Diament i Róża

Książkę czyta się bardzo szybko, gdyż ma duży druk. Może to dziwne, co o niej powiem, ale wszystko, co tutaj się dzieje, co nam przedstawia jest i nie jest konkretne. Do samego końca mamy bazowanie na temacie, który jest opisywany jakby dookoła. Nie mogłam się tu w stu procentach wciągnąć, wciąż miałam myśli, że czegoś mi brakuje. Niby podniesiony został temat koloru skóry i tego, że ciemnoskórzy czuli się gorsi, jakby wybrakowani, podczas gdy osoby białe w ogóle nie dawały im żadnych aluzji, ani zaczepek. Wydawało im się, że każdy ich osądza i poniża i w ten sposób traktowali innych. Żyli według swoich przekonań i wmawiali sobie, że takie same przekonania mieli inni, a to nie była prawda. Pozycja rozpoczęła się wątkiem rozstania, a konkretnie rozwodu. Krążyli wokół tego tematu, a ja nie wiedziałam po co. Wychodziły tu momentami rzeczy wartościowe, ale brakowało mi tu konkretów, odpowiedzi, jakby ukazania akcji w konkretnej opowieści, której mogłabym mieć jakiś osąd. Nawet w momencie, kiedy mieliśmy temat osoby chorej nad którą trzeba było chodzić, opiekować się, to nie wiedziałam jak to robili. Mamy tu trochę opowiedziane o spełnianiu swoich marzeń, o dążeniu do ich celu małymi kroczkami. Widać tutaj to oczekiwane szczęście, ale jakieś takie zamglone, jakby po każdym słowie radość zawsze był trzykropek. Nie wiem czy inni mieli podobne wrażenia. Niektórzy mogą tą książkę przeżyć, gdyż bywały momenty, kiedy bohater naruszał tutaj strefę prywatną kobiety, a ona w rozpaczy robiła co mogła, by się od niego uwolnić. Nie były to długie opisy, formatowanie tych scen było niby dramatyczne, ale w formie teatralnej. Osoba krzywdzona skupiła się na oddechu, na wirowaniu swoich myśli, nad tak wieloma rzeczami, że sam opis krzywdzenia czułam jakby we mgle. Chcę przez to powiedzieć, że jakikolwiek wątek cierpienia, czy nawet późniejszego romansu widziałam jako poetycki spektakl. Ona cała składa się z poezji słowa, doznań i wspomnień i za to mogłabym dać je dziesiątkę, ale przez to wydawała mi się mniej realistyczna, dlatego zaniżyłam ocenę. Ale to tylko moje zdanie.

"Diament i Róża" to powieść, w której Karolina Wniarska zabiera nas do gorącej, malowniczej Afryki. Upałów co prawda nie znoszę, ale na kartach książki uwielbiam odbywać takie podróże. Zwłaszcza kiedy są tak dzikie, gdzie zderzają się różne kultury, mogę poznać barwnych bohaterów i ich codzienność.

Mamy takie czasy, że w codziennym zabieganiu, pędzie zapominamy o tym, co najważniejsze. Pieniądze są ważne, ale nie dadzą nam prawdziwego szczęścia. A marzenia? Gdzie one są w naszej hierarchii wartości? Nie możemy pozwolić, by pozostały uśpione, trzeba o nie walczyć i je spełniać. Ciotka naszej bohaterki dała jej radę, by nigdy nie robiła w życiu niczego wbrew sobie. Czy słusznie? Od razu nasuwa się twierdząca odpowiedź, ale moim zdaniem nie zawsze jest to możliwe...

Autorka stworzyła szeroką plejadę różnorodnych kobiet. Każda jest niby inna, ale w jakiś sposób są ze sobą powiązane. Kobiety te są zarówno delikatne niczym róża, a jednocześnie silne, twarde niczym tytułowy diament. 

Wydawać by się mogło, że w XXI wieku nie powinno być już miejsca na dyskryminację rasową, nierówności społeczne, jednak ta historia pokazuje, że to wciąż palący problem, o którym nadal trzeba mówić. Mieszkańcy Czarnego Lądu poza kolorem skóry niczym nie różnią się od nas. Tak samo pragną kochać, mają marzenia, chcą pracować i normalnie żyć.

