Dziewczyna która skoczyła do morza

Rok w rok Bogu Morza oddaje się w ofierze jedną z najpiękniejszych mieszkanek wioski, w nadziei, że niszczycielskie sztormy ustaną. Być może Shim Cheong okaże się w końcu tą, która uspokoi bóstwo? Jest ona jednak wybranką Joona, który w noc ofiarowania podąża za ukochaną, wiedząc, że może przypłacić to życiem. Na łodzi jest ktoś jeszcze ? Mina, siostra Joona, która pragnąc go ocalić, rzuca się w mroczną morską otchłań.

Nieczęsto sięgam po fantasy, ale kiedy już sięgnę, okazuje się, że historia trafia wprost do mojego serca i pozostawia mnie z książkowym kacem po zakończeniu lektury. Piękna, symboliczna, wciągająca i bez reszty chwytająca za serce! Mina i Shin totalnie zawrócili mi w głowie. Książka liczy sobie niespełna 300 stron, a więc mamy niewiele przestrzeni, by naprawdę dobrze rozkręcić tę historię. Autorce udało się to znakomicie! Choć dzieje się dużo, raczej nie miałam poczucia, że fabuła leci na łeb na szyję. Pod uwagę należy wziąć też fakt, że sama bohaterka nie ma za wiele czasu na załatwienie pewnych spraw. Świetnie zbudowane główne postaci ? Mina i Shin, choć i ci drugoplanowi bohaterowie zyskali moją ogromną sympatię. Powieść opiera się na legendzie o czerwonej nici przeznaczenia. To symbol, który mnie całkowicie zauroczył i sprawił, że zaczęłam patrzeć na pewne relacje z zupełnie innej perspektywy. Historia ma piękne zakończenie, choć nie brakuje tam sytuacji przyprawiających o palpitację serca. Żałuję, że była tak krótka. Spędziłam z nią cudowny czas i nawet teraz, wiele tygodni od zakończenia lektury, powrót do niej wywołuje ciepłe myśli. Czytajcie ?Dziewczynę, która skoczyła do morza?, nie dajcie się za długo prosić! Jestem pewna, że ta historia wkradnie się do Waszych serc i zamieszka w nich na dłużej.

Mina mieszka w wiosce, którą od dawna nawiedzają zabójcze sztormy. Mieszkańcy wierzą, że jeśli każdego roku ofiarują jedną dziewczynę Bogowi Mórz, sztormy ustaną. W tym roku poświęcą najpiękniejszą dziewczynę z wioski, która powinna być tą jedyną, jednak Shim Cheong należy już do innego mężczyzny. Jest narzeczoną brata Miny ? Joona. Chłopak postanawia uratować swoją ukochaną i podąża za nią w nadziei, że nie przypłaci tego życiem. Zatroskana siostra rzuca się do morza, uprzedzając przy tym Shim Cheong. Takim sposobem trafia do podmorskiego Królestwa Duchów ? miejsca zamieszkanego przez bogów i mityczne stwory. Odkrywa tajemnice, o których nikt wcześniej nie wiedział i nikt nie powinien się dowiedzieć. Okazuje się, że bóstwa zaświatów były głuche na prośby i modlitwy ludzi, ponieważ ich świat też padł ofiarą klątwy? Mina nie ma jednak wiele czasu na odkręcenie tego wszystkiego, w końcu żaden człowiek nie powinien tak długo przebywać w Królestwie Duchów.

?Dziewczyna, która skoczyła do morza? to baśniowa historia o przełamywaniu granic, poświęceniu i odwadze. Charakter Miny urzekł mnie już od pierwszych stron, w końcu rzadko spotyka się siostrę, która jest w stanie oddać życie za brata. Dziewczyna nie raz została wystawiona na próbę, mogła albo pozwolić Joonowi umrzeć, albo mogła wziąć sprawy w swoje ręce i zmierzyć się z tym, co do tej pory mieszkańcy uważali za święte.

