?Jeśli coś jest prawdziwe, nikt i nic nie może tego pokonać, autentyczne wartości bronią się same.?
Dwie siostry, Felicja i Łucja, zawsze mogą liczyć tylko na siebie. Jeszcze do niedawna nie potrafiły się dogadać, wzajemne żale i pretensje tworzyły mur nie do przebicia.
Felicja jest atrakcyjną kobietą sukcesu, zostawiła całe swoje życie i przeniosła się na wieś. Mieszka niedaleko babci Michaliny ze swoją młodzieńczą miłością Andrzejem. W końcu po latach ponownie się odnaleźli. Jednak nie wszystko idzie po ich myśli, brakuje szczerych, wyjaśniających rozmów. Oboje milczą, a to nigdy nie jest dobre dla związku.
Łucja jest załamana, nie może pogodzić się z odejściem męża, chwila zapomnienia drogo ją kosztowała, topi smutki w alkoholu. Zazdrosny, głęboko zraniony i upokorzony mężczyzna, chce ukarać Łucję, posuwa się za daleko. Na drodze Łucji staje Anna, żona byłego kochanka. Kobiety wbrew wszystkiemu poczuły do siebie szczerą sympatię, zaprzyjaźniają.
Czy da się naprawić coś, co wydaje się już doszczętnie zepsute? Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie ogromną dawkę przeróżnych emocji. Zapiski babci Michaliny, ukazują jej bolesną i trudną przeszłość, podnoszą walory powieści. Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Pani Dorota z łatwością, wnikliwością i szczyptą dobrego humoru ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca naszych bohaterów. Narracja toczy się z kilku perspektyw co daje szersze wnikliwsze spojrzenie na rozwój wydarzeń. Felicja i Łucja, poczułam do nich sporą sympatię. Moje serce całkowicie skradła babcia Michalina, mądrość, prostota i dobro biją od tej kobiety.
Rewelacyjnie napisana powieść obyczajowa przez którą się płynie, a ciekawość co jeszcze zgotuje los naszym bohaterom wzrasta w miarę czytania. Poczucie winy, smutek, rozczarowanie, samotność. Walka ze sobą, swoimi słabościami. Popełnione błędy, konsekwencje złych decyzji, z którymi trzeba się mierzyć, rezygnacja z siebie, swoich marzeń na rzecz innych ? tylko jak długo tak można? Ogromna miłość do dzieci, które są całym światem. Zdrada, która bardzo boli. Czy jest szansa na wybaczenie? Znaczące zmiany w życiu, pójście za głosem serca, wątpliwości, niepewność, szukanie swojego miejsca na ziemi. Piękno prawdziwej przyjaźni, wsparcie, zrozumienie, bezinteresowna pomoc. Nieuchronność przemijania.
Wciągająca, ciepła, mądra życiowo, magiczna opowieść. Zmusza do refleksji, daje do myślenia, ukazuje, że warto mierzyć się z przeciwnościami jakie niesie życie, iskierka nadziei świeci. O silnych kobieta, łączących ich więzach i odkrywaniu własnych korzeni. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)