W mojej rodzinie każdy kogoś zabił

Przyznam się wam, że na początku byłam pewna, że głównym bohaterem będzie gołąb i jego rodzina:-))) Ale czy miałam rację? Sugerowałam się okładką, ale i tak treść mnie nie zawiodła. Czytając od raz zwróciłam na dobrze dobrane i mądre jednocześnie porównania, których nie przyuważyłam u innych autorów.

,,Wiatr był okrutny; odnalazł każdy prześwit w moim ubraniu i oklepał mnie całego, jakbym był mu winien pieniądze."
,,Temperatura wciąż spadała, a zimno próbowało się wślizgnąć do wnętrza chaty; prawie czułem oddech szkła pulsującego w rytm rozgrzewanego od środka powietrza."
,,Stanowiłem kolejną warstwę - kocyk bezpieczeństwa - na wypadek gdyby strzelec widział samochód."
,,Słyszałem coś jakby podwodne echo towarzyszące ruchowi warg brata."
,,(...) rodzina to nie ludzie, w których żyłach płynie ta sama krew co w twoich, ale ci, dla których byłbyś gotów ją przelać."

Praktycznie co kilka zdań wstawiał nam te porównania, więc dokładnie można było odwzorować stan w jakim się znajdował, lub gdzie przebywał. Nie dodałam jeszcze, że główna postać opowiada nam różne historie w których po części demaskuje sprawcę odebrania komuś życia. Opowiada to z perspektywy czasu w którym owe zdarzenie wystąpiło, więc nieraz w dalszym kontekście coś tam później się zmienia. Ogólnie to można bardzo krótko opisać jej treść, gdyż wydarzenia prowadzą do zjazdu rodzinnego w kurorcie narciarskim i to wcześniej, lecz najbardziej później dzieją się rzeczy, które jakby sama rodzina z góry wiedziała, że się wydarzą. Główny bohater wciąż podkreśla nam wartości rodzinne, gdyż wie, że pomimo wrogiego nastawienia do niektórych osób, rodzina trzyma się razem. Pieczę stanowi nad nimi matka, do której postać zwraca się po imieniu. Ich rozmowy były nietuzinkowe, wciąż mówili jakimś szyfrem, więc musiałam czytać pomiędzy wierszami. Ogólnie cała książka mi się podobała, wciągnęła mnie na dłuższy okres czasu, cóż, pranie mogę też zrobić jutro:-) Jeśli zatem macie ochotę przekonać się, czy faktycznie każdy z ukazanych osób kogoś zabił, to polecam ją przeczytać:-)

Całkowicie przepadałam dla tej historii! Na pewno duże znaczenie miał w tym mój entuzjazm, który rozkwitł już na etapie ujrzenia zapowiedzi, ale okazało się, że autor sprostał pokładanym w nim oczekiwaniom. Duże znaczenie miał w tym jego zawód stand-uppera, który sprawił, że wszystkie wydarzenia przedstawiane były w humorystyczny sposób, który trafiał w moje gusta i sprawiał, że uśmiechałam się pod nosem co kilka minut.
Wyjątkową stroną książki jest również jej konstrukcja - podział na poszczególnych członków rodziny i poznawanie ich ofiar w każdym z segmentów, co naturalnie wplecione jest w docelową zagadkę.

Chciałabym jeszcze trochę skupić się na humorystycznym stylu i samoświadomości autora. Rzadko trafiam na historie, które niejako przełamują czwartą ścianę, zwracając się bezpośrednio do czytelnika. Tutaj autor stosuje ten zabieg, wychodząc naprzeciw wątpliwościom, które mogą narodzić się w głowie czytelnika, ale też spojlerując pewne wydarzenia. Niech doskonałym tego przykładem będzie początek książki, gdzie mamy podane dokładne strony, na których dojdzie do wspomnień o zabójstwach. To zdecydowany powiew świeżości w książkach kryminalnych i dodaje jej niezaprzeczalnego uroku. Podobnie jak kreacja głównego bohatera spostrzegawczego i błyskotliwego pisarza, specjalizującego się w pisaniu poradników o pisaniu kryminałów. Rozwiązanie zagadki było bardzo satysfakcjonujące, szczególnie gdy wszystkie (nawet rzucane mimochodem) elementy połączyły się w spójną całość.

Koniec końców "W mojej rodzinie każdy kogoś zabił" uważam więc za przegenialny i przezabawny kryminał. Polecam go wszystkim, którym wydaje się, że w tym gatunku poznali już wszystko, którzy lubią przełamywanie cięższych wątków humorem, charakterystycznych bohaterów, ale też wciągającą kryminalną zagadkę i mnogość trupów. Była to cudowna literacka przygoda i z niecierpliwością czekam na inne książki autora!