W sieci strachu

ew­nie tak. Mit­chell włą­czył lap­top. Po kilku sekun­dach otwo­rzył się sys­tem Win­dows. I tutaj nie było hasła. Zoba­czył ikonkę poczty Thun­der­bird i klik­nął ją dwu­krot­nie. - O masz! - rzu­cił. - Co jest? - zain­te­re­so­wał się Jacob. - Z jej tele­fonu wynika, że miała nie­zbyt pasjo­nu­jące życie towa­rzy­skie, za to jej skrzynka jest pełna przy­cho­dzą­cych mejli. Z dzie­siąt­ków róż­nych adre­sów. - Prze­biegł je wzro­kiem. - Więk­szość z pew­no­ścią od męż­czyzn - dodał. Spoj­rzał na tematy. Nie­które doty­czyły paczek, które jesz­cze nie doszły, albo infor­mo­wały o zło­że­niu zamó­wie­nia. W kilku tema­tach poja­wiało się słowo ,,abo­na­ment". Dwa wska­zy­wały na nie­li­chą despe­ra­cję - same wiel­kie litery. Ktoś pytał ,,GDZIE MOJA PACZKA???", inny zaś bła­gał: ,,ODPISZ, POTRZE­BUJĘ WIĘ­CEJ!". - Myślę, że mogła han­dlo­wać pro­chami - oświad­czył Mit­chell, prze­wi­ja­jąc mejle, aż dotarł do ostat­niej odczy­ta­nej wia­do­mo­ści. Pocho­dziła z 20 lipca. - Dla­czego? - spy­tał Jacob. - Tematy tych Zacze­kaj. - Klik­nął na mejl zaty­tu­ło­wany ,,Dane do zamó­wie­nia". Wia­do­mość była krótka. Cześć, pan­ty­Girl, oto szcze­góły zamó­wie­nia: 1. Dwie pary nie­bie­skich strin­gów noszo­nych przez cały dzień. 2. Jedne zwy­kłe majtki noszone w nocy; kolor obo­jętny, zrób mi nie­spo­dziankę. 3. Jedne zwy­kłe majtki, czer­wone, noszone pod­czas bie­ga­nia, co naj­mniej dwu­krot­nie. Wyślij je na ten sam adres co zawsze, razem z rachun­kiem. Na mój gust to zamó­wie­nie wynie­sie 210 dola­rów, mam rację? Bo ostat­nim razem pła­ci­łem po 40 dola­rów dodat­kowo za każdą prze­bieżkę. Dzięki i baw się dobrze w week­end!!! Mit­chell zer­k­nął na Jacoba, który badał okno. - Nie han­dlo­wała pro­chami - poin­for­mo­wał go. - Sprze­da­wała swoje uży­wane majtki. Kapi­tan Fred Bailey wcze­śniej zakoń­czył pracę. Miał ode­brać syna z przed­szkola i tym razem za nic nie chciał się spóź­nić. Wolał nie sta­nąć znowu przed wście­kłą przed­szkolanką, nie mówiąc już o roz­cza­ro­wa­niu i smutku syna. Sid uwiel­biał zada­wać pyta­nia w rodzaju: ,,Dla­czego ode­bra­łeś mnie dopiero wtedy, jak wszy­scy już sobie poszli, a ja pła­ka­łem?" albo ,,Dla­czego to ja zawsze ostatni idę do domu?". Po takim czymś Fred przez kilka dni nie mógł dojść do sie­bie. Ni­gdy wię­cej. Wyszedł z gabi­netu do pokoju wydziału, gdzie Jacob i Mit­chell stali przed jedną z tablic. Zatrzy­mał się za nimi i odchrząk­nął. Obaj śled­czy się odwró­cili. - Cześć, kapi­ta­nie - przy­wi­tał się Jacob. - Jak się posuwa śledz­two? - spy­tał Bailey. - Denatka nazy­wała się Ken­dele Byers - odparł Jacob. - Miesz­kała w przy­cze­pie kem­pin­go­wej. Przed godziną stam­tąd wró­ci­li­śmy. Kie­row­nik par­kingu dla przy­czep powie­dział, że wpro­wa­dziła się tam w stycz­niu. - A gdzie miesz­kała wcze­śniej? - Tego mu nie zdra­dziła. Twier­dził, że była bar­dzo spo­kojna i zamknięta w sobie. Przez pierw­szy kwar­tał spóź­niała się z mie­sięcz­nym czyn­szem i omal jej nie wyrzu­cił. Aż nagle, w kwiet­niu, zapła­ciła mu za cztery mie­siące z góry. - Czyli tra­fiła jej się forsa - skwi­to­wał kapi­tan. - - mruk­nął Jacob. - Zało­żyła docho­dowy inte­res. Sprze­da­wała w inter­ne­cie swoją uży­waną bie­li­znę. - Serio? I da się na tym zaro­bić? - Opie­ra­jąc się na jej wpły­wach na Pay­Pal, które widzie­li­śmy, oce­niamy, że zara­biała prze­cięt­nie jakieś sto pięć­dzie­siąt dola­rów dzien­nie - odparł Mit­chell. - No, no - rzu­cił kapi­tan. - Jak mawiał mój ojciec, każda zebra w sta­dzie jest inna. - Co prawda, to prawda - przy­tak­nął Jacob, wska­zu­jąc wydru­ko­waną mapę, którą przy­le­pili do tablicy. - Tutaj zna­leź­li­śmy jej samo­chód. Ostat­nia aktyw­ność w jej tele­fo­nie i poczcie elek­tro­nicz­nej pod­cho­dzi z dwu­dzie­stego lipca. - Czyli zakła­damy, że potem zgi­nęła - powie­dział Bailey. - Wła­śnie dzwo­niła Annie z infor­ma­cją, że ona i Matt okre­ślili datę śmierci. Według nich Ken­dele zgi­nęła mię­dzy dzie­więt­na­stym a dwu­dzie­stym dru­gim. - Zga­dza się. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki CODIS (Com­bi­ned DNA Index Sys­tem) - baza danych DNA utwo­rzona i pro­wa­dzona przez Fede­ralne Biuro Śled­cze w celu porów­ny­wa­nia pro­fili gene­tycz­nych (wszyst­kie przy­pisy pocho­dzą od tłu­ma­cza). [wróć] NAMUS - skrót od Natio­nal Mis­sing and Uni­den­ti­fied Per­sons Sys­tem. [wróć]