Przystań nad Wisłą

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Czytałam kilka książek Ani i każda mi się podobała, dlatego od dłuższego czasu sięgam po każdą jej nową propozycję literacką, tak też było w przypadku książki - "Przystań nad Wisłą". Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko i z dużym zainteresowaniem. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Tutaj przeszłość przeplata się z teraźniejszością, dając Czytelnikowi bardzo dobry obraz sytuacji - a ja uwielbiam takie zabiegi w książkach. Natomiast bohaterowie zostali bardzo autentycznie wykreowani. To postaci, które tak jak my popełniają błędy, mierzą się z trudami dnia codziennego oraz postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Na karatch powieści poznałam Tamarę - jej mysli, odczucia, dowiedziałam się z czym kobieta się mierzy, co wpłynęło na to, że jest taką a nie inną osobą oraz lepiej mogłam zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Muszę przyznać, że zagłębiając się w historię głównej bohaterki odczuwałam naprawdę całą paletę skrajnych emocji. Momemtami bardzo jej współczułam, chodzi dokładniej o dzieciństwo kobiety, które niestety nie bylo kolorowe, a pełne smutku, cierpienia. Wielokrotnie miałam ochotę "wejść" do tej książki i przytulić Tamarę, wesprzeć ją i zapewnić, że wszystko jeszcze będzie dobrze. Bardzo kibicowałam tej kobiecie, naprawdę. Autorka na przykładzie bohaterów pokazuje jak ogromny wpływ na przyszłość człowieka ma jego dzieciństwo, jakie piętno może odcisnąć, w szczególności na psychice. Ania udowadnia także, że mając przy swoim boku dobre, szczere i przychylne nam osoby tak naprawdę możemy wszystko. "Przystań nad Wisłą" to emocjonująca, miejscami poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd. To opowieść o niewyobrażalnej sile, poszukiwaniu siebie, swojego miejsca w życiu, spełnianiu marzeń. Ta historia naprawdę mocno daje do myślenia! Świetnie spędziłam czas z tą książką i niebawem zabieram się za kolejną powieść autorki. Polecam!

?Przystań nad Wisłą? to książka o trudnych relacjach rodzinnych, ale przede wszystkim historia o tym, jak wartości wpajane nam w dzieciństwie mogą wpłynąć na nasze dorosłe życie i nasze wybory.
Tamara Pawlicka wychowywała się w rodzinie, gdzie ojciec miał bardzo surowe podejście do życia. Po śmierci matki opiekę nad dziewczynką przejął ojciec, który zabronił jej kontaktów z ukochaną babcią. Tamara była na każde zawołanie ojca, nie miała swojego życia. Nie miała prawa sama o sobie decydować, wszystkie decyzje podejmował ojciec, który wychowywał córkę w przekonaniu, że ma być twarda, tylko w tedy da sobie radę w życiu. Dziewczyna będąc pod opieką ojca nie potrafiła mu się przeciwstawić. Kiedy ojciec umarł była przerażona i zagubiona, ale szybko stanęła na nogi i zaczęła żyć według swojego planu.
Ta książka porusza bardzo ważne tematy, takie jak samotność, depresja, zaborczość.
Tamara to przykład osoby, która mimo tego, że całe życie była trzymana pod kloszem, potrafi zawalczyć o siebie i swoje marzenia.

??Poruszająca, emocjonalna, pouczająca i wartościowa historia.

"Przystań nad Wisłą" to historia obyczajowa o tym jak nasze wychowanie wpływa na to kim będziemy w życiu dorosłym.
Tamara Pawlicka była wychowywana przez surowego i apodyktycznego ojca, dla którego najważniejsze były praca i pieniądze. Ojciec pozbawił ją radości i beztroski. Przekonał ją, że bez niego jest nikim. Ona na możliwe sposoby starała mu się podporządkować i udowodnić, że warta jest by być jego córką. Po jego śmierci Tamara musi nauczyć się samodzielności i podejmowania decyzji. Tamara chce zacząć życie od nowa. Opuszcza Warszawę i wyjeżdża do tajemniczego domu nad Wisłą.
Jak Tamara poradzi sobie bez ojca?
Czy nadrobi stracone lata i odnajdzie szczęście?
I jakie tajemnice skrywa tajemniczy dom położony na skarpie?
Odkryjcie to sami.

"Przystań nad Wisłą " to bardzo poruszająca powieść, która wprowadza w melancholijny nastrój. Autorka porusza temat wychowywania dzieci. Bohaterka powieści była wychowywana surowo i nie mogła podejmować sama żadnych decyzji. Gdy jej ojciec umiera to dziewczyna nie potrafi funkcjonować samodzielnie. Wychodzą na wierzch wszystkie błędy wychowawcze jakie popełnił jej ojciec. Autorka tą historią pokazuje jak ważne jest aby rodzice uczyli swoje dzieci samodzielności i podejmowania własnych decyzji. Przekonacie się jak trudne dzieciństwo Tamary wpłynęło na jej dorosłe życie. Śledziłam jej losy z ogromną ciekawością i przeżywałam jej emocje. Cały czas zastanawiałam się zy odnajdzie własną drogę i zawalczy o własne szczęście.
To historia, która zmusza do przemyśleń i daje nadzieję na to, że zawsze można zmienić swoje życie. Przekonacie się, że nigdy nie jest za późno na spełnianie swoich marzeń.
Lekki styl autorki sprawił, że książkę przeczytałam w błyskawicznym tempie.
Spędziłam bardzo ciekawy wieczór.

