Chrzest ognia Wiedźmin Tom 5

Pakujcie plecak i zakładajcie wygodne buty! Idziemy na wycieczkę! Pełną niebezpieczeństw i wyrzeczeń. Ruszamy prosto przez ogień. Ogień, który oczyszcza, ale i hartuje. Aenyel Fhael, w języku ludzi chrzest ognia.
Tym razem pan Sapkowski ciężką amunicję kieruje w najczulsze miejsce fantastyki - bowiem która książka fantasy odbędzie się bez dzielnej drużyny? A żeby "Chrzest ognia" nie był gorszy, w nim również znajdziemy nie gorszą kampanie! Wiedźmin chory na wyrzuty sumienia, wierszokleta, Nilfgaardczyk, który uparcie twierdzi, że nie jest Nilfgaardczykiem, pół-baby pół driady w wykonaniu łuczniczki Milvy i tajemniczy Regis, któremu idzie na pięćdziesiąty krzyżyk. I kto mi powie, iż Andrzej Sapkowski nie ma poczucia humoru?
Dla fanów Ciri i Yennefer też mam dobrą wiadomość. Mimo, iż większość akcji będzie kręciła się wokół przygód Geralda i z nimi nie zabraknie ekscytujących wątków. Ta książka to raj dla oczu! Gorąco polecam!

To już moje piąte spotkanie z wiedźminem i na dobrą sprawę nie wiem czy jest sens wciąż pisać te same słowa na temat sagi Sapkowskiego: świetna, trzymająca w napięciu, niebanalna. Powiedzmy jednak, że postanowiłam być systematyczna i skrupulatna, dlatego też mam zamiar wypowiedzieć się na temat "Chrztu ognia". Ta część opowieści o Geralcie z Rivii porządnie mnie zaskoczyła, na szczęście w sensie pozytywnym. Od czasów "Krwi elfów" żaden z tomów cyklu w tak dużej mierze nie ukazywał poczynań wiedźmina. W "Chrzcie ognia" przez większość czasu śledzimy losy Geralta, który wraz z łuczniczka z Brokilonu i wiernym poetą Jaskrem wyrusza w podróż, której celem jest odnalezienie Ciri, dziecka niespodzianki. Dla głównego bohatera to czas niełatwy ponieważ na jego drodze pojawia się szereg przeszkód, nie pozwalających mu na szybkie dotarcie do celu. W trzynastowiecznym świecie toczy się wojna. Grunt jest niepewny, nie wiadomo kto jest przyjacielem a kto czyha na ciebie, by zadać ostateczny cios. To okres w którym Geralt toczy walkę z samym sobą. Są chwile w których możemy dostrzec w neutralnym wiedźminie zainteresowanie druga osobą, poczucie obowiązku czy przywiązanie. Powieść tę czyta się niezmiernie szybko. Ucieszył mnie fakt że w "Chrzcie ognia" autor nie zdecydował się kolejne opisy narad wojennych. Dodać mogę jeszcze, że tak dobry kawałek literatury powinien trafić w jeszcze większe grono czytelników.