W ciemność

???????????????????? - ???????????? ????????????
? ??????ść

???? Sfora Dzikich Psów oraz Sfora Psów w Obrożach połączyły się w jedność, ale nasz bohater Fuks miał mniej szczęścia. Psiak został wygnany za pełnienie roli szpiega.

Teraz Fuks znowu stara się wieść żywot samotnika, jednak życie w zrujnowanym mieście ciągle dale mu się we znaki, a głowę zaprzątają myśli dotyczące dawnych przyjaciół.

???? Podczas swojej wędrówki spotyka Mikiego - psa, który odłączył się od Sfory jescze przed jego wygnaniem.
Miki, nie mógł przestać tęskić za swoimi Długonogimi i postanowił sprawdzić czy nie wrócili do ich dawnego domu.
Pieska bardzo szybko spotkało straszne rozczarowanie, a na domiar złego napotkał kolejne kłopoty.

Kiedy Fuks wraz ze swoim dawnym przyjacielem ruszają w drogę prowadzącą do reszty kompanów, psiaki znajdują opuszczone miejsce, które zamieszkiwała kiedyś banda Psów Bojowych. W miejscu tym trafiają na trzy samotne o porzucone szczeniaki, którym postanawiają pomóc.

????????????

Bardzo podobała mi się ta część. Wprowadzenie małych szczeniaków, które potrzebują ratunku oraz tego jak zmieniają się nasi bohaterowie kiedy w grę wchodzi instynkt opiekuńczy to coś naprawdę pięknego.

???? Nie zabrakło też akcji, kłopotów i konfliktów, które towarzyszą naszym czworonożnym bohaterom na każdym kroku.

Zdecydowanie polecam małym i dużym.
Już nie mogę się doczekać, aż sprawdzę co wydarzy się dalej.

Z każdą częścią bawię się coraz lepiej! Uwielbiam tę serię! ?????Sfora? Erin Hunter po raz kolejny mnie zaskoczyła. Już przy czytaniu pierwszego tomu jakiś czas temu, okazało się, że moje sceptyczne spojrzenie było zupełnie niepotrzebne. Gdy zaczynałam tom 2, obawiałam się, że może jednak jestem już za duża i nie będę potrafiła wciągnąć się w lekturę. Oczekiwałam luźnej rozrywki, przyjemnej odskoczni. Dostałam jednak o wiele więcej! Całą serię pochłonęłam w niecały tydzień, a gdyby doba była dłuższa na pewno skończyłabym ją jeszcze szybciej! Recenzując ?Opuszczone miasto?, czyli pierwszy tom serii, pisałam jak urocza, sympatyczna i przyjemna była tamta książka. Oczywiście nadal te słowa podtrzymuję, ale z każdą kolejną częścią, przygody sfory Fuksa stawały się coraz bardziej poważne ? wzruszające, wciągające i trzymające w napięciu. Moje obawy odnośnie tego, jak czytelnik w moim wieku będzie się bawił w trakcie czytania, okazały się całkiem niesłuszne ? bardzo przywiązałam się do bohaterów i nie mogłam oderwać się od lektury!