Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz

Hania wiodła szczęśliwe życie, jednak wojna zabrała wszystko. Jej ojciec i brat usuwają się w cień i potajemnie walczą z wrogiem, a kobiety, pozostawione bez mężczyzn, muszą wykonywać drobne prace dla niemieckich żołnierzy, aby się utrzymać.
Dla Hani każdy dzień to walka o przetrwanie, a kiedy na jej drodze staje Hans, jej przyjaciel z dzieciństwa, jej świat wywróci się do góry nogami.

Hania i Hans najbardziej zwrócili moją uwagę. Dziewczyna stara się normalnie żyć, chociaż strach towarzyszy jej na każdym kroku. Jest świadkiem brutalności wojny i wielokrotnie widziała, jak ginęli ludzie. Dlatego szokiem jest dla niej widok Hansa w niemieckim mundurze.
Hans również jest ofiarą. Z bohaterskim nastawieniem wyruszył na misję, ale wojna okazała się dla niego okrutna. Kiedy spotyka dawnych przyjaciół i widzi działania swoich rodaków, rodzą się w nim wątpliwości.

Historia jest smutna, nostalgiczna, mało jest w niej szczęśliwych chwil. Autorka doskonale oddaje klimat opisywanych wydarzeń. Przez cały czas czułam napięcie i niepewność. Często też udzielał mi się nastrój bohaterów.
Opowieść to zderzenie dwóch różnych frontów - Hani, jej rodziny, Polaków, którzy chcą zakończenia wojny, oraz Hansa i jemu podobnych, którzy czują obowiązek, aby podbić Europę. W centrum tego mamy niebezpieczną miłość. Ta relacja od początku jest trudna, a Hania jest też bardzo kochliwa i niezdecydowana. Ryzykuje wiele pod wpływem chwili i trochę irytowało mnie to w jej zachowaniu.

Dzięki dobrym opisom i równie świetnym dialogom będziemy towarzyszyć bohaterom w ich codziennym życiu. Będzie sporo przeskoków czasowych i wspomnień bohaterów.

Autorka podjęła bardzo trudny temat, ale w całą opowieść tchnęła nutę normalności, przedstawiając historię ludzi, którzy w całym tym chaosie odnaleźli siebie, swoje powołanie i miłość. Przedstawiła historię z perspektywy osób, które wiele wycierpiały przez wojnę, będąc po dwóch różnych stronach.
Cała otoczka zakazanej relacji sprawia, że czytelnik będzie chciał poznać opowieść do końca. Czy bohaterowie mają szansę na szczęśliwe zakończenie?
Przyjemny styl autorki i ciekawa, realistyczna historia sprawią, że z zainteresowaniem zagłębimy się w opowieść.

Anna Ficek , kobieta , która stworzyła historię tak piękną , wrażliwą i wzruszającą , że to wydaje się być niemożliwe do zrobienia. Subtelność w czasie wojny ? Proszę bardzo. Uczucia i miłość ? Ależ oczywiście. Można tak wymieniać dalej , a wszystko wcale nie ocieka cukrem i kolorami przez co wydaje się być tak bardzo prawdziwe. Książka jest jak magnes , ciepło które bije od głównych bohaterów rozlewa się po sercu , dociera do każdego zakamarka duszy. Wojenna rzeczywistość jest brutalna , mordowanie dla zabawy ale też żeby samemu przetrwać.Tu autorka wyważyła wszytko tak aby nie wrzucić wszystkich do jednego wora. Pokazała , że pochodzenie nie musi mieć wpływu na to jakimi ludźmi się stajemy. W niesamowity sposób wydobyła z bohaterów to co najlepsze , pokazała , że wiara w lepsze jutro ma ogromny sens. Sama tak uważam i tego się będę trzymać. To było ekscytujące przeżycie , na mnie wywołała ogrom emocji. Jeśli książkę macie dopiero przed sobą to naprawdę jest warta uwagi ????

