Szklany dom

Przyznajcie się, że już sama okładka "Szklanego domu" robi wrażenie. Mnie osobiście bardzo się podoba ????
A to, co skrywa wnętrze jest intrygujące i zaskakujące.
"Szklany dom" to powieść przesiąknięta zapachem lasu i krwi...
Skrywa też rodzinne tajemnice...

Herringtonowie wraz z opiekunką wyjeżdżają do rezydencji Foxcote Manor. Jest to posiadłość znajdująca się w środku lasu. Rodzina pragnie tu odpocząć.
Dla dzieciaków - Hery i Teddyego jest to przygoda życia.
Zaś dla Jeannie to czas, by nabrać dystansu do przeszłości. Rok temu straciła dziecko. Rana na jej sercu jest świeża, dlatego pragnie uporać się z tragedią. Udaje jej się to, dzięki niemowlęciu porzuconemu w lesie. Herringtonowie postanawiają się nim zaopiekować, zatem jego istnienie zachowują w tajemnicy. Jedynie Rita - opiekunka dzieci - wykazuje się zdrowym rozsądkiem, zdając sobie sprawę z tego, że zatrzymanie dziecka, może zaważyć na dalszych losach rodziny. Jednak nikt nie chce jej słuchać. A przecież ich przyszłość jest krucha kal szkło...

W książce "Szklany dom" przeszłość miesza się z teraźniejszością, dzięki czemu ma się możliwość jeszcze bardziej zgłębić się życie Herringtonów.
Tutaj kłamstwo goni kłamstwo.
Tajemnica goni tajemnice.
Co się stanie, gdy sekrety ujrzą światło dzienne?

Autorka w doskonaly sposób wykreowała bohaterów oraz miejsce swojej powieści. Emocje wybierają z każdej ze stron. Wabią, kuszą, wywołują dreszczyk na całym ciele. Tajemniczy las, z jeszcze bardziej tajemniczym domem pobudzają wyobraźnię i budują napięcie. A dwa z pozory niepasujące do siebie wątki, łączą się w jedną spójną całość. Elementy układanki wskakują we właściwe miejsce, ukazując historię, która wciąga i zaskakuje.

Polecam!

Eve Chase stworzyła historię, która swoją tajemniczością i rosnącym napięciem powoduje, iż czytelnik nie potrafi się od niej oderwać.
"Las wygląda, jakby miał pożreć ich żywcem."
Początek nie był dla mnie łatwy, jeśli chodzi o wgryzienie się w fabułę. Nie jestem do końca pewna, czym to było spowodowane. Wiem natomiast, że im dalej brnęłam w historię rodziny Harringtonów i ich niani, Rity, przekonywałam się, że książka ma potencjał i jest warta poznania. "Szklany dom" pożerał mój czas, dzięki czemu wsiąkałam w pełną tajemnic intrygę i byłam świadkiem wydarzeń, z którymi nie chciałabym mieć do czynienia w rzeczywistości.
Dużą rolę odgrywają tutaj nie tylko bohaterowie, tajemnica, żałoba pogrążająca człowieka w rozpaczy, czy nawet agonii, lecz las, w którym wszystkie następujące wydarzenia mają miejsce. Czujemy jego klimat, niepewność wraz z każdym kolejnym krokiem. Oczywiście owe wrażenie odczuwa się dzięki bohaterom i ich emocjom.
Rita to postać, której nie da się nie lubić. Pozbawiona możliwości posiadania rodziny przelewa miłość na dzieci Harringtonów, przez co jej współczujemy, pragniemy dodać otuchy po tym, co ją spotkało. Może nie jest idealna, o czym się przekonacie, ale sprawia, że czuje się do niej sympatię.
Hera, jedno z dzieci, którym opiekuje się Rita, jest przykładem na to, jak brak uwagi rodzicielskiej wpływa na młodego człowieka. Jak wygląda postrzeganie takiej sytuacji przez tą osobę i do czego doprowadza. Sylvie, chcąc nie chcąc, doszukuje się prawdy na temat swojej przeszłości, a obecna sytuacja, w której się znajduje, podkręca i tak już ciężką atmosferę, którą można ciąć nożem.
"Obracam wiwarium, żeby przyjrzeć mu się z różnych stron. I wtedy to zauważam: miniaturowy dom wielkości pudełka zapałek, pokryty żywicą, osadzony w zagłębieniu wyściełanym mchem. Zmienia skalę całej reszty: paprocie stają się drzewami, kamień głazem. A mój niepokój tężeje i staje się czymś innym. Zobaczyłam las i już go nie odzobaczę."
"Szklany dom" czyta się z trzech perspektyw, co daje nam możliwość poznania bohaterek i ich spojrzenia na sytuację. Przeskakujemy z przeszłości do teraźniejszości, dzięki czemu Autorka nie odkrywa wszystkich kart naraz. Dozuje informacje, napięcie rośnie, a klimat posiadłości w środku lasu powoduje, że czuje się tę trudną atmosferę. Nie kalkulowałam jak historia się zakończy. Autorka sprawnie poprowadziła akcję, stworzyła w większości bohaterów, do których ma się mieszane uczucia, a to nadaje książce autentyczności. Naprawdę nie chcę zdradzać za wiele, byście w pełni mogli rozkoszować się w tej lekturze.
Piękna oprawa, przyjemny styl Autorki i nawet krótkie rozdziały sprawiają, że czyta się sprawnie i z rosnącą ekscytacją. Mam nadzieję, że i Was porwie ta książka, choć każdy ma prawo do własnej opinii.

