Poskromienie pana Walkera

Charlie pracuje w dziale IT i jest naprawdę dobra w tym, co robi, choć w swojej firmie jest niedoceniana. Ma głowę pełną pomysłów i dryg do problemów związanych z jej zawodem. Niestety w życiu prywatnym nie idzie jej tak dobrze jak w pracy. Nadal mieszka z koleżankami, niczym za starych, studenckich czasów. Co prawda ma chłopaka, ale ogień między nimi już dawno zgasł. A do tego wpadka sprzed lat spędza jej sen z powiek, a adresat tejże wpadki właśnie został jej szefem.

Danny osiągnął naprawdę wiele i nie osiada na laurach. Pomimo ogromnego majątku przejmuje kolejne firmy i czerpie z nich zyski. Kobiety wręcz padają mu do stóp i każda chce mieć go dla siebie? choć przez chwilę. Bo Danny nie jest typem, który podejmuje się romantycznych zobowiązań. Jedyne dłuższe relacje nawiązał z bliskimi mu przyjaciółmi płci męskiej, poza tym nikogo nie dopuszcza do siebie blisko. Także młodszej siostry najlepszego kumpla.

?Poskromienie Pana Walkera? to książka mająca mój ukochany motyw age gap. Do tego piękny Londyn, bogactwo, zakazany romans i konieczność poskromienia zatwardziałego singla. Jak dla mnie, to przepis na sukces. Niestety, pomimo tego, że finalnie mogę ocenić, że z książką spędziłam przyzwoity czas, to nie kupiła mnie i obawiam się, że za kilka dni kompletnie uleci z mojej pamięci. Relacja bohaterów jest chaotyczna, opiera się na całej masie niedopowiedzeń, które choć z jednej strony zapewniały ciągłą dynamikę ich relacji, to z drugiej stały się po pewnym czasie przytłaczające. Inaczej też wyobrażałam sobie postać Charlie, a dostałam niedojrzałą dziewczynę, której zachowanie kompletnie nie przystoi do wieku. I choć podobało mi się, że została wykreowana na niepewną siebie istotę, skąd wynikało wiele jej problemów w raczkującej relacji z Dannym, to jednak jej chwiejność i infantylne zachowanie przysłoniły ten pozytywny i ciekawy aspekt. Książka nie jest obszerna, a mimo to momentami mnie męczyła, odczułam tu też niewykorzystany potencjał. Dopiero przy końcówce zaczęło się robić ciekawie i emocjonalnie, jednak to zbyt mało, bym mogła stwierdzić, że jest w jakiś sposób wyróżniająca się. Być może gdyby podejść do niej bez oczekiwań, będzie stanowić przyjemne czytadło na wieczór, natomiast ja chciałabym od niej czegoś więcej. Polecam jednak sprawdzić samemu, jakie wrażenia przyniesie Wam lektura.