. Na ten moment jest wiele niedopowiedzeń, niewiadomych, ale już na tym etapie śmiało można rzec, że emocje wylewają się z tych kartek. Nie tylko pozytywne, dane nam będzie poczuć smutek, żal, stratę, strach.

Autorka fabułę osądziła w malowniczej, fikcyjnej, podkarpackiej miejscowości, którą zamieszkuje niespełna trzydzieści osób. Każda z nich trafiła tam z pewnego powodu.

?Trzy siostry? czyta się ekspresowo, rozdziały poprzedzają myśli głównych bohaterów, późniejsze akapity prowadzone są w narracji trzecioosobowej.

Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko czekać na Dalsze losy Dani, Dorki i Dominiki. Jakie problemy napotkają na swej drodze? Czy mieszkańcy Koniecpolska dalej będą nieść trzem sierotom pomoc? Czy Bartek odegra główną rolę? A może tajemniczy Witold odsłoni swe karty przed siostrami.

W tej historii wiele rzeczy wydaje się być innych niż może to wyglądać.

Często to, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, odbiega od wizerunku, jaki dana rodzina utrzymuje przed światem. Oczywiście, nie jest to reguła, ale nie warto oceniać innych na podstawie obserwacji, dopóki nie pozna się pełnej historii. I choć nie jest to łatwe, życie, raz za razem, uczy nas powściągliwości w opiniowaniu poczynań innych osób.
Trzy siostry Sawa, skrzywdzone niekoniecznie przez los, a głównie przez własną matkę. W swoim życiu miały tylko siebie, lecz wydarzenia sprzed czterech lat zmusiły je, by podążyły odrębnymi ścieżkami. Poznajemy je, gdy spotykają się, by odebrać spadek po matce- spadek, który niesie ze sobą wiele wyzwań. Daniela, najstarsza z sióstr, zawsze matkowała pozostałym, będąc silną, opiekuńczą i troskliwą. Dorota, szalona i nieco bardziej beztroska, ma dryg do biznesu i rozwija się w modelingu i mediach społecznościowych. Dominika, najmłodsza, ostatnie lata spędziła u sióstr zakonnych i nie za bardzo zna realia prawdziwego życia. Jak ta trójka poradzi sobie z wyzwaniami rzucanymi przez matkę po śmierci?
"Trzy siostry: ISKRA" to początek kolejnej, naładowanej emocjami trylogii od Pani Katarzyny Michalak. Podczas lektury towarzyszy nam całe spektrum uczuć- od rozbawienia aż po głębokie wzruszenie. Wiele tu tajemnic, zarówno tych z przeszłości, które wpłynęły na rozstanie sióstr, jak i tych teraźniejszych, związanych z przejęciem spadku. Nie wszystkie odpowiedzi są nam udzielone, jednak powoli wnikamy w realia życia tego kochającego się trio, poznajemy ich smutne wspomnienia z dzieciństwa, ale też cudowną więź jaka je łączy, pomimo ostatniej rozłąki. Autorka zabiera nas do urokliwej i rządzącej się swoimi prawami wsi Koniecpolska, w której czekają na nas kolejni, intrygujący bohaterowie. Zresztą w życiu sióstr, już od wizyty u notariusza, zjawiają się postaci intrygujące, a dzięki tym wszystkim zabiegom fabuła wciąga i jeszcze wielokrotnie zaskoczy czytelnika także podczas lektury kolejnych tomów- tego jestem pewna! Pani Katarzyna nie oszczędza głównych bohaterek, tym samym pokazując ich siłę, determinację i wzajemną miłość. Lecz bardzo przydałoby im się wsparcie, problem leży jednak w chęci zaufania, jak i sekretach. Autorka za pomocą tej historii umiejętnie przypomina, jak ważna jest rola rodzica w życiu dziecka i jak ogromną odpowiedzialnością jest dawanie życia jakiejś istocie. Pokazuje jak łatwo, z zupełnie egoistycznych pobudek, zniszczyć można nie tylko wczesne lata, ale także mieć wpływ na losy już dorosłych ludzi. To niezmiernie intrygująca historia, napisana jak zawsze na najwyższym poziomie i ogromnie ją polecam! A sama nie mogę się już doczekać kolejnego tomu.

Były jak trzy Gracje- śliczne pełne uroku i dobroci.
A jednak każdą z nich dręczyły demony przeszłości i wszystkie miały za sobą trudne doświadczenia.
Pewnej nocy wydarzyło się coś co rozdzieliło Danielę , Dorotę i Dominikę..
Siostry spotykają się ponownie by usłyszeć ostatnią wolę swojej matki słynnej aktorki Sary Sawy.
Dziewczyny nie są jednak u notariusza same - na miejscu poznają Witolda Sejberta, menedżera artystki.
Okazuje się, że młode kobiety odziedziczą cały majątek matki pod warunkiem,że w ciągu roku przywrócą do stanu świetności położone w podkarpackiej wiosce Koniecpolska ranczo o wdzięcznej nazwie Ambrozja - jednak nie będzie to proste. Siostrom nie wolno bowiem zatrudnić żadnej profesjonalnej ekipy do tego zadania a wszelkie koszty muszą pokryć z własnych pieniędzy. Nie mają też możliwości zaciągnięcia kredytu.
Inaczej wszystko przejdzie w ręce Witolda. Jakie intencje przyświecają mężczyźnie? I czy Sara naprawdę nie żyje?