Zgodnie ze śmiałymi przewidywaniami kolejna super książka.
Moje zmysły czytacza są na najwyższym "levelu".
...
Powieść jest spowita mrokiem, tajemnicą. Jednak nie złą aurą, raczej niebezpieczeństwem jakie towarzyszyło ludziom w czasie wojny.
Nic tu nie jest łagodne, podkolorowane, wygładzone. Czuć strach, chęć zemsty, mroczne instynkty.

Podoba mi się zmienność czasowa jakiej użyła Autorka. Krótkie rozdziały, ascetyczność treści opowiadającej dane wydarzenie.
Miałam wrażenie, że jestem tam, w centrum akcji.
Oglądam, czuję, współuczestniczę w życiu, a jednocześnie jestem widzem.

II wojna światowa wywarła wpływ na dalsze losy rodzin. To co działo się potem w naszym kraju także wolnością nie było. Śmierć zbierała ogromne żniwo istnień. Nie patrzyła na nic, nie brała jeńców.

W tym świecie zbrukanym przez zbrojne naruszenie pokoju ludzie kochali, rodzili się, starali żyć.
Hania i Hans. Polka i Niemiec.
Czy to miało prawo się wydarzyć?
Czy to mogło się udać?
Bohaterowie wrośli w miłość wzajemną. Uczucie nad którym nie umieli i nie chcieli zapanować. Niekoniecznie zadowoleni z niego.

Rewelacyjny debiut.
Piękne, proste pióro. Wrażliwość literacka i uczuciowa.
Dziękuję za tę książkę.

Hanna Czarna razem ze starszą siostrą oraz bratem Aleksym i rodzicami wychowywała się w majątku, gdzie sąsiadowała z Niemcami. Zbliżająca się nieuchronnie wojna spowodowała jednak, że rodzina postanowiła wyjechać na daleką wieś, gdzie nie będą rzucać się w oczy. Za bycie inteligentem groziła śmierć. Nie chcąc narażać kobiet pan Czarny razem z synem przebywają w lesie, gdzie włączają się czynnie w konspirację, natomiast Hania zajmuje się domem. Jej rodzicielka długo nie może przywyknąć do zmiany statusu społecznego, ale nie ma wyboru. Wojna nie wybiera.

W wiosce stacjonują także Niemcy. Jeden z nich regularnie odwiedza Hanię i jej mamę, by ta sprzedała im jajka, wyprała i wyprasowała ubrania. Pewnego razu zastępuje go młody mężczyzna, zupełnie nienawykły do wydawania rozkazów, a wręcz pomocy. Kobieta nie może uwierzyć, jednak tacy Niemcy też jeszcze istnieją! Szybko okazuje się, że Hans Meier ma swoje tajemnice z przeszłości, które lepiej, by nie wyszły poza ścisłe grono zainteresowanych. Jakich działań dopuścił się, że boi się nie tylko o własny los?

Muszę przyznać, że nie mogłam doczekać się momentu, aż w końcu sięgnę po powieść ,,Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz". Spodziewałam się, że będzie to lektura pełna zwrotów akcji, niepokoju, ale i niezmąconej niczym radości i miłości. Nie pomyliłam się, Anna Ficek stworzyła historię pełną werwy, pokazującą, że nie wszyscy Niemcy byli oprawcami. Byli przede wszystkim ludźmi, którzy walczyli o swoją Ojczyznę, tak jak i po drugiej stronie Polacy. Niesamowicie wciągająca, nieprzerysowana i nie zero-jedynkowa. Serdecznie polecam miłośnikom literatury wojennej. Jestem przekonana, że nie zawiedziecie się.

,,Wstaję z myślą o niej, kładę się spać z jej uśmiechem przed oczami, robię wszystko, żeby chociaż raz dziennie spojrzeć jej w oczy. Teraz, gdy jej nie widzę, jest jeszcze gorzej. Jakby diabeł zaszył się w mojej podświadomości i bez przerwy wymawiał jej imię. Miłość jest co najmniej tak durna jak wojna?.