Dzięki dwutorowej akcji (czasy obecne i lata 90-te) mamy możliwość lepszego poznania bohaterów, ich zachowań, tajemnic, tego, co się wydarzyło. Dorota wspomina swoje dzieciństwo, pierwszą miłość, okres szkolny, a także relacje rodzinne. Z kolei tak odległy kraj jak Afryka, pozwala jej odciąć się od dotychczasowego życia, otworzyć się na nowe doznania, przemyśleć i przewartościować wiele spraw.

"Diament i Róża" to mądra, życiowa, pełna metafor i sentencji powieść skłaniająca do wielu refleksji o podróży w głąb siebie, o przewartościowaniu życia, marzeniach, kobiecej sile i determinacji, pozostałościach apartheidu, walce ze stereotypami, miłości, śmierci, przemijaniu, odchodzeniu. Gorący Kapsztad i czerwona ziemia czekają. Wyruszycie wraz z Dorotą?

"Diament i Róża" Karoliny Winiarskiej, to poruszająca historia, która przenosi nas na całkiem inny kontynent, do Afryki. Kiedy poznajemy Dorotę, dowiadujemy się, że jako nastolatka miała jedno wielkie marzenie. Wyjechać do Afryki. Zaczęła uczyć się języka angielskiego i robiła wszystko, aby jej wyjazd doszedł do skutku. W międzyczasie zakochała się z koledze ze szkoły i wyszła za niego za mąż. Po wspólnie spędzonych 20 latach, on rozwodzi się z nią i odchodzi do innej. I wtedy, jej była już teściowa prosi właśnie Dorotę o przyjazd do niej do Afryki. Po co? Dlaczego akurat ją? Jak nasza bohaterka się zachowa wracając w tak dobrze jej znane otoczenie? Powiem Wam, że to naprawdę pełna sentymentalnych wspomnień historia, w której można doszukać się różnych ciekawych a nawet inspirujących sentencji. Mamy tutaj też poruszony temat dyskryminacji rasowej i pokazanie choć trochę życia w Afryce, jest miłość różnego rodzaju, jest także odejście bliskiej osoby, ale jest też ot takie normalne życie. Nie za bardzo podobał mi się tok myślenia mamy Doroty. Takie jakby ściąganie dziecka z obłoków marzeń do szarej rzeczywistości. Wręcz pozbawianie dziecka marzeń! A przecież marzenia są po to, by próbować je realizować! Brak wsparcia w najbliższych wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebowała. Zresztą, nie chcę Wam tutaj wszystkiego opisywać, bo zachęcam Was do tej lektury. Jednak powiem Wam, że poruszyła mnie ta książka. Ukazane ludzkie tęsknoty, oczywiście nie mogło zabraknąć i tajemnic, które to z czasem ujrzą światło dzienne. Ale jest też poświęcenie dla drugiej osoby oraz nie realizowanie swoich planów. Tylko czy warto aż tak się poświęcać? Jak myślicie - czy ta podróż do Afryki na wezwanie byłej teściowej okaże się ostatnim wyjazdem do Afryki? No i czemu akurat ten kontynent tak przyciąga Dorotę od młodych lat? Co tutaj się jeszcze wydarzy? To już przeczytajcie sami.

Powieść "Diament i róża" została zaliczona do literatury obyczajowej/ romansu, a ja byłabym skłonna zaliczyć tę książkę do literatury pięknej. Urzeka w niej nie tylko przepiękna szata graficzna, ale też niesamowity, nostalgiczny klimat. Książka czaruje nieśpieszną akcją, refleksyjną fabułą i mistrzowską narracją, ujmuje pełnej refleksji i życiowej mądrości relacją Doroty i Róży. "Diament i róża" to dojrzała, powieść o dziewczęcych marzeniach i wyboistej drodze do ich spełnienia. Ta niezwykła książka to nie tylko wyprawa w głąb malowniczej Afryki, ale jednocześnie sentymentalna podróż do lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. To także podróż w głąb siebie, odkrywania tego, co jest w życiu najważniejsze. "Diament i róża" to powieść wyjątkowa, pokazująca siłę kobiet, które potrafią kochać i mają marzenia. Chociaż droga do realizacji tych marzeń jest kręta, to wszystkie przeciwności można pokonać, a porażki przekuć w sukces. Marzenia się nie spełniają, marzenia się spełnia. Gdzieś daleko czekają na nas piękne chwile, a naszym zadaniem jest ich doświadczyć.

