Dziewice do boju!

wsze by­ła zwo­len­nicz­ką zna­nych bran­dów oraz za­ku­pów w mie­ście Ber­li­nie) bar­dzo po­rząd­ny apa­rat fo­to­gra­ficz­ny Ca­non z ja­kimś moc­no spa­sio­nym obiek­ty­wem. Ja­ga nie zna­ła się na obiek­ty­wach, ale już sam je­go roz­miar bu­dził sza­cu­nek. - Ty, Ja­gul­ka - po­wie­dział swo­im lek­ko chry­pią­cym gło­sem i za­gi­bał się na pię­tach. - Chodź, przej­dzie­my się gdzieś, strze­lę ci kil­ka por­tre­ci­ków, co? Faj­nie bę­dzie. Czar­na dziew­czy­na na bia­łym śnie­gu. No. He­he. Da­wid Nie­pie­ra miał w oczach coś ta­kie­go, że Ja­ga za­nie­cha­ła opie­prze­nia go za uży­cie idio­tycz­ne­go zdrob­nie­nia ,,Ja­gul­ka". - Do­sta­łeś za­ba­wecz­kę od Mi­ko­ła­ja i chcesz wy­pró­bo­wać na mnie? Da­wid po­skro­bał się wol­ną rę­ką po no­sie, na któ­rym wy­rósł mu wła­śnie no­wy pryszcz. - Niee - od­parł z uśmie­chem, a uśmiech, trze­ba mu to przy­znać, miał zde­cy­do­wa­nie uj­mu­ją­cy. - To sta­ra za­ba­wecz­ka. Ja to ro­bię od przed­szko­la. No, pra­wie. W każ­dym ra­zie od po­ło­wy pod­sta­wów­ki. A od ja­kie­goś cza­su to ci po­wiem, że na­wet umiem to ro­bić. - Por­tre­ty? - Por­tre­ty, pej­za­że też lu­bię. Ma­kra róż­ne dziw­ne. Wszyst­ko lu­bię fo­to­gra­fo­wać. Nie za­wsze mi się chce, cza­sem mam ta­kie okre­sy, że mie­sią­ca­mi nie we­zmę apa­ra­tu do rę­ki. A te­raz na­praw­dę chęt­nie bym cię strze­lił na tym śnie­gu. No, fo­tek tro­chę bym ci strze­lił, ro­zu­miesz. - Ro­zu­miem. Wła­ści­wie cze­mu nie? Cze­kaj, za­dzwo­nię do ma­my, jest dzi­siaj w do­mu, bo ma wol­ne, to gdy­bym się za bar­dzo spóź­ni­ł Nie do­koń­czy­ła zda­nia, bo wła­śnie za­dzwo­nił jej te­le­fon. Ma­ma za­wia­da­mia­ła, że wy­cho­dzi do szpi­ta­la i że zu­pa jest na kuch­ni, a gu­lasz i ma­ka­ron do od­grza­nia w lo­dów­ce. Nie­pie­ra po­my­ślał, że to przy­jem­nie na­wet, że one tak na­wza­jem dba­ją o swo­je sa­mo­po­czu­cie, dzwo­nią, mel­du­ją o ob­su­ on sam wy­gło­sił kie­dyś do swo­jej mat­ki krót­kie i mę­skie prze­mó­wie­nie, w któ­rym pro­sił ją, że­by nie ro­bi­ła za­mę­tu, do­pó­ki nie przyj­dzie po­li­cja i nie po­pro­si o iden­ty­fi­ka­cję zwłok. Mat­ka naj­pierw tro­chę się żach­nę­ła, ale po­tem przy­ję­ła do wia­do­mo­ści, tyl­ko za­żą­da­ła punk­tu­al­nych po­wro­tów w dniach, kie­dy oj­ciec bę­dzie za­szczy­cał dom obec­no­ścią. To z ko­lei Da­wid za­apro­bo­wał i w ten spo­sób pakt o nie­agre­sji zo­stał za­war­ty. Zdję­cia ro­bić po­szli, oczy­wi­ście, na Wa­ły Chro­bre­go, ład­nie ude­ko­ro­wa­ne nie­roz­dep­ta­nym jesz­cze śnie­giem. Ja­ga na tle gru­bych fi­la­rów, za­śnie­żo­nych scho­dów i u pod­nó­ża po­mni­ka Her­ku­le­sa wal­czą­ce­go z cen­tau­rem wy­glą­da­ła prze­ślicz­nie. Z Od­rą i ja­ki­miś stat­ka­mi za ple­ca­mi - jesz­cze prze­ślicz­niej. Nie­pie­ra ani się spo­strzegł, jak licz­nik apa­ra­tu wy­ka­zał mu sto pięć­dzie­sią­tą klat­kę. Dzi­siaj zro­bio­ną, bo wczo­raj wie­czo­rem ten licz­nik wy­ze­ro­wał. - Sto pięć­dzie­siąt? Zwa­rio­wa­łeś. Po­każ! - Co ci bę­dę po­ka­zy­wał na tym ma­ciup­cim wi­zje­rze. Zro­bię kil­ka naj­ład­niej­szych i przy­nio­sę do szko­ły. Da­wid po­wie­dział to i na­tych­miast po­ża­ło­wał. Kre­tyn. Osioł z osłów. Za­prze­pa­ścił oto oka­zję wspól­ne­go po­chy­la­nia się nad apa­ra­tem, zbli­że­nia swo­jej ły­sej gło­wy (w gra­na­to­wej czap­ce, za­po­mniał ja­kiej mar­ki, ale cho­ler­nie dro­giej) do jej czar­nych locz­kó De­bil. Idio­ta. Je­łop. Cym­bał grzmią­cy. - Mó­wię, że zwa­rio­wa­łeś! Po­każ na­tych­miast! Da­wid, ura­do­wa­ny, ar­ty­stycz­nie udał wa­ha­nie, po czym dwie gło­wy po­chy­li­ły się nad wi­zje­rem apa­ra­tu. Jak ona ślicz­nie pach­nie! - Tyy, ład­ne są! Po­każ jesz­cze! - Wiesz, mo­del­ka nie­brzyd­ka, to i fo­ty do przy­ję­ - Co ty ga­dasz, mo­del­ka. Masz wy­czu­cie, mó­wię. Zgraj mi je na ja­kąś płyt­kę! - Zgram ci na ju­tro. Ja­ga od­su­nę­ła się od wi­zje­ra, ku nie­kła­ma­ne­mu ża­lo­wi Nie­pie­ry. - I mó­wisz, że daw­no fo­to­gra­fu­jesz? Zdol­ny je­steś. To uję­cie z ga­łę­zią, wiesz, któ­re? - Wiem. - Na­praw­dę nie­sa­mo­wi­te. Po­ka­zał­byś . . . Kim jest Monika Szwa­ja? Co stwo­rzy­ła? Czym się zaj­mu­je? Jak wpły­wa na lu­dzi? Spis treści Karta tytułowa Karta redakcyjna Dedykacja Od autora Dziewice do boju Posłowie