,,Jak można scharakteryzować największą miłość naszego życia? Ilością wylanych łez czy ilością uśmiechów, które za jej sprawą się pojawiają??

,,Dla miłości nie ma Niemca, Węgra czy Polaka, jest po prostu dusza. Konkretna, ta jedna, i tylko ta. Z czegokolwiek zrobione są dusze??

Pozostając w klimacie historii wojennych, przychodzę dziś z recenzją tej niezwykle uroczej, a jednocześnie trudnej miłosnej opowieści, która wyszła spod pióra Anny Ficek.

Książka już od pierwszych stron mnie zaintrygowała i sprawiła, że ciężko mi się było od niej oderwać! Styl autorki jest niezwykle lekki, ale też niebanalny. Poznajemy ciekawych bohaterów, których losy ulokowane zostały w czasach okupacji niemieckiej i walki o ojczyznę, o Polskę.

Hania to młoda, piękna dziewczyna, która każdego dnia drży o losy najbliższych. Ojciec wraz z bratem ukrywają się w lesie i jako partyzanci walczą o wolny kraj, gotowi w każdej chwili oddać w tej sprawie życie. Dziewczyna straciła już siostrę i wciąż pełna lęku pomaga mamie przy domowym gospodarstwie.

Pewnego dnia spojrzy w oczy niemieckiego żołnierza, nie zdając sobie sprawy, że ta chwila odmieni jej życie na zawsze. Będzie musiała wybierać między miłością do mężczyzny, a miłością do ojczyzny. Jak myślicie, trudny to wybór?

Czy w ogóle można pokochać wroga i kata? A co jeśli jest on wspomnieniem pięknych lat wolności, szczęścia i beztroskiego dzieciństwa? Więcej zdradzać nie będę, musicie sami sięgnąć po tę powieść!

... Książka z pewnością zajmie szczególne miejsce nie tylko na mojej półce, ale także w moim sercu i pamięci.

Obiecaj, że mnie kiedyś odnajdziesz, to książka napisana przez Annę Ficek.
Anna, to magister dziennikarstwa i miłośniczka literatury, oraz świeżo upieczona mama. Anię, poznałam właśnie na Instagramie, w momencie, gdy dowiedziałam się, że napisała książkę, postanowiłam ją przeczytać. Jest to jej debiutancka powieść, moim zdaniem naprawdę udana, gdyż ogromnie mnie zauroczyła. Autorka opisuje nam między innymi piękną opowieść o zakazanej miłości, ale również walkę o przetrwanie podczas wojny.
Książka jest naprawdę świetnie napisana i godna polecenia, więc ogromnie zachęcam!
Gratuluję Ci Aniu, tak udanego debiutu, oby to był dopiero początek Twojej wielkiej przygody z pisaniem.
Miłego dnia!
.
Od wydawcy:
?Hania pragnie być wolna i szczęśliwa, ale wie, że wojna nie sprzyja realizowaniu młodzieńczych marzeń. Każdego dnia czeka na wieści od brata i ojca, którzy walczą w partyzantce. Kiedy wydaje jej się, że zaczyna przyzwyczajać się do towarzyszącego jej nieustannie strachu, traci swojego najbliższego przyjaciela, a jej świat rozsypuje się na kawałki. Tymczasem los szykuje dla niej jeszcze jeden wstrząs... W samym środku wojennej zawieruchy Hania spotyka Hansa, swojego powiernika sekretów i sympatię z dziecięcych lat. Uczucie, które błyskawicznie między nimi ożywa, wydaje się skazane na porażkę ? Hans jest żołnierzem wrogiej armii? Jaką podejmą decyzję, gdy przyjdzie im wybierać między miłością do siebie a miłością do ojczyzny??
.