W lesie znaleziono niemowlę. Pewna rodzina postanawia w tajemnicy przed wszystkimi je zatrzymać. Nie wie, że to dopiero początek kłopotów?

Zaciekawiła mnie okładka, nie ma co się oszukiwać. Przeczytałam opis i pomyślałam, że powinna mi się spodobać. Czy tak było?

Po części tak. Bardzo fajne połączenie obyczajówki pomieszanej z thrillerem. Są tajemnice, kobiety, które dla swojego dziecka zrobią wszystko. Ponadto ukazane są tutaj jako silne, zdeterminowane, zaradne i waleczne. Podoba mi się to. No i oczywiście nie obyło się bez wzruszeń gdy czyta się o porzuconym bezbronnym dziecku?

Styl autorki jest trochę zakręcony (podobno wcześniejsze książki również takie były). Musiałam mieć ciszę i spokój podczas czytania żebym nadążyła za wszystkim. Troszkę nie mogłam się na początku wkręcić, opisy mnie denerwowały a bohaterowie raz czy dwa mi się mylili. Mimo, że sprawnie się czytało czuję, że książka nie zostanie ze mną na długo. Ale jeśli szukacie właśnie takiej obyczajówki połączonej z thrillerem na jeden wieczór to może sięgniecie po nią?

?Szklany dom? to fascynująca i niezwykle klimatyczna historia, osnuta gęstą i mroczną atmosferą. Porywająca i sugestywna opowieść pełna rodzinnych tajemnic, dysfunkcji i intryg. Jest to wciągająca lektura, w której tak łatwo było mi się zatracić, dlatego strony praktycznie same się przewracały. Autorka stworzyła niesamowitą atmosferę i znakomicie rozwinięte postacie, które przykuły moją uwagę od samego początku. Do tego dodajmy niezwykłe opisy zieleni i krajobrazu, które wprost odurzają czytelnika swoją głębią. Myślę, że jest to książka, która spodoba się wiernym fanom thrillerów psychologicznych. Eve Chase dała nam książkę, która ma w sobie wiele rodzinnych dramatów, pełnych najmroczniejszych sekretów. Ale jak wiadomo pomimo wszelkich starań, aby je ukryć, tajemnice zawsze wychodzą na światło dzienne.

Historia opowiedziana jest na dwóch osiach czasowych z perspektywy trzech osób. Rita to niania, która pracuje dla rodziny Harringtonów. Latem 1971 roku Rita wraz z Jeannie Harrington i jej dwójką dzieci przenoszą się do wiejskiego domu rodziny, Foxcote Manor. W głębi lasu znajdują porzucone niemowlę i postanawiają je przygarnąć nie mówiąc nic nikomu. Za wszelką cenę chcą je zatrzymać. Nie wiedzą jeszcze, że niedługo w lesie zostaną odnalezione zwłoki, a ich tajemnice zaczną wychodzić na światło dzienne. Później przenosimy się do teraźniejszości, gdzie poznajemy Sylvie, która próbuje odkryć odpowiedzi na temat swojego życia i tak trafia do lasu, który skrywa w sobie wiele tajemnic. Co łączy te wszystkie wątki? Dowiecie się tego oczywiście z lektury.

?Szklany dom? to przede wszystkim opowieść o rodzinie, opowieść o trzech kobietach z różnych pokoleń, które dopiero próbują znaleźć własną drogę. Dopełnieniem ich są drugoplanowe postacie, które wiążą całą historię w całość. Dla mnie bardziej chodziło tu o rodzinę, wsparcie i akceptację niż o tajemniczy wątek kryminalny. Niezwykłym doświadczeniem było dla mnie móc się zanurzyć w ich życie i patrzeć, jak wszystko po kolei się rozwija ujawniając zaskakujące powiązania i sekrety. Styl i język, którym posługuje się autorka pasował tutaj idealnie.

Jest to książka, którą z pewnością na długo zapamiętam. Tajemnicza, pełna napięcia i rodzinnych sekretów historia z nastrojową i klimatyczną atmosferą. Polecam szczególnie osobom, które cenią sobie dobrze napisane opowieści o rodzinnych sekretach. Ale fani thrillerów również nie powinni być rozczarowani.

