Inne życie (twarda)

?Może czasami potrzebujemy na chwilę stracić coś z pola widzenia, żeby nasze oczy mogły się znów otworzyć.?

Książka zrobiła pozytywne wrażenie. Ciekawie było zagłębiać się w losy kluczowych postaci, zaś te z drugiego planu barwnie je dopełniały. Powieść o różnych kolorytach miłości, determinującej scenariusze życia, wyznaczającej społeczne role, uczącej podążania emocjonalną ścieżką bliskości z drugą osobą. Jodie Chapman wnikała w najbardziej intymne sfery psychicznych rozważań bohaterów, zwątpienia targające duszami, procesy kształtowania zaufania wobec siebie i innych. Wiele motywów poszukiwania własnej tożsamości, zaplątania w religijne wzorce, kłócące się z tym, co dyktowało rozum i serce, sprawujące władzę nad człowiekiem. Wszystko, co wiązało się z procesem dojrzewania, zwłaszcza mentalnego, Chapman poruszała szczerze i bezpośrednio, jednak otulała miękkimi akcentami zrozumienia drugiego człowieka.

Poruszałam się naprzemiennym tropem wspomnień, mniej lub bardziej ciepłych i radosnych, zimnych i dramatycznych. Czasami autorka sięgała po zbyt intensywne, a nawet ekstremalne, elementy zdarzeń, ale takie właśnie jest życie. Potrafi przyjemnie zaskoczyć i dać nadzieję, a kiedy indziej sprawia przykrość i przynosi cierpienie. Chapman zastanawiała się, jak wiele zależy od naszych postaw i czynów w formułowania osobistego szczęścia i spełnienia? Dlaczego tak trudno poznać nawet bliską osobę i właściwie interpretować jej zachowanie? Czy potrafimy na czas dostrzec coś niesamowitego, co podsuwa nam przeznaczenie, a może za bardzo ufamy w normy prawne i społeczne, za rzadko konfrontujemy się ze stylem otrzymanego wychowania, rodzinnych wzorców, pokoleniowych śladów obecności? Czy faktycznie powinniśmy bać się zmian i zaczynania od nowa? Czego nie mógł tego zrozumieć Salvator z samobójczymi myślami, Anna tłamszona przez brak wiary w siebie, Nick mający problemy z wyrażaniem uczuć, Mathilde widząca wszędzie wrogów?

Wiele nut melancholii, tęsknoty, smutku i żałosności. Wyrzuty sumienia przeplatały się z próbami naprawienia tego, co już nie dało się odkręcić. Ale ?Inne życie? to historia nadziei, której nigdy nie wolno tracić w obliczu tragicznych zdarzeń i ukłucia samotności. Przepracowywania straty w świetle ufności w moc siebie samego, odrzucaniu tego, co toksyczne, krępujące umysł, wyciszające bicie serca. Podążania każdego dnia życia według własnego klucza spełnienia, ze świadomością unikalności, upływu czasu i wielkich szans. Podobało mi się podejście do wspomnień, uwzględnienie ulotności, zniekształceń, zacierania się, życzeniowych postaw właściciela. Spojrzenie na różne obrazy tego samego z przeszłości. Jak bardzo wszystko zależy od perspektywy, pamiętania tak, jak chcemy pamiętać? Nieco zawiodłam się na zakończeniu, było spójne i wiążące wątki, ale wyczekiwałam większego realizmu kierunku obrotu spraw. Bookendorfina

"Powinienem był walczyć. Powinienem był z nią porozmawiać, zbadać sprawę głębiej, wykorzystać informacje do tego, by się lepiej przygotować. Ale w rzeczywistości nie chciałem zanieczyszczać czasu, który spędzaliśmy razem, tym jej innym życiem. Nieźle to brzmi, kiedy mówię o rzeczywistości. Podczas gdy całe lato wydawało mi się snem, z którego nigdy nie chciałem się budzić".
Nie miałam żadnych oczekiwań co do "Innego życia". Nie czytałam dokładnie opisu, po prostu zaintrygowała mnie okładka, tytuł i cytat z tyłu książki. Jodie Chapman stworzyła historię o miłości, miłości trudnej, skomplikowanej, która z pozoru chwilowa zaważyła na życiu Nicka i Anny. To uczucie sprawiło, że niejednokrotnie spotykali się w dorosłym życiu, choć nie tak, jak tego pragnęli.
Anna wychowywała się, dorastała jako świadkini Jehowy. Inna wiara, inny pogląd na świat, inne podejście do życia. Młoda dziewczyna wyznając odmienne wartości bała się skoczyć na głęboką wodę i prowadzić inne życie w imię miłości.
Autorka w prosty, acz piękny sposób przedstawiła codzienność bohaterów. Każdy z nich jest inny, jednak walczą o to samo. O siebie. Sytuacje, przemyślenia tak bardzo trafiają do czytelnika. Czytając ma się wrażenie, iż to zwykła rzeczywistość kilkoro ludzi, którą ktoś postanowił zapisać na kartach powieści. Niesamowicie lekkie pióro, które poraża emocjami. Wylewający się smutek przeradza się w chwilowe, złudne szczęście, by móc zaszokować kolejnym obrotem spraw. Jednak w trakcie czytania książki ciągle tli się nadzieja, że historia o Nicku i Annie skończy się dobrze.
Na początku można czuć się zdezorientowanym przez skakanie między przeszłością a teraźniejszością. Jednak im bliżej poznajemy bohaterów, tym coraz łatwiej i szybciej wciąga się w ich perypetie. Świetnym zabiegiem są maile i wiersze Anny, ponieważ tylko z tej perspektywy możemy poznać odczucia kobiety. Narratorem jest Nick i to z jego punktu widzenia mamy przyjemność rozkoszować się "Innym życiem". Bardzo Wam polecam. Debiut, który warto poznać.