Schronienie (wydanie filmowe)

Zastanawiam się, co się stało ze słynnym Harlanem Cobenem? Całkowicie nie poznaję jego twórczości. Czyżby coś się gdzieś po drodze zagubiło? Jakiś wypadek przy pracy? Autor przyzwyczaił mnie do ogromnych emocji, czego jednak nie mogę powiedzieć po tej lekturze ?
Młodzieniec, piętnastoletni Mickey Bolitar, bratanek znanego detektywa Myrona Bolitara, zmaga się z bolesnymi przeżyciami. Niedawno w tragicznym wypadku zginął jego ojciec. Matka przebywa na odwyku, z którym totalnie sobie nie radzi. Chłopak wspiera matkę, ale wszystko ma swoje granice. A gdyby jeszcze było mało, to nieoczekiwanie zniknęła jego nowa koleżanka ze szkoły, Ashley. Ślad po niej zaginął i oczywiście nikt nic nie wie. Mickey ze znajomymi rozpoczyna jej poszukiwania, po drodze wpada w liczne kłopoty. Okazuje się, że dziewczyna nie była tym, za kogo się podawała. To rodzi mnóstwo pytań, na które nikt nie zna odpowiedzi. Dokąd doprowadzą ślady? Gdzie schronienie znalazła Ashley? Czy takiego finału poszukiwań spodziewał się młodzieniec? I co wspólnego z bohaterami ma tajemnicza kobieta, Nietoperzyca? Czy ona jest tylko niewidzialną zjawą?
Schronienie to lektura dla młodzieży, to oni są bohaterami i to do nich autor kieruje swoje słowa. Czy jest to trzymający w napięciu thriller? Mnie Coben tym razem nie porwał, nie przekonał do siebie. Wiało nudą i zbyt dużym spokojem. Owszem były zwroty akcji i niespodziewane sytuacje, ale to za mało, aby się dobrze bawić. Kreacje postaci dość spłycone, takie zwyczajne, bez znaków szczególnych. W przypadku tego autora oczekuje się zdecydowanie więcej niż od innych, sam sobie podnosi poprzeczkę z każdą lekturą. I czasami obniża loty. Jak w tym przypadku.
Coben napisał tę historię w swoim stylu, prostym językiem, krótkimi opisami i licznymi dialogami. Krótkie rozdziały sprawiają, że czyta się bardzo szybko, idzie się do przodu w okamgnieniu, ale za tym nie idą równolegle emocje i przeżycia. Nie odczuwa się napięcia, tak wyczekiwanego, nie ma przerażenia ani strachu. Bywały przy tej opowieści chwile zwątpienia, ale jak zdarza się, że robię przerwę w lekturze, to już nie jest dobry omen. Już po pierwszych kilku stronach wiedziałam, że do fanów tej serii nie będę należeć.
Mam bardzo mieszane uczucia co do tej powieści. Czuję niedosyt, jestem głodna wrażeń. Musi się Pan Coben bardziej postarać, abym nie straciła apetytu na jego kolejne historie ...

"KAŻDA TAJEMNICA SKRYWA NASTĘPNĄ"

Harlan Coben w dobrym wydaniu. Książkę "Schronienie" ze względu na wiek głównego bohatera polecam młodzieży. Oczywiście dorośli czytelnicy również znajdą tutaj coś dla siebie. Zaskoczyły mnie wątki związane z Polską. Nie spodziewałam się tego.
Główny bohater Mickey Bolitar jest nastolatkiem i głęboko skrzywdzonym przez życie człowiekiem. Jego ojciec stracił życie na jego oczach. Do tego wszystkiego dochodzi matka, która jest na odwyku. Opiekę nad nim podjął się brat ojca Myron Bolitar. Co z tego wszystkiego wyniknie? Oczywiście czas pokaże.
Kim jest Nietoperzyca i dlaczego twierdzi, że jego ojciec żyje? Co stało się z dziewczyną naszego bohatera, Ashley Kent? Dlaczego nagle zniknęła? Czy Łyżka i Ema okażą się prawdziwymi przyjaciółmi Mickeya?
Biorąc do ręki "Schronienie" otrzymacie mnóstwo zwrotów akcji, zaginięcia, ciekawe i szokujące śledztwo głównego bohatera oraz dużą ilość dialogów.
Zakończenie mnie bardzo zaintrygowało. Mam nadzieję, że już niedługo będę mogła przeczytać drugą księgę z przygodami Mickeya i jego paczki.
Warto sięgnąć po inną wersję Harlana Cobena. Na podstawie tej książki powstał serial, który dostępny jest na platformie Prime. Oczywiści najpierw czytamy książkę, a później oglądamy serial.
Nie każdemu przypadnie ta książka do gustu, ponieważ to jest młodzieżówka, a nie typowy thriller. Ja jestem z niej zadowolona.
Polecam.

"Nie zdołamy uratować wszystkich. Zło istnieje. Nie ma wzlotów bez upadków, prawej strony bez lewej ani dobra bez zła."