Gorąco polecam!

Czy można żyć z traumami z dzieciństwa? Czy konieczne jest ich przepracowanie, by odciąć się od przeszłości i zacząć żyć na swoich zasadach, tak na nowo? Jestem bardzo ciekawa Waszego zdania na ten temat...????

Moje refleksje podczas czytania tej pozycji, jak i na świeżo po lekturze są dość słodko- gorzkie. Dlaczego? Dlatego, że historia głównej bohaterki taka właśnie jest. Poznajemy ją z jej perspektywy w dwóch strefach czasowych- teraźniejszości oraz przeszłości. A nie jest to łatwa i prosta historia... Prędzej nazwałabym ją taką, która łamie serducho i składa je na nowo ??????

Autorka połączyła zawiłą i gorzką przeszłość Tamary, z teraźniejszością tchnącą spokojem i ciekawością odkrywania swojego pochodzenia, nowych emocji oraz relacji. Poznajemy, razem z Tamarą życie, które czekało na nią od lat, ale było poza jej zasięgiem. Życie, w którym królują kolory, uśmiech, czy ciepły blask słońca na skórze.

"Przystań nad Wisłą" to opowieść o zawikłanych, skomplikowanych relacjach. Relacjach toksycznych, choć pozornie podszytych dobrymi intencjami.
Historia bohaterki momentami złamie Wam serce, a jej poszukiwanie "samej siebie" spowoduje, że sami będziecie spoglądać w przeszłość i ją analizować.

Czytało mi się bardzo szybko, choć parokrotnie potrzebne były chusteczki ???? A i nie raz, czy dwa chciałam rzucić książką przez cały pokój. Emocje, które towarzyszyły mi przy lekturze musiały zostać opanowane, ponieważ czekałam z zapartym tchem na zakończenie.
Bardzo serdecznie polecam i choć jest to niełatwa książka to jednak napawa nadzieją na lepsze jutro.

Czy będąc trzymaną pod kloszem można zawalczyć o siebie? Czy nasze dzieciństwo determinuje przyszłość?
Tamarę Pawlicką wielu uznałoby za szczęściarę.
Młoda kobieta nie musi się martwić o swój byt, dzięki ojcu, bardzo skutecznemu doradcy finansowemu.
Jednak tak jak wszyscy ludzie na świecie tak i ta rodzina ma swoje własne sekrety.
Główną bohaterkę poznajemy w dniu przeprowadzki do domu jej matki w którym nigdy wcześniej nie mieszkała, a którą dziewczynka straciła w wieku zaledwie pięciu lat.
Jakie okoliczności sprawiły, że zdecydowała się na taki krok? Jak potoczą się jej losy w nowym miejscu? Czy dom na skarpie przyniesie jej szczęście?
Czy spotka tam kogoś kto jej pomoże? Czy odnajdzie to czego w jej życiu brakowało i czy pozna słodki smak miłości?
Przekonacie się sami sięgając po tę książkę.
Gdy zaczynałam lekturę tej powieści pomyślałam sobie Jak bardzo dzieciństwo wpływa na nasze charaktery?
Poznając losy Tamary wracałam myślami do swoich wspomnień z tego okresu. Przypominałam sobie wczasy nad morzem,gdy miałam sześć może siedem lat i mimo ,że przez większość czasu padało nigdy się nie nudziłam jadłam lody i watę cukrową.
Tymczasem ta dwudziestokilkuletnia dziewczyna nie wiedziała co to beztroska. Apodyktyczny ojciec odciął ją od tak przyziemnych jego zdaniem spraw.
Z każdym kolejnym rozdziałem pojmowałam jak ogromnym wyzwaniem było dla tak wycofanej osoby było podjęcie najprostszej nawet decyzji.
Jak wiele kosztowało ją uczynienie pierwszego kroku na drodze ku samodzielności.
"Przystań " obfituje w całą gamę emocji
Od złości na ojca Tamary , poprzez żal i smutek ,aż do kibicowania bohaterce w jej poczyniach.
Nie raz i nie dwa uśmiechałam się podczas czytania, odczuwałam też wzruszenie.
Kolejne rozdziały znikały , strony przewracały się same.
Niewątpliwym plusem tej historii jest gruntownie przemyślana i spójnie napisana fabuła oraz lekkość pióra Pani Anny , mimo, że poruszane przez nią tematy do łatwych bez wątpienia nie należą,zaś akcja trzyma w napięciu do samego końca
Bardzo podobał mi się sposób wykreowania postaci , im dłużej zgłębiałam tę powieść tym bardziej lubiłam Tamarę, Agnieszkę i Adama a także Ewę o której mówiono Dzika.
Szczerze mówiąc nie chcę zdradzać szczegółów, powiem jednak jedną rzecz.
Jeśli szukacie książki,,która zostanie w Waszej pamięci na dłużej Przystań nad Wisłą będzie idealnym wyborem.