Historia w książce toczy się dwutorowo. Współcześnie i w czasach, gdy Dorota była nastolatką.

Od kiedy pamięta, Dorota zawsze była inna, niż dziewczyny w jej wieku. Nie myślała i nie marzyła o dobrej pracy, czy zamążpójściu, jak wypadało młodej panience, bo co innego zaprzątało jej głowę. Gdy Dorota poznaje ciotkę Charlottę i słucha jej opowieści o Afryce, momentalnie zakochuje się w tym miejscu. Odtąd jej myśli nieustannie będą krążyć wokół marzeń o wyjeździe w te rejony świata. Matka te marzenia uznaje za zwykłe mrzonki, bo jej zdaniem rola kobiety jest zupełnie inna. Dorota nie zgadza się ze swoją mamą, jak zresztą w wielu innych sprawach, bo nie chce takiego życia, marzy o zupełnie czymś innym. Dorota natomiast nie chce takiego życia, chce być wolna, jak ciotka Charlotta. Za główny cel dziewczyna wyznaczyła sobie naukę języka angielskiego, by swoje marzenia móc zrealizować.

Nie jest łatwo wszystko zmienić. Wydaje się to proste, dopóki znajduje się w sferze marzeń. Droga, jaką przebyła zakompleksiona dziewczyna z Rzeszowa, zanim stała się kobietą sukcesu, była niezwykle trudna i długa.

Po dwudziestu latach małżeństwa, nieoczekiwanie Dorota stała się rozwódką, bo mąż postanowił zostawić ją dla młodszej i ciężarnej kobiety. ???? Ta sytuacja tak ją zaskoczyła, że nawet nie rozpacza, nie smuci się, ani nie tęskni. Ich wspólna droga nagle dobiegła końca, a jej życie rozpadło się na dwie połowy. Tę przed rozwodem i tuż po nim. Została zupełnie sama, w przeciwieństwie do byłego męża, który teraz będzie miał pełną, nową rodzinę.

Zanim kobieta uświadomi sobie, jak bardzo jej sytuacja się zmieniła, odbiera połączenie z Afryki, od swojej byłej teściowej, której bardzo zależy na spotkaniu z nią. Dorota z Różą była zawsze bardzo zżyta, więc bez zastanowienia korzysta z jej zaproszenia, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo ten wyjazd odmieni jej życie.

Przepiękna historia, w której autorka wszystko, co opisuje, tchnie niesamowitym klimatem i kunsztem słowa. "Diament i róża" to niezwykła historia balansująca pomiędzy ciepłymi podmuchami afrykańskiego wiatru, płatkami pachnących róż, a muzyką. Opowieść pełna tajemnic i niedopowiedzeń, wręcz magiczna. Zaczytałam się w niej, zauroczyłam i przepadłam dla świata na wiele godzin.

Los czasem z nas sobie kpi, stawia na naszej drodze ludzi, których spotkać wcale nie chcemy, grozi palcem, plącze ścieżki, wskazuje inny kierunek. Trzeba właściwych słów, zdarzeń, by pokonać własne ograniczenia, które od lat mamy w głowie.Dorota zrozumiała, że Tom tak naprawdę nie był miłością jej życia, tylko kolejnym celem, który chciała zdobyć. Gdy to jej się udało, poczuła pustkę. Musiała wrócić tu do Afryki, by to zrozumieć. Musiało do niej dotrzeć, co tak naprawdę jest ważne, i że cokolwiek się stanie, ona ma w sobie siłę.

