Ravage

?Otaczała nas cisza. Cisza tak gęsta, że nie śmiałem nawet oddychać, by jej nie zakłócić?.

Zoya jako mało dziewczynka straciła rodziców, od tego czasu żyje w ciągłym strachu, boi się, że oprawcy przyjdą po nią. Kiedy odkrywa, że jej brat żyje, postanawia się z nim jak najszybciej spotkać. Ta decyzja zaważy na całym jej dalszym życiu, wszystko zmieni. Zostaje uprowadzona sprzed domu swojego brata, trafia w ręce seryjnego mordercy Valentina, którego celem jest zniszczyć jej brata. Valentin jako dziecko został porwany razem z siostrą z sierocińca. Jego trudna codzienność, stała się koszmarem. Od teraz nikt nie zwraca się do niego po imieniu, stał się numerem 194, szkolony, niszczony, traktowany niczym zwierze, odurzany substancjami, przez które zatraca ludzkie odruchy. Stał się precyzyjną maszyną do zabijania. Nie miał wyboru, musiał wykonywać rozkazy swoich oprawców albo jego siostra zostałaby skrzywdzona. Między porywaczem, a jego ofiarą zaczyna tworzyć się niezwykła relacja?

Los bywa czasami bardzo nieprzewidywalny. Fabuła zaskakuje, niepokoi, ukazuje trudną relację naszych bohaterów, a powroty do ich przeszłości poruszają i sporo wyjaśniają. Styl Autorki jest bardzo dosadny, naturalny, lekki, pikantny. Wyraźnie mamy ukazane emocje, jakie targają naszymi bohaterami. A ci bardzo dobrze wykreowani, zaskakujący, charakterni, silni, nieugięci, takich ludzi nie spotykamy, na co dzień. Wyraźnie zarysowane ich psychologiczne osobowości. Zoya to niesamowita dziewczyna, z jednej strony krucha i delikatna, a drugiej silna i odważna, nie daje się złamać. Valentin jest bezduszną maszyną do zabijania, niszczy, zadaje celne ciosy. Wydaje się, że to człowiek pozbawiony jakichkolwiek uczuć, bestia w ludzkiej skórze.

Ich relacja od początku jest trudna, niejednoznaczna, oprawca i jego ofiara. Stają po przeciwnych stronach, a jednak nie wszystko jest takie oczywiste, dziewczyna zaczyna dostrzegać w swoim prześladowcy coś więcej. Autorka umiejętnie wodzi nas za nos, podsyca emocje, a pozorny chaos, w pewnym momencie staje się bardzo klarowny. Cały czas miałam dziwne wrażenie, że zbliżamy się do nieuchronnej katastrofy. Powieść przepełniona jest smutkiem, bólem, niemocą. Trudna walka ze samym sobą, o lepsze jutro, o miłość. Dobroć, serdeczność, cierpliwość, które stopniowo, nieśmiało zaczynają przynosić pozytywne efekty.

Powieść całkowicie mnie porwała, jest mroczna, chwilami brutalna, nietuzinkowa, zaskakująca. Zdecydowanie nie dla każdego. Ukazuje, że zawsze i dla każdego jest nadzieja. Każda z części jest o innym bohaterze, dlatego swobodnie można je czytać bez znajomości wcześniejszych tomów. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Zoya to gruzińska księżniczka, która przez wiele długich lat musiała żyć w ukryciu. Przyzwyczaiła się do życia tak, jakby była duchem, bowiem właśnie za ducha uważała ją większość osób. Miała zginąć jako dziecko i od tego momentu nic już dla niej nie było takie samo. Przetrwała jedyna z rodziny, a przynajmniej tak sądziła. Nauczyła się wielu scenariuszy, na wypadek gdyby zło po raz kolejny miało ją dosięgnąć. Nie była jednak gotowa na spotkanie z prawdziwym potworem.