Trzy kobiety.
Jeden zapomniany dom.
Jedno odnalezione w lesie dziecko.
I niezliczone tajemnice.

Cóż, nie będę ukrywać, że najpierw mój wzrok przyciągnęła fenomenalna okładka, która idealnie oddaje wnętrze tej powieści. Chase posługuje się niezwykle plastycznym, obrazowym piórem, przez co poszczególne sceny pojawiały się w mojej wyobraźni niczym najlepsze filmowe kadry. Do tego osadzenie akcji w stojącej w gęstwinie lasu posiadłości, kompletnie odciętej od świata zewnętrznego, nadaje jej dodatkowo ponurego, wrecz klaustrofobicznego klimatu.

Eve zgrabnie bawi się dwoma ramami czasowymi, nieustannie przeplatając losy bohaterek. Co prawda książka ta nie jest rasowym thrillerem i szczerze mówiąc zdecydowanie bliżej jej do obyczajowego dramatu, ale unoszące się w powietrzu tajemnice i konsekwencje niewypowiedzianych słów odpowiednio budują narastające z każdą stroną napięcie.

To, co dość mocno wyróżnia tę pozycję na tle innych, to silne kobiece postaci. To właśnie one są trzonem tej historii i tym samym nadają jej głęboką warstwę emocjonalną. I chociaż każda z nich jest kompletnie inna, każda zmaga się z innymi problemami, to wszystkie łączy jedno - są matkami, które dla swoich dzieci zrobią wszystko. Chase w swoim dziele porusza motyw bolesnej straty, tęsknoty, wyraźnych różnic społecznych i nieodpartej potrzeby przynależności.

"Szklany dom" to historia przesiąknięta rodzinnymi tajemnicami, w której las w naturalny sposób staje się z jednym z bohaterów. Polecam!

Książka "Szklany dom" zwróciła moją uwagę już w zapowiedziach, przyciągała mnie do siebie, intrygowała. Mój szósty zmysł nie zawiódł - to piekielnie dobra historia. I choć ten tytuł jest reklamowany jako thriller, to pragnę podkreślić, że bardzo mocno jest tu wyczuwalny wątek obyczajowy, a wręcz dramatyczny.
Rodzina Harringtonów spotkała niewyobrażalna tragedia, więc nic dziwnego, że znalezione w lesie niemowlę jest dla nich jak gwiazdka z nieba. Za wszelką cenę chcą zatrzymać maluszka, choć może to zaważyć na ich losie. I tylko Duża Rita starała wykazać się rozsądkiem, pomimo rodzącej się miłości do niemowlęcia...

Autorka w angażujący sposób nakreśliła fabułę, w której przeplatają się dwie linie czasowe, co tylko podkreśla zawiłość akcji i obecne w życiu Harringtonów kłamstwo. Co łączy te dwie płaszczyzny czasowe? Dlaczego po 40 latach ta historia wzbudza takie zainteresowanie? Czyje ciało znaleziono w lesie?
Książka wyróżnia się na tle innych przedstawicieli swojego gatunku, thrillery rzadko bywają tak bardzo poruszające, ale to był prawdziwy strzał w dziesiątkę! Emocje aż kipiały, nie sposób było oderwać się od tej historii.

Autorka budowała napięcie już od pierwszych stron, choć jeszcze przed zakończeniem udało mi się dopasować wszystkie elementy układanki na właściwe miejsce. Nie zepsuło mi to radości z czytania, z pasją odznaczałam kolejne trafienia i otwierałam buzię ze zdziwienia, gdy wydarzenia toczyły się inaczej, niż zakładałam.
Książka obfituje w zwroty akcji, a autorka kreuje duszną i ciężką atmosferę. Praktycznie odcięta od świata, położona w środku lasu, rezydencja to idealne tło dla powieści, którą uraczyła czytelników Eve Chase.
Bohaterowie wzbudzali we mnie skrajne emocje, od miłości do nienawiści w ciągu zaledwie kilku stron - właśnie takich atrakcji szukam w książkach. Ich zachowanie bywało momentami groteskowe, ale Eve Chase postarała się, żebym w ogólnym rozrachunku mogła się z nimi zżyć i dążyć do rozwiązania zagadki sprzed lat.

"Szklany dom" to thriller z bardzo mocno zarysowaną nutą obyczajową. Nie uświadczymy tu chwil grozy, ale fabuła jest poprowadzona w sposób ciekawy i angażujący, motyw rodzinnych tajemnic to jeden z moich ulubionych, a do tego hermetycznie zamknięta społeczność? Jestem sprzedana. Moją uwagę szczególnie zwróciło powiązanie dwóch, pozornie niepołączonych ze sobą wątków. Rozszyfrowanie tej zagadki nurtowało mnie od samego początku i z dużym zaangażowaniem śledziłam rozwój akcji i ten fascynujący moment, gdy nagle, jak za dotknięciem magicznej różdzki wszystko się dopasowało. Bardzo polecam!????