Cała historia jest otoczona niezwykłym koreańskim klimatem z baśniowym stylem pisania. Tak dobrze czytacie, to książka która łączy w sobie film ?Spirited Away? i koreańską mitologię! Przez ten niezwykły i momentami oniryczny klimat baśni, z początku akcja wydaje się trochę chaotyczna, ale uwierzcie mi im dalej tym lepiej! Autorka świetnie połączyła teraźniejsze problemy z fantastyczną historią. Mina posiadała jeden szczególny dar: mogła opowiadać bajki z przesłaniem. Nadal nie wierzę, że można ?upchać? tyle treści w tak małej objętości (chociaż wolałabym więcej opisów i lepszą kreację bohaterów).

To tytuł wręcz idealny dla kogoś kto nie czyta za wiele. Krótka książka na jeden wieczór z mnóstwem akcji, przesłaniem i zakończeniem, które pozostawia niedosyt.

"Widziałam kiedyś przeznaczenie takie jak to. Wiele lat temu. To bardo niebezpieczny rodzaj połączenia. Na tyle specyficzny, że nie zostanie przerwany nawet przez miecz."

*

Raz do roku, gdy nastaje czas sztormów, mieszkańcy nękanych żywiołem ziem, wybierają dziewczynę, która ma zostać poświęcona Bogu Morza jako jego panna młoda. Jednak co się stanie, gdy zamiast Wybranki smok zabierze ze sobą w morską otchłań kogoś zupełnie innego? O tym na własnej skórze ma się przekonać Mina, która trafia do miasta Boga Morza pomimo tego, że nie takie było jej przeznaczenie... a przynajmniej tak można by sądzić. Jesteście gotowi sprawdzić w jakie zakątki Kariny Duchów zaprowadzi Minę Czerwona Nić Przeznaczenia ?

*

"Dziewczyna, która skoczyła do morza" to książka, którą miałam "na oku" na długo przed jej polską premierą. Wiedziałam, że fantastyka oparta na mitologii koreańskiej jest czymś, co zdecydowanie może mi się spodobać, a fakt że historia jest inspirowana jedną z moich ulubionych animacji ("Spirited Away") dodatkowo działa na jej korzyść. Jak to wyszło w praktyce...

*

Nie ma sensu ukrywać, że historia Miny i Boga Morza zauroczyła mnie już od pierwszych stron. Zwłaszcza, że jest to bardzo przyjemna i pełna magii opowieść, która tak jak oczekiwałam całkowicie trafiał w mój gust czytelniczy. Szczególnie chciałabym tu wyróżnić:

- Kreację bohaterów. Co ciekaw rzadko się zdarza abym polubiła się z nastoletnią główną bohaterką, a jednak do Miny szybko zapałam sympatią. Dziewczyna pomimo tego, że jest chwilami naiwna (co w sumie pasuje do jej wieku) to jednocześnie nie można odmówić jej uporu czy zaradności.

- Czerwona Nić Przeznaczenia: Jest to jeden z moich ulubionych motywów wywodzących się z mitologii koreańskiej. Uwielbiam czytać o niciach łączących branie dusze, zwłaszcza gdy w grę wchodzi ich zrywanie.

- Przedstawienie świata: Bardzo podobało mi jak świat ludzi i bogów przenikają się i oddziaływają na siebie wzajemnie. Dodatkowo na plus działają barwna opisy Kariny Duchów, które nie tylko dbały o świetny klimat ale również skutecznie pobudzały moją wyobraźnię.
*
Jednak pomimo tego, że książka wywołała u mnie mnóstwo pozytywnych emocji, to niestety pojawiły się również elementy, które odbierały mi nieco czerpanie przyjemności z lektury. Mówię tu o:
- Powtórzeniach: Jak na tak krótką książkę autorka niektóre informacje przytaczała zdecydowanie za często (np. powtarzanie kilkanaście razy, że sztylet Miny należał kiedyś do jej prababki, było moim zdaniem całkowicie zbędne).
- Błędy w tekście (np. literówki): Może nie było ich tu jakoś bardzo dużo jednak zdarzały się na tyle często, że ostatecznie zwróciłam na nie uwagę.
*
Podsumowując, "Dziewczynę..." oceniam na 7,5/10 i uważam, że pomimo kilku mankamentów jest to książka z którą bardzo miło spędziłam czas. Ba! Sądzę, że jeszcze nie raz wrócę do tej historii..