Uwielbiam pióro Pani Katarzyny. Jest lekkie lecz jednocześnie poruszające i niezwykle emocjonalne.
Mamy tu kilka wątków i kilku narratorów- Przede wszystkim prym wiodą Daniela i Witek, którzy wyraźnie mają się ku sobie lecz głos zabierają również młodsze dziewczyny czy pewien były policjant. Stopniowo dowiadujemy się co ukształtowało bohaterki i jaką matką była kobieta którą wielu podziwiało.. a uwierzcie mi powiedzieć, że Pani Sawa była kiepska w najważniejszej roli to jak nie powiedzieć nic..
Czy teraz wreszcie spełnią się ich marzenia i odnajdą swoje miejsce na ziemi a także miłość?

Jejku takie historie chce się czytać, wręcz pochłaniać jak kawałek pysznej szarlotki. Było tu wszystko, emocje, wrażliwość . Momenty wzruszenia i dramatyczny zwrot akcji, a przede wszystkim to zakończenie.
Jak można było przerwać w takim momencie? Doprawdy już chcę drugą część, a perypetie sióstr Sawa oczywiście gorąco polecam.

Jest to porywająca historia którą czyta się ekspresowo. Piękna, mądra i przewrotna opowieść, która na równi bawi co chwyta za serce przypominając co w naszym życiu jest tak naprawdę ważne. Siostry Sawa dorastały w domu w którym żyło się na pokaz i nie brakowało pieniędzy. Czy były szczęśliwe? Tak i nie. Z jednej strony nie mogły liczyć na matczyną troskę i uwagę z drugiej miały siebie. Nigdy więc nie czuły się samotne i niekochane.

Tom pierwszy pozwolił nam zaprzyjaźnić się z cudownymi siostrami, ale nie pozwolił odkryć skrywanych przez nie sekretów. W dodatku tajemnice skrywają nie tylko one. Jestem ich ogromnie ciekawa, ale też ogromnie kibicuję każdej z sióstr, bo naprawdę zasługują na to aby być szczęśliwe. Czy znajdą to szczęście i spokój w położonej w najdalszych zakątkach kraju Ambrozji? Tego nie wiem. Z przyjemnością jednak sięgnę po kolejne tomy aby się tego dowiedzieć.

Jeżeli więc lubujecie się w rodzinnych historiach, lubicie opowieści z mnóstwem tajemnic i chcielibyście przyjemnie spędzić czas przy lekturze zachęcam was do sięgnięcia po pierwszy tym tej cudownej trylogii. Naprawdę warto. ;)

Mogę przyznać, że upał choć wyjątkowo dokuczliwy, bywa chwilami motywujący. Dzięki niemu Iskra, której przeczytanie chciałam odłożyć sobie na początek lipca, została przeczytana w kilka wczesnopołudniowych godzin, dzięki czemu zdążyła na samiuteńką premierę, która jest dzisiaj. Nieufność do początkowych rozdziałów zmieniła się w pozytywne zaskoczenie, toteż zacieram ręce i z przyjemnością zachęcam do przeczytania historii trzech młodych kobiet - Danieli, Doroty i Dominiki.

Dzieciństwo ze sławną matką, duży dom, zdjęcia szczęśliwej rodziny w gazetach, ubrania od znanych projektantów, pieniądze. Brzmi jak świetne zabezpieczenie ekonomiczne i niezły start już od najmłodszych lat. Szkoda, że matka nie okazywała miłości, zdjęcia były upozowane, ubrania użyczane na potrzeby sesji, a dom w którym przyszło (wtedy jeszcze dzieciom) żyć, jest do tej pory definicją opuszczenia, zaniedbań i traum.
Po czterech latach od opuszczenia niesprzyjającego środowiska Daniela, Dorota i Dominika spotykają się ponownie. Każda niesie swój własny bagaż doświadczeń, który chcą w końcu zdjąć ze swoich barków.

No i nadszedł ten dzień w którym mogę powiedzieć, że książka pani Michalak w pełni zasługuje na uwagę.
Kreacja bohaterów (zwłaszcza pobocznych) nie jest jeszcze rozbudowana na tyle, żeby wczuć się w historię, natomiast protagonistki są na tyle ciekawe, żeby chcieć kontynuować ich perypetie. Co prawda nadal są wrażliwe i często płaczą, jednak według wzoru na ilość wylanych łez głównych bohaterów pani Katarzyny Michalak podzielonych przez ilość stron, ten tytuł wypada o wiele lepiej.
A tak już bardziej poważnie.
Każda z sióstr jest inna. Mają swoje plany, marzenia i doświadczenia życiowe. Jedna pracowała w Stanach Zjednoczonych na farmie przy krowach, inna rozwijała swoją karierę w sieci, a najmłodsza żyła skromnie w przyklasztornym internacie. Dzięki tak różnorodnym doświadczeniom fabuła może potoczyć się w naprawdę interesującym kierunku. A póki co jest ciekawa, akcja stonowana i to też działa na bardzo duży plus. W Przytulnej cały czas się coś działo. Było tego dużo za dużo. Tutaj również dzieją się wydarzenia nakręcające dalsze rozdziały, natomiast jest to wyważone i zwyczajnie przyjemne.

Nie zapominajmy, że głównymi bohaterkami są trzy samotne kobiety. Nie da się więc pominąć wątków miłosnych - zwłaszcza, że to książka z gatunku romans/powieść obyczajowa. Jak na razie całość nienachalnie się rozwija i obywa się w większości bez żenujących sytuacji.

Są podobieństwa do innych książek autorki jak np. motyw krążący wokół jakiegoś budynku na odludziu i tajemnic, które powychodzą na jaw w kolejnych tomach, jednak nawet to nie zepsuło mi przyjemności z czytania, bo mogę powiedzieć, że dobrze się bawiłam. Bez ironii, bez szydery. Tak po prostu. I czekam na kontynuację, bo nawet jeśli podejrzewam jak się to skończy, to myślę, że nie były to godziny stracone.