Thriller w lekkim i łagodnym wydaniu, skierowany do młodzieży, choć i starszym amatorom książkowego dreszczyku również może się spodobać, jako przyjemna, niezobowiązująca i swobodna lektura. Szybkie tempo, mnóstwo intrygujących zdarzeń, zaskakujące zwroty akcji, umiejętnie wykreowane postaci, wciągający klimat powieści. Mroczna i tajemnicza aura owiewa fabułę od pierwszej do ostatniej strony. Przyjazna narracja w dużym stopniu uwzględnia oczekiwania, otrzymujemy możliwość odbycia dobrej przygody czytelniczej.

Głównym bohaterem jest Mickey Bolitar, sprytny i inteligentny piętnastolatek, bratanek detektywa Myrona Bolitara. Chłopak ciężko przeżywa tragiczną śmierć ojca w wypadku samochodowym i otacza troskliwą opieką matkę będącą na narkotykowym odwyku. Oprócz zmartwień rodzinnych pojawiają się także inne problemy życiowe, choćby szkolne perypetie z rówieśnikami, a także niepokoje związane z pierwszym zauroczeniem sympatią, tym bardziej że dziewczyna znika niespodziewanie z miasteczka i nikt nie wie, co tak naprawdę się z nią stało. Mickey wraz z trójką nowych przyjaciół, mocno różnych, ciekawych i oryginalnych, rozpoczynają śledztwo, nie zdając sobie sprawie jak wielkie niebezpieczeństwo i liczne pułapki na nich czyhają.

I chociaż młodzi ludzie wydają się być nieco łatwowierni oraz mieć zbyt duże umiejętności i sprawności, jak na swój wiek, to jednak specjalnie to nie przeszkadza w odbiorze opowieści, sympatycznie czujemy się w ich towarzystwie, chętnie śledzimy ich losy, zmagania i wyzwania. Wątki zajmująco poprzeplatane, przyglądamy się im i relaksowo odrywamy od codzienności. Zatrważający stary dom, zagadkowa staruszka, ponure wspomnienia, mnóstwo kłopotów i jeszcze nieustanne poczucie osaczenia, potrzasku i złapania w sidła tajemnic. Chętnie sięgnę po kolejne tomy trylogii, miły przerywnik między innymi lekturami, sporo pogodnego humoru w dialogach.

MŁODY BOLITAR NA TROPIE

Amazon kręci, a Albatros wznawia. Seria o młodym Bolitarze doczekała się serialowej adaptacji, więc wydawnictwo przypomina nam pierwszą, zekranizowaną powieść z cyklu. I kto nie czytał, ma co nadrobić, bo książka to naprawdę fajna. Może i skierowana do młodszych, niż zwyczajowo czytelników ? nie, żeby Coben celował w jakiś szczególnie wysoki próg wiekowy swoich czytelników ? ale nadal fajnie skrojona, miło podana i pokazująca, że nawet takie opowieści można zaserwować w dobrej, nienaiwnej formie.

Mickey Bolitar. No posypało się chłopakowi życie. Wiadomo, życie nastolatka to nie bajka, ale on ma ciężej, niż inni. W chwili, w której go poznajemy, jego ojciec nie żyje, matka jest na odwyku a dziewczyna zaginęła. No i co tu dalej począć?
I tu na scenę wkracza jego wujek, Myron, za którym Mickey nie przepada. Ale jednak obaj mają ze sobą wiele wspólnego ? obaj lubią zagadki, wuj zresztą zajmuje się ich rozwiazywaniem. Obaj do płci przeciwnej też mają podobne szczęście. Efekt? Zaczyna się śledztwo młodego Bolitara, który trafi na sprawę, jaka przerosnąć może nie tylko jego, ale po prostu każdego, kto miałby z nią do czynienia?

Dobra, zacznę od tego, że nie obejrzę serialu. Po tym, jak Amazon zmasakrował ?Pierścieniami władzy? dzieła Tolkiena, nie mam ochoty sięgać po ich produkcje. Bywa. Nie jest to jednak wynik rozczarowania tylko tym jednym dziełem, a ogółem tego, co Amazon serwował nam przez ostatnie lata. Więc co do serialu jestem na nie, może wyjdzie dobrze, prędzej zrobią z tego przeciętniak, ryzykować nie będę, skoro mam bardzo fajną książkę.

Coben zrobił tu młodzieżówkę, trochę uprościł styl, nie idzie też w tak mocne momenty, jak w swoich dorosłych książkach (a terminu ?mocne? używam tu umownie, bo jednak ciężko mi w literaturze znaleźć coś, co autentycznie by mnie na tym polu ruszyło, a Coben jeszcze serwuje to w sposób rozrywkowy, unikając dosadności), ale trzyma poziom. To w końcu spin-off jednej z jego nielicznych, ale i najlepszych, serii i wiadomo, że stali jej czytelnicy sięgną po to. A skoro sięgną, nie mogą być zawiedzeni. I nie będą.

Jest fajna, typowa dla Cobena, czyli mocno oparta na tajemnicach zarówno rodzinnych, jak i tych z przeszłości, fabuła, jest dobre, choć nieco lżejsze pisarstwo (chwała mu za to, że nie traktuje czytelnika, jak idioty i nie serwuje treści w infantylny sposób), a przy okazji fajny klimat. Czyta się to wszystko właściwie jednym tchem, ma swój urok i potrafi zaintrygować. Na nudę nie ma tu miejsca, fabuła pędzi na przód, nie ma dłużyzn, a i przy okazji optymistycznie nastraja na przyszłość ? bo to pierwszy tom przecież, z trzech.