"Diament i róża" to pełna urody i klasy, pięknie wydana historia, która pozwala na zastanowienie się nad tym, co tak naprawdę w życiu liczy się najbardziej. Robi wrażenie wspaniała grafika, a początek każdego rozdziału opatrzony jest sentencją Nelsona Mandeli, południowoafrykańskiego polityka, jednego z przywódców ruchu przeciw apartheidowi, działacza na rzecz praw człowieka. Te przepiękne i mądre cytaty nie bez powodu znalazły się w tej książce bowiem autorka, w fabule dość często nawiązuje do podziałów klasowych i rasizmu, bo mimo upływu lat Afryka wciąż naznaczona jest podziałami. To w tym kraju, gdzie występuje wiele różnych grup kulturowych, Dorota dostrzega atmosferę, jakiej nie doświadczyła nigdzie indziej. To właśnie w tym odległym miejscu od ojczyzny, kobieta zrozumie, że nigdy nie jest za późno, by spełniać marzenia, by na wyboistej drodze do ich realizacji, odnaleźć siebie i to, co jest w życiu najważniejsze. Afryka nauczyła ją akceptacji, pozwoliła wyzwolić się ze schematów, uprzedzeń i sztywnych przekonań.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, za mną w zasadzie większość powieści Karoliny i każda z tych, które do tej pory przeczytałam bardzo mi się podobała - poruszała, wzruszała i zmuszała do refleksji. Dlatego kiedy tylko zobaczyłam, że pojawiła się zapowiedź nowej książki autorki - "Diament i Róża" wiedziałam, że będę musiała po nią sięgnąć! Na wstępie muszę powiedzieć, że całkowicie urzekła mnie szata graficzna powieści, wygląda cudownie! Stylistyka i język jakim posługuje się Karolina jest bardzo lekki i przyjemny co sprawia, że historię spisaną na kartach tej powieści czyta się niesamowicie szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie poznałam zakończenia tej powieści! Fabuła została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani. To postaci niezwykle prawdziwe, takie, które śmiało moglibyśmy spotkać w rzeczywistości i takie z którymi moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Znajdujemy tutaj dwie płaszczyzny czasowe: przeszłość - Polska lat dziewięćdziesiątych i teraźniejszość, gdzie razem z bohaterami przenosimy się do gorącej Afryki. Główną bohaterką powieści jest Dorota i to na niej tak naprawdę autorka w głównej mierze skupia swoją uwagę, przedstawiając Czytelnikowi jej myśli, odczucia, problemy, które niejednokrotnie wywoływały we mnie sporo emocji. Muszę przyznać, że ta kobieta od początku zaskarbiła sobie moją sympatię i byłam szalenie ciekawa co wydarzyło się w przeszłości kobiety, że ma takie, a nie inne podejście do życia i to co tutaj otrzymałam wywołało we mnie lawinę skrajnych odczuć! Na kartach tej powieści poznajemy również bliżej losy Rose - byłej teściowej Doroty, Tomasza - byłego męża bohaterki, Moniki - jej siostry oraz Simby - ciemnoskórego ogrodnika, także z tych postaci wniosła do tej historii ogrom poruszeń i refleksji. Ogromnie spodobało mi się to jak Karolina zaprezentowała tutaj kontynent afrykański - jego różnorodność, nietuzinkowość, piękno, ale również występujące tam problemy, tradycje i zwyczaje. "Diament i Róża" to emocjonująca, miejscami wzruszające, wielowymiarowa i wartościowa historia, pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd. To opowieść o poszukiwaniu siebie, swojego miejsca w życiu, marzeniach i dążeniu do ich realizacji, wybaczaniu, przyjaźni, ale także bardzo ważnym aspekcie jakim jest kobieca siła, determinacja i odwaga! To jedna z takich historii, które bezapelacyjnie zapadają w pamięć i serce! Uważam, że tą powieść powinna przeczytać każda KOBIETA! Polecam!

Sięgając po książkę przeżyjecie niezapomniane chwile,które poruszą wasze serce.Jest to historia bardzo prawdziwa i wiarygodna.Odnajdujemy w niej wspomnienia z dzieciństwa bohaterki wraz z jej determinacja,aby znaleźć właściwą drogę do spełnienia.Trudne czasy 90-siąte nie pomagały w tych marzeniach.Bohaterka zawładnie waszym sercem siłą i walką o siebie.Poznajemy jej drogę do szczęścia,wdzięczność i wieczną miłość.Znajdziemy odpowiedź zrozumienia istoty bogactwa i odnalezienia spokoju wewnętrznego.
Autorka zabiera w Afrykański świat i problemów,które towarzyszą mieszkańcom na codzień.Ich negatywny stosunek do białych ludzi i ich przyczyny.
Warto wybaczać i zrozumieć druga osobę,czego przekładem jest Rose w tej historii?

W tej lekturze odnajdziemy wiele istotnych i ważnych tematów,które uzmysłowią co powinno być w życiu ważne.

Z całego serca polecam książkę,by przekonać się,że warto realizować swoje marzenia i dążyć do upragnionego celu.
Spełnicie z nią niezwykle chwile,które zostaną na długo w pamięci.