Walentin nawet nie pamięta, by ktoś zwracał się do niego po imieniu. Od zbyt wielu lat jest tylko numerem ? 194, poddanym działaniu specjalnych narkotyków, które powodują u niego uległość oraz żądzę mordu. Jego ciało stanowi jedynie potwierdzenie wszelkich okrucieństw, których się dopuścił, ale i które były jego udziałem. Lecz jego serce nadal potrafi kochać, czego dowodem jest lojalność wobec siostry. Czy znajdzie się tam miejsce dla kogoś jeszcze?

?Ravage? to idealna propozycja dla miłośników mrocznych, wręcz brutalnych erotyków, które cechują się także świetnie zarysowaną fabułą. Tillie Cole stworzyła smutny odrażający i pełen ciemności świat, z którego powoli wyłania się światło ? za sprawą miłości, braterstwa i dobra, które nigdy całkowicie nie zginęło. Ta książka przepełniona jest bólem i mnóstwem emocji, narracja postaci jest porażająco prawdziwa i przytłaczająca ? podobnie jak ich życiorysy. Jednak w tym wszystkim znajdujemy te iskierki radości, różne oblicza uczuć i człowieczeństwo w najpiękniejszym wydaniu. Świetnie ukazane są tu także realia funkcjonowania mafii w wydaniu gruzińskim i rosyjskim ? bez koloryzowania, cechują się dużym researchem Autorki oraz idealnie obrazują okrucieństwa, jakich się dopuszczają. Z pewnością nie jest to łatwa w odbiorze książka, stanowi dopełnienie całości serii, więc warto zapoznać się z poprzednimi jej tomami, a tematyka, którą porusza jest specyficzna i pełna ciemności. Jednak jeśli szukacie czegoś innego w tego typu literaturze, to zdecydowanie jest to pozycja, po którą warto sięgnąć.

Choć w ostatnim czasie na polskim rynku pojawiło się wiele książek z gatunku tych oznaczonych +18, to nie każdą czyta się z przyjemnością (nawet pomimo scen wykraczających często poza granice moralności). Ale widzicie, "Poranione dusze" od Tillie Cole to seria, przy której na jednej stronie twoje usta wykrzywiają się z obrzydzenia, a po odwrocie kartki po twoich policzkach ciekną łzy współczucia w kierunku oprawcy, który sam przeszedł piekło.

Jak i w poprzednich częściach było, tak i tutaj Ona ratuje Jego przed nim samym, przed przeszłością obarczoną trzema cyframi. Ale w "Ravage" miłość zaczyna się inaczej. Zoya zostaje porwania sprzed domu swojego brata, o którego istnieniu dowiedziała się przed paroma godzinami. Dziewczyna przez wzgląd na swoją przeszłość była przygotowana na liczne tortury, więc dzielnie je znosi nie podając swojemu porywaczowi ani prawdziwego imienia ani pochodzenia. Dostrzega ona w bestii dwie twarze: jedną obarczoną brakiem człowieczeństwa w oczach, widzi w nich tylko pustkę. 194. Numer wytatuowany na piersi. Druga z tych twarzy ma imię: Walentin, i to na jego widok serce Zoyi przyśpiesza. Widzi w nim podobieństwo do siebie, krok po kroku zbliża się do porywacza, który jak się ukazuje nie tylko na zewnątrz nosi blizny, ale i w środku. Jej babcia opowiadała jej historie o potworze. Ale główna bohaterka już jako dziewczynka upierała się, że ona zabierze bestię do domu, odkryje jej ból. Pomoże jej.

Ta część trzyma poziom poprzednich. Po takim czasie od lektury wcześniejszych tomów nadal dokładnie pamiętałam o czym są. W głębi serca liczyłam na pojawienie się kontynuacji, bo przecież druga część zakończyła się w taki sposób, że to po prostu musiało być przetłumaczone. Ale kiedy już spadła informacja zapowiedzi bałam się, czy ta część sprosta. No i sprostała.
Dwie poranione dusze. Bolesna przeszłość.
Nie szukajmy tutaj przykładnego związku, czułych słówek i wzajemnej, czystej miłości opartej na zaufaniu. Oddajmy się mrocznej i bolesnej historii wysuwającej się poza granice moralności.